เอาเป็นว่าหยุดร้องไห้ก่อน ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง จะร้องไห้หรือบอกกล่าวเรื่องราวอันชอกช้ำ เลือกทำทีละอย่างดีไหม คิดว่าน้ำเสียงของผมในเวลานั้น คงหนักเอาการ จนยืดเวลาเสียน้ำตาของเธอออกไปอีกสิบกว่านาที

ปลอบใจน่าจะดีกว่า ผมเองก็คิดแบบนั้น รักษาบาดแผลโดยไม่ต้องเจ็บปวดควรเป็นทางเลือกที่เหมาะสม ถ้าต้องการถ้อยคำที่หวานหู ผมหามาให้ได้แทบไม่ซ้ำกัน ช่วยให้หายดี ยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่จมอยู่ในมุมของความหดหู่หรือโลกส่วนตัวที่โหดเหี้ยม แต่บ่อยครั้ง เหลือเกินที่คนเหล่านั้น เจ็บซ้ำไปซ้ามาด้วยเรื่องราวและรายละเอียดอย่างเดิม

ภาษาที่โหดร้ายคือ ไม่รู้จักเข็ด เจ็บแล้วไม่จำ หรือ เอาแต่พยายามอย่างสุดชีวิตแต่แบบโง่ๆ ดังนั้น ผลลัพธ์ย่อมไม่ต่างจากเดิม วิถีดาบไม่เปลี่ยนแปลง ถูกสวนกลับมาสองแผลก็ถูกสวนกลับมาสองแผลเหมือนเดิม แถมซ้ำที่เก่าอีกด้วย

ว่ากันว่า หากเจ็บปวดครั้งสองครั้ง คนเราส่วนใหญ่จะกล่าวโทษคนอื่นๆว่าช่างโหดร้ายกับเราเหลือเกิน แต่หากเจ็บด้วยเรื่องเดิมๆหลายรอบ จะเริ่มทำร้ายตัวเอง และหลังจากนั้นมีแต่บาดแผลที่เกิดจากความคิดของตัวเอง

ฉันมันไม่ดีเอง ฉันผิดเอง อย่าต่อว่าเขาเลย หรือ ฉันคงจะแย่จริงๆ - ผมได้รับฟังจากเธอค่อนข้างบ่อยครั้ง ไม่สิ - แทบจะทุกครั้งที่คุยกัน ราวๆห้านาทีหลังจากนั้น น้ำตาจะเริ่มปริ่มไหลออกมาเรื่อยๆ ราวกับว่ารีดเค้นออกมาไม่มีวันหมดสิ้น

ด้วยน้ำเสียงและถ้อยคำที่รุนแรง ฟังคล้ายตะคอก ด่าทอ และหมดความอดทน ทำให้เธอตะลึงชั่วครู่

เลิกบ้าได้แล้ว - ผมบอกกล่าวห้วนๆ

น้ำตายังไหล ระหว่างเราเหลือเพียงความเงียบ จบจากตรงนั้น ไม่มีถ้อยคำใดๆต้องใช้สอย นอกจากอวัจจนะภาษา เพียงลูบศีรษะ กุมมือ หรือ โอบไหล่ เพียงครั้งเดียว แล้วปล่อยมือออกไป

เธออาจเสียใจได้ตลอดชีวิต ผมมองเห็นและรับทราบว่าเธอเสียใจได้ตลอดชีวิตเช่นกัน แต่ว่าคงไม่อาจตามช่วยเหลือเธอได้ตลอดชีวิต

ผมไม่เคยต่อว่าเธอแบบนี้ - เธอบอก

ไม่เคย ไม่ได้หมายความว่า จะไม่เกิดขึ้น

ถ้อยคำหวานๆทีเหมือนน้ำเย็นแสนสดชื่น บางครั้ง อาจทำให้ คุณค่าของความเจ็บปวดด้อยลงไป สำหรับผู้ที่เจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า น่าจะเรียนรู้ศิลปะการรอมชอมกับมันได้แล้ว

คนที่จมน้ำบ่อยๆ สมควรจะรู้สึกตัวว่าควรหัดว่ายน้ำให้เป็น ไม่ใช่เอาแต่รอคนช่วยหรือพึ่งพาห่วงยางไปตลอดชีวิต

เอาแค่นี้ก่อน แค่ตะคอกเป็นการสอนสั่ง เรียกสติกลับมา อย่าให้ถึงขั้นลงไม้ลงมือ -ผมบอก

ตบด้วยความรู้สึกดีๆ ก็เช่นเดียวกัน ไม่เคย ไม่ได้หมายความว่า จะไม่เกิดขึ้น

เธออมยิ้มทั้งรอยบวมช้ำบนขอบตา ท่าทางผ่อนคลายขึ้น ผมขอให้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอทำตามอย่างว่าง่าย แต่ท่าทีไม่ค่อยจริงจังนักแต่ดูผ่อนคลายขึ้นเยอะ

ขอร้องไห้ต่ออีกนิดนะ - เธอบอก ผมไม่ขัดข้อง ยังนั่งเป็นเพื่อนอยู่ใกล้ ยินดีที่เธอออกมาจากความสับสน เลือกทำสักอย่าง ไม่ใช่ร้องไปเล่าไปแบบขาดสติ อีกอย่าง จะได้เลือกเสียทีว่าจะเอาผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาหรือเช็ดน้ำลาย

น้ำตาดีกว่าน้ำลายนิดหน่อยตรงที่ไม่เหม็น

เสี่ยงเหมือนกัน ทีแรกกลัวเธอจะเปิดเปิงไปไกลลิบ ไม่ใช่ว่าความรุนแรงจะใช้ได้ผลกับทุกคน ยิ่งกับคนที่รู้จักกันน้อยๆต้องระมัดระวังให้มาก ก่อนตัดมะเร็งยังต้องใช้ยาหรือฉายรังสีให้เซลล์มะเร็งลดขนาดลงเสียก่อน ค่อยลงมีด ดูแลกันอย่างใส่ใจมาสักระยะถึงค่อยทำอย่างนั้น

แต่บอกตามตรงว่า ตะคอกเรียกสติ ไม่ใช่จะกลั้นใจทำได้ง่ายๆ ถึงที่สุดแล้วจริงๆ จึงเกิดขึ้นสักครั้งหนึ่งๆ ไม่ใช่เกิดจากความรำคาญ แต่เห็นคนที่รู้สึกดีๆด้วยเสียน้ำตาด้วยเรื่องเดิมๆ เราคงต้องทำอะไรสักอย่าง

ไม่ทำอย่างนี้ ก็คงต้องทำอย่างอื่น

หลังจากชั่วโมงของน้ำตาจบลง เรื่องราวของเขาและเธอค่อยๆกลับออกมาให้ผมได้รับฟังอีกครั้ง หนนี้ เล่าเป็นลำดับขั้นตอน ก่อนและหลังเป็นอย่างไร ตรงไหนที่เจ็บปวด ตรงไหนที่เป็นทุกข์ เรียงร้อยกันเป็นลำดับถ้อยคำที่น่าฟัง ไม่ใช่ ทุกเรื่องฟังเหมือนเกิดขึ้นพร้อมกันหมด เมื่อไม่ได้เกิดขึ้นพร้อมๆกัน ไม่น่าจะหนักหนาเกินกว่าหัวใจจะแบกรับ

สนุกดีนะ เหมือนหนังเกาหลีเลย ไปเขียนนิยายสิ น้ำเน่าแบบนี้คนชอบ - ผมแซวเธอเล่น ชั่วพริบตา ตบด้วยความรู้สึกดีๆพลันบังเกิด ไม่ใช่บนใบหน้าของเธอ แต่ฟาดลงมาบนหัวไหล่ของผม ตามด้วยหยิกด้วยความรู้สึกเดียวกันอีกหน

เจ็บจนแทบร้องไห้

ความเจ็บปวดที่บางอย่างก็เกินรับไว้บนไหล่บางๆ อาจต้องหาคนอื่นๆมาช่วยแบ่งเบา คนอื่นๆนั้น อาจรับไว้ได้ทั้งหมด หรือ คืนกลับไปบ้างก็แล้วแต่กำลังที่จะพอรับไหว เหมือนเล่นรับส่งลูกบอล ปากันไปกันมา สนุกกว่าปากำแพงแล้วเด้งออกมา เพราะถ้าพลาดมาโดนใบหน้าจะเอาคืนกับกำแพงก็ไม่สนุก เหมือนเอาคืนกับคนที่เล่นด้วย เพราะอย่างนี้ คนเราถึงต้องมีเพื่อน อาจไม่ต้องเอาไว้ร่วมสุข แต่เอาไว้ร่วมทุกข์และเอาไว้ระบายความทุกข์

ทั้งหมดคือข้อสรุปของเธอ

น้ำตาแห้งแล้ว ไม่ต้องใช้ผ้าเช็ดหน้า รอยเขียวบนต้นแขนของผมชัดจนถึงรุ่งเช้า ช่วยคนจมน้ำ คงต้องมีสำลักน้ำนิดหน่อย หนักกว่านั้น ก็จมน้ำตายแทน

คิดแล้วหนาว ดังนั้น เวลากระโดดลงไปช่วยคนจมน้ำ ถึงมีข้อแนะนำว่า ซัดให้สลบแล้วค่อยลากขึ้นฝั่ง

ฟังดูโหดร้ายนิดหน่อย

แต่เพื่อให้รอดชีวิตไปด้วยกันและไม่ต้องร้องไห้ด้วยเรื่องเดิมๆ