เช้าวันรุ่งขึ้น กุมภากลับมาที่สวนรวมใจอีกครั้ง เธอเดินไปที่ม้านั่งตัวเดิม หญิงสาวมองไปรอบ ๆ วันนี้ผู้หญิงตาบอดคนนั้นไม่ได้มาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ เธอจึงนั่งที่มุมเดิมของเธอ เธอมองน้ำพุตรงกลางสวน มองต้นไม้ที่ปลูกประดับสวน มองนกที่บินอยู่บนท้องฟ้า บางทีเธอก็นึกอิจฉานกอยู่เหมือนกัน ที่พวกมันสามารถบินไปอย่างเป็นอิสระ ไม่ต้องมีเรื่องกังวลใด ๆมาทำให้หนักใจ หญิงสาวถอนหายใจเสียงดัง ทันใดนั้นก็มีเสียงบาง อย่างดังมาแต่ไกล
เอ๊ะ! นั้นเสียงอะไรน่ะ กุมภาคิด
เป็นเสียงเพลงที่ไพเราะมากเหลือเกิน กุมภาไม่เคยฟังเพลงที่ไหนไพเราะขนาดนี้มาก่อน หญิงสาวนึกสงสัยถึงที่มาของเสียง เธอจึงลุกขึ้น แล้วเดินไปตามเสียงนั่น พอเดินไปถึง เธอเห็นคนหลายคนยืนมุงดูอะไรกันอยู่ เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เธอก็พบกับหญิงสาวตาบอดคนนั้น กำลังสีไวโอลินอยู่ สีหน้าของเธอขณะสีไวโอลินขับกล่อมผู้คนนั้น เป็นสีหน้าของคนมีความสุขอย่างมากมาย เมื่อหญิงสาวตาบอดผู้นั้นเล่นจบ เธอโค้งตัวลงให้กับผู้ชม ผู้ชมทุกคนต่างปรบมือให้กับเธอ พร้อมทั้งไม่ลืมใส่เงินในกระเป๋าไวโอลินของเธอซึ่งเธอเปิดเอาไว้ให้ใส่เงิน กุมภาก็เช่นกัน เธอหยิบธนบัตรใบละยี่สิบบาทใส่ให้แก่หญิงสาวขอทานผู้นั้นใบหนึ่ง แล้วเดินจากออกมาพร้อมกับผู้ชมคนอื่น ๆ เมื่อเดินออกมาได้เพียงไม่กี่ก้าว กุมภาได้หันหลังกลับไปมองหญิงสาวตาบอดผู้นั้นอีกครั้ง ในขณะเดียวกันเธอเห็นผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาไม่ค่อยน่าไว้ใจ ได้ย่องเข้ามาใกล้ ๆหญิงสาวตาบอดคนนั้น ซึ่งขณะนี้เธอกำลังนั่งพัก และวางกระเป๋าไวโอลินไว้ข้างตัว พอได้จังหวะ ผู้ชายคนนั้นก็วิ่งทะยานเข้าไปที่กล่องใส่ไวโอลิน แล้วฉวยมันไป เขารีบวิ่งไปอีกทางอย่างรวดเร็ว กุมภาเห็นดังนั้น จึงตัดสินใจวิ่งตามไป
หยุดนะ! ไอ้หัวขโมย เธอตะโกนเสียงดัง
นี่! ฉันบอกให้หยุด ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย นั้นคนร้าย ขโมยของมีค่า หยุดนะ!!!! ทำไมถึงวิ่งเร็วนักนะ เธอวิ่งตามไปเรื่อยๆจนอ่อนแรง แต่คนร้ายกลับไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยเลย เธอตัดสินใจถอดรองเท้าทั้งสองข้างออก แล้วโยนข้างหนึ่งออกไปหวังจะให้โดนคนร้าย
ปัก! เสียงรองเท้ากระทบหัวของใครคนหนึ่ง ไม่ใช่หัวของคนร้าย แต่เป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง
โอ๊ย! อะไรเนี่ย เด็กคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปนฉงน
ขอโทษ น้อง กุมภารีบหยิบร้องเท้าของเธอแล้ววิ่งตามคนร้ายไป
คนร้ายได้วิ่งเข้าไปในซอยๆหนึ่ง เป็นซอยที่ไม่มีคน กุมภาเห็นดังนั้น เธอจึงตัดสินใจโยนร้องเท้าออกไปอีกรอบ
ปัก! ได้ผล คราวนี้โดนหัวของเจ้าหัวขโมยอย่างจัง เจ้าหัวขโมยสะดุดล้ม และวิ่งหนีไปทันที
เมื่อกุมภาเห็นว่าคนร้ายได้วิ่งหนีไปแล้ว จึงรีบวิ่งเข้าไปหยิบกระเป๋าไวโอลิน
คนสมัยนี้มันยังไงกัน แม้แต่คนตาบอดก็ไม่เว้นหรือนี่ เธอคิด จากนั้นก็รีบเดินออกมาจากซอยนั้นทันที
จากคุณ :
p_in_blue 
- [
1 ธ.ค. 50 20:21:17
]
ชีวิตหลากสี (ตอนที่ 2)
