จำได้...เวลาพ่อทะเลาะกับแม่...ไม่รู้ใครผิด แต่เด็กๆก็ต้องเข้าข้างแม่อยู่แล้ว...เคยต่อว่าพ่อเรื่องครอบครัวจนถึงถูกพ่อตบหน้า คิ้วแตก...เถียงซ้ำอีกด้วยความเขลา...พ่อหยิบไม้พายจะฟาด ผมวิ่งหนีลงบันได พ่อพุ่งพายตามลงมา...เฉียดไปนิดเดียว.....แต่........

               จำได้... พ่อเป็นคนอุ้มไปโรงเรียนตั้งแต่ความทรงจำเพิ่งจะเริ่มลางๆ...พ่อเป็นทุกข์วิ่งหาครูมาสอนคณิตศาตร์ให้เมื่อรู้ว่าลูกชายปัญญาอ่อน...พ่อเคยทำแกงจืดวุ้นเส้นที่ไม่ค่อยอร่อยนักให้กินเมื่อผมไม่สบาย.....

               จำได้...สีหน้างอนง้อเมื่อแม่ไม่ยอมให้พ่อเข้าบ้าน วนเวียนอยู่หลายรอบแม่ก็ไม่ใจอ่อน...คืนนั้นพ่อนอนตากยุงที่หน้าบ้านนั่นเอง.....

               จำได้...พ่อร้องเรียกชื่อผมหลายครั้งก่อนจะสิ้นลม แต่ไม่ได้เรียกชื่อแม่สักคำ.....

               จำได้... ใบหน้าขาวซีดของพ่อที่เขานำออกจากลิ้นชักห้องเย็นใส่ลงในหีบไม้.. .พ่อหน้าสงบเรียบร้อยกว่าที่เคย....

               จำได้...จำได้...จำได้...ตั้งแต่เกิดมา...ผมไม่เคยกอดพ่อสักครั้งเดียว.....

                ทุกวันนี้... คิดถึงพ่อ...สงสารพ่อ...แต่จะมีประโยชน์อะไรหรือนายดีน...ลูกอกตัญญู............


                ผมรักพ่อครับบบบบบบบบบบบบ บ บ  บ  บ   บ   บ     บ



                                                                  ดีน เอง จำได้ไหมพ่อ?

แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 50 08:16:26