แดดรุ่มร้อนแก่กล้าทาบทอแสงลงทั่วทุกแห่งหน วันนี้ลู่วิ่งร้อนฉ่าเสียจนคนที่เคยมาวิ่งดูบางตาหากเทียบกับวันก่อน แต่นักวิ่งคนนั้นยังอยู่ เขายังทอดน่องอยู่บนลู่วิ่งไม่หย่อนท้อต่อระยะทางการวิ่งแบบ 400เมตร ที่อีกไม่กี่วันก็จะมีการแข่งจริง...
ยืดเส้นยืดสายให้ขาตึง แล้วออกวิ่งอย่างนี้ทุกวัน...
มันเป็นกิจวัตรของเขาไปเสียแล้ว...
ผมรู้ดีเพราะเขาคือนักกีฬาเต็งหนึ่งของคณะสีแดงสามัคคีของผม ที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนรักผมคนหนึ่ง ที่สนิททั้งยามที่อยู่ในและนอกห้องเรียน
แจ่วโจว คือชื่อของเขา
แจ่วโจวมาจากโรงเรียนที่ไม่ได้เลิศเลออะไรมากนัก นักเรียนมีเพียงหยิบมือหากเทียบกับโรงเรียนอื่น แต่ผมว่าสิ่งหนึ่งที่เขาได้รับมาจากโรงเรียนแห่งนั้น เป็นสิ่งที่หาแทบไม่ได้เลยจากโรงเรียนใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยการแข่งขันชิงดีชิงเด่นตลอดเวลา คือ ความอบอุ่นและความจริงใจ ถ้าภาษาคำเมืองเขาเรียกว่า คนซื่อ ไม่มีวี่แววหลอกหลวงหรือตลบตะแลง ทุกถ้อยคำของเขาไม่เคยแฝงนัยอะไรไว้ให้ขบคิดต่อ พูดอย่างไรความหมายก็เป็นอย่างนั้น และด้วยความซื่อนี่กระมังที่ทำให้ ขาทั้งสองแข็งแรงเกินใคร ปอดและขนาดของหัวใจ ผมว่าเขามีเกินระดับธรรมดา
ครั้งหนึ่งความซื่อเคยเป็นเรื่องดีของสังคมบ้านเรา คนแต่ก่อนมัก ขยันหมั่นเพียร ลำบากตรากตรำกรำงานหนักไม่เว้นแต่ละวัน
ตรงกันข้ามกับคนสมัยใหม่ต่างคิดว่าใครที่หาทางซิกแซกลัดลอบสู่ความเป็นใหญ่ได้ภายในระยะเวลาอันสั้นคือคนเก่ง คนขยันทำงานเกินเวลาเป็นพวกหัวโบราณ โลกนี้มันยุคสมัยแห่งใต้โต๊ะแล้วไม่ใช่ยุคที่เต็มไปด้วยความซื่อใสขาวสะอาดอย่างแต่ก่อน
คนที่มีนิสัยซื่อในสังคมเมืองตอนนี้ลดน้อยถอยลงทุกที การแข่งขันอย่างเอาเป็นเอาตายเริ่มเข้ามาครอบงำจิตใจผู้คนให้ตะเกียกตะกายหาทางลัด จนลืมไปว่าครั้งหนึ่งน้ำจิตน้ำใจที่มอบให้แก่เพื่อนร่วมโลกใบเดียวกันนี้มันสำคัญสักเพียงไหน
นักวิ่งบางคนก็ตะเกียกตะกายหาทางลัดแบบสกปรกเช่นเดียวกัน
ยากระตุ้น ถูกยัดเยียดใส่ร่างกายเพียงเพื่อแลกกับการได้รับเหรียญอยู่บนแท่น ที่นักกีฬาทุกคนล้วนใฝ่ฝันจะไขว่คว้า ต่อหน้าแท่นเขาอาจจะยิ้มอย่างเต็มปากแต่นั่นเป็นยิ้มที่เสแสร้ง เบื้องหลังรอยยิ้มนั้นมีรอยร้าวปรากฏอยู่ในใจลึกๆ
ทุกข์ร้อนใจกลัวว่าหากวันใดถูกจับได้ขึ้นมา ชื่อเสียงที่เคยมีมาคงถูกปลดและลบเลือน...
ตลอดเวลาเหมือนมีไฟมารุมให้รุ่มร้อน คอยแผดเผาสภาพจิตใจ ทีละน้อยๆ จนไหม้เกรียมในที่สุด...
ผู้ที่ใช้ทางลัดเล่นไม่ซื่อนั้น จะไม่มีวันสุขใจหากเทียบกับ คนซื่อแล้วที่ความสุขใจสำคัญเหนือชัยชนะเสมอ
ชัยชนะบนลู่วิ่งไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ถึงขนาดต้องยอมใช้สารกระตุ้นเพื่อแลกมันมาซึ่งการได้ชนะคู่แข่งที่ขยันฝึกหนักกว่า หากแพ้จงยอมรับ ล้มคลุกลู่วิ่งดูบ้าง แล้วลองกลับมายืนหยัดวิ่งใหม่ แผ่นหลังของคู่ต่อสู้ แม้จะอยู่แสนไกลแต่ถ้าเราไม่หยุดวิ่งสักวันเราจะตามทัน
ทางลัดที่ขาวสะอาดของการวิ่ง คือ การขยันหมั่นซ้อมไม่ย่อหย่อน ชื่อเสียงที่ได้มาจึงจะน่าภูมิใจ
เพื่อนของผมยังคงทอดน่องอยู่บนลู่ ตัวของเขาเริ่มเบาหวิวขึ้นทุกที ทุกย่างก้าวที่สม่ำเสมอล้วนแฝงความเร็วปานที่เรียกว่าทีมชาติหากยังไม่หยุดซ้อม เขาคงพบทางลัดของเขาแล้ว ทางลัดที่น่าภูมิใจ วิ่งต่อไปเรื่อยๆอย่างนี้ทุกวัน เร็วขึ้น เร็วขึ้น...
จนเข้าเส้นชัย
เลิศสุนทร
จากคุณ :
พริ้ว พรรณนา 
- [
25 พ.ย. 50 12:52:14
]
ทางลัด
