ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อทั้งสองเดินไปถึงวิหารใหญ่ หมิงหลุนเพิ่งจะทันได้สังเกตเห็นเพียงว่า ณ ใจกลางของวิหารใหญ่ประดิษฐานรูปสลักสัตว์เทพอารักษ์อันมีรูปลักษณ์งามสง่าน่าเกรงขามของอาณาจักรกัณหกุมมะ ก็ถูกฝูหวนจูงผ่านเข้าไปในวิหารอย่างรวดเร็ว “พี่ฉี่หลิง” ฝูหวนร้องทักเสียงใส ก่อนจะสังเกตเห็นว่าที่ข้างกายของนักบวชฉี่หลิงมีชายหนุ่มรูปงามเป็นเลิศในแดนดินยืนอยู่ด้วย หมิงหลุนก็สังเกตเห็นชายหนุ่มผู้นั้นเช่นกัน จึงร้องโพล่งอย่างตกใจ “อ๋า ! เหตุใดฉานอวี้จึงมาอยู่ที่นี่ด้วยเล่า ?!” หมิงหลุนนึกถึงเรื่องที่ฝูหวนบอกให้เขาทราบเมื่อครู่ เวลานี้เขายังไม่ทันได้เตรียมทำใจที่จะพบหน้าฉานอวี้เลยสักนิด ฉานอวี้ไม่ได้เอ่ยตอบที่หมิงหลุนถาม “ที่แท้ก็ท่านชายอวี้แห่งอาณาจักรหริมกรนั่นเอง โปรดอภัยที่เมื่อครู่มิได้คารวะ” ฝูหวนย่อกายลงเล็กน้อยเป็นการคารวะ นางมักได้ยินใครต่อใครกล่าวขวัญกันมานานถึงรูปโฉมซึ่งงดงามเสียจนแม้แต่สตรียังต้องริษยาและพลังปิศาจอันแข็งกล้ามหาศาลจนแทบจะเทียบเทียมเทพของฉานอวี้ วันนี้สบโอกาสได้มาเห็นกับตา นับว่ารูปงามเหนือธรรมดาจริงๆ  ทว่าอุปนิสัยก็ดูจะเย็นชาเหมือนดังคำร่ำลือด้วยเช่นกัน “ที่แท้ท่านนี้ก็คือท่านชายหมิงหลุนนั่นเอง” ฉี่หลิงย่อกายเล็กน้อยเป็นการถวายบังคมหมิงหลุน ขณะที่คิดในใจ ผู้ที่ท่านชายอวี้เอ่ยถึงเมื่อครู่ ก็คือเขาอย่างนั้นหรือ ? “โอ๋ ?” หมิงหลุนจ้องนักบวชสาวอย่างตกตะลึง หญิงสาวซึ่งยืนเคียงคู่กับฉานอวี้มีวัยประมาณสิบแปดปี เรือนผมของนางยาวสลวยดกดำเป็นเงางามประหนึ่งแพไหม ดวงหน้างดงามผุดผ่องเป็นยองใย แล้วยังบุคลิกที่ดูบริสุทธิ์สูงสง่า เคร่งขรึมเกินวัย ซึ่งมิใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามัญจะมีได้อย่างเด็ดขาด นางคือใครกัน ? ช่างงามอะไรเช่นนี้ ! หรือจะเป็นหญิงคนรักของฉานอวี้ ? “นางเป็นนักบวชของอาณาจักรข้า และดำรงตำแหน่งมหาเสนาบดีเหมันต์ผู้รับผิดชอบด้านการบวงสรวงสักการะเทพไททั้งมวลด้วยเช่นกัน นางมีนามว่า ฉี่หลิง” ฝูหวนเอ่ยแนะนำราวกับจะตอบคำถามในใจของหมิงหลุนในจังหวะนั้นพอดี “อา ช่างเป็นพี่สาวที่งดงามราวกับเทพจริงๆ !” หมิงหลุนเพิ่งจะรู้สึกว่าตัวเองจ้องอีกฝ่ายเขม็งจนออกจะเสียมารยาท จึงหัวเราะเก้อๆ “ว่ากันถึงอายุแล้ว ท่านชายหมิงหลุนน่าจะอายุมากกว่าพี่ฉี่หลิงนะ !” ฝูหวนเอ่ยยิ้มๆ “โอ๋ ?” หมิงหลุนชะงักอย่างงุนงง “ข้านี่จริงๆ เลย เหตุใดอยู่ๆ ถึงเรียกนางว่าพี่สาวได้นะ” หมิงหลุนเอามือลูบท้ายทอยพลางหัวเราะเจื่อนๆ “ท่านชายหมิงหลุน ” นักบวชสาวพึมพำ ตามองกิริยาของหมิงหลุนอย่างตกตะลึง นางหวนนึกถึงเมื่อตอนที่ได้พบกับ “คนผู้นั้น” ขึ้นมาทันที “โอ้ ! พี่สาว ข้ามาอีกแล้วล่ะ !” น้ำเสียงสดใสดั่งแสงตะวันดังสะท้อนไปมาอยู่ในวิหารเทพ “ท่านอีกแล้วหรือ ” ฉี่หลิงซึ่งกำลังสวดภาวนาอยู่ที่เบื้องหน้ารูปสลักเบือนหน้ามา แม้น้ำเสียงของนางจะสงบราบเรียบ ทว่านางกลับรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงหัวใจที่เต้นกระหน่ำยิ่งกว่ายามปกติเป็นหลายเท่า “แหะๆ  ต้องขออภัยอย่างยิ่งที่ข้าต้องขอรบกวนพี่สาวอีกแล้ว” ชายหนุ่มยิ้มเก้อๆ “แล้วครั้งนี้เหตุใดท่านถึง ” ฉี่หลิงยังกล่าวไม่ทันจบ ริมฝีปากก็ถูกชายหนุ่มผนึกเอาไว้แนบแน่น ความรู้สึกนั้น นางปรารถนาให้มันดำเนินไปชั่วนิรันดร์โดยไม่คิดอยากจะปล่อยมืออย่างเหลือเกิน ทว่าขณะที่นางกำลังจะกอดอีกฝ่ายนั่นเอง ชายหนุ่มก็กลับคลายแขนออก และกล่าวว่า “แหะๆ  ต้องมารบกวนพี่สาวทุกครั้งสิน่า แล้วครั้งหน้าข้าจะระวังให้จงหนัก” ขณะที่ชายหนุ่มทำท่าจะผละจากไป ก็พบว่าถูกฉี่หลิงรั้งเสื้อเอาไว้ “ท่าน ช่วยอยู่เป็นเพื่อนข้าอีกสักครู่ไม่ได้หรือ ? ท่านรีบมารีบไปเช่นนี้เสียทุกครั้ง ” เอ่ยออกไปแล้วนางก็ต้องนึกตระหนกกับคำพูดของตัวเอง นี่ข้ากำลังเอ่ยอะไรออกไป ? ข้าเป็นนักบวชนะ ! แต่กลับเป็นฝ่ายออกปากกล่าวพูดเช่นนี้ขึ้นก่อนได้อย่างไร ! “แหะ ครั้งนี้เห็นจะไม่ได้ดอก เพราะหากข้าไม่รีบกลับไปละก็ เกรงว่าป่าแห่งนั้นมีหวังถูกฉานอวี้ควานหาจนทลายราบไปทั้งแถบเป็นแน่” หนุ่มน้อยขยิบตาให้นาง “ต้องขออภัยอย่างยิ่ง คงต้องวานให้พี่สาวช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับเอาไว้ก่อนด้วย แล้วพบกันใหม่ !” กล่าวจบ ชายหนุ่มก็หายวับไป “เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ?” ฉานอวี้ถามขณะมองปฏิกิริยาเหมือนกำลังครุ่นคิดของนักบวชสาว ดูจากท่าทางของฉี่หลิง นางเองก็คงจะรู้สึกได้แล้วเช่นกัน อู๋หมิงหลุนจะใช่ ‘คนผู้นั้น’ หรือไม่หนอ ? “เอ่อ เรื่องนี้ คือว่า ” หมิงหลุนไม่ทราบจะตอบอย่างไรดี “ข้าก็แค่ แค่บังเอิญเดินเรื่อยเปื่อยมาถึงที่นี่เท่านั้น ฝูหวน วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน พวกเรากลับกันเถิด !” “เอ๋ ?” ฝูหวนประหลาดใจ “ท่านชายหมิงหลุนไม่ได้จะมาเอา ” นางยังกล่าวไม่ทันจบ หมิงหลุนก็ชิงหัวเราะกลบเกลื่อนตัดบทขึ้นทันที “ฮะ ฮะๆ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรหรอก !” จากนั้นลดเสียงลงเป็นกระซิบ “เจ้าไม่เห็นดอกหรือว่าเขาสองคนต่างมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก ? พวกเรามารบกวนผู้อื่นอยู่นะ !” “เช่นนี้ดอกหรือ” ฝูหวนยิ้มให้ฉี่หลิง “ถ้าเช่นนั้นพวกเราค่อยมาในครั้งหน้าก็แล้วกัน” ฉี่หลิงตระหนักทันทีว่าทั้งสองกำลังเข้าใจผิด จึงรีบเอ่ยว่า “พวกข้าไม่ได้ ” แต่ยังกล่าวไม่ทันจบ หมิงหลุนก็ชิงลากฝูหวนเผ่นหนีไปอย่างรวดเร็วเสียก่อนแล้ว นางจึงได้แต่หันไปทางฉานอวี้อย่างลำบากใจ “ท่านชายอวี้ ดูเหมือนเขาสองคนจะเข้าใจผิดเสียแล้ว” “เจ้ารู้สึกหรือไม่ ? อู๋หมิงหลุน ใช่เขาหรือเปล่า ?” ฉานอวี้นึกสงสัยในเรื่องนี้มาโดยตลอด เพราะมีบางครั้งที่ความรู้สึกนี้รุนแรงอย่างมาก แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนกับว่าไม่ใช่ เขาจึงสงสัยอย่างมากว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ? “เพคะ มีความรู้สึกที่บอกได้ไม่ค่อยแน่ชัดนักอยู่ แต่ว่า หากเป็นเขาละก็ เหตุใดเขาจึงมีรูปร่างเป็นอู๋หมิงหลุนเล่า ? ตอนนั้นท่านกับเขาได้ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วมิใช่หรือ ? หลังจากนั้นเกิดเรื่องใดขึ้นหรือเพคะ ?” “ไม่ทราบได้” ฉานอวี้ไม่ทราบจริงๆ “ขอตัวก่อน” เดิมทีเขานึกว่าด้วยสัมผัสพิเศษของนักบวชอาจจะสามารถรู้สึกได้ถึงตัวตนที่อยู่ภายในร่างของอู๋หมิงหลุน  แต่ทว่า ทั้งหมดนี้ก็ยังคงเป็นปริศนาอยู่นั่นเอง ห่างออกไปบนต้นไม้สูงต้นหนึ่งต้นหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากวิหารเทพออกไปพอสมควร สายตาคู่หนึ่งมองฉานอวี้ซึ่งเดินออกมาจากวิหารเทพด้วยสายตาประหลาด ก่อนจะคลี่ยิ้มเหี้ยมเกรียม... <>::<>::<> ทางด้านอู๋หมิงหลุนที่รีบลากตัวฝูหวนเผ่นแนบก่อนที่จะโดนฉานอวี้ซักไซ้มากไปกว่านี้ หลังจากวิ่งออกมาไกลได้หลายร้อยวา ชายหนุ่มจึงค่อยหยุดวิ่งและหอบจนตัวโยน “แฮ่กแฮ่ก เมื่อกี้ข้าละตกใจแทบแย่” “ไยท่านจึงไม่ขอน้ำพุคงถงจากพี่ฉี่หลิงเล่า ?” ฝูหวนถามอย่างสงสัย “เพราะก่อนจะมาที่นี่ข้าได้รับคำเตือนว่า อย่าให้ฉานอวี้ทราบเรื่องที่ข้าจะมานำน้ำพุคงถงเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเขาจะฆ่าข้าอย่างแน่นอน ส่วนสาเหตุของเรื่องนี้ ข้าเองก็ไม่ทราบชัดเช่นกัน” “ไม่เป็นไรดอก ถึงอย่างไรก็ยังมีโอกาสอยู่” ฝูหวนทำเสียงเข้าใจ ท่านชายหมิงหลุนอุปนิสัยไม่เลวเลยจริงๆ  ถ้าหาก ถ้าหากไม่มีคนผู้นั้นละก็ ข้าต้องหลงรักท่านอย่างแน่นอน เพียงแต่เกรงว่าหลังจากที่ท่านได้ทราบเรื่องนั้นเข้า ท่านอาจจะไม่สนทนากับข้าเช่นนี้อีกต่อไปเท่านั้น “อืมม์” หมิงหลุนเอ่ยรับพลางนึกในใจว่าท่านหญิงฝูหวนนี่น่ารักจริงๆ พร้อมกันนั้นก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดเฉิงกวงถึงได้บอกว่านางหน้าตาอัปลักษณ์อย่างมากเล่า ? กลับไปเมื่อไรเขาจะไปบอกเฉิงกวงว่า ท่านหญิงฝูหวนไม่เพียงแต่หน้าตาน่ารักมากเท่านั้น นิสัยก็น่ารักมากๆ อีกด้วย ! <>::<>::<>::<>::<>::<> จากคุณ : Linmou - [ 26 พ.ย. 50 04:30:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตามติด  ^ ^ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 26 พ.ย. 50 08:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะ มาตามอ่านนะคะ ไล่อ่านจนปวดตาไปหมดล่ะ สนุกมากเลยค่ะ จากคุณ : oldword - [ 26 พ.ย. 50 09:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คนผู้นั้นของฝูหวนคือใครน้า ^_^ จากคุณ : jisan - [ 26 พ.ย. 50 16:59:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อู๋หมิงหลุนกับ 'คนผู้นั้น' คงสลับตัวกันแน่เลย 'คนผู้นั้น' อยู่ในร่างของอู๋หมิงหลุนมาตลอด แต่ตั้งเปิดเรื่อง แล้วตัวคนร้ายก็... คืนอู๋หมิงหลุนตัวจริงนั่นเอง 555 (เดามั่วค่ะ :P ) จากคุณ : Caje - [ 26 พ.ย. 50 20:42:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อู๊ย มีคนนู้นคนนี้เยอะแยะไปหมด :) จากคุณ : scottie - [ 26 พ.ย. 50 22:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ปฤษณะ @ สวัสดีค่ะ ^^ oldword @ ขอบคุณค่ะ ^^ jisan @ ตอนที่ 19 ก็เฉลยแล้วค่ะ ^^ Caje @ เรื่องมันไม่ง่ายขนาดนั้น...ที่สำคัญคือเป็นจุดเริ่มต้นของมหันตภัยในเรื่องนี้เลยเชียวล่ะ...การที่หมิงหลุนตื่นขึ้นมาพร้อมกับความจำเสื่อมนั่นน่ะ มหันตภัยในความหมายจริงๆ นะ ไม่ได้ประชดหรือล้อเล่น =_=" scottie @ ฮะฮะ ^^ จากคุณ : Linmou - [ 3 ธ.ค. 50 07:55:39 ]