ความคิดเห็นที่ 1 วันนี้ผมกับเธอมีโปรแกรมส่วนตัว ชาร์ล็อตต์วางแผนจะใช้เวลาทั้งวันพักผ่อนที่โรงแรมด้วยเพราะเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายจากละไอฝนจากเมื่อวาน ผมเองจึงตัดสินใจเดินทางไปทำธุระส่วนตัวให้กับเจ้านายของผมจนกระทั่งยามเย็นมาถึง เธอสัญญากับผมว่าวันนี้เธอจะออกไปทานอาหารเย็นกับผมเหมือนเช่นเคย ผมไม่รู้สึกแปลกประหลาดอะไรจนกระทั่งผมมาถึงเคาน์เตอร์ “หวาง ผมมาพบมิสชาร์ล็อตต์ เดนตัน” ผมเอ่ยขึ้นด้วยประโยคที่คุ้นเคยกับพนักงานต้อนรับซึ่งบัดนี้กลายเป็นคนคุ้นหน้ากันไปเสียแล้ว ”ต่อสายขึ้นไปที่ห้องเธอให้ที” “แปลกจัง” ชายหนุ่มชาวจีนต่อสายได้สักพักจนแน่ใจว่าไม่มีผู้รับสายแล้วจึงพูดกับผม “วันนี้มิสชาร์ล็อตต์ยังไม่ออกไปไหนเลยนะครับมิสเตอร์ลาชาแปล แถมแม่บ้านยังบอกผมด้วยว่าห้องของเธอยังแขวนป้าย DO NOT DISTURB ไว้อีกต่างหาก” “หวาง จะสะดวกมั้ยถ้าผมขอกุญแจสำรอง ” ผมตัดสินใจด้วยความรู้สึกสังหรณ์บางอย่างซึ่งแสนจะแปลกประหลาด ประหลาดตั้งแต่เมื่อวานนี้ที่เธอซื้อยาแก้ปวดขวดใหญ่กว่าฝ่ามือมาทั้ง ๆ ที่เป็นแค่ปวดหัวไม่สบายธรรมดาเท่านั้น ! “ชาร์ล็อตต์ คุณได้ยินผมไหม” ผมเคาะประตูอย่างเร่งเร้าพลางตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดระคนกับความกลัว ”ชาร์ล็อตต์ ” เงียบ ไม่มีเสียง ผมตัดสินใจไขกุญแจสำรองที่หวางนำมาให้ผมก่อนที่จะขึ้นลิฟท์มาหาเธอ และเมื่อผมเปิดประตูเข้าไปผมก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ครั้งหนึ่งคือคนที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะกำลังมองยาเม็ดตรงหน้าที่เต็มฝ่ามืออย่างเลื่อนลอย หยาดน้ำตาของเธอยังคงเปียกชื้นและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่าย ๆ ลักษณาการเช่นนั้นทำให้ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ตะโกนให้เธอรู้สึกตัวจากภาพที่อยู่ตรงหน้านั้นเอง “ชาร์ล็อตต์ คุณกำลังจะทำอะไรกัน” “ฉันอยากจะหายไปจากโลกนี้ ” เธอฝ่าม่านน้ำตาที่เกาะพราวเต็มตาเพื่อเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ยังคงสงสัยระคนตกใจของผมพลางตอบเสียงเยียบเย็น ”เขาบอกกับฉันว่าฉันมันเป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัว ไม่เคยเสียสละเพื่อเขาเลยแม้แต่น้อย ฉันไม่อยากจะรับรู้ในสิ่งที่เขาพูดอีกแล้วค่ะ ฉันอยากจะไปที่ขอบฟ้านั้นเหลือเกินค่ะคริส ” . “คุณทำร้ายตัวเองไม่ได้นะชาร์ล็อตต์” ผมรีบคว้ายาเต็มกำมือของเธอไปทิ้งก่อนที่จะเตือนสติเธอ และเหมือนมันจะไม่ทำให้สิ่งต่าง ๆดีขึ้นเมื่อเธอตะโกนใส่หน้าผมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ชีวิตฉันฉันมีสิทธิ์จะอยู่หรือตาย ฉันไม่อยากอยู่บนโลกบ้า ๆ ใบนี้ โลกที่ไม่มีความยุติธรรมกับฉัน คุณไม่มีสิทธิ์จะห้าม ” “ผมเป็นเพื่อนคุณนะชาร์ล็อตต์ ” “คุณบอกว่าคุณเป็นเพื่อนฉัน คุณมันก็เหมือนผู้ชายคนอื่น คุณรู้จักฉันดีแค่ไหนกันหรือว่าคุณแค่เหงาถึงได้ยอมมาคบกับฉัน มาพาฉันเที่ยว ทีแรกพวกคุณมันก็ดี แล้วก็ทิ้งฉันไปหมด” “ชาร์ล็อตต์ ถ้าคุณรู้จักผม คุณจะไม่พูดแบบนี้ ” ผมพูดเสียงต่ำ โกรธอย่างที่ไม่เคยโกรธมาก่อน เมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้ากล่าวโทษผมในสิ่งที่ผมไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย ”คุณคิดว่าการที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมเหมือนแฟนของคุณละก็ คุณกำลังดูถูกผมมาก ” หญิงสาวตรงหน้าเงียบลงเมื่อเห็นผมน้ำเสียงเข้มขึ้น แต่ผมเองกลับเป็นฝ่ายที่ไม่ยอมหยุดเมื่อผมพูดต่อไปด้วยความโกรธเหลือเกินว่า “การที่ผมคอยดูแลคุณมันไม่ใช่การเสแสร้งหรอกนะ มันเป็นเพราะผมรักคุณ ผมอยากให้คุณผ่านช่วงเวลาที่แย่ที่สุดในชีวิตไปให้ได้ ผมอยากให้คุณได้ก้าวต่อไปบนโลกบ้า ๆ ใบนี้ ถ้ามันเป็นความผิดของผม ผมก็จะเป็นฝ่ายไปเอง” แม้มันจะยากที่ผมจะต้องผละจากเธอมา แต่คำพูดและความรู้สึกที่มันทิ่มแทงผมเหลือเกินก็ทำให้ผมไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองใบหน้านั้นแม้จะอยากทำเพียงใดก็ตาม ผมไม่ติดต่อกับเธออีกเลยตั้งแต่วันนั้น แม้ผมจะได้รับข้อความขอโทษจากเธอทุกเย็นเมื่อผมกลับมาที่โรงแรม ผมก็ไม่คิดจะตอบกลับหรือแม้กระทั่งเมื่อผมจำเป็นต้องผ่านฟูลเลอร์ตัน ผมก็มักจะให้แท็กซี่ขับอ้อมไปเสีย ด้วยเพราะผมเองไม่อยากจะคิดถึงผู้หญิงคนนั้นให้ต้องเป็นภาระกับหัวใจของผมอีก ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นตายร้ายดีอย่างไร เธอจะทำอะไรบ้า ๆ เหมือนวันนั้นอีกไหมก็เหลือที่จะผมจะเดาได้แล้วจนกระทั่งเธอดักรอผมที่หน้าลอบบี้โรงแรมในเย็นวันหนึ่ง “คริส ” “มาเที่ยวออร์ชาร์ดหรือครับ ” ผมทักด้วยน้ำเสียงร่าเริงแต่ก็ห่างเหินจนเธอจับสังเกตได้ชัด เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ผมคิดว่าเหมือนเธอจะตัดพ้อกลาย ๆ “ฉันตั้งใจมาหาคุณคนเดียว ” เธอสูดลมหายใจลึกขึ้นแล้วก็พูดต่อ “ถ้าคุณจะให้โอกาสฉันขอโทษคุณกับทุกสิ่งทุกอย่าง ” “ผมไม่โกรธคุณนะชาร์ล็อตต์ ” ผมเองก็ตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยเหมือนเดิม “แต่ผมไม่อยากจะเจ็บอีกแล้ว ” “ฉันขอแค่คุณออกไปกับฉันวันนี้แค่วันเดียว แล้วฉันจะไม่ขออะไรคุณอีกเลย” “ผม ผม ” ด้วยแววตาวิงวอนของเธอและคำขอโทษที่ผมรู้สึกได้ว่ามันออกมาจากจิตใจของเธอเองก็ทำให้ผมไม่อาจจะปฏิเสธได้เต็มปาก “ผมไปก็ได้ ” เธอพาผมมาล่องเรือริมน้ำใกล้กับที่เราเจอกันครั้งแรก ซึ่งการล่องเรือยามเย็นนั้นเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดที่จะชมวิวของสิงคโปร์ คุณจะได้นั่งเรือสไตล์เก่า ๆ ที่ดัดแปลงมาเป็นเรือโดยสารนำเที่ยวซึ่งสอดคล้องกับวัฒนธรรมจีนโบราณที่เข้ามาในสิงคโปร์ แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าเธอต้องการให้ผมมาพบกับเธอเพื่ออะไรจนกระทั่งในขณะที่เรานั่งเรือ เธอเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นว่า “คริส ฉันคงต้องกลับนิวยอร์กพรุ่งนี้แล้ว” “เพราะอย่างนี้หรือเปล่าชาร์ล็อตต์” ทันทีที่เธอพูดประโยคนั้นผมก็ถามเธอด้วยเข้าใจดีถึงจุดประสงค์ที่เธอตัดสินใจลงทุนมาพบผม “คุณกำลังจะกลับไปแล้ว เพราะอะไรกัน” “อกาธา บรรณาธิการของฉันโทรศัพท์ข้ามทวีปมาและต้องการให้ฉันไปพบให้ฉันไปรับตำแหน่งใหม่ฉันต้องออกเดินทางภายในวันพรุ่งนี้ และฉันก็ยังไม่มีโอกาสได้บอกคุณ จนกระทั่งตอนนี้” “ถ้าอย่างนั้น นี่คงจะเป็นประสบการณ์ดี ๆ อีกไม่กี่ครั้งที่ผมจะได้แชร์กับคุณ ” ผมไม่โกรธเธออีกแล้ว และผมรู้ดีว่าเวลาที่เราจะได้พบกันมันเหลือน้อยเหลือเกิน ผมอยากจะดีกับเธอและใช้เวลาอยู่กับเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ “ขึ้นฝั่งแล้วผมขอเลี้ยงฉลองคุณนะชาร์ล็อตต์ เพื่อนคนนี้ของคุณอยากแสดงความยินดีด้วยใจจริง” “ฉันดีใจที่คุณพูดแบบนี้ ” ชาร์ล็อตต์จับมือผมไว้พลางพูดกับผม “ฉันรู้ว่าเวลาไม่กี่วันนี้แม้เราจะเป็นแค่คนสองคนที่บังเอิญมาเจอกันในเมืองใหญ่แห่งนี้ แต่ฉันก็รู้ว่าคุณเป็นคนดี ” “ผมก็ดีใจ ” You kiss me, I'm falling It's your name I'm calling You touch me, I want you Feels like I've always known you On a night like this I wanna stay forever, stay forever On a night like this Just wanna be together On a night like this “ขอบคุณสำหรับคืนนี้ค่ะคริส” ชาร์ล็อตต์เอ่ยขึ้นระหว่างที่เราเดินกลับ ลมเย็น ๆ ริมน้ำทำให้เราสองคนต่างก็รู้สึกรื่นรมย์ที่จะสนทนากันอย่างสนุกสนาน “ผมไม่อยากให้คืนนี้จบเลย” ผมยิ้มให้กับเธอแล้วพูด “ชาร์ล็อตต์ คุณเชื่อเรื่องมิตรภาพของเราสองคนไหม ว่ามันจริง” “ฉันว่ามันเหมือนฝันไป และเมื่อฉันตื่นอีกที ฉันคงจะไปเป็นมิสชาร์ล็อตต์ เดนตัน และยังอยู่ที่บรูคลินเหมือนเดิม” “ผมอยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป ” ผมเอื้อมมือไปจับเธอไว้อย่างนุ่มนวล “และผมก็รู้สึกดีเหลือเกินเมื่อได้รู้จักคุณ” “ฉันรู้ค่ะ” เธอจากผมไปในวันรุ่งขึ้น และผมได้มีโอกาสไปส่งเธอที่สนามบิน ก่อนจากกัน เธอมอบหนังสือเล่มหนึ่งให้ผม มันเป็นหนังสือเล่มบาง ๆ เล่มหนึ่งที่ดูแล้วไม่มีราคาค่างวดอะไร แต่เมื่อผมพลิกดูแล้วผมก็ประหลาดใจเมื่อมีกระดาษแผ่นหนึ่งหล่นลงมา ผมก้มลงไปเก็บและอ่านถ้อยคำทั้งหมดเหมือนจะให้มันประทับลงไปยังกลางหัวใจ คริส ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีๆ ที่ฉันจะไม่มีวันลืม ฉันผ่านคืนวันที่เลวร้ายมาได้และเป็นตัวเองอีกครั้งก็เพราะคุณ ความรู้สึกนี้ฉันสัญญาว่าฉันจะขอเก็บเอาไว้ในส่วนลึกที่สุดในใจฉันตลอดไป คริสคะ ขอบฟ้ามีจริงค่ะ แต่มันไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้หรอกนะคะ มองในใจของคุณก็จะพบกับมันเองค่ะ ชาร์ล็อตต์ ใคร ๆ ก็บอกว่าคนเราพบกันเพื่อจาก ทีแรกผมไม่เชื่อ แต่เมื่อผมพบกับชาร์ล็อตต์ มันทำให้ผมรู้ว่าคนเราทุกคน “พบกันเพื่อจาก” จริง ๆ แต่ว่าเราจะจากกันด้วยความรู้สึกอย่างไรต่างหากที่สำคัญ และผมก็เชื่อว่าอย่างน้อย “การพบกันเพื่อจาก” ของเราคงไม่ใช่ความเศร้าเพียงอย่างเดียว มันเพิ่งจะเริ่มต้นต่างหาก จากคุณ : northstar - [ 25 พ.ย. 50 22:27:05 A:124.120.17.192 X: TicketID:152251 ]

ความคิดเห็นที่ 2 น่าประทับใจดีนะครับ skyhorizen is in your hearth จากคุณ : ปฤษณะ - [ 25 พ.ย. 50 23:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 :) จากคุณ : scottie - [ 26 พ.ย. 50 21:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบเรื่องนี้ค่ะ ถ้าคนเราที่มาจากต่างถิ่นที่จะผูกพันกันได้ ก็ต้องขอบคุณความใจกว้างของโชคชะตาสินะคะ จากคุณ : The SoVo - [ 28 พ.ย. 50 17:02:22 ]