ความคิดเห็นที่ 1 ฉันยืนรอน้องดาพร้อมขนมและเครื่องดื่มที่ป้ายรถเมล์หน้าสวนสาธารณะ ตามที่นัดหมายกันไว้ สักพักหนึ่ง รถเมล์สองชั้นสีแดงรุ่นโบราณ มีทางขึ้นลงด้านหลัง อันเป็นสัญลักษณ์ของอังกฤษ ก็วิ่งมาจอดป้าย... ฉันเห็นน้องดาเดินลงจากรถ มือข้างหนึ่งหิ้วตะกร้า อีกข้างจูงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ผมสีน้ำตาล แต่หน้าออกแนวอาตี๋น้อย เดินตามต้อยๆ ลงมาด้วย ฉันแปลกใจที่คาดการณ์ผิด แล้วเดาต่อต่างๆ นาๆ “หรือว่าจะเป็นลูกเธอ...?” เธอคงจะสังเกตหน้าฉันเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม จึงรีบเฉลยว่า “นี่ เดวิด ค่ะ...หลานของหนู ลูกพี่สาวหนูเอง เพิ่งจะสามขวบ” เราสามคนพากันเดินผ่านผู้คนที่พลุกพล่านในสวนธารณะแห่งนี้ เป็นภาพที่เกิดขึ้นทุกๆ ฤดูร้อนในลอนดอน ผู้คนออกมาเดินเล่น วิ่ง จ๊อกกิ้ง ออกกำลังกาย เดินจูงหมา มีคุณลุงนั่งอ่านหนังสือพิมพ์บนม้านั่งตัวโปรด แม่บ้านเข็นรถเข็นโดยมีหนูน้อยตัวเล็กนั่งยิ้มรับลมอยู่ด้านหน้า... วัยรุ่นเล่นโรลเลอร์เบรด... หนุ่มสาวนุ่งน้อยห่มน้อยนอนอาบแดดบนสนามหญ้าที่เขียวขจี บางคู่นอนกอดก่ายอย่างไม่อายสายตาใคร การนุ่งสั้นใส่สายเดี่ยวเป็นเรื่องที่เป็นเรื่องแสนจะปกติที่นี่ ก่อนที่จะเข้าไปฮิตในบ้านเรา และกลายเป็นเรื่องของแฟชั่นไป ขนาดน้องดาของเรายังใส่สายเดี่ยวกลมกลืนกับวัฒนธรรมแถวนี้ มีฉันนี่แหละที่แต่งตัวมิดชิดด้วยความกลัวเกรงกันรังสี ยูวี เนื่องรับแดดมามากต่อมากแล้วตอนอยู่เมืองไทย ฝรั่งคงมองว่ายัยนี่ท่าจะบ้า ร้อนจะตายยังจะห่อหุ้มตัวเองยังกะข้าวต้มมัดอีก ฉันชวนน้องดานั่งลงใต้เงาต้นไม้ใหญ่ หลบรังสีอันร้อนแรง ร่มเงาอย่างนี้ไม่มีใครแย่งเหมือนบ้านเรา เพราะคนอื่นเขาแย่งพื้นที่แดดจ้าๆ กัน น้องดาวางตะกร้าที่ถือมา แล้วหยิบกล่องใส่อาหารหลายกล่องในนั้นออกมาเปิด “มื้อนี้ มื้อพิเศษค่ะ...” “หนูเอาข้าวเหนียว ส้มตำไก่ย่างมาค่ะ” กลิ่นปลาร้า ไก่ย่างแบบไทยๆ ที่แสนจะหายากเย็น โชยออกมาแตะจมูกของฉัน ในขณะที่ต่อมน้ำลายก็ทำงานอย่างอัตโนมัติ แถบจะไหลเยิ้มออกมาข้างนอก กลิ่นแบบชวนให้คิดถึงบ้าน อาหารไทยช่างมีความวิเศษ แตกต่างกันอาหารเมืองผู้ดีที่แสนจะจืดชืดราวฟ้ากับดิน ฉันกินไปน้ำตา น้ำลายไหลไปจนแทบจะแยกไม่ออก ปากก็พลางเอ่ยคำขอบใจน้องดา ด้วยความซาบซึ้งใจ ตัวน้องดาเอง นั่งกินไม่ค่อยจะเป็นสุขนัก เพราะต้องคอยวิ่งไล่จับป้อนข้าวเจ้าหนูเดวิด ที่วิ่งซนไปมา เดวิดเป็นเด็กร่าเริง อารมณ์ดี และออกจะไฮเปอร์ วิ่งไม่ยอมหยุด น้องดาต้องคอยเรียกตามไม่ให้ไปไกลตลอดเวลา “ดา...ไอว้อนท์ วี...” สำเนียงอังกฤษของเด็กน้อยเดวิดบอกน้องดา ฉันงงๆ กับภาษาที่เด็กพูดยังไม่ชัด แต่น้องดาก็เข้าใจ พาไปฉี่ ฉันจึงพึ่งถึงบางอ้อ ฉันมองดูเด็กสาววัยรุ่น แต่งตัวเปรี้ยว ใส่สายเดี่ยว คอยประคบประหงม เด็กชายตัวน้อยๆ เหมือนแม่กับลูก เป็นภาพที่น่ารักไปอีกแบบ แต่ลึกๆ แล้วมันคือความประทับใจบางอย่าง ที่อธิบายลำบาก น้องดาเล่าว่า เธอเพิ่งมาอยู่อังกฤษเมื่อปีที่แล้ว หลังจากที่พี่สาวเธอแต่งงานกับคนอังกฤษ ได้ย้ายมาอยู่ที่นี่ พี่สาวเธอตั้งใจที่จะส่งเสียให้เธอเรียนต่อด้านตัดเย็บเสื้อผ้า ตอนนี้อยู่ในช่วงเตรียมตัวเรียนภาษาอังกฤษอยู่ และพี่เขยเธอให้เงินมาลงเรียนพิเศษช่วงปิดเทอม เธอมีหน้าที่หลักในการดูแลเดวิด ลูกชายของพี่สาว ไปไหนก็ต้องเอาไปด้วย แม้แต่ไปเดทกับแฟนยังต้องพาไปด้วยเลย หลังจากกินอิ่มแล้ว เธอก็ค้นตะกร้า หยิบนิตยสารภาษาไทยขึ้นมา 3-4 เล่ม “หนูเอามาให้พี่อ่านเล่น” ฉันกล่าวขอบใจอย่างจริงจัง การได้เปิดอ่านนิตยสารที่มีตัวหนังสือไทยภายใน หลังจากไม่ได้สัมผัสมาเป็นแรมปี เป็นความรู้สึกที่ดีมาก ความคิดถึงและรักภาษาไทยพลุกพล่านเข้ามาในโสตสัมผัสอย่างไม่รู้ตัว ฉันรับรู้และซาบซึ้งถึงความมีน้ำใจของเธอ มิตรภาพเล็กๆ ในระยะเวลาสั้นๆ มีความบริสุทธิ์ อบอุ่น ตามประสาคนไทยด้วยกัน หลังจากนั่งเล่นนอนเล่นจนเป็นที่พอใจ เราจึงคิดกันต่อว่าจะพาเดวิดไปเที่ยวที่ London Aquarium พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ริมแม่น้ำเทมส์ ซึ่งอยู่ไม่ไกล เดวิดตื่นเต้นมากเมื่อเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ มีปลาตัวโตๆ ว่ายไปมาในกระบอกแก้วขนาดยักษ์ ที่เราสามารถเดินดูได้โดยรอบ เดวิดวิ่งไปวิ่งมา พร้อมกับตะโกน “ชาร์ค...ชาร์ค...” เสียงดังลั่น จนตัวฉลามในตู้สะดุ้งโหยง เพราะเดวิดเล่นชี้เรียกผู้คนทุกคนในบริเวณนั้นดูด้วย คนที่เดินชมอดที่จะขำไม่ได้ บ้างก็หัวเราะด้วยความเอ็นดูหนูน้อยลูกครึ่งหน้าตี๋...เดวิด...ของเรา เดวิดเองก็มีความสุขกับการวิ่งไปมากับฝูงปลานานาพันธ์ที่ว่ายวนในตู้ต่างๆ เราเที่ยวกันจนเกือบเย็น ฉันนึกขึ้นได้ว่าเย็นนี้มีนัดกินข้าวกับเพื่อนนักเรียนไทยที่หอพักนักศึกษาในมหาวิทยาลัยใจกลางกรุง จึงเอ่ยปากชวนน้องดาไปด้วยกัน เธอลังเลอยู่พักหนึ่ง “จะดีเหรอพี่...” เธอถามด้วยความเกรงใจ อาจจะเป็นเพราะเธอพาหลานมาด้วย หรือเกรงใจด้วยสถานะที่แตกต่างที่เธอมักจะย้ำให้ฟังเสมอ แต่ในที่สุดเธอก็ตกลงยอมไปเมื่อฉันบอกให้เธออย่าคิดมาก เราพากันไปซื้อหมูแดงที่ Soho ย่าน China Town เพื่อเอาไปสมทบกับอาหารเย็นของเพื่อน ที่หอพักของเพื่อนสาวผู้ใจดีของฉัน ...อ้อย... กำลังเตรีมซูชิอยู่ในครัว เธอเชื้อเชิญเราอย่างเป็นกันเอง เมื่อเห็นสาวน้อยแปลกหน้ากับหนุ่มตี๋อายุไม่กี่ขวบ น้องดาดูจะเกร็งๆ เมื่อฉันแนะนำเธอให้อ้อยรู้จัก แถมแสดงความเกรงอกเกรงใจอยู่ตลอดเวลา เราทั้งสี่คนนั่งกินซูชิ แกล้มด้วยหมูแดงกัน น้องดากินแค่นิดเดียว แล้วป้อนข้าวเดวิดอีกนิดหนึ่ง ก็บอกว่าอิ่มแล้ว อ้อยคะยั้นคะยอให้ทานเยอะๆ ทั้งน้องดาและเดวิด เธอก็ยืนยันว่าอิ่มแล้ว เรานั่งคุยกันจนค่ำ น้องดาก็ขอตัวกลับเพราะกลัวพี่สาวเป็นห่วง ฉันจึงบอกลาอ้อยกลับด้วย ฉันเดินออกจากหอพักเพื่อไปส่งน้องดาและเดวิดที่ป้ายรถเมล์ ระหว่างทางน้องดาบ่นงึมงำ “ไม่น่าเล้ย...หนูนึกว่าเป็นงานเลี้ยง” เธอพูดราวกับว่าตัวเธอและเดวิดเป็นภาระอันยิ่งใหญ่ ทำให้อาหารเย็นไม่เพียงพอสำหรับฉันและเพื่อน ฟ้าเริ่มมืดลงทุกขณะ... เราสามคนนั่งรอรถเมล์ที่ป้าย เดวิดหมดพิษสงด้วยความอ่อนล้า เริ่มคอพับคออ่อนอยู่ข้างๆ น้องดา คงเหน็ดเหนื่อยจากการวิ่งเล่นทั้งวัน “พี่ไปก่อนเถอะ...เดี๋ยวหนูนั่งรอเองได้” เธอบอกให้ฉันกลับก่อน เพราะรถเมล์สายที่ฉันจะขึ้นกลับหอพักมีหลายสายและผ่านไปหลายคันแล้ว ส่วนสายที่เธอจะขึ้น นานๆ จะมาที ฉันยืนยันบนความเกรงใจของเธอที่มีให้เห็นอีกหน “เดี๋ยวพี่ส่งดากับเดวิดก่อนดีกว่า” หอพักฉันอยู่ใกล้นิดเดียว ส่วนบ้านของเธอต้องนั่งรถออกไปไกล นอกชานเมืองลอนดอน สักพักใหญ่ๆ รถเมล์ที่น้องดารอคอยก็มาถึง เธอรีบลุกขึ้นกล่าวลา พร้อมกับแบกเดวิดขึ้นขี่หลัง ซึ่งขณะนี้หลับสนิทไม่รับรู้อะไรแล้ว ฉันมองตามสาวน้อยตัวเล็กๆ แบกเด็กชายตัวไม่เล็กเท่าไรไว้ข้างหลัง... คงไม่ใช่ภาพที่แปลกตา หากฉากหลังเป็นหมู่บ้านในต่างจังหวัดของเมืองไทย... เธอก้าวขึ้นรถเมล์ด้วยความทะมัดมะแมงและเคยชิน สวนกับแหม่มสาวชาวอังกฤษที่เข็นรถเด็กลงจากรถเมล์ ฉันมองดูรถเมล์ออกวิ่งเร่งเครื่องหายไปจนลับตา ท่ามกลางตึกสไตล์ยุโรปโบราณเก่าๆ สองข้างถนน... จากคุณ : namping - [ 23 พ.ย. 50 23:12:36 A:125.26.138.46 X: TicketID:126433 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จบยังคะเนี่ย.... บรรยากาศข้าวเหนียวส้มตำกลางสวนสาธารณะ กรี๊ดสสสสสส ... อยากไก่ย่างขึ้นมาทันใด กลางวันนี้ไปพาเพื่อนคนญี่ปุ่นไปชิมไก่ย่างไทยๆ ดีกว่า จากคุณ : The SoVo - [ วันลอยกระทง 08:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น้องดาน่ารักจริงๆ ค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ วันลอยกระทง 15:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยค่ะว่าดาน่ารัก ^ ^ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ วันลอยกระทง 22:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วหิวววจังค่ะ น่ารักดีค่ะ จากคุณ : เด็กสรรพสน (เด็กสรรพสน) - [ 14 ธ.ค. 50 01:10:19 ]