.... " ใดยัง....คนโซ ! " ....
เซทรุด กายลง ตรงพื้น
สะอื้น ห้วงนัย เหน็บหนาว
สะท้าน จิตหวั่น .. ปวดร้าว
หม่นคราว ฟ้าฝน .. ครืนครวญ
เบื้องหน้า มืดมัว เมฆหมอก
ย้อนยอก (สาย)ฟ้าฟาด ผันผวน
เปรี้ยงเปรี้ยง กัมปนาท .. ปั่นป่วน
เรรวน สะท้าน ฟ้า-ดิน
ภาพมอง เบื้องหน้า .. เลือนลาง
หนทาง เวิ้งว้าง หม่นสิ้น
ใดหวัง ยากหวัง .. พังภินท์
ด่าวดิน .. เซร่าง ทรุดลง
วิญญาณ ร่ำไห้ ครวญใน
ทางไกล เลือนลับ ประสงค์
เพียงร่าง ไร้จิต ดำรงค์
สิ่งคง หลงเหลือ .. อะไร !
นานแสน แสนนาน นานสู้
รับรู้ เรื่องราว .. หวั่นไหว
คลานคืบ ลุกเดิน ก้าวไกล
หวังไว้ จุดหมาย .. ทลาย-พัง
ลางเลือน ... เลือนลาง
เวิ้งว้าง ... สิ้นหวัง
งุนงง ... จังงัง
ใดยัง ... คนโซ!
...... + เสียงรำพึง + ......
จากคุณ :
sarasiri 
- [
1 ธ.ค. 50 05:43:12
]
.... " ใดยัง....คนโซ ! " ....
