 |
*** ความเหงา...หมายเลข 13 ***
เปิดห้องเก่าที่ปิดดาลมานานนัก คล้ายอดีตมาทายทักกวักมือหา กวาดตามองหากล่องไม้ใบคุ้นตา อยู่บนชั้นเช่นเคยมากว่าสิบปี
หยิบลงมาหาที่ว่างข้างหน้าต่าง มือลูบไล้กล่องบางอย่างถ้วนถี่ เช็ดฝุ่นหนาจนเห็นลายจำได้ดี พลันฤดีก็ไหววาบซาบซ่านใจ
แกะสลักกล่องน้อยค่อยค่อยเปิด ใจก็เพริศถึงวันหวานนานเพียงไหน กล่องใบน้อยมีจดหมายอยู่ภายใน ระทึกใจค่อยเปิดอ่านเช่นวารวัน
ทุกข้อความจดหมายนี้ที่บอกเล่า ทุกฉบับคือเรื่องเรา...เรื่องราวฝัน ทุกคำบอกในจดหมายคล้ายคล้ายกัน คือความรักที่คงมั่นจนวันตาย
วางจดหมายอย่างแผ่วเบาเฝ้าร่ำไห้ น้ำตาไหลหลั่งหล่นจนเป็นสาย ฉันรักเธอทั้งชีวีไม่มีคลาย ดั่งความหมาย..รักเธอยิ่งกว่าสิ่งใด
ปาดน้ำตามองหาในกล่องน้อย เห็นแหวนก้อยวงนี้ที่เคยให้ ป่านนี้หนอคงรอบนฟ้าไกล อีกไม่นานจะตามไปอยู่ใกล้เธอ
อีกไม่นานจะตามไป...ให้สัญญา
จากคุณ :
ทิวลิปสีน้ำเงิน
- [
18 พ.ย. 50 14:34:48
]
|
|
|
|
|