ความคิดเห็นที่ 1 “โอ้ อร่อยมากจริงๆ ด้วย !! เฉิงกวง เจ้าจะเอาบ้างไหม ?” หมิงหลุนถามพลางยิ้มแป้น ขณะที่หอบของกินสารพัดอย่างไว้เต็มอ้อมแขน “อย่ามาพูดกับข้า !” เฉิงกวงตะคอกใส่อย่างฉุนสุดขีด ก่อนจะนึกปลอบใจตัวเองว่า ช่างเถิด ถึงอย่างไรค่อยไปขอยืมเงินจากกัณหราชากับกุมมราชาสักนิดหน่อย ก็ไถ่หยกคืนมาได้แล้ว อาไท่ซึ่งเดินอยู่ข้างหน้าหันมามองสีหน้ายิ้มแป้นอย่างยินดีปรีดาของหมิงหลุน และสีหน้าบูดบึ้งอย่างอารมณ์เสียสุดขีดของเฉิงกวง แล้วคิดในใจอย่างพิศวง อู๋เฉิงกวงยอมเอาหยกที่อีอีมอบให้ไปจำนำเพื่อเอาเงินมาให้อู๋หมิงหลุนซื้อของกินเชียว เหลือเชื่อจริงๆ อยากรู้นักว่าหากอู๋เฉิงกวงได้รู้เรื่องพวกนั้นเข้า เขาจะทำหน้าอย่างไร ? ทางที่ดีข้ารักษาระยะห่างกับอู๋หมิงหลุนเอาไว้หน่อยดีกว่า ไม่อย่างนั้นเกิดวันไหนเขาฟื้นความทรงจำขึ้นมา ข้าได้เสียใจแย่ เอ๋ ? อาไท่สะดุดใจขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงตรงนี้ ข้าจะเสียใจไปไยกัน ? คนพรรค์นั้นตายไปเสียได้นั่นแหละดีแล้ว ! อาไท่กัดแท่งลูกกวาดในมืออย่างดุดัน “เฉิงกวง พวกเรากำลังจะไปที่ใดกันหรือ ?” หมิงหลุนถามขึ้นเมื่อพบว่าฉานอวี้ที่เดินนำอยู่ข้างหน้าก้าวปราดๆ ตรงดิ่งไปโดยปราศจากอาการลังเล ราวกับได้กำหนดเส้นทางเอาไว้แต่แรกแล้วกระนั้น “เจ้าเป็นกระบือหรือไร ! เจ้าลืมแล้วรึว่าพวกเรามาที่นี่กันเพื่ออะไรน่ะ ?” เฉิงกวงเองก็กำลังกลุ้มใจกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน “จริงด้วย !” หมิงหลุนอุทานอย่างนึกขึ้นได้ จริงสิ ยังมีเรื่องที่ท่านพ่อกับองค์มกรราชาฝากมานั่นอีก เกือบลืมเสียแล้วสิ “บัดซบ ! พอนึกถึงเรื่องนี้แล้วอารมณ์ดีไม่ออกเลยให้ตายสิ !” เฉิงกวงกัดริมฝีปาก เขี้ยวพยัคฆ์โผล่แลบออกมานอกปากทันที “โอ๋ ? ทำไมเล่า ?” “ชิ เจ้าไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ หรือ ?!” “การดูตัวมีอะไรไม่ดีหรือ ? แล้วอีกฝ่ายก็เป็นถึงราชธิดาเทียวนะ ! อยากรู้จริงๆ ว่าจะงดงามมากหรือไม่” หมิงหลุนเริ่มฝันหวานถึงรูปโฉมของราชธิดาแห่งอาณาจักรกัณหกุมมะ “หึ ! เจ้าอย่าไปตั้งความหวังอะไรเลยจะดีกว่า” เฉิงกวงยิ้มเย็นชา “เพราะราชธิดาของอาณาจักรกัณหกุมมะน่ะ อัปลักษณ์จนขึ้นชื่อเลยเทียวละ !” “โอ๋ ? เป็นไปไม่ได้กระมัง ?” หมิงหลุนย้อนถามงงๆ “เจ้าเคยเห็นหน้านางมาแล้วหรือ ?” “ยังไม่เคยเห็น แต่ใครๆ เขาก็ว่าแบบนี้กันทั้งนั้น” “จะเป็นไปได้อย่างไรกัน ? เจ้าลองคิดดูสิ ผู้ที่องค์ราชาสมรสด้วย ย่อมจะต้องเป็นหญิงงามอยู่แล้ว ดังนั้นต่อให้องค์ราชาอัปลักษณ์เพียงใด ความอัปลักษณ์นั้นก็ต้องถูกความงดงามของหญิงงามเข้าแทนที่อยู่ดีนั่นล่ะ จริงไหม ?” อย่างเช่นข้าเป็นต้น หึหึ หมิงหลุนแอบหัวเราะอย่างภาคภูมิอยู่ในใจ “ชิ ! ถึงอย่างไรหัวเด็ดตีนขาดข้าก็ไม่ยอมแต่งงานกับหญิงที่อัปลักษณ์ยิ่งกว่าอีอีแน่ ถ้าเจ้าอยากได้นัก ก็ยกให้เจ้าแล้วกัน” เฉิงกวงประสานมือรองท้ายทอยพลางกล่าวอย่างไม่แยแส “เห็นจะไม่ล่ะ ยกให้ฉานอวี้ดีกว่า !” หมิงหลุนรีบปฏิเสธ “ฉานอวี้ได้ฆ่าเจ้าปะไร !” เฉิงกวงทำหน้าอึ้งที่หมิงหลุนช่างเอ่ยออกมาได้โดยไม่กลัวชะตาขาด ทั้งสี่เดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าประตูวัง อาไท่เข้าไปแจ้งต่อทหารองครักษ์เฝ้าประตู จากนั้นประตูวังก็ถูกเปิดออกในทันที ครั้นแล้วคนกลุ่มหนึ่งก็ขี่ม้าควบตะบึงตรงเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว ผู้ที่นำหน้าก้าวล้ำออกมาถวายบังคม แล้วกล่าวว่า “ข้าพระองค์มหาเสนาบดีสารท(๑)แห่งอาณาจักรกัณหกุมมะถวายการต้อนรับการมาเยือนของท่านชายทั้งสามพระองค์สายเกินไป โปรดพระราชทานอภัยโทษด้วยเถิดพระเจ้าค่ะ” “ไม่เป็นไรดอกน่า ไม่เป็นไร ! เพราะถึงอย่างไรพวกเราก็มีเวลาเหลือเฟืออยู่แล้ว” หมิงหลุนชิงตอบขึ้นก่อนใคร “เอ่อ ?” เหล่าขุนนางที่ติดตามมหาเสนาบดีสารทมาพากันเงยหน้ามองหมิงหลุนในอาการตกตะลึง “นำทางเถิด !” ฉานอวี้ดึงความสนใจของขุนนางทุกคนกลับมา “พระเจ้าค่ะ ท่านชายทั้งสามเชิญเสด็จทางนี้” มหาเสนาบดีสารทกล่าวอย่างนอบน้อมขณะนึกในใจอย่างกังขา ผู้ที่กล่าววาจาเมื่อครู่คือราชโอรสองค์รองอย่างนั้นหรือ ? เหตุใดจึงไม่เหมือนกับในคำเล่าลือเลยเล่า ? เฉิงกวงชิงรั้งแขนหมิงหลุนที่ทำท่าจะก้าวตามไป แล้วเอ่ยเตือนดุๆ “นี่ ขอร้องล่ะ เจ้าอย่าทำอะไรให้พวกเราต้องขายหน้าเด็ดขาดเทียวนะ !” “โอ๋ ?” หมิงหลุนฟังแล้วให้งุนงงยิ่งนัก เพราะไม่ทราบว่าตนควรจะทำตัวอย่างไรถึงจะไม่ทำให้พวกเฉิงกวงขายหน้า “ต้องสุขุม สุขุมเข้าไว้ !! เมื่อก่อนเจ้าถนัดวางท่าแบบนี้มากที่สุดไม่ใช่หรือไงหา ?!” ถ้าไม่ใช่เพราะที่นี่มีคนอยู่มากเกินไปละก็ เฉิงกวงละอยากจะอัดพี่ชายสุดที่รักสักเปรี้ยง “อ๋อ หมายถึงอย่าเอ่ยอะไรมากสินะ ! เข้าใจแล้ว !” หมิงหลุนขยิบตาให้น้องชาย เจ้าเข้าใจแล้ว ? สิถึงจะแปลก !! เฉิงกวงกับอาไท่คิดในใจพร้อมกัน <>::<>::<>::<>::<>::<> เชิงอรรถ 1. มหาเสนาบดีสารท : กล่าวกันว่าเป็นหนึ่งในห้าตำแหน่งขุนนาง อันประกอบด้วย มหาเสนาบดีวสันต์ , มหาเสนาบดีคิมหันต์ , มหาเสนาบดีสารท , มหาเสนาบดีเหมันต์ และ มหาเสนาบดีมัชฌิม ซึ่งท่านฝูซี , ก้งกง , เทพกสิกร , จักรพรรดิเหลือง และ จวนซฺวี ตั้งขึ้น <>::<>::<>::<>::<>::<> จากคุณ : ซีเรีย - [ 12 พ.ย. 50 05:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2   เฉินกวงกับอาไท่นี่คิดอะไรตรงกันเรื่อยเลย โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับหมิงหลุน จากคุณ : adel_ew - [ 12 พ.ย. 50 20:46:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อู๋หมิงหลุนคนเก่านี่คนละคนกันจริง ๆ จากคุณ : Caje - [ 12 พ.ย. 50 21:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โห คนเก่านี่อย่างชั่ว เหอๆ จากคุณ : scottie - [ 12 พ.ย. 50 22:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยิ่งนาน ประวัติของหมิงหลุนค่อยๆมากขึ้น และน่ากลัวมากขึ้น อู๋เฉิงกวงยอมเอาหยกที่อีอีมอบให้ไปจำนำเพื่อเอาเงินมาให้อู๋หมิงหลุนซื้อของกิน ทำให้คะแนนนิยมที่สูงลิ่วอยู่แล้วพุ่งพรวดทะลุป้าย เขาเป็นคนใจดีมาก ทำนองปากร้ายใจดี สามารถเป็นพระเอกเรื่องนี้ได้อย่างสบาย จากคุณ : GTW - [ 13 พ.ย. 50 05:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ิอ๊ากกกก เข้มข้น แต่สั้นจังเลย >_< แต่ยังไงก็ขอบคุณที่แปะให้อ่านเจ้าค่ะ ^_^ จากคุณ : เสราดารัล - [ 14 พ.ย. 50 00:42:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อะเดล @ ก็เป็นความคิดแบบของคนปกตินั่นแหละ หมิงหลุนต่างหากที่ไม่ปกติ -_- Caje @ หึหึ ใช่... scottie @ เพราะงั้นพอกลายมาเป็นคนใหม่ มันเลยปิดไม่มิดไงคะ ใครๆ ก็ดูออก -_- GTW @ เฉิงกวงน่าสงสารมากจริงๆ ที่มีพี่ชายแบบหมิงหลุน ^^"  (แต่หมิงหลุนโชคดีมากที่มีน้องชายแบบเฉิงกวง...) เสราดารัล @ ขอบคุณเช่นกันค่ะที่ติดตามอ่าน ^__^ จากคุณ : Linmou - [ 18 พ.ย. 50 09:52:23 ]