ณ โฮมออฟฟิตแห่งหนึ่งที่เป็นที่ตั้งของบริษัท อาภรณ์สวรรค์ จำกัด (นามสมมุติ)  ซึ่งเป็นบริษัททำธุรกิจส่งออกเสื้อผ้าแฟชั่นสตรีไปยังยุโรป

นวลอนงค์  ดีไซน์เนอร์สาวประจำบริษัท  รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในออฟฟิตเพื่อตามหาเนตรนภาเพื่อนสนิทของเธอ

นวลอนงค์ “ เนตร เนตร ... วิรุฬแฟนเธอเขามาตามหาเธอนะ  ตอนนี้เขาอยู่หน้าบริษัท  แต่ว่ายามของบริษัทไม่ยอมให้เขาเข้ามาในบริษัทล่ะ”

เนตรนภา “ ฉันรู้แล้ว  ฉันเลยกำลังรีบอยู่นี่ไงล่ะเธอ”  

เนตรนภาตอบกับนวลอนงค์  พร้อมทั้งรีบเก็บข้าวของที่อยู่บนโต๊ะทำงานของเธออย่างเร่งรีบ

นวลอนงค์ “ ทำไมเธอถึงได้รีบล่ะ?  เธอจะรีบออกไปกับวิรุฬเหรอ?”

เนตรนภา “ ฉันไม่ได้จะออกไปกับวิรุฬหรอก  ฉันกำลังรีบเก็บข้าวของเตรียมหนีกลับบ้าน”

นวลอนงค์ “ เธอจะรีบกลับบ้านทำไมตอนนี้  เนี่ยเพิ่งจะ 10 โมงเช้าเองนะเธอ”

เนตรนภา “เออนะนวล  เธอช่วยฉันหน่อยก็แล้วกัน  เธอช่วยออกไปคุยกับวิรุฬถ่วงเวลาเขาไว้ก่อนนะ  รอให้ฉันเก็บของให้เสร็จก่อน”

นวลอนงค์ “ อ้าวทำไมล่ะ  แล้วทำไมเธอไม่ให้วิรุฬเขาเข้ามาคอยเธอในออฟฟิตล่ะ  ฉันเห็นวิรุฬแต่งตัวมอมแมมกำลังยืนตะโกนเรียก  ตะโกนต่อว่าเธออยู่ที่หน้าบริษัทนะ”

เนตรนภา “ ฉันรู้แล้ว  ฉันเลยโทรไปบอกให้ยามของบริษัทกันไม่ให้วิรุฬเข้ามาในออฟฟิตไง”

นวลอนงค์  “ ทำไมเหรอเนตร  เธอกับวิรุฬทะเลาะกันเหรอ?  ฉันเห็นเมื่อวานเธอกับเขายังสวีทหวานไปกินข้าวเย็นด้วยกันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?”

เนตรนภา “ ฉันกับวิรุฬไม่ได้ทะเลาะกันหรอก  แต่ฉันคิดว่าตอนนี้เขาคงแค้นฉันอยู่แน่ ๆ เลย”

นวลอนงค์ “ แล้ววิรุฬเขาไม่รักเธอแล้วเหรอ?  ฉันเห็นเขาคอยตามใจ  เอาอกเอาใจเธอทุกอย่างเลย  ไม่ว่าเธอจะพูดว่าอะไร  เธอจะบอกอะไรวิรุฬเขาก็ทำตามเธอทั้งหมดไม่ใช่เหรอ?”

เนตรนภา  “ ไอ้เรื่องรักนะ  ฉันคิดว่าวิรุฬเขาคงยังรักฉันอยู่เหมือนเดิม  แต่ว่าตอนนี้เขาอาจจะไม่ยอมทำอะไรตามที่ฉันบอกแล้วก็ได้  เขากำลังโกรธและแค้นฉันอยู่นะ”

นวลอนงค์ “ ทำไมล่ะ  ก็เห็นยังรักกันอยู่ดี ๆ เลยไม่ใช่เหรอ?”

เนตรนภา “ เมื่อวานนี้อาจจะใช่  แต่ฉันว่าตอนนี้เขาคงไม่แล้วล่ะ  ขนาดเมื่อเช้าฉันบอกเขาว่า ...ไม่ต้องมาหาฉันที่ออฟฟิตเขายังไม่เชื่อฉันเลย”

นวลอนงค์ “ อะไรกัน  เมื่อวานเธอยังไปกินดินเนอร์วันเกิดของเขา  แล้วเธอบอกว่าเธอมีของขวัญวันเกิดให้เขาด้วยไม่ใช่เหรอ?”

เนตรนภา “ ก็เพราะไอ้ของขวัญวันเกิดที่ฉันให้เขาเนี่ยล่ะมั้ง  ที่คงทำให้เขาแค้นฉันมาก”

นวลอนงค์ “ อะไรกัน  ของขวัญวันเกิดของวิรุฬ ที่เธอบอกว่า ... วิรุฬเขาต้องเคลิบเคลิ้มและประทับใจเมื่อได้รับไป  ทำไมล่ะ? เขาไม่ชอบมันเหรอ?”

เนตรนภา “ ก็เมื่อวานนี้ ... ตอนที่วิรุฬเขารับของขวัญวันเกิดไปจากฉันเขาก็ชอบอยู่นะ  แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าเขาคงไม่ชอบมันแล้วล่ะ”

นวลอนงค์ “ อ้าว ทำไมล่ะ?”

เนตรนภา “ นวลอนงค์เมื่อเช้าเธอไม่ได้ดูข่าวเหรอ?  ข่าวไฟไหม้ใหญ่เมื่อคืนที่ย่านงามดูฟรีนะ”

นวลอนงค์ “ เออ ... ใช่ฉันพอได้ฟังข่าวเหมือนกัน  แล้วย่านงามดูฟรีใกล้กับบ้านของวิรุฬไหมล่ะเธอ?”

เนตรนภา “ ไม่ใช่แค่ใกล้หรอกนวล  บ้านของวิรุฬนะ ... เป็นบ้านต้นเพลิงเลยนะเธอฉันจะบอกให้”

นวลอนงค์  “ อ้าวจริงเหรอเนตร”  

นวลอนงค์ทำหน้าตื่นด้วยความตกใจ  ส่วนเนตรนภาก็หยิบโทรศัพท์มือถือของใส่ลงไปในกระเป๋าสะพายเป็นชิ้นสุดท้าย  ก่อนที่เนตรนภาจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายเพื่อเตรียมตัวออกจากออฟฟิต

เนตรนภา “ ก็เมื่อคืนตอนที่ฉันกับวิรุฬกินดินเนอร์กันเสร็จ  ฉันก็เอาของขวัญวันเกิดให้วิรุฬเขา  แล้วฉันก็บอกเขาว่าพอกลับไปถึงบ้านให้เขารีบใช้เลยนะ”

นวลอนงค์ “ แล้วเธอซื้ออะไรให้เป็นของขวัญวันเกิดวิรุฬล่ะ?”

เนตรนภา “ นวลเธอจำได้ไหมล่ะ?  ที่เธอแนะนำฉันว่าให้ซื้อตะเกียงจุดธูปหอมให้แก่วิรุฬ  ที่ตอนนี้คนทั่วไปเขานิยมใช้กันนะ  ที่เธอบอกว่าวิรุฬเขาน่าจะชอบ  ฉันก็เลยไปซื้อตามที่เธอแนะนำไง”

นวลอนงค์ “ แล้วทำไมล่ะ?  วิรุฬเขาไม่ชอบเหรอ?”

เนตรนภา “ วิรุฬเขาชอบมากเลยล่ะเธอ  ฉันซื้อธูปหอมกลิ่มลาเวนเดอร์สลีบออลไนท์ให้เขาด้วย  พอเขากับไปถึงบ้านเขาก็จุดตะเกียงธูปหอมนอนเคลิบเคลิ้มหลับไป  จนไฟไหม้บ้านไง  .... เนี่ยยังโชคดีนะที่พนักงานดับเพลิงตะลุยฝ่ากองเพลิงเข้าไปลากตัวเขาออกมาจากบ้านได้”

นวลอนงค์  “ ตายแล้วเนตร  จริง ๆ เหรอเนี่ย?”

เนตรนภา “ ตอนที่พนักงานดับเพลิงลากตัวเขาออกมา  วิรุฬยังหลับไม่รู้เรื่องเลย  พอเขาตื่นมาตอนเช้าเขาเห็นบ้านของเขาถูกไฟไหม้  เขาเลยรีบโทรมาโวยวายกับฉันไงล่ะเธอ”

นวลอนงค์ “ ตายแล้ว ... แล้วตอนนี้เธอจะทำไงต่อดีล่ะเนตร?”

เนตรนภา “ จะให้ฉันทำไงล่ะย่ะ  ฉันก็จะหนีกลับบ้านแล้ว  ฉันว่าจะลาพักร้อนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดสัก 2-3 วัน  รอให้วิรุฬเขาหายแค้นฉันก่อนแล้วฉันค่อยกลับมาใหม่”

นวลอนงค์ “ อ้าวแล้ววิรุฬล่ะ?  ตอนนี้เขากำลังตะโกนโวยวายอยู่หน้าออฟฟิตเรียกหาเธออยู่  แล้วเธอจะทำยังไงต่อล่ะ?”

เนตรนภา “ ก็เธอไงนวล  เธอเป็นคนแนะนำให้ฉันซื้อตะเกียงจุดธูปหอมให้วิรุฬไม่ใช่เหรอ?  เธอช่วยออกไปคุยกับเขาถ่วงเวลาให้ฉันก่อนก็แล้วกันนะ  ฉันไปล่ะ”

นวลอนงค์ “ เนตร  เดี๋ยวก่อนสิ  เธอกลับมาก่อนสิ”

นวลอนงค์ตะโกนร้องเรียกเนตรนภา  ที่ตอนนี้เธอวิ่งหลบหายออกจากออฟฟิตไปแล้วทางประตูด้านหลังของบริษัทแล้ว

@@@@@@@@@@

ที่เหลือก็ตัวใครตัวมันก็แล้วกันนะครับ

ผมไม่เกี่ยวด้วยอยู่แล้ว  

ผมไปล่ะ ...

อิอิ

@@@@@@@@@@

คำเตือน

ตอนนี้เข้าสู่ฤดูหนาวแล้วครับ  อากาศเริ่มเย็นลงและแห้งมากขึ้น  ช่วงนี้ก็ช่วยกันระมัดระวัง  ฟืนไฟ ธูปเทียน  ฯลฯ กันด้วยนะครับ  เพื่อป้องกันอัคคีภัยที่อาจจะเกิดขึ้นครับ