ความจริงคงบอกกล่าวกันไม่รู้จบ เีพียงหนึ่งวันและก่อนหน้านั้นหนึ่งสัปดาห์ จะว่าเร็วก็เร็ว จะว่าช้าเชื่องก็แทบเฉื่อย

มีหลายคนขอให้ผมเขียนคู่มือแต่งงานหลังจากเสร็จสิ้นงานฉลองสมรสช่วงเย็น ขณะนั้น สมาธิไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ผมกับเจ้าสาวนอกจากจะปวดเมื่อยกล้ามเนื้อบนใบหน้า หลังจากยิ้มแย้มมาตลอดทั้งวัน ส่วนใหญ่เป็นความสุขและอีักนิดหน่อยรู้สึกว่ากล้ามเนื้อจะเกร็ง ช่วงท้ายๆเราเริ่มจะตาลาย สายตาจับจ้องโต๊ะจีนที่เหลืออยู่อีกตัวหนึ่ง

ไม่มีใครทราบว่า หลังเลิกงาน เจ้าบ่าวและเจ้าสาว แวะซดข้าวต้มโต้รุ่งอย่างตายอดตายอยาก ยำไข่เข็ม คะน้าหมูกรอบ แกงจืดเต้าหู้สาหร่ายทะเลหมูสับ และ ข้าวต้ม การเริ่มต้นชีวิตใหม่จะมีอะไรดีกว่านี้อีก ครึ่งชั่วโมงนั้นเราแทบไม่ได้รู้จักกัน ก้มหน้าก้มตาใช้ชีวิตส่วนที่ยังเป็นของเรา ก่อนจะเริ่มต้นกันอีกครั้ง

ก็ยังเป็นคนรักเหมือนเดิมและมีเวลาดูแลกันและกันมากขึ้น

ต่อเรื่องคู่มือแต่งงาน ที่จริง มีเกือบห้าสิบกว่าเปอร์เซ็นต์ไม่ได้เป็นไปตามขั้นตอนเหล่านี้ กระบวนวิชาผ่านการขัดเกลามาบ้างนิดหน่อย หากผลบุญจากการเขียนคู่มือเหล่านี้ช่วยให้ชีวิตและกระบวนการจัดงานสมรสของใครราบรื่นขึ้น ขอให้ไปถึงภรรยาอันเป็นที่รักของผม

หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคิดขออีกฝ่ายหนึ่งแต่งงาน แหวนอาจไม่ใช่ปัจจัยจำเป็นนัก แต่ควรดูที่ทางให้เหมาะสมหากคิดจะกล่าวคำขอแต่งงานที่เตรียมมาอย่างดี ง่ายที่สุด คือ แต่งงานกันนะ

สิ่งที่ควรเตรียมไว้ล่วงหน้า่ คือ ฤกษ์สมรส วันเวลาปลายทางเป็นสิ่งสำคัญ ดูล่วงหน้าไว้สักปี ถ้ามีปฏิทินร้อยปีและตำราโหราศาสตร์ไทยสามารถบอกกล่าวเราได้ เวลามีไว้เตรียมตัว เตรียมใจและเตรียมทุน อย่างสุดท้ายนี้บางคนอาจเถียง คนสองคนรักกันไม่น่าจะมีปัจจัยเรื่องเงินเกี่ยวข้อง จดทะเบียนแล้วอยู่กินถูกต้องตามกฏหมายไม่ต้องมากความ ผมเห็นด้วยครับ ถ้าไม่้เอาสิ่งที่ถือปฏิบัติในสังคมเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่เพราะคนเราต้องอยู่ในสังคม ทำให้ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่การแต่งงานเป็นเรื่องของคนหลายคน โดยเฉพาะ ครอบครัวของทั้งสองฝ่าย

ทุนรอนควรเตรียมไว้เสียแต่เนิ่นๆ ไม่ใช้ไม่เป็นไร มีไว้ให้อุ่นใจ สำหรับเรื่องที่ไม่คาดคิดมากมายในชีวิต กำหนดฤกษ์ให้เร็วที่สุด จะมีเส้นตาย ใช้จ่ายอะไรจะได้ประหยัดและมีเป้าหมายมากขึ้น ไม่ใช่ว่าขอแต่งงาน หวังใช้ชีวิตร่วมกัน แต่ยัังจ่ายค่าเหล้าแทบทุกวันเหมือนเดิมจนถึงวันแต่ง อย่างนี้ไม่สมควร

ประหยัดเพื่อความรัก สินสอดเท่าไหร่ รีบสอบถามและตกลง ช่วยกันเก็บทั้งสองฝ่าย เพราะสุดท้ายแล้วไม่ได้หายจากเราไปไหนและใช้จับจ่ายจิปาถะได้มาก

อันดับต่อมา วางแผนการจัดงานไว้เลย

สถานที่ต้องรีบจองล่วงหน้า อย่างน้อยสักหกเดือนกำลังดี อย่างช้าสี่เดือน ส่วนมาก วันฤกษ์ดีจะมีความต้องการใช้สถานที่จัดงานเยอะ กำหนดรูปแบบอาหาร โต๊จีนหรือบุฟเฟ่ท์ แล้วติดต่อจองแต่เนิ่นๆ เจ้าอร่อยๆ มีคนแย่งกันเยอะ เลือกเจ้าที่รสชาติดี ออกอาหารตอนร้อนๆ จะได้ไม่ต้องฟังเสียงแขกบ่นให้คิดมากภายหลัง

ถ้าทุนรอนเพียงพอจัดโรงแรมที่มีระบบบริหารจัดการให้ทุกอย่างจะง่ายที่สุด

เลือกและลองชุดเจ้าบ่างและเจ้าสาว เจ้าสาวอาจต้องไปลองบ่อยหน่อยเพราะอาจต้องแก้ไขให้สวยที่สุด แต่เจ้าบ่าวก็อย่าชะล่าใจไม่ลองเลย เพราะว่า ส่วนใหญ่เจ้าบ่าวจะขยายตัวขึ้น

ออกแบบการ์ดที่ตรงใจของเราไว้เลย ใช้การ์ดรูปถ่ายจะประหยัดที่สุด หรือ จะการ์ดแบบอื่นๆก็เลือกไว้ก่อน เตรียมที่ถูกใจไว้สักห้าแบบ ขอตัวอย่างจากร้าน มาประกอบการพิจารณาด้วย

นำทุกอย่างที่คิดไว้ทั้งหมดรวบรวมนำเสนอต่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เล่าเรื่องงานที่คิดกันไว้ให้กระจ่างที่สุด ขอความเห็นให้ขัดเกลาตามความเหมาะสม เชื่อเถอะ มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น มากบ้างน้อยบ้างตามวุฒิภาวะและประสบการณ์ ส่วนใหญ่มักจะต้องเขียนบทกันใหม่

ย้ำอีกครั้ง

ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่การแต่งงานเป็นเรื่องของคนหลายคน

เมื่อบทใหม่เรียบร้อยจึงกำหนดจำนวนแขก สั่งพิมพ์การ์ด จองสถานที่ หรือ จะถ่ายรูป ก็ค่อยๆทำกันไปเรื่อยๆ สบายๆ อย่าหงุดหงิดหรือเครียดกับมัน

เพราะพอถึงวันนั้น

ทุกอย่างผ่านไปเร็วมาก ไม่มีเวลาคว้าจับตัวแผนมาตรวจสอบ ไม่ต้องซักซ้อมเพราะทุกอย่างจะดำเนินไปของมันเอง

ผมตื่นตีหนึ่ง ปลุกเจ้าสาวให้อาบน้ำแต่งตัวพาไปแต่งหน้าตอนตีสองครึ่ง กลับมาแล้วช่วยกันจัดเตรียมงานที่บ้านเจ้าสาว ทำบุญใส่บาตรพระเก้ารูป รอขบวนขันหมากมาถึงค่อยเริ่มทำเนียมการสู่ขอ ซองที่เตรียมไว้ฝ่าประตูเงินประตูทองหมดเรียบ ควรหาเถ้าแก่มือเติบเอาไว้หน่อยเพราะเวลาหมดตัวยังมีกระเป๋าสำรอง

หลังจากนั้นก็ว่ากันไป รับไหว้ รดน้ำสังข์ ส่งตัวตามพิธีให้เรียบร้อยเสีัยแต่ตอนเสร็จงานช่วงเช้าเพราะจะได้ไม่ต้องรีบร้อนตอนงานกลางคืิน

บ่ายโมงพาเจ้าสาวไปแต่งหน้าอีกรอบ เจ้าของร้านบอกให้พวกเราหลับได้เลย แต่เราสองคนเป็นคู่ที่ไม่ยอมหลับยอมนอนจริงๆ การเลือกร้านแต่งหน้าควรเลือกร้านที่คู่แต่งงานอื่นๆการันตี เป็นร้านที่แต่งหน้าแล้วถ่ายรูปขึ้น ไม่ใช่ว่า แต่งมาแล้วดูสวยแต่พอเจอแสงไฟแฟลช ล้างภาพเรียบร้อยหรือขึ้นเวทีดูไม่ได้เรื่อง เลือกดีๆนะครับ หาข้อมูลเยอะ จองเสียแต่เนิ่นๆ ข้อสังเกตอีกอย่าง จะเป็นร้านที่ไม่ยอมรับงานเกินกำลังตัวเอง ลองสอบถามดูก็ได้ครับว่า รับงานวันละกี่คน ถ้าบอกว่ารับได้เรื่อยๆ ขอให้บอกผ่านไปดีกว่า

นอกนั้น เป็นเรื่องกำลังกาย ก่อนแต่งงานควรบำรุงร่้างกายให้พร้อม อย่าให้เป็นลม กำลังขาต้องดีเพราะงานช่วงเช้าต้องนั่งพับเพียบหรือคุกเข่าตลอด ส่วนงานกลางคืนต้องยืนตลอด เพื่อนเจ้าสาวต้องเอาแบบดูแลประกบติด พกยาหอม ยาดม ยาลม กระดาษซับมัน น้ำเปล่าและรองเท้าแตะที่สวมสบายไว้ด้วยเผื่อเจ้าสาวรองเท้ากัด

แนะนำเพิ่มเติมว่า ตอนเลือกชุดให้ติดรองเท้าไปลองสวมด้วยว่าเดินคล่องเท้าดีหรือไม่

ตอนขึ้นเวทีตกลงกันให้ดีว่าใครจะกล่าวขอบคุณก่อนหรือหลัง ควรให้คนที่พูดไม่เก่งเริ่มต้นก่อน แล้วส่งต่อให้คนที่พูดเก่งทีหลัง เชื่อมวาระกันด้วยคำพูดง่ายๆว่า

ทั้งหมดที่เหลือในหัวใจ ฝากไว้่ให้อีกฝ่ายกล่าวแทน

แต่ถ้าพูดไม่เก่งทั้งคู่ โปรดเขียนบทล่วงหน้า ฝึกพูดกันดีๆ และส่งตัวแทนที่เชี่ยวชาญเป็นผู้พูดเพียงคนเดียว ตามมาตรฐานควรกล่าวขอบคุณพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายและแขก หลังจากนั้นตามสบาย

เลือกพิธีกรมืออาชีพหรือเชี่ยวฃาญงานแบบเป็นทางการ เพราะจะไม่บังคับเจ้าบ่าวเจ้าสาวให้ประกอบกิจกรรมที่เหนือความคาดหมาย เช่น การหอมแก้ม กล่าวคำสาบาน หรือ ร้องเพลงคู่


พอลงจากเวทีถ้าจำนวนโต๊ะแขกเยอะ ควรรอส่งแขกทางประตูทางออกจากงานและถ่ายรูปตอนส่งแขกเลย เพราะจะได้ไม่เหนื่อยมาก วางโต๊ะของชำร่วยไว้ข้างๆ เผื่อจะมีคนที่ยังไม่ได้ส่งซองที่โต๊ะลงทะเบียนหน้างาน ถ้าของชำร่วยหมด ควรแยกซองไว้ต่างหากและขอชื่อที่อยู่แขกจะได้ส่งตามไปให้ภายหลัง บอกไว้อย่างนี้จะได้ดูดี แต่ส่วนใหญ่ แขกจะบอกว่าไม่เป็นไร

สุดท้ายถึงขั้นล้างรูป สมัยนี้ส่วนมากเป็นไฟล์ดิจิตอล ให้เลือกภาพถ่ายก่อนนำไปล้าง เอาเฉพาะที่ดูดีจริงจะช่วยประหยัดงบที่เหลือบันทึกลงซีดีสองสา่มสำเนากันหาย เผื่อวันหลังอยากล้างเพิ่มจะได้มีไว้ใช้

แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หมดแรงแต่ไม่เหนื่อย เพราะงานได้รับคำชมจากแขก ภาพถ่ายออกมาสวยทุกใบ จัดเก็บข้าวของเครื่องใช้แล้วออกเดินทางไปเที่ยวพักผ่อน

ก่อนหน้านั้นเราสองคนก็ไปไหนมาไหนด้วยกัน

แต่พอถึงเวลากลับ เราต่างคนต่างแยกย้าย

ตอนนี้ เราได้กลับด้วยกันแล้ว
เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ