งานกู้ภัย...คืออะไร..
ในความคิดของทุกคน..
ในความคิดของฉัน..
แบ่งเป็น สอง ประเด็น..
ประเด็นแรก..ก็ดี..มีคนเสียสละเพื่อคนอื่น
ประเด็นที่สอง...ไม่ค่อยแน่ใจ..เพราะเห็นเรี่ยไรเงินที่หมู่บ้านออกบ่อย
จนวันหนึ่ง....น้าสาวของตัวเองประสบอุบัติเหตุ
มีหน่วยกู้ภัยมาช่วย....
ช่วยเหลือเราซะจนเราเห็นน้ำใจ..ที่แท้จริง..
....ของคนที่ต้องการช่วยคนอื่นจริง ๆ.....
ด้วยเหตุนี้..เราจึงสนใจ..ใคร่อยากรู้ข้อมูล
ว่ามูลนิธิที่มาช่วย..ชื่ออะไร..อยู่ตรงไหน
และที่สำคัญ..ถ้าเราอยากช่วยเหลือผู้อื่นคืน..ทำอย่างไร
เมื่อได้ข้อมูล..จากความช่วยเหลือของน้องมูลนิธิที่มาช่วย
เราจึงเข้าไปสมัคร..เพื่อเป็นอาสาสมัครหน่วยกู้ภัย...
ไป..แบบไม่รู้อะไรมากเท่าไหร่...เพียงแต่เห็นน้ำใจ
ของคนที่ต้องการให้คนอื่นจริง ๆ เลยอยากตอบแทน..
แค่นั้น..คือเหตุผล..ที่กรอกใบสมัครลงไป
ด้วยความโชคดีที่ไปสมัครในวันนั้น...
ทำให้เราได้รับการต้อนรับจากสมาชิกคนเก่าอย่างอบอุ่น
ได้สัมผัสกับบรรยากาศที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน
ความเป็นกันเอง..มีน้ำใจ..คอยช่วยเหลือ..
คอยดูแล..ให้คำแนะนำ..ด้วยความสนุกสนาน..
นี่เป็นที่มาของ...."ค่ำคืนในงานกู้ภัย..คืนแรก" ของเรา
จากนั้น..คืนแรกในงานกู้ภัยก็มาถึง..(เมื่อคืนวันจันทร์)
กลับจากที่ทำงาน....รีบโทรหาน้องคนหนึ่งที่อยู่ในมูลนิธิ
เพื่อจะขอไปฝึกงานกับเค้า....
ขับรถไปที่จุดปฏิบัติการด้วยความตื่นเต้น....
ไปถึงด้วยความกลัว.....ไม่แน่ใจว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้น
กลัวมีอุบัติเหตุร้ายแรง....แล้วเจอเลือด..แฮะๆๆ ตัวเองกลัวเลือด..
แต่พอไปถึง น้อง ๆ ที่เป็นหน่วยอาสาที่ประจำจุดทุกคน
น่ารักมาก....คอยให้คำแนะนำ..ทำให้หายคลายความกลัวไปบ้าง...
มีรุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าคอยอธิบายวิธีการทำงาน ระบบการทำงาน
รวมถึงที่มาที่ไปของการเข้ามามีชีวิตในหน่วยกู้ภัย....
หลายเรื่องของหลายท่านน่าสนใจมาก....
หากมีโอกาสคงได้เล่าสู่กันฟังในลำดับถัดไปนะคะ
และในที่สุดเหตุการณ์แรกสำหรับงานกู้ภัยคืนแรกของเราก็มาถึง.......
..มีเสียงจากวิทยุให้หน่วยกู้ภัยไปรับคนเจ็บที่สถานีตำรวจ..
ไปถึงก็เป็นชายร่างผอมบาง....ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร...
เพียงแต่ไม่สบาย.....เลยนำส่งโรงพยาบาล....
ถึงได้รู้ ณ ตอนนี้ว่า หน่วยกู้ภัยหรือมูลนิธินี้ไม่ได้ช่วยแค่
ผู้ประสบเหตุทางถนนเท่านั้น แต่ช่วยในกรณีอื่น ๆ ด้วย
(แปลกใจอยู่เหมือนกัน ยิ่งคุยกับพี่ที่มีประสบการณ์
ก็ยิ่งแปลกใจ..เพราะงานของหน่วยกู้ภัย มีมากกว่าที่คิดไว้เยอะเลย)
สักพักหนึ่งเหตุการณ์ที่สอง ก็ตามมา....
..มีเกิดอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซด์ล้ม.....
ทุกคนขึ้นรถพยาบาลแล้วไปยังจุดเกิดเหตุ
กรณีนี้ไม่เหมือนกรณีแรก...เพราะล้มกลางถนน
มีคนมุง..มีเจ้าหน้าที่ตำรวจ...และมีเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัย
(ตกใจจำนวนหน่วยกู้ภัย...เข้ามาช่วยเยอะหลายคนมาก)
(แต่ก็แอบดีใจ..คนไทย ยังมีน้ำใจที่ช่วยเหลือคนอื่น)
งานนี้เราไม่ค่อยกล้าออกไปดู..แอบๆ อยู่หลังรถ..
ก็เหมือนที่บอกตั้งแต่ตอนแรกว่าเรากลัวเลือดอ่ะ..
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเราทุกคนก็กลับไปยังจุดปฎิบัติงาน
เพื่อคอยฟังเสียงเรียกจากวิทยุว่ามีเหตุเกิดขึ้นที่ตรงไหน..
เรากลับบ้านตอนห้าทุ่ม.....สามชั่วโมง..สำหรับการทำงาน
ในหน่วยงานกู้ภัยของมูลนิธิ เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น....
ทั้งที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย...แต่ทำไมเราถึงสุขใจขนาดนี้
แค่ออกมาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของผู้ที่ต้องการช่วยผู้อื่น
มันทำให้ชีวิตเรามีคุณค่าและมีความหมายมากยิ่งขึ้น...
เรื่องราวมากมายอาจจะเกิดขึ้นที่นี่....ในงานหน่วยกู้ภัยอาสา
และ "เรา" จะอาสา ในการที่จะมาเล่าเรื่องราวให้
..เพื่อน ๆ น้อง ๆ พี่ ๆ ....ได้เห็นภาพ เห็นบรรยากาศ และ..
เห็นมิตรภาพที่จะเกิดขึ้น..ในการทำงานของพวกเรานะคะ...
จากคุณ :
PeeLee
- [
13 พ.ย. 50 18:00:08
A:10.74.147.215 X:58.137.58.243
]