ความคิดเห็นที่ 1
เนื้อเรื่องหลัก : บทแห่งการตัดสิน ( The Judgement )
บทต้น : Blood From The Past
รอบกายของฉันเต็มไปด้วยหมอกควันสีขาวนวล แม้จะดูแปลกประหลาดและน่าพรั่นพรึงด้วยเพราะไม่ควรมีสถานที่เช่นนี้ในโลกแห่งความจริง ทว่าฉันหาได้ตื่นตระหนกหรือหวาดกลัวไม่ นั่นก็เพราะตัวฉันเคยมาที่นี่ โลกแห่งความฝันนี้บ่อยครั้งแล้ว
และชายสองคนที่อยู่ตรงหน้า ฉันก็คุ้นเคยเป็นอย่างดี
ชายชราชุดดำขาวคู่นั้น
ผู้เปรียบเหมือนฝาแฝดซึ่งกันและกัน หากแตกต่างกันก็เพียงสีของชุดที่ใส่เท่านั้น
จงบอกการตัดสินใจของเจ้ามาเดี๋ยวนี้
โนอาห์ น้ำเสียงจากชายชุดดำ
เวลาของธาราสวรรค์กำลังงวดใกล้ทุกขณะ เจ้าจำต้องเลือกเสียตอนนี้ คราวนี้เป็นชายชุดขาวที่พูดบ้าง สำเนียงของทั้งสองไม่ต่างกันแม้สักน้อย
ฉันลังเลแม้จะมีคำตอบที่เตรียมไว้อยู่ก่อนแล้ว ด้วยอำนาจที่สามารถรับรู้จิตใจ และด้วยประสบการณ์อันเลวร้ายที่ฉันเคยได้รับ
คำตอบที่เตรียมไว้จึงมีเพียงหนึ่งเดียว
ฉันเลือก
เว้นจังหวะนิดหนึ่งด้วยน้ำเสียงเกิดเหือดหายไปในคอเสียดื้อๆ
เลือกความพินาศให้แก่มนุษย์ผู้มีใจโฉดชั่ว !! และนั่นคือคำตอบ ในที่สุดมันก็หลุดจากปลายริมฝีปากจนได้
ตั้งแต่เด็ก ฉันรู้ตัวอยู่เสมอว่าการที่ฉันเกิดมานั้นก็เพราะมี หน้าที่ บางอย่างที่ต้องทำ บางทีมนุษย์ทุกคนก็คงมีหน้าที่ของตนกระมัง ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น หนึ่งในมนุษย์ทั่วๆไป ทว่ายิ่งนานวันเข้าความรู้สึกดังกล่าวก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น
ยิ่งเติบใหญ่ฉันก็ยิ่งรับรู้ว่าตัวเองนั้นมีความสามารถบางอย่างที่ซ่อนอยู่
บางครั้งฉันมองเห็นอนาคตใกล้ๆ บางคราวฉันรับรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
อีกทั้งยังสามารถล่วงรู้ถึงจิตใจคน !
ผู้คนที่รู้เรื่องนี้ส่วนมากแสดงอาการรังเกียจเดียจฉันท์ ก็มีบ้างที่มีคนเรียกว่า พรสวรรค์ แต่คนพวกนั้นเป็นเพียงเหลือบริ้นที่คอยเกาะหากินจากความสามารถลึกลับเท่านั้นเอง
ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงย้ายบ้าน ย้ายที่อยู่ โชคดีที่บุพการีนั้นไม่รังเกียจที่จะติดตามฉันมาด้วย และเมื่อมาถึงหมู่บ้านแห่งใหม่ ฉันจึงปิดบังความสามารถที่น่ารังเกียจนี้เสีย
ทว่า แม้จะปิดบังไม่ให้ใครรู้ หากแต่ความสามารถหาได้ถูกปิดกั้นไปด้วย ฉันยังคงมองเห็นอนาคต ฉันยังคงล่วงรู้จิตใจของทุกคน
แม้ไม่อยากเห็น
แม้ไม่อยากได้ยิน
แม้ไม่อยากรับรู้
แต่พรสวรรค์ต้องสาปก็ยังทำงานอย่างเที่ยงตรง !
หลายครั้งที่ฉันอยากปลิดชีวิตตนเอง แต่บางอย่างในตัวกลับห้ามไว้
บางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกว่ายังมี หน้าที่ ที่ต้องกระทำ
หน้าที่ ที่จักวนเวียนประดุจกงล้อแห่งชะตากรรมที่มิอาจหลีกพ้น
จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ได้พบกับชายชราในชุดคลุมสองคนนั้นเป็นวันแรก ฉันจึงได้รู้ว่าชะตากรรมที่ถูกขีดเส้นให้เดินนั้นได้กลับมาบรรจบครบรอบแล้ว
ช่วงเวลาแห่งการตัดสินใจ
การตัดสินพิพากษามนุษย์
ชายทั้งสองกล่าวว่านี่มิใช่เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องทำหน้าที่นี้ หากแต่มันเป็นวงล้อที่หมุนวนนับครั้งไม่ถ้วน
ยามใดที่ผู้คนไร้ซึ่งจิตแห่งความดี ยามใดที่เพลิงมารเข้าเกาะกุมหัวใจของเหล่ามนุษย์
ยามนั้นฉันจะถือกำเนิดขึ้นเพื่อตัดสินพิพากษา
และพรสวรรค์ต้องสาปที่ติดตัวก็เป็นเครื่องมือที่มีไว้เพื่อการตัดสินใจได้อย่างถูกต้อง
และวงล้อแห่งโชคชะตาที่เวียนบรรจบครบรอบในครานี้ ... ก็ทำให้ฉันได้ตัดสินไปแล้ว
ยามใดที่แผ่นไม้ในมือประกอบเป็นเรือขนาดยักษ์ได้สำเร็จ ยามนั้นคือเวลาแห่งพิรุณหยาดแรกที่จะตกสู่พื้นผิวโลก
หากแต่ใครเลยจะรู้ว่ามันจะเป็นหยดแรกจากทั้งหมดที่มากมายนับแสนล้าน
จากคุณ :
Luckard  
- [
15 พ.ย. 50 21:24:27
]
|
|
|
