ถ้าผมจะเล่นดนตรีเพิ่มอีกสักอย่าง  ผมคงเลือกไวโอลิน…

อันที่จริงผมยังแยกความแตกต่างระหว่างไวโอลินกับเชลโล่ไม่ค่อยออก  ทั้งยังไม่รู้ว่าควรจะเริ่มหัดยังไง  คุณตาห่าง ๆ ของผมคนหนึ่งสีไวโอลินเก่ง  ผมเกิดไม่ทันได้ฟัง  แต่คุณตาก็เหลือมรดกเป็นไวโอลินคันสวยให้แก่น้า ๆ

ผมคิดว่าเปียโนน่าจะฝึกง่ายกว่า  แต่เมื่อคิดถึงราคาเปียโนดี ๆ สักหลังก็รู้สึกสยอง  ผมไปลองหัดเล่น ๆ กด ๆ ออแกนไฟฟ้าภายในห้าง  มันก็ไม่แตกต่างไปจากระนาดกับขลุ่ยเท่าไหร่  ตัวโน๊ตตายตัว  ให้เสียงเหมือน ๆ กันทุกครั้งที่กด  ขึ้นกับจังหวะสั้นยาวและเทคนิคพิเศษที่จะเพิ่มเข้าไป


เครื่องสายมีมนตร์เสน่ห์ที่เร้าใจไปอีกแบบแตกต่างจากเครื่องตีและเครื่องเป่า  ผมตระหนักเมื่อได้ฟังเพลงบุหลันลอยเลื่อนจากซอสามสายที่คุณปู่สีให้ฟัง  คุณปู่คนนี้ล่ะที่ให้ระนาดไม้เก่าแก่  ให้ผมมาตีป๋องแป๋งอยู่ได้สามสี่เดือน  และพบว่าผมไม่ขยันหมั่นเพียรยังต้องเอาเชือกผูกไม้วัดระยะคู่แปดอยู่เหมือนเดิม  ท่านจึงริบระนาดกลับไปเสีย  ซึ่งผมก็ไม่พิศวาสระนาดเท่าใดนักเพราะมันหอบหิ้วไปไหนมาไหนไม่สะดวก

กลับมาที่ไวโอลิน  ผมรู้สึกหลงใหลในเสียงไวโอลินตั้งแต่เมื่ออ่านนวนิยายเรื่องหนึ่ง  ที่ใช้เพลง Home sweet home เป็นจุดสำคัญในเนื้อเรื่อง  บรรยากาศในนั้นชวนฝัน  เมื่อครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า  ผู้เป็นพ่อก็จะนำไวโอลินออกมาสีเพลง home sweet home ให้ภรรยาและลูกสาวฟัง

หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงไวโอลินบ่อย  แต่มันก็ถูกกลบด้วยเครื่องดนตรีชนิดอื่นในวง  ไม่ค่อยจะได้ฟังไวโอลินบรรเลงเดี่ยวเท่าใดนัก

ผมแทบจะลืมเลือนนิยายเรื่องนั้นไปแล้ว  จนกระทั่งได้ฟังเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง Ultraviolet เป็นเพลงที่จังหวะเร้าใจ  มีการใช้ไวโอลินเปิดฉาก  และสีคลอในทำนองเดิมไปตลอดทั้งเพลง

เพลงโปรดของผมอีกเพลงที่ผมคิดว่ามีเสียงไวโอลินประกอบ  คือเพลงวิมานดิน  โดยนันทิดา  แก้วบัวสาย  ผมจำไม่ได้ว่าได้ยินครั้งแรกเมื่อไหร่  แต่เท่าที่จำได้คือแทบทุกครั้งที่พ่อกับแม่ออกไปจัดแต่งสวนรอบ ๆ บ้าน  ท่านจะเปิดเพลงลูกกรุงคลอให้ทั้งบ้านอบอวลไปด้วยเสียงเพลงจนได้ยินออกไปถึงข้างนอกด้วย  หนึ่งในเพลงเหล่านั้นคือวิมานดิน  ผมจำได้ติดหูและประทับใจไม่รู้ลืมกับท่อนหนึ่งในเพลง  เป็นท่อนสุดท้ายที่ไพเราะมากทั้งอักษรและเสียง

ก่อนฟ้าจะสาง  ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียงกาย  อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ  ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาวนาน  ให้เธอฝันดี  

ผมพยายามอยู่นานพอสมควรจึงถอดโน้ตเพลงนี้ด้วยตนเองได้  และบรรเลงด้วยขลุ่ยไทย  ผมจำได้แม่น  ครั้งแรกที่ผมถอดได้สมบูรณ์ทั้งเพลง  ผมดีใจมากและนำไปเป่าให้แม่ฟัง  ตอนนั้นคุณแม่ไม่สบาย  ทานยาที่ทำให้ง่วงเข้าไปแล้วและผล็อยหลับไปในที่สุด

ตื่นเช้ามา  คุณแม่บอกว่าชอบมาก  ท่านว่าหลับไปพร้อม ๆ กับเสียงเพลงเหมือนอยู่บนสวรรค์  และขอร้องให้ทุกครั้งที่ผมกลับบ้าน  ช่วยเล่นเพลงนี้ให้แม่ฟังก่อนนอน

ผมรับปาก  แต่ผมไม่ได้กลับบ้านบ่อยนัก  แต่ทุกครั้งที่ผมกลับไปผมก็ไม่ลืมสัญญา  ครั้งล่าสุดคือเมื่อปิดภาคเรียนที่ผ่านมา  เป็นเพลงสุดท้ายที่ผมเป่าทั้งน้ำตา  เสียงขลุ่ยลอยผ่านหน้าต่างกังวานไปทั่วสวนอันเต็มไปด้วยเสียงเรไร  ผมนอนอยู่บนเตียงเดิมที่คุ้นชิน  อยู่ในความอบอุ่นของบ้านและผ้าห่ม  กลิ่นอายอันคุ้นเคย  และคนสองคนที่รักผมมากซึ่งนอนถัดไปอีกห้อง  ผมรู้ว่าผมอยู่ในวิมานดินอย่างแท้จริง  และผมไม่อยากไปไหนอีกเลย

เช้านั้นแม่บอกว่า  หากว่าแม่ใกล้จะตาย  ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น  ขออย่างเดียว  ขอให้ผมเล่นเพลงนี้ซ้ำไปมาจนกว่าแม่จะหมดลม

แม่ของผมอาจจะมีความรู้สึกลึกซึ้งกับเพลงนี้แค่เพลงเดียว  แต่หลายครั้งที่ผมน้ำตาร่วงเมื่อได้ฟังเพลงเพราะ ๆ  หรือมีเนื้อหาที่สะเทือนใจ

มีเพลงหนึ่งที่ผมชอบท่วงทำนองแต่แรก  ทว่ายังไม่เข้าใจเนื้อ  คือเพลง Season of the Sun  เป็นเพลงอำลาของคนคนหนึ่งที่มีต่อเพื่อน  ครอบครัว  และคนรัก  เขาบอกคนอื่นว่าไม่ต้องเศร้า  เพราะเขาสถิตอยู่ทุกที่  ผมร้องไห้อย่างไม่อายใครเมื่อถึงท่อนที่ว่า

Goodbye papa it’s hard to die
When all the bird is singing in the sky
Now that the spring is in the air
Many children everywhere
When you see them I’ll be there

อีกเพลงที่ผมชอบมาก ๆ  คือ Gone the Rainbow  ฟังดูคล้าย ๆ เพลงกล่อมเด็ก  เนื้อหาก็ประมาณว่า  พ่อของเด็ก ๆ ต้องไปเป็นทหาร  ก็เหมือนการสูญสิ้นไปของรุ้งกินน้ำ  มีครั้งหนึ่งที่ผมสับสน  ผมฮัมเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมา  มันช่วยประคองจิตใจของผมไว้จนรู้สึกดีขึ้น

ผมอาจจะชอบเพลงกล่อมเด็กเป็นพิเศษ  เพราะหนึ่งในเพลงที่ผม in มาก ๆ  คือเพลง Don’t Cry Joni ขับร้องโดย Paul Mary and Peter ผมอิจฉาเด็กในเพลง  ดูเหมือนพ่อและแม่ของเขาจะรักเขามากเหลือเกิน  

เพลงที่ร้องโดย Paul Mary and Peter อีกเพลงคือ Puff เป็นอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกแทงใจ  ความคิดที่แฝงอยู่ในเพลง  เกี่ยวกับการโบยบินจากไปของจินตนาการ  หรืออาจจะเป็นเราที่ก้าวข้ามพ้นวัยเด็กและละทิ้งจินตนาการไว้เบื้องหลัง  เหมือนกับว่า Jack the pepper ได้ตายจากไป  นั่นกระมังที่ทำให้พัพเศร้า

ในเพลงเหล่านี้  หลายเพลงผมไม่สามารถถอดออกมาเป็นทำนองขลุ่ยได้  หลาย ๆ เพลงน่าจะเหมาะกับเครื่องสายซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นไวโอลิน  เนื่องจากให้เสียงเศร้าสะท้อนอารมณ์กว่า

ถ้าถึงวันที่แม่ของผมจะต้องจากโลกนี้ไป  ผมอยากให้วันนั้นผมมีไวโอลินบนบ่า  และสีเพลงวิมานดินได้ไพเราะที่สุดเท่าที่จะสามารถมีได้บนโลกมนุษย์


-----------------------------------

ลิงค์เพลงวิมานดิน  Credit บ้านฝัน
http://www.banfun.com/midi/myfloor.html