Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    Tales of Phantom ตอนที่ 15 ความลับของหมิงหลุน

    ตอนที่ 1  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5777540/W5777540.html

    ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5782663/W5782663.html

    ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5789691/W5789691.html

    ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5796119/W5796119.html

    ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5802128/W5802128.html

    ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5808832/W5808832.html

    ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5816180/W5816180.html

    ตอนที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5822560/W5822560.html

    ตอนที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5831994/W5831994.html

    ตอนที่ 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5842843/W5842843.html

    ตอนที่ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5951951/W5951951.html

    ตอนที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5964317/W5964317.html

    ตอนที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5974821/W5974821.html

    ตอนที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5987142/W5987142.html




    ตอนที่ 15

    ความลับของหมิงหลุน




    “ท่านชายอวี้พระเจ้าค่ะ” อาไท่หันกลับไปมองหมิงหลุนกับเฉิงกวงที่ยังเดินอยู่ไกลตา แล้วกระซิบรายงาน “เรื่องนั้นข้าได้ไปตรวจสอบมาแล้ว คนในวังเวหาต่างกล่าวกันว่า เมื่อหนึ่งเดือนก่อน อยู่ๆ อู๋หมิงหลุนก็ล้มป่วยเป็นไข้สูงและหมดสติไปนานมาก กระทั่งหมอหลวงป๋ายก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้แม้แต่น้อย แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่งเขาก็ฟื้นขึ้นมาราวปาฏิหาริย์ และนับแต่นั้นมาเขาก็ลืมเรื่องราวในอดีต รวมทั้งความผิดทั้งหลายทั้งปวงที่เคยทำมาจนหมดสิ้น แม้แต่นิสัยก็เปลี่ยนไปมาก”

    “ก่อนหน้านี้มีเหตุการณ์ผิดปกติใดหรือไม่ ?” ฉานอวี้ขมวดคิ้ว …หนึ่งเดือนก่อน เป็นเวลาที่ “คนผู้นั้น” หายสาบสูญพอดี…เขาสองคนไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกันแน่หรือ ?…

    “มีพระเจ้าค่ะ เมื่อหนึ่งปีก่อน ซึ่งก็คือในช่วงที่ท่านชายออกจากนครหลวงไปเสาะหากระบี่ฮุ่นตุ้น อู๋หมิงหลุนได้สั่งให้คนงานสร้างห้องใต้ดินขึ้นที่ข้างใต้วังเวหา ส่วนเรื่องที่เขาทำอะไรในห้องใต้ดินนั้น ไม่มีผู้ใดทราบชัด หรือที่ถูกควรจะกล่าวว่า ผู้ที่ทราบมีแต่ผู้ที่ตายแล้วทั้งสิ้น”

    “อ้อ ?”

    “อู๋หมิงหลุนขังตัวเองอยู่ในนั้นเกือบหนึ่งปีเต็ม และในช่วงเวลาหนึ่งปีนี้ เขาแทบไม่ได้ย่างเท้าออกจากตำหนักบรรทมเลย โดยในแต่ละวันจะให้นางกำนัลคนหนึ่งส่งอาหารเข้าไปให้ แต่ทว่านางกำนัลที่เข้าไปส่งอาหาร ต่างก็ไม่ได้กลับออกมาอีกเลย และไม่เคยมีผู้ใดพบเห็นซากศพของพวกนางด้วยเช่นกัน เหตุการณ์เช่นนี้ดำเนินอยู่ประมาณสามเดือนกว่า อู๋หมิงหลุนก็เริ่มที่จะอาบน้ำเอง และเริ่มมีนางกำนัลที่ไม่ทราบความเข้าไปปรนนิบัติเขาอาบน้ำ ผลคือต่างก็ตายภายใต้คมกระบี่ของเขาทั้งสิ้น ในเวลาหนึ่งปีนั้น ผู้ที่ตายและหายสาบสูญไปในวังเวหามีจำนวนทั้งสิ้นประมาณห้าร้อยคน”

    “สามเดือนให้หลังจึงค่อยเริ่มอาบน้ำเองอย่างนั้นหรือ ?” …ในตอนนั้นข้ากับ “เขา” อยู่ที่อาณาจักรธวลาพยัคฆ์ ดังนั้นเขากับอู๋หมิงหลุนจึงไม่น่าที่จะพบหน้ากันได้…

    “พระเจ้าค่ะ ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเหตุใดองค์หริราชาจึงไม่จัดการใดๆ กับเรื่องนี้เลย” ทั้งที่มีคนตายตั้งมากขนาดนั้นแท้ๆ  แต่กลับไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามไถ่เลยสักคน

    “หึ !” ฉานอวี้แค่นเสียงอย่างเย็นชา

    เสียงแค่นของเจ้านายทำให้อาไท่นึกสะดุ้งในใจ …แย่ละสิ มัวแต่ดีใจที่ได้พบท่านชายอวี้จนลืมเสียสนิทว่าคำว่า “หริราชา” เป็นคำที่ห้ามเอ่ยถึงต่อหน้าท่านชายอวี้เด็ดขาด… กระนั้นปากก็กล่าวต่อไปว่า

    “เรื่องอื่นๆ นอกเหนือจากนี้ข้าไม่สามารถสืบมาได้ เพราะเหล่านางกำนัลต่างก็ไม่ทราบกันทั้งนั้น หรือถึงจะทราบก็ไม่กล้าเอ่ยออกมา”

    “มีผู้ตายไปทั้งสิ้นห้าร้อยกว่าคนอย่างนั้นหรือ ?” …ทั้งหมดเป็นนางกำนัลที่คอยปรนนิบัติเขาทั้งสิ้น อู๋หมิงหลุนโหดเหี้ยมไม่ใช่เล่นเลยทีเดียว…

    “ดังนั้นข้าจึงคิดว่าเขาคงจะกำลังศึกษามนตร์ดำอะไรสักอย่างเสียละมาก สุดท้ายถึงได้ทำเอาตัวเองต้องสูญเสียความทรงจำเช่นนี้ คนอย่างเขาไม่คู่ควรแก่การเห็นใจสักนิด ! อย่าว่าแต่ไม่แน่ว่าเกิดวันไหนเขาฟื้นความทรงจำขึ้นมา ข้าอาจได้ตายโดยไม่รู้อีโหน่อีเหน่เสียด้วยซ้ำ !”

    …เมื่อก่อนสิ่งที่ข้าเกลียดที่สุดคือการที่ต้องเจอหน้าเขานี่แหละ ! ถึงแม้หน้าตาจะยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา และดูเหมือนว่าเป็นคนอ่อนโยนใจดีก็ตาม แต่ใครจะไปทราบได้ว่าในใจเขากำลังคิดแผนการร้ายกาจเลือดเย็นอะไรอยู่ ? ผู้ที่เสแสร้งมากที่สุดในวังหลวงก็คือเขานั่นแหละ !! เขาเทียบท่านชายอวี้ไม่ได้แม้แต่ปลายก้อยเสียด้วยซ้ำ !!…

    หลังจากฟังข้อมูลที่อาไท่ไปสืบมา ฉานอวี้ก็นิ่งไตร่ตรองอย่างเยือกเย็น

    …หากแค่สูญเสียความทรงจำละก็ ด้วยคุณสมบัติพื้นฐานของอู๋หมิงหลุน ต่อให้จับพลัดจับผลูอย่างไร ก็ไม่มีทางกางเขตแดนที่ใกล้เคียงกับวิชาเทพได้มากถึงเพียงนี้แน่ ! ซึ่งเขตแดนนั้นยังเหมือนกับเขตแดนของ “คนผู้นั้น” ไม่มีผิดอีกด้วย ! อีกประการ ข้ายังกังขาเรื่องการตายของปิศาจค้างคาวกับปิศาจหมอกเป็นอย่างมาก หากอู๋หมิงหลุนเป็นคนลงมือฆ่าจริงๆ ละก็ อย่างนั้นเขาใช้มนตร์ดำอะไรกันแน่ ? และที่สำคัญที่สุดคือ “คนผู้นั้น” อยู่ที่ใด ?…

    “ท่านชายอวี้พระเจ้าค่ะ เพื่อป้องกันเภทภัยในภายหลัง ข้าว่ารีบฆ่าเขาเสียแต่เนิ่นๆ จะดีกว่าพระเจ้าค่ะ จากนั้นตอนกลับไปถึงวังหลวงก็ค่อยบอกไปว่าเขาถูกสัตว์มารกินไปแล้ว องค์มกรราชาย่อมจะไม่กล่าวโทษท่านชายดอกพระเจ้าค่ะ”

    “หากข้าคิดจะฆ่าเขา แม้ชายผู้นั้นจะกล่าวโทษก็หยุดข้าไม่ได้ !” ฉานอวี้เอ่ยเสียงหยัน

    “พระเจ้าค่ะๆ  ถ้าเช่นนั้น…”

    “อาไท่ เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องกังวลดอก แต่จงระวังตัวเอาไว้เป็นดี” …ถึงแม้อู๋หมิงหลุนในเวลานี้จะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนก็ตาม กระนั้นก็มิอาจไม่ป้องกัน ที่สำคัญ ข้ายังต้องการทราบอย่างยิ่งว่าเขามีความเกี่ยวข้องใดกับ “คนผู้นั้น” หรือไม่…

    “พระเจ้าค่ะ !” อาไท่รับคำหนักแน่น …ท่านชายอวี้เป็นห่วงข้าด้วย หากเป็นเมื่อก่อนละก็ ท่านชายอวี้ไม่มีทางกล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมาอย่างแน่นอน ท่านชายอวี้เปลี่ยนไปมากจริงๆ  ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลาหนึ่งปีที่ข้าพลัดหลงกับท่านชายอวี้ อยากรู้มากยิ่งกว่าเกิดอะไรขึ้นกับอู๋หมิงหลุนเสียอีก…

    เนื่องจากอาไท่กลับมาแล้ว คนทั้งสามจึงไม่มีความจำเป็นต้องย้อนกลับไปยังตัวเมืองเพื่อรับเงินรางวัล และดูเหมือนจะพร้อมใจกันลืมเรื่องเงินที่ค้างร้านอาหารแห่งนั้นกันถ้วนหน้า และแล้วคนทั้งสี่ก็พากันเร่งเดินทางต่อ


    <>::<>::<>


    ไม่ถึงครึ่งวันต่อมา ราชโอรสทั้งสามพร้อมด้วยอาไท่ก็เหาะมาถึงนครหลวงของอาณาจักรกัณหกุมมะ…กัณหานคร

    “โอ้โหหหหห !! ช่างใหญ่โตอะไรอย่างนี้ !! ช่างน่าทึ่งอะไรอย่างนี้ !!” หมิงหลุนอ้าปากกว้างเบิกตาโต อยากจะเก็บภาพทั้งหมดนี้สู่สายตาได้ในรวดเดียวใจแทบขาด

    “ขอร้องล่ะ จะดีจะชั่วเจ้าก็เป็นราชโอรสของอาณาจักรเรานะ ! แล้วนครหลวงของอาณาจักรเราก็ไม่ได้ด้อยไปกว่านครหลวงของอาณาจักรกัณหกุมมะเลยสักนิดด้วย !!” เฉิงกวงรู้สึกว่าการเดินไปด้วยกันกับหมิงหลุนช่างน่าอับอายขายหน้าสุดเปรียบปานจนเขาอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเสียเหลือเกิน ครึ่งปิศาจอยากจะเอาป้ายที่เขียนว่า “ข้าไม่รู้จักคนผู้นี้ !” มาแขวนคอไปเลยเสียด้วยซ้ำ !

    “แต่วันนั้นที่ข้าออกมาจากนครหลวง ข้านั่งรถออกมานี่ เพราะฉะนั้นก็เลยถูกส่งออกมาอยู่นอกนครหลวงโดยที่ยังไม่ทันได้เห็นอะไรเลยสักนิด” หมิงหลุนพูดอย่างมีเหตุผลไม่ใช่น้อย แล้วสายตาก็พลันเหลือบไปเห็นของที่วางขายอยู่บนแผงลอยข้างทาง จึงร้องเอะอะดังลั่นอย่างตื่นเต้น “โอ้โฮ ! เฉิงกวงๆ นั่นคืออะไรน่ะ ?”

    “จะดูไปไย ? ถึงอย่างไรข้าก็ไม่มีเงินให้เจ้าเอาไปซื้อแล้ว” ตั้งแต่ออกจากหมู่บ้านหมอกขาว เขากับหมิงหลุนก็ใช้เงินของฉานอวี้มาตลอดทาง แม้จะไม่เต็มใจแค่ไหนก็ตาม แต่เฉิงกวงก็ไม่มีทางเลือกอยู่ดี ก็ใครใช้ให้เขาดันสะเพร่าทำถุงเงินตกกันเล่า

    “โอ้โฮ !!! น่ารักชะมัด ! เห็นแล้วเสียดายจนทานไม่ลงเลยนะนั่น !” หมิงหลุนร้องอุทานเมื่อหันไปเห็นอาไท่ซึ่งเดินอยู่ข้างหน้าซื้อขนมมาเต็มอ้อมแขนจนเดินแทบไม่ไหว “น่าอิจฉาอาไท่เป็นบ้า เพราะถึงอย่างไรฉานอวี้ก็ไม่ห้ามอะไรอาไท่อยู่แล้ว” หมิงหลุนกัดนิ้วชี้พลางกลืนน้ำลายดังเอื๊อก “เฮ้อ…ข้าเป็นถึงราชโอรสแท้ๆ แต่กลับสู้ไม่ได้แม้แต่เด็กรับใช้ของฉานอวี้”

    “คนที่ไม่ได้พกเงินมาแต่แรกไม่มีสิทธิ์กล่าวคำนี้ !” เฉิงกวงว้ากใส่พี่ชายตัวดี

    “โอ๋ ?” หมิงหลุนหันกลับมาสังเกตเห็นหยกขาวซึ่งห้อยอยู่ตรงเอวของน้องชาย “นั่นอะไรน่ะ ? ท่าทางคงจะแพงน่าดูสินะ ?”

    “แน่ล่ะสิ ก็นี่เป็นหยกที่อีอีมอบให้ข้านี่ !” เฉิงกวงตอบอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะนึกเอะใจขึ้นมาทันควัน จึงตวาดลั่น “เจ้าไม่ต้องคิดเลย ! นี่เป็นของดูต่างหน้าเพียงอย่างเดียวที่อีอีเหลือเอาไว้ให้ข้าเชียวนะ !!”

    “แต่ว่า…คนเขาอิจฉาอาไท่มากจริงๆ นี่นา !” หมิงหลุนมองน้องชายตาใส

    “คิดจะให้ข้าเอามันไปจำนำเพื่อเอาเงินมาให้เจ้าซื้อของไร้สาระน่ะรึ ? ชาตินี้ทั้งชาติก็อย่าได้หวังเลย !!” เฉิงกวงปฏิเสธเสียงแข็งกร้าวปานหินผาอย่างไร้เยื่อใย


    ……

    จากคุณ : ซีเรีย - [ 12 พ.ย. 50 05:10:06 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom