ความคิดเห็นที่ 1 เนื้อเรื่องหลัก : บทแห่งการตัดสิน ( The Judgement ) บทกลาง : Catastrophy พระเพลิงพวยพุ่งพร้อมควันปริมาณมหาศาลจากไอพ่นขนาดใหญ่ของกระสวยอวกาศ แรงขับดันพลังสูงช่วยต้านแรงโน้มถ่วงและกระชากจรวดให้พุ่งออกจากพื้นผิวโลก มันเป็นกระสวยอวกาศที่คนทั่วทั้งโลกเฝ้าจับตามอง ‘ เดอะโฮป ’ คือชื่อของกระสวยลำนี้ และความหมายคงเป็นดังเช่นชื่อของมัน โฮปคือความหวัง ปฏิบัติการนี้อาจเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวที่จะยืดต่ออายุของมวลมนุษยชาติ หากเดอะโฮปที่ปล่อยขึ้นฟ้าเกิดการผิดพลาดล่ะก็ บางทีอาจจะร้ายแรงถึงขั้นสิ้นชาติ สิ้นเผ่าพันธุ์ก็เป็นได้ ความหวังสุดท้ายพุ่งขึ้นฟ้าไปแล้ว ปฏิบัติการถูกชี้แจงโดยละเอียดผ่านหน้าจอโทรทัศน์ของทุกสถานีและของทุกประเทศ ท่ามกลางความตื่นกลัวของประชากรโลก สิ่งที่ทำให้ผู้คนยังไม่แตกตื่นมากนักก็เห็นจะเป็นเดอะโฮปที่ถูกปล่อยออกไปนั่นเอง “ ด็อกเตอร์ชัยสิทธิ์ครับ ช่วยอธิบายปฏิบัติการของกระสวยอวกาศเดอะโฮปหน่อยครับ ในฐานะที่ท่านเป็นผู้ติดต่อสอบถามข้อมูลเรื่องนี้โดยตรงกับองค์การนาซ่า ” เสียงผู้บรรยายยิงคำถาม ตอนนี้ทีวีแทบทุกช่องเปิดแต่รายการประเภทนี้ “ เอ่อ มันก็เหมือนกับในภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดที่เราเคยดูเมื่อหลายปีก่อนน่ะครับ ” ผู้เชี่ยวชาญเริ่มอธิบายอย่างง่ายๆ “ เมื่อกระสวยอวกาศจอดลงบนพื้นผิวของดาวเคราะห์น้อยคาเรรอนน์ ทีมขุดเจาะก็จะใช้เครื่องขุดที่ทรงพลัง ซึ่งทางนาซ่าบอกว่าแจ๋วกว่าในภาพยนตร์เยอะครับ ” “ หลังจากที่ขุดไปได้ตามที่คำนวณแล้ว อ้อ ! ทางนาซ่าจะขุดทั้งหมดสี่ตำแหน่งน่ะครับ และเมื่อฝังระเบิดนิวเคลียร์ทั้งสี่ลูกลงไปเสร็จ จากนั้นก็ตามสูตรคือ เผ่นออกมาแล้วก็กดสวิทช์ ตูม ! ก็เท่านั้นเองน่ะครับ ” “ อ๋อ ” โฆษกลากเสียงยาวก่อนที่จะยิงคำถามต่อไป “ ว่าแต่ดาวเคราะห์คาเรรอนน์ใหญ่ขนาดนั้น นิวเคลียร์สี่ลูกจะพอเพียงที่จะทำให้มันแตกสลายไปเลยหรือครับ ” ผู้เชี่ยวชาญจิบน้ำก่อนที่จะทำหน้าที่ตอบ “ ไม่ครับ สี่ลูกในแต่ละจุดนั้นถูกคำนวณไว้แล้วอย่างดี เมื่อระเบิดเป็นชิ้นๆ นาซ่าหวังว่าแรงระเบิดจากใจกลางจะดีดชิ้นส่วนใหญ่ให้พ้นจากวิถีโคจรที่มุ่งสู่โลก อาจจะมีเหลือบ้างก็คงเป็นชิ้นส่วนที่ไม่ใหญ่นัก ” “ อ๋อ ” พิธีกรถึงบางอ้ออีกครั้งก่อนจะวกสู่คำถาม “ แล้วโอกาสล่ะครับ ทางนาซ่าแจ้งไหมครับว่ามีโอกาสสำเร็จกี่เปอร์เซ็นต์ ” ด็อกเตอร์เงียบเป็นครั้งแรกแต่ก็เพียงสองสามวินาทีเท่านั้น “ คาดว่าคงมีโอกาสสำเร็จราวๆ 80 – 90 เปอร์เซ็นต์น่ะครับ ” เป็นคำตอบสุดท้ายก่อนที่พิธีกรจะตัดเข้าสู่โฆษณา “ นี่คุณพิธีกร คำถามอย่างเมื่อครู่ไม่เอาแล้วนะ ” ยอดนักดาราศาสตร์ผู้มีดีกรีระดับหัวกะทิรีบกระซิบบอกทันทีที่หยุดการออกอากาศชั่วขณะ “ ทำไมล่ะครับ ? ” พิธีกรถามงงๆ “ ผมก็เคยถามคำถามเดียวกันนี้กับนาซ่า ” “ แล้วเขาตอบว่ายังไงครับ ? ” ด็อกเตอร์กลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ความรู้สึกบางอย่างพาดผ่านในแววตา ความสิ้นหวัง ? “ เขาตอบว่า ขอพระเจ้าทรงคุ้มครอง ” ... ... โทรทัศน์ขนาดยักษ์กลางสี่แยกประตูน้ำรวมถึงโทรทัศน์ทั่วทั้งโลกนั้นบัดนี้น่าจะกำลังฉายภาพเดียวกัน ด้านในหน้าจอทีวีนั้นปรากฏภาพภายในของยานอวกาศ ‘ เดอะโฮป ’ ที่บัดนี้กำลังมุ่งหน้าสู่ ‘ คาเรรอนน์ ’ ภาพที่ดีเลย์ไปกว่าเวลาจริงราวสิบวินาทีนั้นกำลังฉายบริเวณหน้าต่างทางด้านหน้าของกระสวยที่บินหลบหลีกเศษอุกาบาตอย่างแคล่วคล่อง “ เรากำลังพยายามบินหลบเศษหินพวกนี้ ” นักบินอวกาศซึ่งมีชื่อปรากฏตรงด้านล่างของจอว่า ‘ ปีเตอร์ แคนตาเวส ’ กำลังอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น เขาพยายามพูดกระซิบเพื่อไม่ให้ขัดขวางสมาธิของกัปตัน ‘ นิโคลาส์ โรดอฟสกี้ ’ ผู้ควบคุมยาน “ ดูเหมือนคาเรรอนน์จะโดนดาวหางคาทาสชนอย่างแรงครับ มันแตกออกเป็นชิ้นเล็กๆกระจายไปทั่ว ” แคนตาเวสอธิบาย “ เศษหินที่กระจายจากแรงระเบิดส่วนหนึ่งถูกแรงอัดทำให้พุ่งเข้าจู่โจมโลกในวันก่อน ส่วนที่เหลือนั้นค่อยๆปริแตกและลอยวนอยู่รอบๆคาเรรอนน์นี้ ” แคนตาเวสกระซิบกระซาบแต่กระนั้นก็ไม่อาจปกปิดความตื่นเต้นไปได้ “ แต่หลังจากที่คาเรรอนน์เดินทางเข้าใกล้โลก เศษเล็กๆพวกนี้เริ่มออกห่างจากคาเรรอนน์ทุกที มันกำลังพุ่งเข้าสู่โลก บางทีอาจเป็นเพราะแรงโน้มถ่วง แต่ทุกท่านไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ มันเป็นเพียงเศษหินเล็กๆที่จะสลายตัวในชั้นบรรยากาศ ส่วนก้อนใหญ่ๆอย่างเมื่อวันก่อน ตอนนี้ยังไม่เห็นครับ ” แคนตาเวสพูดขณะที่กล้องจับไปยังเศษหินมากมายที่วิ่งผ่านเดอะโฮปไปอย่างรวดเร็ว ยานอวกาศที่แบกความหวังสุดท้ายของมนุษยชาติบินหลบหินอุกาบาตซ้ายทีขวาที การหลบหลีกกระทำอย่างแม่นยำด้วยซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่สามารถประมวลผลได้อย่างฉับไว และอีกไม่นานเกินรอ เบื้องหน้าของเหล่านักบินผู้กล้าจึงได้ประจักษ์แจ้งแก่สายตา ก้อนหินขนาดยักษ์ลอยอยู่ในอวกาศ ดาวเคราะห์น้อยคาเรรอนน์ ! และภาพดังกล่าวที่นักบินเห็นก็ถูกส่งผ่านสัญญาณวิทยุลงสู่พื้นผิวโลกและแพร่กระจายไปยังทุกสถานีโทรทัศน์ของทั่วทุกประเทศทันทีด้วยเครือข่ายดาวเทียม “ โอ้โห ! ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้ !? ” หญิงสาวคนหนึ่งอุทานเมื่อเห็นภาพจากจอขนาดใหญ่ที่จัดขึ้นใจกลางเมือง ดูเหมือนนาทีนี้ทั่วทั้งประเทศไทย ไม่สิ ! ทั่วทั้งโลกได้มีกิจกรรมที่จัดขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน นั่นคือการเอาใจช่วยเหล่าอัศวินแห่งอวกาศ เหล่านักรบที่บรรทุกหัวระเบิดนิวเคลียร์ขึ้นไปพร้อมกับยานแห่งความหวัง ไม่เพียงแต่หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆธเรษตรีจะอุทานอย่างตกใจ คนอื่นๆที่ดูการถ่ายทอดก็เช่นเดียวกัน บางคนปิดปากพูดอะไรไม่ออก บางคนถึงกับหน้าซีดเผือดพาลจะเป็นลมเอาดื้อๆ ซึ่งนั่นก็เป็นธรรมดา เพราะขนาดของคาเรรอนน์นั้นใหญ่มากมายนัก ว่ากันว่าเท่ากับเกาะแมนฮัตตันที่บรรจุมหานครนิวยอร์กได้ทั้งเมืองทีเดียว “ ถ้า ถ้านาซ่าทำไม่สำเร็จล่ะก็ ” ใครคนหนึ่งรำพึง “ จุดปะทะคือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประเทศไทยอาจจะหายไปจากโลก ” อีกคนพูดต่อ คนอื่นได้แต่นิ่งเงียบ ธเรษตรีนิ่งสนิทในหัวใจ เธอรู้ดีว่าหากดาวเคราะห์ขนาดมหึมาเข้าปะทะกับโลกเมื่อใด ไม่เพียงแต่ประเทศไทยหรือทวีปเอเชียเท่านั้นที่จะพังพินาศ แต่น่าจะเป็นทั่วทั้งโลกมากกว่า ! เด็กสาวผู้มีชะตากรรมแห่งการตัดสินยืนนิ่ง เธอทำจิตให้ว่างเปล่า เพียงเท่านี้ความคิดของผู้คนรอบข้างก็พากันหลั่งไหลเข้าสู่หัวใจของเธอราวสายน้ำที่ไหลบ่า นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฝน ธเรษตรีจะทำได้ เด็กสาวอยากรับรู้จิตใจของมนุษย์อีกสักครั้งก่อนที่จะทำการตัดสิน และท่ามกลางกระแสจิตมากมาย ธเรษตรีรับรู้หัวใจของมนุษย์ทุกคนในรัศมีรอบบริเวณ ความกลัว !? ราวกับสีดำมืดที่แผ่ปกคลุมท้องฟ้า เมฆหมอกทะมึนล้วนปกคลุมจิตใจของมนุษย์ทุกผู้ทุกนาม ทว่าท่ามกลางความมืดดำราวสีนิลนั้นกลับมีประกายแสงอยู่ด้านใน มันคือเปลวแห่งความหวัง ! แม้หัวใจบางคนจะลุกโชนด้วยความเชื่อมั่น ทว่าบางคนกลับริบหรี่ด้วยความขลาดเขลา กระนั้นไม่ว่าจะเป็นมนุษย์คนใด ทุกคนล้วนแล้วแต่มีหวังในใจลึกๆ ความหวังที่บัดนี้ฝากไว้กับมนุษย์อวกาศผู้เป็นอัศวินแห่งโชคชะตา เหล่านักบินของ ‘ เดอะโฮป ’   ... ... จากคุณ : Luckard - [ 15 พ.ย. 50 22:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ... ... กระสวยแห่งความหวังค่อยๆลงจอดบนพื้นผิวดาวเคราะห์น้อยอย่างแผ่วเบา กล้องที่ทำการถ่ายทอดนั้นบัดนี้ถูกติดตั้งเข้ากับหมวกอวกาศของแต่ละคน นั่นทำให้ผู้ชมทางบ้านสามารถรับชมได้จากมุมมองของมนุษย์อวกาศ ซึ่งก็สุดแล้วแต่ว่าทางสถานีจะตัดภาพให้รับชมในมุมมองของนักบินคนไหน ผู้บรรยายทำหน้าที่แข็งขัน ตอนนี้นักบินลงจากยานอวกาศด้วยรถตีนตะขาบที่สามารถลุยได้ทุกสภาวะ รถสองคันที่แบ่งนักบินออกเป็นสองทีม แต่ละทีมประกอบด้วยแท่นขุดถึงสามชุดเพื่อสลับสับเปลี่ยนหากชำรุด และนอกจากแท่นขุดแล้วยังมีหัวรบนิวเคลียร์บรรทุกไปด้วยทีมละสองหัว “ เราจะขุดให้ลึกหนึ่งพันห้าร้อยฟุต จากการคำนวณแต่ละหลุมคงกินเวลาราวๆสิบชั่วโมง ” เสียงอธิบายจากนักบินคนหนึ่ง เมื่อดูจากชื่อใต้จอภาพแล้วก็จำได้ว่าเป็นคนเดิมซึ่งก็คือ ‘ ปีเตอร์ แคนตาเวส ’ เจ้าเก่า “ ทีมละสองหลุม ก็ตกราวยี่สิบชั่วโมง ไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมงก็จะเสร็จภารกิจ จากนั้นเราจะนำเดอะโฮปออก ” แคนตาเวสพูดเบาๆขณะที่จอภาพฉายภูมิทัศน์ที่เห็นจากบนรถตีนตะขาบ ภูมิประเทศที่เวิ้งว้างว่างเปล่า มีเพียงดินและหินซึ่งเมื่อผนวกเข้ากับความมืดมิดที่มีเพียงแสงดาวเป็นอาภรณ์ห่อหุ้มล้วนแล้วแต่ทำให้น่าหดหู่ใจ “ เวลาเส้นตายเท่าไรครับ ” โฆษกภาษาไทยถามผู้เชี่ยวชาญที่มาร่วมรายการเมื่อเห็นว่าแคนตาเวสและนักบินคนอื่นๆเงียบไป เวลาเส้นตาย ธเรษตรีจำได้จากตอนต้นรายการ หากนิวเคลียร์ไม่สามารถพิชิตดวงดาวแห่งหายนะนี้ได้ในช่วงเวลาที่กำหนด หรือหากระเบิดช้าเกินไป เศษเสี้ยวขนาดใหญ่ที่แตกออกก็จะคงพุ่งชนโลกอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง ทว่าหากสามารถระเบิดได้ก่อนถึงช่วงเวลาที่กำหนด ส่วนใหญ่ของดวงดาวก็จะลอยผ่านโลกออกทางด้านข้าง ยิ่งระเบิดได้เร็วเท่าไรก็จะยิ่งลอยห่างจากโลกมากเท่านั้น และเวลาเส้นตายที่ว่าก็คือ อีกสองวันเศษๆเท่านั้น หากจะนับเป็นชั่วโมง ธเรษตรีมองนาฬิกาดิจิตอลที่นับถอยหลังตรงมุมขวาบนของจอโทรทัศน์ ห้าสิบเอ็ดชั่วโมงสามสิบสามนาที ! ถ้าไม่มีอะไรติดขัดดังเช่นในภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด เวลาเพียงเท่านี้ก็เหลือเฟือที่จะทำให้มวลมนุษย์รอดพ้นจากดาบเพลิงแห่งสวรรค์ ธเรษตรีลุกขึ้นเพื่อจะเดินทางกลับที่พัก พรุ่งนี้เธอจะกลับมาที่ตรงนี้อีกเพื่อดูความเป็นไปของภารกิจมนุษย์อวกาศ ตอนนี้เธอเหนื่อยล้าเหลือเกิน การเปิดจิตเพื่อรับความคิดของคนอื่นนั้นมันช่างทรมานและสิ้นเปลืองเรี่ยวแรง ธเรษตรีเดินจนเกือบถึงที่พัก เด็กสาวเลือกใช้วิธีเดินเท้าเนื่องเพราะตอนนี้รถประจำทางไม่มีวิ่งบนท้องถนน รวมไปถึงรถยนต์ส่วนบุคคลที่หาได้ยากในตอนนี้ ท่าทางคนในกรุงเทพฯจะเฝ้าใจจดจ่ออยู่กับหน้าจอโทรทัศน์ชนิดไม่วางตา เด็กสาวก้าวฝีเท้าเป็นจังหวะไม่รีบร้อนท่ามกลางสนธยาที่กำลังมาเยือน ‘ เด็กผู้หญิง สวยว่ะ ’ เสียงใครสักคนดังขึ้นในหัวของธเรษตรี เธอรับรู้ได้ว่ามันพุ่งมาจากทางด้านหลังไม่ห่าง ‘ ยังไงเดี๋ยวก็ต้องตายหมดทั้งโลกแล้ว ทำในสิ่งที่เราอยากจะทำดีกว่า ’ นั่นคือประโยคที่พุ่งมาพร้อมกับอณูความคิดที่ชั่วร้าย ธเรษตรีไม่หวาดกลัวเหมือนครั้งที่เจอขี้ยาในวันก่อน นั่นเพราะเธอรู้วิธีรับมือกับคนโฉดชั่วเช่นนี้แล้ว นักทำนายแห่งไพ่ทาโรต์รวบรวมภาพหลอนที่น่ากลัวราวกับนรกไว้ในหัวสมองและเตรียมที่จะปล่อยให้มันพุ่งเข้าใส่คนร้าย ‘ นี่แหละธาตุแท้ของมนุษย์ นี่หรือคือพวกที่สมควรปกป้อง ? ’ นั่นคือความคิดของเด็กสาวที่เตรียมตัวจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเดนสังคม “ นั่นจะทำอะไรน่ะ !? ” เสียงใครคนหนึ่งดังขัดจังหวะ ธเรษตรีหันไปมอง ชายร่างอ้วนในชุดผู้พิทักษ์สันติราษฎร์กำลังชี้มือไปยังคนร่างผอมที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ห่างเพียงสามสี่เมตร “ เดินตามน้องเขาทำไม ! ” ตำรวจร่างตุ้ยตะโกนพร้อมเดินเข้ามาใกล้ ท่าทางชายผอมจะรู้ตัว เขารีบเผ่นแน่บจากที่ตรงนั้น “ หนีไปซะแล้ว น้องเดินระวังหน่อยนะ มืดแล้ว ” ตำรวจเตือนขณะที่เดินเข้ามาใกล้ ธเรษตรีสังเกตเห็นป้ายชื่อบนหน้าอก ‘ แสวง พูลพรั่งทรัพย์ ’ เธอจำได้ว่าตำรวจคนนี้เป็นคนเดียวกับที่เคยเจอเมื่อครั้งโจรปล้นธนาคาร “ ขอบคุณมากค่ะ ” ธเรษตรีค้อมศีรษะลง ดูท่าทางนายตำรวจจะจำเธอผู้เป็นหมอพยากรณ์ไม่ได้ ซึ่งก็ไม่แปลกอะไรด้วยตอนนี้เด็กสาวอยู่ในชุดธรรมดาไม่ได้ใส่ชุดสีดำที่ใช้ทำนาย หลังจากที่นักทำนายกลับถึงบ้านด้วยความปลอดภัย เด็กสาวจึงรับประทานอาหารเย็นที่แวะซื้อมาด้วย จากนั้นจึงอาบน้ำแล้วก็เข้านอน ท่ามกลางหมอกขาวที่รายล้อม ธเรษตรีที่ยืนเดียวดายรับรู้โดยสัญชาตญาณว่าขณะนี้เธอกำลังฝัน แน่นอนว่าไม่ใช่ฝันธรรมดา เด็กสาวสืบเท้าไปเรื่อยๆ แน่นอนว่าไม่รู้จุดหมายแต่กระนั้นก็ยังก้าวไปตามถนน “ พบกันเป็นครั้งสุดท้าย ในความฝัน ” เสียงที่ฟังแล้วคลับคล้ายประโยคทักทายดังขึ้นจากข้างหลัง สองชายชราชุดขาวดำกำลังนั่งอยู่ที่ริมเพิงพัก “ เวลาแห่งการตัดสินใกล้เข้ามาทุกที ตัดสินใจได้หรือยัง โนอาห์ ไม่ใช่สิ ! ธเรษตรี ” ชุดขาวถามทันที่หันไป “ ไม่จำเป็นต้องเลือกหรอก มนุษย์ส่งกระสวยอวกาศติดหัวรบขึ้นไปทำลายดาวเคราะห์น้อยแล้ว ” นักพยากรณ์พูดออกไป แม้จะไม่มั่นใจนักแต่เด็กสาวก็เชื่อว่าปฏิบัติการทางอวกาศของนาซ่าน่าจะสำเร็จเหมือนกับที่ทุกคนตั้งความหวัง ชายชราทั้งสองนิ่งไปชั่วขณะ “ มนุษย์ผู้โง่เขลา กี่ครั้งกี่หนแล้วที่กระทำการข้ามเขตแดนแห่งพระผู้เป็นเจ้า คราวนี้ก็เช่นกัน คมดาบสายฟ้าจักพุ่งทำลายหมู่มวลมนุษย์เสียก่อนที่จะถึงเวลาแห่งการตัดสิน ” เป็นประโยคแรกของชายชุดดำ “  อีกไม่ช้าเราทั้งสองจะปรากฏตัวในโลกแห่งความจริงที่มิใช่ฝัน และเวลานั้นคือช่วงเวลาแห่งการตัดสิน จงเตรียมคำตอบไว้ ธเรษตรี ผู้มีสายเลือดแห่งโชคชะตาที่น่าเศร้า ” ชายชราชุดขาวเอ่ยแผ่วเบา “ เดี๋ยว ! ” เด็กสาวตะโกนร้องเมื่อภาพชายชรารวมถึงสิ่งแวดล้อมรอบกายเริ่มเลือนหาย เธอกำลังจะตื่นจากนิทรารมณ์ โสตสำเนียงได้ยินเสียงกริ่งยามเช้าของนาฬิกาดังแว่วมา ‘ กริ๊งงงงงงงงงงง !! ’ นาฬิกาที่ตั้งเวลาไว้เจ็ดโมงเช้าลั่นระฆัง นักพยากรณ์แห่งไพ่ทาโรต์เอื้อมมือเปะปะด้วยความงัวเงียเพื่อที่จะปิดเสียงแสบแก้วหูของมัน ทีแรกที่สัมผัส ไม่ใช่นาฬิกา ? เธอจึงวางมันลงบนที่นอนก่อนที่จะควานหานาฬิกาและปิดสวิทช์จนสำเร็จ ธเรษตรีบิดกายด้วยความขี้เกียจ การหลับและฝันไปพร้อมกันทำให้รู้สึกอ่อนเพลียราวกับนอนไม่พอ เด็กสาวขยี้ตาด้วยความง่วง และเมื่อลืมตาชัดๆเธอจึงเห็นสิ่งที่เธอคว้าหยิบได้ก่อนที่จะปิดเสียงนาฬิกา ไพ่ทาโรต์ ! หนึ่งใบจากสำรับไพ่ทาโรต์ที่วางอยู่ข้างนาฬิกา ที่สำคัญเมื่อครู่เธอหยิบมันด้วยมือซ้ายเสียด้วยสิ   ธเรษตรีพลิกหน้าไพ่ช้าๆ แน่นอนอย่างที่คิด ‘ The Judgement ’ ไพ่แห่งการตัดสินอยู่ในมือของเธอ ! ... ... ... จากคุณ : Luckard - [ 15 พ.ย. 50 22:18:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ... ... ... นาทีนี้ผู้คนทั่วโลกคงไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอย่างอื่นนอกจากนั่งเฝ้าอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์ ภาพที่ปรากฏต่อสายตาเป็นภาพเต้นๆล้มๆเนื่องเพราะส่งมาจากระยะไกลอีกทั้งต้องผ่านชั้นบรรยากาศ การขุดเจาะพื้นผิวของดาวเคราะห์น้อยเป็นไปด้วยความยากลำบาก หลายครั้งที่ต้องเปลี่ยนหัวเจาะเนื่องจากขุดไปเจอหินแข็งแต่ด้วยความรอบคอบของทีมงานที่นำชุดเจาะไปหลายอันจึงทำให้ไม่เสียเวลามากนัก เวลาของการขุดเจาะผ่านมาแล้วราวๆยี่สิบชั่วโมง ซึ่งนั่นหมายความว่า กำหนดเส้นตายที่สามารถระเบิดดาวเคราะห์โดยไม่มีผลกระทบต่อโลกยังเหลือมากถึงสามสิบเอ็ดเกือบๆสามสิบสองชั่วโมงทีเดียว และในตอนนี้กล้องที่ถ่ายทอดจากหมวกอวกาศของนักบินแจ้งข่าวให้ทราบว่า “ โอ.เค. ครับ ด้านผมเรียบร้อยแล้วทั้งสองหลุม อีกเดี๋ยวหย่อนหัวรบลงไป ” นั่นเป็นข่าวดีสำหรับชาวโลกที่ได้รับรู้ว่าสองจากทั้งหมดสี่หลุมนั้นพร้อมที่จะทำงานแล้ว “ ไม่ทราบว่าทางอื่นเป็นยังไงบ้างครับ ” เสียงนักบินคนเดิมกำลังสื่อสารกับทีมอื่น ธเรษตรีที่ตอนนี้กำลังดูโทรทัศน์จอยักษ์ที่บริเวณสี่แยกประตูน้ำ เธออ่านชื่อด้านล่างที่เขียนว่า ‘ ปีเตอร์ แคนตาเวส ’ ซึ่งจำได้ว่าเป็นนักบินคนเดียวกับที่บรรยายบนยานอวกาศ ‘ เดอะโฮป ’ “ ทางคุณเสร็จแล้วหรือ แคนตาเวส ทางผมเหลืออีกหลุมหนึ่ง ก็ราวๆสิบสองสิบสามฟุตเท่านั้น ” เสียงตอบจากอีกทีม ซึ่งปรากฏว่าหลุมอื่นๆก็เหลือระยะที่ต้องขุดไม่ต่างกันสักเท่าไร ถึงตอนนี้ธเรษตรีรับรู้ได้ถึงความหวังที่ปรากฏขึ้นในใจของทุกคนที่กำลังยืนดูโทรทัศน์จอยักษ์แห่งนี้ ทุกคนกำลังมีความหวังที่องค์การนาซ่าจะทำสำเร็จ ... ความหวังที่จะระเบิดดาวเคราะห์น้อยให้แตกและเบนทิศทางออกห่างจากโลก นั่นคือความหวังของเหล่ามวลมนุษย์  แน่นอนว่าธเรษตรีก็หวังใจให้เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ทว่าเด็กสาวยังจำประโยคในความฝันของชายชราลึกลับได้ “ มนุษย์ผู้โง่เขลา กี่ครั้งกี่หนแล้วที่กระทำการข้ามเขตแดนแห่งพระผู้เป็นเจ้า คราวนี้ก็เช่นกัน คมดาบสายฟ้าจักพุ่งทำลายหมู่มวลมนุษย์เสียก่อนที่จะถึงเวลาแห่งการตัดสิน ” คำพูดนั่นหมายความว่ากระไร ? คมดาบสายฟ้าจะทำลายมนุษย์ก่อนการตัดสิน นั่นแปลความหมายได้ว่า การทำลายล้างมนุษยชาติจะถูกเร่งเวลาให้เร็วร่นจากการส่งกระสวยอวกาศขึ้นไปอย่างนั้นหรือ ? “ เสร็จแล้วครับ ! ในที่สุดก็ขุดหลุมทั้งสี่จุดจนสำเร็จ หลุมสุดท้ายกำลังเสร็จสิ้นการส่งหัวรบนิวเคลียร์ไปยังก้นหลุมเมื่อสักครู่นี่เองครับ ” โฆษกพากย์ภาษาไทยบรรยายอย่างตื่นเต้นขณะที่ผู้คนรอบๆบริเวณปรบมือให้แทบจะพร้อมเพรียงกัน เวลาเส้นตายที่วิ่งถอยหลังที่มุมขวาบนของจอโทรทัศน์นั้นบอกเวลายี่สิบเก้าชั่วโมงกับอีกสิบสามนาที และนั่นเป็นเวลาที่เหลือเฟือมากมายนัก ภาพบนจอที่ทุกคนเห็น เหล่านักบินอวกาศกำลังเร่งรีบเก็บข้าวของเพื่อกลับสู่ยานแม่ ‘ เดอะโฮป ’ ที่ตอนนี้นักบินได้ติดเครื่องรอไว้แล้ว โฆษกบรรยายวิธีการจุดระเบิดนั้นจะใช้รีโมทจากบนกระสวยอวกาศเป็นตัวสั่งการ เหตุที่ไม่ใช้ระบบการตั้งเวลา องค์การนาซ่าให้เหตุผลว่าหากเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินที่ไม่สามารถนำยานอวกาศขึ้นได้อาจจะเป็นอันตรายต่อตัวนักบิน แต่กระนั้นระบบจุดชนวนด้วยมือหรือจุดด้วยการตั้งเวลาก็ยังคงมีไว้แต่เพียงเพื่อสำรองเท่านั้น เวลาที่นับถอยหลังสู่ ‘ เส้นตาย ’ บอกเวลายี่สิบเจ็ดชั่วโมงสี่สิบหกนาที บัดนี้นักบินทั้งหมดอยู่บนกระสวยอวกาศที่บินออกจากดาวเคราะห์น้อยมาได้ระยะทางพอประมาณแล้ว “ เอาล่ะครับ อีกไม่กี่อึดใจเราจะทำการกดระเบิด ” ปีเตอร์ แคนตาเวสเจ้าเก่าอธิบายกระซิบๆ ท่าทางนักบินทุกคนเกร็งๆเหมือนกำลังลุ้นผลงานที่ตัวเองได้ทำ “ นับถอยหลัง สิบ ” เสียงของกัปตันโรดอฟสกี้ผู้นำทีมแว่วมา “ เก้า ” ทุกคนในยานเงียบรวมถึงปีเตอร์ แคนตาเวสด้วย “ แปด ” “ เจ็ด ” คราวนี้เหล่าคนดูบนโลกเริ่มนับตามไปพร้อมกัน ทั้งที่จริงๆแล้วทุกคนคงลืมไปว่าภาพที่เห็นนั้นดีเลย์ไปกว่าสิบวินาที นั่นแปลว่าในตอนนี้ดาวเคราะห์คาเรรอนน์น่าจะถูกระเบิดไปแล้ว ? “ หก ! ” แต่ทุกคนก็ยังนับต่อไป บางทีนี่อาจเป็นสิบวินาทีที่คนทั้งโลกพร้อมใจกันนับโดยไม่มีการแบ่งแยกเขาแยกเราก็เป็นได้ “ ห้า ! ” หลายคนในสี่แยกประตูน้ำโดยเฉพาะผู้หญิงยกมือขึ้นปิดใบหน้า ความตื่นเต้นกำลังเหลืออีกเพียงห้าวินาทีสุดท้าย “ สี่ ! ” ใครบางคนครางออกมาอย่างลืมตัว ธเรษตรียกมือประสานไว้ที่ริมฝีปาก ในใจภาวนาให้ปฏิบัติการแห่งความหวังนี้สำเร็จลงด้วยดี หน้าที่แห่งการตัดสินจะได้ไม่ตกเป็นภาระของตัวเธอ “ สาม ! ” สามวินาทีสุดท้ายแห่งโชคชะตา จะมีใครเป็นลมขณะที่ลุ้นตัวโก่งก็ไม่แปลก “ สอง ! ” คราวนี้บรรดาเสียงนอกจอที่คอยนับพร้อมๆกันเงียบหายไปเยอะ ส่วนใหญ่ยืนนิ่งด้วยความลุ้น “ หนึ่ง ! ” “ กดสวิทช์ ” สิ้นประโยค นิโคลาส์ โรดอฟสกี้ก็กดปุ่มสีแดงที่แผงคอนโซลควบคุมยาน ภาพที่ทุกคนกำลังมองผ่านหน้าต่างไปยังดาวเคราะห์คาเรรอนน์ อีกไม่กี่วินาทีมันก็จะระเบิดเป็นเสี่ยง เงียบ ? ไม่มีอะไรเกิดขึ้น !? ทุกคนกลั้นใจรออีกนิด ผ่านไปอีกราวๆสิบวินาทีดาวเคราะห์น้อยก็ยังลอยเด่นอยู่ที่หน้าจอ ถึงตอนนี้มีผู้ชมบางคนสังเกตเห็นโรดอฟสกี้กดปุ่มแดงย้ำๆอีกหกเจ็ดครั้ง คราวนี้กองเชียร์บนโลกเริ่มฮือฮา หลายคนหน้าเสียซึ่งก็ไม่ต่างไปจากสีหน้าของคนที่อยู่ในยานอวกาศ ‘ เดอะโฮป ’ สักเท่าไร “ หอควบคุมการบิน ระเบิดไม่ทำงานครับ ” เสียงกัปตันแว่วมา หลายๆคนที่สี่แยกประตูน้ำกรี๊ดออกมา มีคนแก่สองสามคนเป็นลมไปดื้อๆ “ เดอะโฮป เครื่องส่งคลื่นสัญญาณวิทยุของคุณเสียกระมัง เพราะเป็นไปไม่ได้ที่หัวรบทั้งสี่หัวจะชำรุดพร้อมๆกัน ” เป็นคำตอบจากภาคพื้นดินหลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ “ เดี๋ยวทางเราจะยิงสัญญาณจุดชนวนไปจากโลกนะ เตรียมตัว ห้า .. สี่ .. สาม .. สอง .. ระวัง .. ยิง !! ” อีกครั้งที่ทุกคนทั้งนักบินทั้งกองเชียร์กลั้นใจลุ้นระทึก แต่ก็ปรากฏว่าเป็นอีกครั้งที่ระเบิดไม่ทำงาน บางอย่างที่ผิดปกติ ? นักพยากรณ์สาวรู้ทันทีว่าเบื้องหลังของข้อขัดข้องเหล่านี้ อาจมาจากโชคชะตาของมนุษย์ที่ต้องรับโทษทัณฑ์อย่างเลี่ยงไม่ได้ ที่สำคัญโทษที่ว่านั้น ... ตัวเธอต้องเป็นคนตัดสินเสียด้วยสิ ! ผู้คนรอบกายของธเรษตรีเริ่มกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด หลายคนหน้าเสีย ขณะที่บางส่วนเริ่มจับกลุ่มวิจารณ์กันบ้างแล้ว แต่โดยทั่วไปยังแหงนหน้า สายตาจ้องจับอยู่ที่โทรทัศน์จอยักษ์ โฆษกผู้ดำเนินรายการรวมถึงผู้ทำหน้าที่บรรยายภาษาไทยพยายามสื่อสารกับผู้ชมทางบ้านเพื่อไม่ให้แตกตื่น “ ใจเย็นๆนะครับ ท่านผู้ชม ยังไงเดี๋ยวทางนาซ่าก็ต้องหาวิธีจนได้น่ะครับ ” พิธีกรพยายามควบคุมสถานการณ์ทั้งๆที่สีหน้าของตนเองนั้นก็ฉายแววหวาดหวั่นไม่แพ้ใคร “ มาแล้วครับ ดูเหมือนนักบินจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง ” ผู้ดำเนินรายการคนเดิมร้องออกมาเมื่อเห็นความเคลื่อนไหวจากจอโทรทัศน์ ซึ่งนั่นทำให้ผู้บรรยายภาษาไทยถึงกับต้องทำท่าจุ๊ปากเพื่อให้ลดเสียงลง “ จากเดอะโฮปถึงหอปฏิบัติการ พวกเราตัดสินใจแล้วว่าจะกลับไปตั้งชนวนระเบิดด้วยมือตนเอง เราจะตั้งเวลาเผื่อไว้สำหรับการหนีออกมา ” นั่นเป็นเสียงของกัปตันโรดอฟสกี้ “ และหากชนวนระเบิดเวลาไม่ทำงานอีก ซึ่งเราก็หวังว่าคงไม่เป็นเช่นนั้น แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เราก็จะให้ใครสักคนอยู่เพื่อกดสวิทช์ระเบิดด้วยมือ ” ท้ายประโยค ธเรษตรีเห็นแววแห่งความกังวลฉายผ่านในแววตา เพราะหากเป็นเช่นนั้น อย่างเช่นในภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด รับรองว่าคนที่อยู่กดชนวนนั้นต้องไม่รอดแน่ๆ นักทำนายผู้มีโชคชะตาแห่งการตัดสินได้แต่ภาวนาและหวังลึกให้เรื่องนี้ยุติลงโดยไม่มีคนตายแม้สักคน ทว่าเหตุการณ์ผิดปกติที่กำลังเกิดขึ้นต่อหน้าชาวโลก มันคงไม่หยุดแต่เพียงเท่านี้แน่ๆ มันคงไม่ง่ายเหมือนกับที่องค์การนาซ่าวางแผน เด็กสาวรู้สึกสังหรณ์อย่างรุนแรง บางอย่างที่กระตุ้นเตือน บางอย่างที่ทำให้เธออยากจะห้ามเหล่านักบินที่กำลังกลับลำกระสวยอวกาศเดอะโฮปมุ่งสู่ดาวเคราะห์น้อยคาเรรอนน์อีกครั้ง แต่มันคืออะไรกัน ? มีเหตุผลอันใดที่จะห้ามพวกเขา ? หรือเธอมีความคิดที่ดีกว่านั้น !? เบื้องหน้าของเดอะโฮป ห่างออกไปไม่เท่าไร บัดนี้ดาวเคราะห์น้อยที่ฤทธิ์ของมันคงไม่น้อยอย่างชื่อ ดาวเคราะห์ที่ลอยตระหง่านอยู่ตรงหน้า คงไม่มีนักบินอวกาศคนไหนคาดคิดว่าจะต้องกลับลงไปเหยียบพื้นผิวดาวดวงนั้นอีก ยี่สิบห้าชั่วโมงสามสิบเอ็ดนาที ! นั่นคือตัวเลขที่จอขวาบนของโทรทัศน์ มันแสดงเส้นตายที่จะต้องทำการระเบิดก่อนหมดเวลา ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครหยุดเพลิงแห่งอาญาสวรรค์ได้ ! ดาวเคราะห์คาเรรอนน์ใกล้เข้าไปทุกขณะ เดอะโฮปค่อยๆลดความเร็วลงเมื่อเข้าใกล้ ทุกคนที่อยู่ที่สี่แยกประตูน้ำ ไม่สิ ! บางทีอาจจะเป็นทุกคนในทุกประเทศที่กำลังอยู่หน้าจอโทรทัศน์ ไม่มีใครเลยที่จะกระพริบตา แต่ละคนหุบปากนิ่ง และด้วยความตื่นเต้นระคนลุ้นระทึกนี้จึงก่อบังเกิดความเงียบอย่างน่าประหลาด มันเงียบจนได้ยินกระทั่งเสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ของคนที่อยู่ห่างออกไป ทว่าในความเงียบอันน่าพิศวงนี้ เด็กสาวนักทำนายกลับได้ยินเสียงเต้นรัวยิ่งกว่ากลองศึก ตึก ! ตึก ! ตึก ! เสียงหัวใจคน ! มนุษย์ทุกผู้ที่กำลังปิดปากเงียบเกร็งด้วยอาการตื่นเต้น ทว่าเสียงหัวใจกลับเต้นระรัวต่างจากท่าทางภายนอกนัก พลัน ! ความรู้สึกบางอย่างวาบขึ้นตามรูขุมขนของเด็กสาว อะไรบางอย่างกำลังร่ำร้องเตือนภัย !? “ อย่าเข้าไป ! ” ธเรษตรีร้องเสียงดังจนคนที่ยืนรอบๆสะดุ้งเฮือกหันมามอง ทว่ายังไม่มีใครทันที่จะได้ถามไถ่ บรึม ! กัมปนาทดังลั่นผ่านจอโทรทัศน์ขนาดยักษ์ที่สัญญาณดีเลย์ไปราวสิบวินาที ภาพสัญญาณถ่ายทอดผ่านทางกล้องที่ติดตั้งไว้บนเดอะโฮป จุดหนึ่งบนดาวเคราะห์น้อยเกิดระเบิด ! ทั้งที่ในตอนแรกดูเหมือนจะด้านไปแล้ว “ หัวรบระเบิด ! แต่แค่จุดเดียว !? ” ใครคนหนึ่งบนกระสวยอวกาศร้องออกมาเป็นภาษาอังกฤษ ธเรษตรีจำได้ว่าเป็นเสียงของปีเตอร์ แคนตาเวส ภาพตรงหน้านั้น กลุ่มควันดอกเห็ดกำลังเริ่มบานออกจากพื้นผิว เด็กสาวเห็นได้ชัดว่าระเบิดที่ทำงานเพียงลูกเดียวนั้นทำได้เพียงบิส่วนหนึ่งของดาวเคราะห์ให้แตกออกมา และส่วนที่ว่านั้นก็เริ่มแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กบ้างใหญ่บ้าง “ ระวัง ! ” เด็กสาวร้องเสียงหลง ภาพที่ผ่านจอโทรทัศน์ ท่ามกลางพายุหินที่พุ่งจากดาวเคราะห์น้อยคาเรรอนน์ ก้อนหินขนาดมหึมากำลังตรงดิ่งเข้าหายานอวกาศแห่งความหวัง ภาพจากจอกระจกเห็นมันอย่างชัดเจน ทว่าไม่มีใครที่จะสามารถหักหลบยานได้ทัน เสียงนักบินคนหนึ่งกรีดร้องลั่น ขณะที่คนอื่นๆ ทั้งปีเตอร์ แคนตาเวส หรือกัปตัน นิโคลาส์ โรดอฟสกี้ ได้แต่ยืนนิ่งมอง แล้วภาพทั้งหมดก็ดับลง จากคุณ : Luckard - [ 15 พ.ย. 50 22:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สถานีทีวีรีบตัดไปยังพิธีกรรายการทันที เมื่อตัดไปก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแม้ผู้ทำหน้าที่สื่อมวลชนเองก็ยังนั่งอ้าปากค้างไม่ต่างจากชาวบ้านที่รับชมโทรทัศน์สักเท่าไร เมื่อได้สติ พิธีกรจึงพยายามพูดถ่วงเวลาไว้ก่อน อีกทั้งพยายามดึงให้ผู้ชมทางบ้านไม่ตื่นตระหนกไปมากกว่านี้ ความสับสนดำเนินไปอีกราวๆเกือบชั่วโมง คำตอบจึงปรากฏ ภาพถูกตัดไปยังทำเนียบขาว ภาพที่ปรากฏต่อสายตาชาวโลกที่จับจ้องอยู่หน้าจอทีวีนั้นคือใบหน้าของริชาร์ด แอล. นิกเกอร์สัน ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา สีหน้าของท่านไม่ค่อยจะสู้ดี “ พี่น้องอเมริกันชนทุกท่าน รวมถึงพี่น้องชาวโลกที่เฝ้าติดตามสถานการณ์นี้ร่วมกัน ผมรู้สึกเสียใจเหลือเกินที่จะกล่าวในสิ่งที่กำลังจะพูดต่อไปนี้ ” น้ำเสียงนั้นเคร่งเครียดไม่แพ้ใบหน้า “ ตามที่ทุกท่านได้เห็นจากจอโทรทัศน์เมื่อครู่ ปฏิบัติการทำลายดาวเคราะห์น้อยคาเรรอนน์เกิดอุปัทวเหตุผิดพลาดขึ้น ซึ่งเราเองก็ไม่อาจทราบว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ” ประธานาธิบดีหยุดเว้นวรรคนิดหนึ่ง ถึงตอนนี้ผู้คนที่สี่แยกประตูน้ำพากันเงียบกริบแม้แต่คนขับรถบนถนนยังต้องจอดเพื่อลงมาดู ธเรษตรีรู้ดีว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับ ‘ เดอะโฮป ’ นั้นน่าจะเป็นจากอำนาจลึกลับเหนือความคาดหมายของเหล่ามวลมนุษย์ และนั่นหมายความว่าหน้าที่แห่งการตัดสินโชคชะตา ยังต้องตกอยู่ในมือเธอ ! “ อุบัติเหตุที่เกิดกับกระสวยอวกาศเดอะโฮป ”  ท่านนิกเกอร์สันเริ่มกล่าวอีกครั้งหลังจากเงียบไปอึดใจ “ ตอนนี้เราคิดว่ากระสวยอวกาศ เดอะโฮป น่าจะถูกชนจากเศษหินที่ระเบิดออกมา ” สิ้นคำพูด ทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงฮือฮาของเหล่าสื่อมวลชนแทบจะในทันที ท่าน ริชาร์ด แอล. นิกเกอร์สัน รอให้เสียงในห้องแถลงการณ์ซาลงจึงเริ่มกล่าวต่อ “ นอกจากข่าวร้ายที่เกิดขึ้นกับเหล่าวีรบุรุษ วีรสตรีของกระสวยอวกาศแล้ว ผมจำต้องแจ้งข่าวร้ายให้ท่านทราบอีกสองข้อ ” สิ้นประโยค ทั่วทั้งห้องเงียบเป็นเป่าสากอีกครั้ง “ ข้อแรก หลังจากการระเบิดของหัวรบนิวเคลียร์เพียงหนึ่งหัว ไม่สามารถเบี่ยงเบนทิศทางของดาวเคราะห์น้อยคาเรรอนน์ได้ มันยังตรงดิ่งมาสู่โลกด้วยความเร็วที่ไม่ได้ช้าลงเลยสักน้อย ” เพียงข่าวร้ายข้อแรกของประธานาธิบดี ธเรษตรีก็รับรู้ถึงจิตใจของเหล่ามนุษย์ในทันที ความกลัว ความสิ้นหวัง ความระทมทุกข์ ทั้งหมดกำลังแผ่ซ่านออกจากหัวใจทุกดวงที่อยู่รอบตัวเธอ “ อย่างไรก็ตาม แม้ดาวเคราะห์น้อยจะตรงดิ่งมายังโลก แต่อย่างไรสหรัฐอเมริกา สหภาพอี.ยู. รวมถึงประเทศมหาอำนาจต่างๆในโลกต่างเห็นพ้องต้องกันว่าเมื่อดาวเคราะห์เข้ามาใกล้ในระยะประชิด พวกเราก็จะช่วยกันระดมยิงอาวุธนิวเคลียร์เข้าใส่ ผมหวังว่าบางทีอาจช่วยผ่อนหนักเป็นเบาได้บ้าง ” ประโยคสุดท้ายเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน อีกทั้งการเหลือบสายตามองลงต่ำของท่านนิกเกอร์สันก็แสดงให้ทุกคนรับรู้ในใจได้ว่า แผนสองที่เตรียมไว้ไม่น่าจะได้ผล ! ธเรษตรีรู้ดีถึงแม้ไม่ใช่นักดาราศาสตร์ หากสามารถเบนวิถีดวงดาวได้โดยยิงทำลายจากเปลือกนอกแล้ว คงไม่จำเป็นต้องลงทุนขึ้นไปขุดหลุมบนนั้น ทำลายจากเปลือกนอก ดาวเคราะห์ขนาดมหึมาดวงนั้น มันก็คงเหมือนกับเอาหนังสติ๊กไปดีดใส่รถถังหุ้มเกราะ หนำซ้ำเถ้าถ่านจากปฏิกิริยานิวเคลียร์อาจจะยิ่งซ้ำเติมโลกให้ย่ำแย่ลงไปอีก แต่เด็กสาวก็รู้ดีว่าไม่มีหนทางอื่นใดที่ดีไปกว่าทางเลือกนี้อีกแล้ว “ ส่วนข่าวร้ายอีกประการหนึ่ง ” ท่านนิกเกอร์สันเริ่มกล่าวต่อหลังจากหยุดเงียบไปชั่วครู่ “ เศษหินที่หลุดออกมาจากการระเบิดของนิวเคลียร์ลูกแรก คาดว่าน่าจะราวๆสองพันชิ้น ทั้งหมดกำลังเดินทางมายังโลกด้วยความเร็วราวกับติดไอพ่น ” ประธานาธิบดีกัดฟันพูดจนเกือบจะเป็นเสียงที่รอดผ่านไรฟัน ทั่วห้องส่งฮือฮาอีกครั้งจนท่านนิกเกอร์สันต้องยกมือปราม “ กว่าสองพันชิ้นน่าจะมีขนาดที่แตกต่างกัน ผมหวังว่ามันจะสลายไปหมดในชั้นบรรยากาศ หากแต่ถ้ามันหลุดลงถึงพื้นผิวโลกได้แม้เพียงขนาดเท่าลูกบาสฯ ความเสียหายก็จะเกิดขึ้นเหมือนเมื่อหลายวันก่อนในตอนเหนือของอเมริกาและแคนาดา ” “ จุดปะทะล่ะคะ ท่านทราบไหม ? ” ใครไม่รู้ทนไม่ไหวยกมือขึ้นพร้อมตะโกนถาม “ น่าจะทวีปเอเชีย แถวๆประเทศจีน บางส่วนอาจจะหลุดลงไปถึงพม่า อินเดีย หรือกระทั่งประเทศไทย มาเลเซีย ก็อาจจะได้รับผลกระทบบ้าง ” สิ้นประโยคที่ถ่ายทอดผ่านดาวเทียม ผู้คนที่สี่แยกประตูน้ำพากันกรีดร้อง บางคนถึงกับเป็นลมเอาดื้อๆ บางส่วนรีบวิ่งหนีขึ้นรถขณะที่บางคนได้แต่ยืนงงทำอะไรไม่ถูก “ หลังจากนาทีนี้ ราวๆหกชั่วโมงกลุ่มอุกาบาตก็จะเข้าปะทะโลก และหลังจากการปะทะของเศษอุกาบาต ถัดไปอีกสิบแปดชั่วโมงก็จะเป็นเวลาที่ดาวเคราะห์เข้าใกล้โลกจนเลย ‘ เส้นตาย ’ ที่กำหนดไว้ในตอนแรก  ” “ และหลังจากผ่านเส้นตายแล้ว ความเร็วของคาเรรอนน์จะเพิ่มขึ้นมากจากแรงดึงดูดของโลก สองชั่วโมงหลังจากนั้นเราก็จะเห็นมันได้ด้วยตาเปล่า ” ท่านนิกเกอร์สันได้แต่บอกเล่าสิ่งที่ตนเองรับรู้จากทีมงาน ทว่าตัวของท่านเองหาได้มีทางออกไม่ มันเป็นสถานการณ์สิ้นหวังที่รออยู่เบื้องหน้า !? “ จากนี้ไปผมจะประกาศเคอร์ฟิวล์ในทุกพื้นที่ของประเทศ กองกำลังทหารจะมีอำนาจสูงสุดและใช้กำลังเด็ดขาดเพื่อปราบปรามการก่อจลาจล กระผมขอให้ทุกประเทศเฝ้าระวังสถานการณ์ของตัวเองอย่างใกล้ชิด ” “ สุดท้ายนี้ขอให้พระเจ้าทรงคุ้มครองเหล่ามวลมนุษย์ ” เป็นประโยคสุดท้ายของริชาร์ด แอล. นิกเกอร์สันก่อนที่จะเดินเข้าหลังม่านไปโดยไม่เปิดโอกาสให้สื่อมวลชนซักถาม พระเจ้าทรงคุ้มครอง ? ธเรษตรีนิ่งงันกับคำนี้ มนุษย์เอยจะรู้ไหมว่า ‘ พระเจ้า ’ ที่พึงวิงวอนนั่นเองที่ไม่อาจอดทนต่อความโฉดชั่วของหมู่มวลมนุษย์ แม้พระองค์จะส่งทูตสวรรค์มากมายเพื่อชี้ทางสว่างให้ผู้ขลาดเขลา ทว่ากลับหามีใครสนใจไม่ มนุษย์ยังคงประกอบกรรมชั่วมากมาย เข่นฆ่าย่ำยีสรรพสัตว์ ผิดศีลแห่งประเวณี ประกอบกิจกามไม่ละเว้นแม้ลูกเมียผู้อื่น อีกทั้งยังทำลายแม้กระทั่งเผ่าพันธุ์ของตนเอง ทำร้ายไม่เว้นแม้กระทั่งโลกที่ตัวเองได้พักพิงอาศัย โลกคงต้องถึงกาลแตกดับหากมนุษย์ไม่หยุดยั้งการกระทำที่โง่เขลา พระเจ้าคงเห็นการณ์ไกล พระองค์จึงส่งดาวดับไร้แสงให้โคจรเข้าใกล้โลกเพื่อการนี้ กระนั้นท่านยังรอวันที่มนุษย์จะกลับตัวกลับใจ ทว่าไม่เป็นผล ในที่สุดดาบแห่งแสงซึ่งก็คือดาวหางที่ชื่อว่า ‘ คาทาส ( Catas ) ’ จึงได้ถูกปลดปล่อยออกจากพระหัตถ์ เมื่อแสงสว่างจากดาวหางสัมผัสกับดาวดำมืดดวงนั้น เวลาแห่งการชำระล้างก็พร้อมที่จะบังเกิด มันเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายและสิ้นหวังที่สุดของหมู่มวลมนุษย์ เวลาแห่งโศกนาฏกรรมอันแสนเศร้า ( Catastrophy ) !! จากคุณ : Luckard - [ 15 พ.ย. 50 22:23:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รออัพเดตจ้า มาแล้วคร้าบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6025758/W6025758.html#5 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 50 23:11:22 จากคุณ : Luckard - [ 15 พ.ย. 50 22:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหมือนหนังเรื่องอะไรน้า นานละ Armagedon ใช่มั้ยที่ต้องลงไปกดระเบิดเอง เศร้าจัง จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 16 พ.ย. 50 13:44:10 ]