ความคิดเห็นที่ 1 ทุกคนทยอยลงจากรถตุ๊กๆ ที่จอดนิ่งสนิทอยู่หน้าวัดสนามเหนือ หนูวีวี่คนเก่งรีบเดินนำพี่ๆ ดูท่าทางเธอตื่นเต้นมากๆ แต่ดวงตาวิบวับเกินเหตุ ไม่ค่อยจะน่าไว้ใจเอาซะเลย  แต่ทุกคนก็ เดินตาม สาวๆ เกี่ยวก้อยคุยกันไป จะมีเฮียชัยที่ออกจะโดดเดี่ยวเพราะไม่มีใครยอมร่วมทริป มาด้วยสักคน แม้แต่เพื่อนสุดเลิฟ ท่องกันทั่วคุ้งคลองผดุงเกษม อย่างพี่เกรียงก็ไม่ยอมมาเปิดเผย ตัวสักที เดินกันไปรอที่ท่าน้ำ สักพักเรือข้ามฟากก็มาจอดเทียบท่า ทุกคนก้าวลงไปในเรือ พสิกา ยืนนิ่งๆ มองเรือข้ามฟากเพราะตั้งแต่เธอประสบเหตุภัยพิบัติจมอยู่ใต้น้ำ สมัยที่เกิดเหตุการณ์ นามิปี 2547 ทำให้เธอค่อนข้างหวาดผวาอยู่ในใจอยู่เสมอ ตัวเล็กยื่นมือมาให้อย่างรู้ใจ เธอยิ้มวางมือลงไปในมือเล็กๆ นั้นอย่างเต็มใจ สองมือกระชับมั่น ดุจดั่งเป็นสัญญาณเชื่อมมิตรภาพที่ดีต่อกัน “ยังไม่หายกลัวหรือพี่” “ก็ไม่เชิง..คือมันยังฝันถึงอยู่บ่อยๆ  ถามว่ากลัวไหม..ตอบว่าไม่ได้กลัวจนเกินเหตุ แต่มันเป็น ความจำที่ฝังแน่นแกะไม่ออก ไม่รู้สิ.. บอกไม่ถูกจริงๆ ว่ารู้สึกอย่างไร” “ไม่เป็นไรนะ .. ไม่เป็นไร”    สองมือกระชับกันแน่น.. พอเรือออกก็มองหาที่ยึดเพื่อไม่ให้ล้ม เวลาคลื่นมากระทบเรือ “แล้วนี่งานที่ร้านเป็นไงมั่ง” “ก็อย่างที่บอกค่ะ ได้น้องนิด เด็กสาวอายุยี่สิบกว่าที่ร่วมหัวจมท้ายกันมาจากที่เกาะมาช่วยงาน คนหนึ่ง ก็ถือว่าได้คนดีมาช่วยค่ะ เขาน่ารัก ทำงานช่วยเราทุกอย่าง บางทีก็ทำงานบ้าน ซักผ้าอะไรให้ด้วย หมายถึงหย่อนผ้าลงเครื่อง แล้วตากให้อ่ะนะ..ค่ะ บางทีก็ทำความสะอาด ห้องนอนให้  น้องเขาดีจริงค่ะ” “เพราะพี่เป็นคนดีไง..ถึงได้พบเจอแต่สิ่งดีๆ เพื่อนดีๆ “ “อือ..พิมก็ว่าพิมใช้ชีวิตได้คุ้มมาก ๆ หลังจากรอดตายครั้งนั้นมาได้” “ถึงแล้วค่ะ..ป่ะ..ให้ตัวเล็กขึ้นก่อนนะ เดี๋ยวจะได้รับพี่พิมขึ้นไป” “ขอบคุณค่ะ”    สองคนสบตากันลึกซึ้ง  โลกทั้งโลกสว่างไสว อบอุ่น ท่ามกลางแดดสายของ วันอาทิตย์ที่พสิกามีความสุขกับเพื่อนที่แสนดีทุกๆ คน “เอ้าๆ เจ้ๆ ซึ้งกันเข้าไป หนูรอรับประทานดอกไม้ทอดอยู่นะคะ เร็วๆ ด้วย”    แป่วแหว่ว... แม่นางวีวี่ พสิกาทำมือเป็นรูปปืนส่องเปรี้ยงเข้าให้ แม่ตัวดีทำท่ากุมหัวใจ ตัวงอ.. เรียกเสียง หัวเราะจากทุกคน   ตัวเล็กเป็นคนควักกระเป๋าจ่ายคนละสองบาท ค่าเรือข้ามฟาก ก่อนแม่ไกด์จอมแสบ จะนำเข้าวัด จัดให้ทุกคนไหว้พระ แต่เธอยืนรออยู่ด้านนอกเนื่องจากนับถืออีกศาสนาหนึ่ง  ทุกคนก็เลย พร้อมใจกันไปหยอดเงินใส่ตู้ หยิบดอกไม้ ธูป เทียน ทอง เข้าไปกราบพระประธานในโบสถ์ ไม่เว้นแม้แต่พสิกาซึ่งเป็นคนที่นับถือศาสนาพุทธแต่ไปโบสถ์ของคริสชนเป็นประจำ ออกมาโบสถ์มาหน้าวัด  วีวี่กำลังโซ้ยขนมทอด ๆ อย่างเอร็ดอร่อย คนอื่นกรูกันเข้ามา แบ่งกัน คนละชิ้น สองชิ้นพอหมด วีวี่ก็รีบไปชี้ๆ อยู่หน้าร้านแผงลอยที่ขายพวกดอกไม้ชุบแป้งทอด ตัวเล็กในฐานะพี่ใหญ่เป็นคนควักกระเป๋าตามเคยเดินผ่านร้านที่ขายขนมสมัยที่ทำให้หลายคน ย้อนอดีตไปเป็นเด็ก ซื้อพวกขนมที่เป็นบุหรี่หมากฝรั่ง บ้างก็ซื้อขนมลูกอมไข่รสส้ม กิมจ้อ ซื้อขนมเสร็จก็ปลีกตัวไปซื้อน้ำซึ่งใส่หม้อปั้นดินเผา ราคาไม่แพง หนูนาเป็นตากล้อง คอยเก็บภาพทุกบรรยากาศ อาจจะเป็นเพราะไปกันหลายคน ดูเป็นกลุ่มใหญ่ เสียงของแก๊งป่วนจึงดังคับถิ่น  เมื่อจับจ่ายใช้เงินซื้อขนมกับเสร็จทุกคนก็ไปจับจองที่นั่ง ตรงหน้าเจดีย์ทรงรามัญ ซึ่งจำลองมาจากพระธาตุเจดีย์มุเตา เมืองหงสาวดี   หลังจากถ่ายรูปกันจนฉ่ำใจ สาวๆ ก็เดินมานั่ง นกกระจอกเริ่มเข้ารัง  พสิกาเริ่มก่อน โดยการ โทรไปหาหมอคริษฐ์ที่ไม่ยอมมาด้วย   “ไหนๆ หนูคุยด้วยๆ “ “ทำไมพี่ไม่ยอมมาล่ะ คราวนี้เพื่อนพี่ตายแห้งหยังเขียดอยู่หัวเดียวกระเทียมลีบเลย ไม่สงสารเหรอคะ” “ใช่ ๆ แล้วไหนขนมหนูล่ะ อะไรนะ ให้เจ้ใหญ่จ่าย โธ่..ทั้งปีแหละ เมื่อไหร่หนูจะได้กินไอติม ที่หมอเลี้ยงจริงๆ อีกล่ะ” “ก็ได้ๆ  ทดไว้นะ  อ่ะๆ  เดี๋ยวเพื่อนพี่จะคุยด้วย”     วีวี่ส่งโทรศัพท์ให้เฮียชัย “คร้าบ..” “ไหนฮะ..” “คร้าบ ก็ผมคนเดียวเลย รู้งี้ผมพกกาวตราช้างมาด้วยก็ดี จะได้เย็บปากตัวเองให้สนิทไปเลย” “ครับ ชีแย่งซีนผมไปหมดครับตอนนี้” “ครับผม  ถ้ายังไงพบกันนะครับ.. สวัสดีครับ” “เอ้า...อิ่มยังๆ “    เจ้ใหญ่เริ่มออกโรง “หนูยังไม่อิ่ม  หนูจะไปกินข้าวแช่” “แหม..หล่อนตัวก็ไม่โต กะเพาะก็นิดเดียวจะใส่อะไรไปนักหนาฟระ” “เฮียชัย”    วีวี่ทำแก้มป่อง สะบัดหน้าหนี เชิดคางขึ้น “เฮียพูดยังงี้กะน้องได้ไง” “อ้าว..ตรูผิดอีก”    เฮียชัยโอดครวญ “ไปๆๆๆ  เดินต่อๆ  ถ้าเดินได้สักครึ่งทางหิวอีก พี่จะเลี้ยงเอง”    เจ้ใหญ่สงบศึกเล็กๆ นั่น “ค่า....”     “นี่ตกเฟรมไปสองคนเลยนะ  นัทกับหนูนาไม่เห็นคุยอะไรเลย”     พิมเดินให้ทันสองสาว รองเท้าเริ่มออกฤทธิ์อีก  แต่เธอไม่ได้ปริปาก  แดดสายเริ่มร้อนจับจิต “หนูไม่รู้จะคุยอะไรอ่ะ พี่พิม”    นัทตอบ “ส่วนหนู เขาใช้มาเป็นตากล้องค่ะ” “ว่าไปนั่น..” “แล้วตอนนี้จะพาไปไหนต่อ” “ไปหอไทยนิทัศน์ เครื่องปั้นดินเผาค่ะ”   “หนูนาเคยมาแล้วหรือ” “ค่ะ  เคยมาครั้งหนึ่งกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัย  ส่วนหลายคนคงเป็นครั้งแรก  ยิ่งแม่วีวี่นั่นนะ เธอหยิบหนังสือมากางเลย  เธออ่านนวนิยายเรื่องหนึ่ง แล้วพระเอกกับนางเอกเขามาเที่ยว ที่นี่ เธอจึงอยากเป็นเหมือนนางเอกเรื่องนั้น” “อืม.. เรื่องอะไรนะ” “จำไม่ได้เหมือนกันค่ะ”     เสียงคุยเงียบลงเมื่อถึงหอศิลป์   ซึ่งมีลักษณะเป็นเรือนไม้สองชั้น พสิกาเลือกขึ้น ชั้นบนก่อน เพราะจะได้ถอดรองเท้าเดิน ปล่อยให้เท้าได้พักสบายๆ   หันหลังมามองเห็นตัวเล็ก ปลีกวิเวกไปกับโลกส่วนตัว เสียบหูฟังและคุยโทรศัพท์ พอขึ้นถึงชั้นบนก็แอบหามุมเล็งโทรศัพท์ มือถือ ใช้ฟังก์ชั่นกล้องถ่ายรูป ถ่ายภาพไว้เป็นหลักฐานเสียสอง สามภาพ     แต่ไม่ทันจะได้ชมทั่ว เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังบ้าง  ก็เลยแอบนั่งลงกับพื้นเรือนซึ่งเป็น ไม้กระดาน  ยกมือไหว้พระพุทธรูปที่อยู่ในตู้โชว์ ก่อนจะรับโทรศัพท์บ้าง  คุยได้ไม่กี่คำ เพื่อนๆ ก็สะกิดให้ลงไปดูที่ชั้นล่าง  เธอจึงเดินผ่าน มองของเก่า ของสะสมต่างๆ อย่างผ่านตา หวังแต่ว่าครั้งหน้าหากมาอีกคงได้ชื่นชมมากกว่านี้     เดินลงมาตัวเล็กก็ยังไม่เลิกคุย  ก็เลยเดินเข้าชมในตัวอาคารอีกครั้ง  เป็นรูปเครื่องปั้นดินเผา ทั้งเก่าและใหม่ ที่ใส่ตู้กระจกโชว์ไว้สวยงามตระการตา ออกจากอาคารก็เดินกันไปตามซอกซอย ต่างๆ พสิกาเริ่มล้าและรั้งท้ายมากขึ้น  กว่าจะตามทันเพื่อนๆ ก็โซ้ยขนมถ้วยกันไปหลายถ้วย   ขนมถ้วยที่ด้านล่างเป็นแป้ง มีหน้าเป็นกะทิ ซึ่งไม่ใช่ของโปรดจึงได้แต่ขอนั่งพักเอาแรง   จากนั้นก็เดินกันต่อ ไม่ทันจะอะไรก็ถูกหนูวีวี่ลากแขนเข้าไปตามทางเดิน  น่าจะเป็นร้านที่ขาย เครื่องปั้นดินเผา  เขาจัดแต่งบรรดาโอ่ง และตุ๊กตาเด็กไทยไว้อย่างสวยงาม “นี่ ๆ  นี่ไงๆ พี่พิม”   วีวี่ล้วงหนังสือออกมาแล้วอ่านอะไรไม่รู้ผ่านหูไป โดยที่เธอไม่ทันจะได้ฟัง   นอกจากยืนมองท่าทางกรี๊ดกร๊าด ตื่นเต้น ตะลึงตรึงตาของสาวน้อยวีวี่ เหมือนพบของเล่นที่ถูกใจ จึงยืนมองยิ้มๆ ไม่ได้เข้าร่วมวงไปด้วย เพราะล้าเต็มที จนกระทั่งหนูนาเดินเข้ามาตามนั่นแหละ จึงจะออกจากร้านนี้กันไปได้  หลายคนเริ่มมีของติดไม้ ติดมือ ไม่เว้นแม้กระทั่งเฮียชัยที่ได้ดอกไม้สีม่วงมาก้านหนึ่ง  เป็นดอกไม้ใยบัวประดิษฐ์   เริ่มมีเสียงแซว “ฮั่นแน่  แม่สายใจชอบสีม่วงเหรอเฮีย”    เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้  เพราะหัวเดียวกระเทียมลีบขืน ตอบไปก็อาจจะได้แผลเลือดซิบๆ เอาได้ เพราะแน่งน้อยแต่ละนาง..ล้วนแต่วาจาเฉือดเฉือนทั้งนั้น เดินกันไป แวะกันไป  พบวัดก็แวะไปกราบไหว้ บูชาพระ  พบของกินก็ติดไม้ ติดมือ แดดบ่าย ของเกาะเกร็ด กอรปกับรองเท้าเริ่มทำพิษจนพสิกาหน้าซีดแล้ว ซีดอีก  แต่ไม่ได้บ่นอะไร นอกจาก รั้งท้าย พักตามจุดต่างๆ ที่แต่ละคนแวะซื้อของ  ความตื่นเต้นเริ่มลดน้อยถอยลงไป หลังจากออกจากวัดสุดท้ายที่ดูเหมือนจะสุดทางเดินแล้ว ทุกคนก็เดินกลับ และแวะชมการสาธิต การปั้นหม้อ ของชาวบ้านในหมู่บ้านเครื่องปั้นดินเผา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่เป็นจุดขาย หลายคนนิยม ชมชอบ ไม่ว่านักท่องเที่ยวชาวไทยหรือชาวต่างชาติ ต่างก็ต้องแวะเข้ามชมทุกครั้งไป สุดท้ายทุกคน บอกลาเกาะเกร็ดด้วยห่อหมกปลาช่อน ซึ่งมีคนรุมซื้อกันมากมาย ก็เลยติดมือมาคนละห่อสองห่อ พสิกาเองน้องจากซื้อไปฝากน้องสาว ก็ยังซื้อขนมมาและฝากเฮียชัยเอากลับไปให้คุณปู่ที่บ้านด้วย     จากนั้นทุกคนก็เดินลงเรือข้ามฟาก เดินออกจากวัดสนามเหนือมายังปากซอยและแยกย้ายกัน กลับบ้านพร้อมกับรอยยิ้มอิ่มบุญ อิ่มใจ (ติดตามตอนต่อไปครั้งหน้าค่ะ..น่า..ไม่นานจนข้ามปีแน่ๆ) จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 1 ธ.ค. 50 20:56:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ ทุกท่าน..   เดือนธันวาหน้าหนาวแล้วนะ.. น่าอิจฉาสาวชีวาพร เอ๊ยสาวไนท์ (แล้วหล่อน ล็อกอินนามอะไรแล้วนี่...อ้อ..สัมผัสรักในใจเรา หุหุ) ที่ส่งเสียงใสๆ มาจากที่ซึ่งไกลจากกรุงเทพฯ นับพันกิโลเมตร เฮ้อ..น่าอิจฉาที่ได้ไปหนาวสมใจ ข่าวว่าที่นั่น 7-8 องศาเอง   ส่วนน้องขวัญจิรา..หรือบุคลิกที่ถอดมาจากสาวๆ แถวนี้อีกเช่นกัน คนนี้ก็ไม่สบาย อดไปลอยกระทง เอาไปปีหน้า ถ้าพี่ว่างจะไปลอยด้วย อิอิ..   สาวทิวลิปฯ ที่ปลอมตัวมาจ่อมหลังไมค์ให้ได้ยิ้ม วันนี้ก็น่ารักค่ะ.. ได้ข่าวว่างองค์กำลังประทับ ขอให้สนุกกับการเขียนกลอนนะคะ   หนูวีวี่..ตกขอบ หลุดเฟรมไปจากชีวิตจริง เพราะฮัลโหลๆ โทรไปก็ไม่รับสาย สงสัยเจอเบอร์ แปลก ๆ เข้าไป อิอิ.. คนกระบี่โทรไปนะนุ้ยนา..   เฮียพจ.. ข่าวว่าหายใจคล่องขึ้น หลังจากพะงาบๆ มาแรมเดือน (ฮา) อุ้ย..สีน้ำฟ้าเปล่าแช่ง เฮียเขานะ..แบบว่า เห็นพี่ท่านส่งเสียงผ่านสายได้ว่า "พี่ยังไม่ต๊ายยย.. อ้ายน้อง"  แหะ แหะ ..อันนี้ขออภัยที่กว่าจะเอิ้นไปก็นานเนิ่น --- นอกจากแก๊งป่วน กับก๊วนเก๋า ที่กลับมาพร้อมความคิดถึง ที่วันนี้ใครต่อใครคงสงสัย พี่แจมเป็นไรหว่า..ร้อยวันพันปี ไม่เคยโทรหาใคร... วันนี้รับความคิดถึงกันไปแล้วนะคะ.. จริงๆ คิดถึงอีกคน พี่เตติญญ่า ท่านพี่หายจ้อยไปกับสายลมหนาวเดือนธันวา หวังว่าคงจะส่งข่าว มาเร็วๆ นี้นะคะ พี่ทิกิก็โทรคุยกันไปแล้ว อืม..ใครอีกล่ะ เฮียพีท พี่สนิทใจ ดักไว้ก่อนเลย แบบว่า..หยุด!!! นี่คือการจี้ให้ท่านเข้ามาอ่าน อ่ะนะ อ่ะนะ และสวัสดีใครต่อใครที่หลงมาในกระทู้นี้ค่ะ.. หากเป็นคนใหม่ๆ อยากทราบว่า แก๊งป่วนปะทะ ก๊วนเก๋าปีหนึ่งเป็นไง มาไง..แวะไปอ่านคารี้ คารม แต่และคนได้ที่ บล็อกแก๊งสีน้ำฟ้า เอ้า..คิดถึงกันไม่แล้วไม่เสร็จ.. รอให้มีสักคอมเม้นท์ แล้วจะมาคุยด้วยอีกค่ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 1 ธ.ค. 50 21:08:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 และนี่ทดสอบการโพสเพลงค่ะ.. ตามนี้เลย .. แหะ แหะ และแล้วก็พลาดจนได้ แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 50 21:10:32 จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 1 ธ.ค. 50 21:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามนี้ค่ะ..(เย้..สำเร็จแล้ว) จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 1 ธ.ค. 50 21:25:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อวานรออยู่เป็นนาน ไม่ได้อ่านซะที กว่าคุณแจมจะแปะสำเร็จ ผมก็คร่อก ไปแล้วครับ อิๆๆ เห็นตอนที่ 2 แอบสงสัยว่าตอน 1 มันอยู่ไหน นึกไม่ออก กดเข้าไป... จ๊ากกก ดีที่ยังไม่ครบปี ฮ่าๆๆ  ไอ้งานหนังสือทำมือกับเกาะเกร็ดนี่... มันเดือนกุมภา ใช่มะครับ (เวลาในท้องเื่รื่อง) อีกแป๊บนึงก็ครบปีพอดี เหอๆๆ (แซว แซว) ตอนที่สองนี่ แอบมีสบตาปิ๊งๆๆ มากมายหลายรอบไปหมด กว่าจะจบปีสอง มดจะเดินขบวนกันยั้วเยี้ยเปล่าครับเนี่ย อิๆๆ คุณนัทกับคุณหนูนานี่ ใครหว่า... จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 2 ธ.ค. 50 04:40:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถึงผมจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับแก๊งนี้ แต่ก็คิดถึงทุกคนที่เกี่ยวข้อง และไม่ได้เกี่ยวข้องครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 2 ธ.ค. 50 07:08:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ..คุณพีท และ..กราบงามๆ กับคุณปู่  โดนัทนี่ต้องรอเขามาเฉลยเองค่ะ.. แต่หนูนา..เพี้ยนมาจากอีกชื่อหนึ่ง ที่อยู่ในท้องนาเหมือนกัน.. แต่มีกล้าม เอ๊ยก้ามด้วย ฮี่ฮี่  ที่ผ่านมา..นึกไม่ออกน่ะค่ะว่าจะเขียนไงต่อ เพราะปีหนึ่ง..แจมเขียนจากความคิดถึง พอมาปีสองตอนนู้น..มันสดเกินกว่าจะคิดถึง คือยังอิ่มใจอยู่กับการได้สัมผัสตัวเป็นๆ ของทุกคน แล้วเรื่องนี้อยากให้อิง life style (นี่..ฟุดฟิดกะเขาด้วย จำคำเฮียพจมา) มากที่สุด  ความที่เฮี้ยนจัด (คิดถึงมาก) จึงโทรหาแต่ละคนเป็นรายบุคคล ก็เหลือแต่ทิวลิปฯ ที่ไม่ได้โทร ก็เลยได้ฉากไปมากที่สุด อิอิ อีกอย่าง..ก็นะ แบบว่าพสิกาสบตากับตัวเล็กเสียจนคนจะเข้าใจผิดอยู่แล้ว ฮา...  งานนี้คุณพีทน่าจะเดาออกนะ.. ส่วนคุณปู่เจียวต้ายตอนแรกมีแอบกล่าวถึง พอตอนสองเพียงแค่ผ่านฉากมาเป็นผู้รับของฝาก แหะ แหะ งบหนูน้อยค่ะ ค่าตัวนักแสดงหนูก็ยังไม่ได้จ่ายซักคน ปู่อย่าน้อยใจนะคะ..   อ้อ..หนูบอกก่อนนะคะ นานจนหนูจำไม่ได้ว่าใครฝากขนมให้ปู่มั่ง เลยอุ๊บอิ๊บว่า "พสิกา" เป็นคนฝาก (ฮา..ก็เหมือนคุณพีทว่า ดีนะไม่ครบปี..)   ดองจนได้ที่..กับความสวยงามของความคิดถึงมิตรภาพออนไลน์ค่ะ หวังว่าหลายคนคงตามกลิ่นนี้มา.. ทิวลิปฯ เองก็บ่นมาว่า คิดถึงทุกคนเช่นกัน พักนี้ถ้าจะสังเกต "เจ้ใหญ่" มักจะโพสกลอนบ่อยขึ้น นั่นก็จุดธูปเรียก..เอ๊ย..หวังจะฟื้นความทรงจำงดงาม ให้กลับมาคึกครื้นเช่นเดิม เช่นกันค่ะ    แหะ แหะ พูดมากจริง..    ไปล่ะค่ะ.. ปกติวันอาทิตย์ถ้าไม่ติดงานจะไปโบสถ์ (ทั้งที่เป็นพุทธศาสนิกชน)  ตามกำหนดวันนี้ผู้ว่าฯ กระบี่จะไป ร่วมงาน "เทิดพระเกียรติในหลวง" ที่ทางโบสถ์จัดด้วย คงจะไปถ่ายรูปและทำข่าวบ้าง ถ้าขยันจะมาเขียนแนะนำทางไปโบสถ์ค่ะ แต่ถ้ายังไง เชิญไปอ่านที่เว็บไซต์ได้นะ..แจมกับน้านพทำถวายโบสถ์ (แบบว่ายังไม่เก่งนะ มีคำแนะนำเรื่องออกแบบเว็บ ก็ช่วยๆ กันด้วยนะคะ.. http://www.siantagneskrabi.com จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 2 ธ.ค. 50 09:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พี่สีน้ำฟ้า รออ่านตั้งกะเมื่อวานเหมือนกัน ตกลงโดนอาถรรพ์อะไรหรือเปล่าคะ อย่างที่เฮียพีทว่า เรื่องนี้มันนานมาตั้งเกือบปีแล้ว อีกไม่กี่เดือนเอง แต่ก็หมายความว่าความสัมพันธ์ของเรามันก็ยาวนานมาเกือบปีแล้วเช่นกันเนอะ เอ..หรือว่าอากาศหนาว ๆ จะทำให้คนเหงาจนคิดถึงเรื่องราวแต่หนหลังกันหมด ทิวลิปเองก็กำลังคิดอยากจะให้บรรยากาศห้องกวีแบบปีที่แล้วกลับมาอีกเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 50 10:15:57 จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 2 ธ.ค. 50 09:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อยากกินดอกไม้ทอดด้วย จากคุณ : scottie - [ 2 ธ.ค. 50 13:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามมาอ่านค่ะ..น่าสนุกจัง.. แต่ละคนน่ารักทั้งนั้นเลยค่ะ.. อ่านแล้วเห็นภาพ.. จากคุณ : ณ กมล - [ 2 ธ.ค. 50 14:42:08 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "พี่ยังไม่ต๊าย. . .อ้ายน้อง. . ." คิดถึงค่ะ เมื่อไหร่จะขึ้นมากรุงเทพซะทีล่ะคะ. . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 3 ธ.ค. 50 07:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ  ..คุยหน้านี้ก่อนห้องกลอนดีกว่า..เพราะว่าสะดวกโยธิน โดยมิต้องหาข้ออ้าง อิอิ .. ทิวลิป, พี่สก็อตตี้, คุณ ณ กมล, และพี่ท่านพจ..  ..เมื่อวานไปโบสถ์กลับมา ขากลับติดรถคนที่โบสถ์ไปลงโลตัส ก็เลยแช่แป้งอยู่ที่ร้านซีเอ็ด ได้หนังสือมาหลายเล่ม.. ที่แน่ๆ ไปได้หนังสือที่เตรียมข้อมูลไว้สำหรับงานเขียนใหม่ๆ  ..ประมาณว่าอยากเขียนเรื่องหมา ๆ แมวๆ เพราะว่าช่วงที่ผ่านมาประมาณเดือนกว่าๆ สีน้ำฟ้าเรียกอาการตัวเองว่า "จิตตก"  ซึ่งก็บ่อยครั้งที่เรียมจิเป็น พอเป็นเนี่ย ก็จะซ่อมแซม ส่วนสึกหรอด้วยตัวเองเสมอ ตลอดชีวิตหลังช่วงสึนามิที่ผ่านมามักจะทำเช่นนี้เอง วิธีก็คือมักจะหา หนังแผ่น หรือไม่ก็หาหนังสืออ่าน อ่านดะไปเรื่อยเจื้อย ทำเหมือนมีงานหนักหนาสาหัสเกินจะทำซะงั้น  ..จนกว่าจะฟื้น ค่อนลุกขึ้นมาเขียนใหม่.. จนกระทั่งเจอหนังแผ่นเรื่องหนึ่ง บังเอิญ "เอ๋อเหรอ"  (เออเร่อ-error ไม่รู้เขียนภาษาอังกฤษถูกไหมอ่ะนะ)   จำชื่อเรื่อง ไม่ได้ แต่เนื้อหาประมาณว่า พระเอกเป็นหุ้นส่วนกิจการ เหมือนกับจัดคิวให้ดาราอ่ะค่ะ ไม่ทราบเขา เรียกอะไร เขาได้เข้าเรียนเสริมพิเศษเพิ่มเติม ครูที่สอน.."ซู้ดยอดเลย"   เข้าชั้นเรียนวันแรก พี่ท่านก็สั่งให้ทุกคนเขียนรายงานส่ง  สั้นๆ ง่ายๆ สั่งให้ทุกคนมีสมุดบันทึกเป็นของตัวเอง แล้วก็เขียน เข้าไป เขียนทุกอย่างที่ต้องการ ด้วยคำถามเริ่มต้น Who are you?  พี่ท่านบรรยาย แค่นั้นแล้วเขียนติดบนกระดาน แล้วสวัสดี บ้าย..บาย จากนักเรียนไป  พ่อพระเอกคนนี้เป็นคนปิด ตัวเอง แต่ก็อยากเรียนต่อ และไม่ยอมรับตัวเองว่าต้องการจิตบำบัดจากหมอ ก็เลยเริ่มเขียน เริ่มตั้งแต่ วัยเด็ก ไปเรื่อย.. แล้วหนังก็ดำเนินตามเรื่องไป...จนจบ  ..พฤติกรรมเลียนแบบเกิดขึ้น อิช้านน..ก็ไปซื้อมามั่ง..สมุดปกแข็ง ริมลวด ปกสีชมออน .. หน้าตาน่าใช้ เขียนมั่วๆ ไปเรื่อยเจื้อย จนกระทั่งค้นพบวิธีบำบัดอาการจิตตกของตัวเอง และมีแรงใจ เขียนเรื่องนี้ต่อ..  ..ใครที่หวั่นไหวไปบ้าง จะลองวิธีนี้ก็ไม่เสียหายนะคะ คุณจะเขียนให้คนอ่าน หรือเขียนให้ตัวเอง อ่านก็แล้วแต่.. แต่ในที่สุดจะค้นพบวิธีที่ทำให้ตัวเองสดใสขึ้นได้ค่ะ ลองดูค่ะ.. ลองดู สีน้ำฟ้าขอเป็นกำลังใจ ให้สำหรับคนที่ท้อแท้ในวันนี้   แหะ แหะ ถ้าหลายคนกำลังใจดีอยู่แล้วขอโทษที่มาพร่ำบ่นให้ฟังแต่หัววัน พอดี ดีใจน่ะค่ะ ที่สามารถ บำบัดจิตให้ตัวเองด้วยตัวเองได้อีกครั้ง ไม่ต้องเดือดร้อนหลวงพี่ทิวฯ  (จริงๆ ทิวลิปฯ เขาก็ไม่ได้ บ่นหรอก แต่แบบว่า..แอบเกรงใจนิดๆ แม้ว่าเพื่อนจะมีไว้บำบัดทุกข์และสีน้ำฟ้าอยากบำรุงสุข ให้ซะล่ะมากกว่าค่ะ) ^__^ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 3 ธ.ค. 50 09:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทิวลิป   วันที่โพส..เล่นไปซะหลายกระทู้เหมือนกันค่ะ ดูเหมือนว่าจะเป็นที่ระบบ และแจ้งให้เขาลบให้แล้ว ..และเรารู้จักกันมาน่าจะมากกว่าปีแล้วนะ..แต่เรา พบกันได้ไม่ถึงปี แต่ละหนก็นำมาซึ่งความซาบซึ้ง ในน้ำใจของทิวลิปจริงๆ ค่ะ.. ..วันนี้ "สีน้ำฟ้า"  กลับมาแล้วล่ะ และหวังว่าคงนี้ คงได้ "จำ" มากกว่าทุกความรู้สึก เพราะหนนี้มี สมุดบันทึกไว้คอยช่วยแน่ะ ------------------------------------------------------- พี่สก็อตตี้ ..ต้องให้เจ้าหนูวีวี่พาไปค่ะ.. รับรอง ทั้งอร่อยและสนุก นี่จริงๆ แจมก็อยากไปอีกนะคะ ว่าจะแอบไปคนเดียว แต่.. มันก็ไม่ได้บรรยากาศเหมือนไปกะ "เด็กแสบ" นั่น ------------------------------------------------------- คุณ ณ กมล   ต้องไปอ่านเรื่องราวตอนปีแรกค่ะ.. ถึงจะได้อรรถรส ตอนนั้นสีน้ำฟ้าเขียนจากความคิดถึงทุกคน..เขียนด้วย หัวใจและจินตนการ บวกกะเสียงกระซิบๆ มาจากหลังไมค์ ------------------------------------------------------- พี่พจ ..หนูก็อยากไปนะพี่.. แต่ว่ายังไม่อยากให้ใครว่าทิ้งงาน เฮ้อ... หรือจะลองทิ้ง "หน้าที่" ที่แบกไปเที่ยวสักหนก่อน ก็ไม่แน่ใจ.. ที่แน่ๆ หนูไปงานอินดี้อีกค่ะ เตรียมตัวยกหนังสือล่ะกัน ปีนี้ 4 ปก.. ความในใจไฟฝัน ว่าจะทำใหม่ มิตรภาพออนไลน์ ..กำลังรีไรท์ รอลงเล่ม นักฝัน วันวาร การเดินทาง...เข้าเล่มใหม่คงได้อีกราวๆ สัก 70-80 เล่มมั๊ง และถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ปีนี้อีก 2 ปกค่ะ.. รวมกลอนและรวมเรื่องสั้นขนาดยาว แน่น๊อน..มันต้องมีแก๊งป่วนปีสองเด๊ะๆ เลย ^^ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 3 ธ.ค. 50 09:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พี่สีน้ำฟ้า ให้กำลังใจตัวเองน่ะดีที่สุดเลย เวลาฉุกเฉินก็ยังพึ่งตัวเองได้เนอะ แต่ยังไงก็ใช้บริการได้เสมอนะคะ ทิวลิปเปิด 24 ชั่วโมงเหมือน 7-11 ค่ะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 3 ธ.ค. 50 09:55:24 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่ะค่ะ ๆ หลวงพี่ทิว อุ๊บบบบ... (ย่องๆๆ... คนเดินตามมาให้กริบนะคะ ให้กริบ..) จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 3 ธ.ค. 50 10:07:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 งดป่วน เพื่อเคลียร์งาน เตรียมตัวกลับบ้าน ไปป่วนที่ร้านใครบางคน ฮี่ๆๆ ขำคำนี้ “ส่วนหนู เขาใช้มาเป็นตากล้องค่ะ” ไปบอกเจ้าตัวเขาแล้ว ตอนแรกมันงง ว่านังหนูนานี่ใครหว่า 55555 ส่วน “หนูไม่รู้จะคุยอะไรอ่ะ พี่พิม” นัทตอบ ยังไง กนูไม่เชื่อ พี่คนนี้ พูดเก่งพอๆ กันแหละ อิอิ จากคุณ : มาป่วนแป๊บๆ (ละมุนใจ) - [ 4 ธ.ค. 50 10:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อุ้ยๆ พี่ไปปัดกวาดบ้านก่อนนะ เดี๋ยวเด็กมาป่วน ฮิฮิ.. ------------------ วันนี้เขียนตอนต่อ.. เขียนมัน 3-4 รอบแล้วเนี่ย(พิมพ์) เครื่องมันติดๆ ดับๆ ปรากฏว่าเครื่องเกือบไหม้แน่ะ power supply เสีย ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว น้านพซ่อมล่าย ^^ จากคุณ : พบกันเร็วๆ นี้ค่ะ (สีน้ำฟ้า) - [ 4 ธ.ค. 50 16:27:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีจริง. . .ดีจริง. . .ค่ะ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ วันพ่อแห่งชาติ 03:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แวะมาทักทายค่ะ ที่หายหน้าหายตาไปนาน เพราะว่า ไปอยู่ห้อง เรารักโปสการ์ด ค่ะ แถมตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะได้เปิด พันทิป ด้วยหล่ะ จากคุณ : DoPer (psuusp) - [ วันพ่อแห่งชาติ 22:23:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอ๊ะ..ไม่น่าเชื่อ งานนี้น้อง DoPer มาด้วย สวัสดียามเช้านะ.. จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 6 ธ.ค. 50 09:00:13 ]

ความคิดเห็นที่ 21 5555 อย่างเจ้าดูเปอร์ ต้องไปอัญเชิญถึงจะมาค่ะ พี่แจม อิอิ จากคุณ : ป่วนน้อย (ละมุนใจ) - [ 6 ธ.ค. 50 10:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ป่วนน้อย.. ไหนอ่ะ.. ภาคพิเศษตอนสอง 5555..ทวงซะเลย (ในขณะที่ตัวเองเริ่มปาดเหงื่อ ตอนใหม่ช้านยังไม่เสร็จเหมือนกัน) จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 6 ธ.ค. 50 14:03:29 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ช่วงนี้หันไปทำโปสการ์ดแจกค่ะ ใครอยากเชยชมฝีมือการถ่ายรูป ก็ส่งที่อยู่มาให้ได้นะค่ะ จะส่งโปสการ์ดสวย ๆ ไปให้ถึงบ้านเลยค่ะ (นาน ๆ จะได้เข้าพันทิปค่ะ) จากคุณ : DoPer (psuusp) - [ วันรัฐธรรมนูญ 21:48:54 ]