๑

                   ๑ ตึกสูงเสียดยอดเงาทอดยาว
                    ลดหลั่นราวภูผาในป่าใหญ่
                    บังเส้นขอบฟ้าสุดตาไกล
                    รายเสาไฟริมทางร้างร่มบัง

                    ๒อวลหมอกควันสีเทาเป็นเงาทึบ
                    คราบเเหนียวหนึบติดหนับจับผนัง
                    ทางเท้าลื่นเลอะเทอะคราบเกรอะกรัง
                    ด้วยรอยฝังสั่งสมบ่มคราบไคล

                    ๓ตั้งแต่เช้ายันค่ำจนย่ำดึก
                    ในซอกเล็กซอยลึกข้างตึกใหญ่
                    รถวิ่งวนคนเดินวุ่นหมุนเวียนไป
                    ผลัดเปลี่ยนใช้พื้นที่ทุกวี่วัน

                    ๔แดดสายฉายส่องดูหมองเศร้า
                    ตึกทึมเทาทึบแห้งแล้งสีสัน
                    ในซอกเล็กซอยลึกข้างตึกนั้น
                    อวลหมอกควันกลิ่นคลุ้งฝุ่นฟุ้งซอย

                    ๕เหล่าหาบเร่รถเข็นเห็นแออัด
                    สารพัดสิ่งของจองแขวนห้อย
                    ทั้งข้าวปลาอาหารร้านแผงลอย
                    ตั้งไว้คอยลูกค้ามาหาซื้อ

                    ๖แบกะดินกินกันกลางวันหิว
                    เดินเข้าคิวซื้อข้าวแกงแบ่งกันถือ
                    กลิ่นน้ำเน่าอวลกรุ่นฝุ่นกระพือ
                    ผ่านอีกมื้อกันตายบ่ายทำงาน
                       
                                    ๒

๗โลกเวียนหมุนคุ้นชินไม่สิ้นสุด                 ๗โลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปไม่สุดสิ้น
เป็นมนุษย์เงินเดือนวันเลื่อนผ่าน                คนทำกินขายของต้องหน้าด้าน
เหมือนเครื่องจักรผลักระบบอยู่ทบทาน        เรียกคนซื้อจนคอโป่งโก่งคอนาน
เนิ่นนานกาลเวียนไม่เปลี่ยนแปร                 หน้าดำกร้านอาบเหงื่อเพื่อเงินตรา

๘กดลิฟท์ชั้นเก่าทุกเช้าตรู่                       ๘มาตั้งวางกางแผงตำแหน่งเก่า
โต๊ะกูตัวเก่าเก้าอี้แก่                                จ่ายค่าเช่าหลายบาทคาดไว้ว่า-
งานประจำไม่ลำบากซ้ำซากแท้                  จะขายดีมีกำไรได้ราคา
ที่มันแย่ไม่พอกินชนสิ้นเดือน                      งานหนักหนาสาหัสอัตคัดทน

๙อิจฉาคนค้าขายมีรายได้                         ๙อยากทำงานออฟฟิศติดเนคไทด์
รับกำไรใช้หมุนแม้ฝุ่นเปื้อน                        เดินยืดอกยกไหล่ไม่หมองหม่น
หากขยันทำไปไม่แชเชือน                         อยู่ห้องแอร์เย็นใจไม่ร้อนรน
ดีกว่าเลื่อนเดือนละร้อยคอยสิ้นปี                   เที่ยวเดินวนซื้อของเงินต้องดี

                                           ๓

                      ๑๐คนในตึกและในซอยต่างคอยหวัง
                          ทุกวันนั่งที่เก่าเฝ้ากับที่
                          ต่างซมซานทำงานเก่าไม่เข้าที
                          รอวันมีสิ่งใหม่ในชีวา
                         
                       ๑๑อวลหมอกควันสีเทาเป็นเงาหม่น
                           โลกหมุนวนทางเก่าไม่เข้าท่า
                           วันคืนคล้อยเคลื่อนผ่านกาลเวลา
                           โชคชะตาหรือคนคิดลิขิตทาง

                        ๑๒ตึกสูงเสียดยอดทอดเงาเงื้อม
                            ลดหลั่นเหลื่อมเชื่อมไว้ในระหว่าง-
                            ซอยแยกน้อยใหญ่ซ้ายขวากลาง
                            อวลหมอกควันอ้างว้างต่างมืดมน

แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 50 18:44:14