ผู้พเนจรเอย
สิ่งใดในโลกเอยที่ท่านเสาะหา
เพชรน้ำงามพิสุทธิ์ใสล้ำเลอค่า
ฤาเพียงบุปผาให้ชื่นชม
...
ผู้พเนจรเอย
แดนใดในโลกเอยที่ท่านค้นหา
สรวงสวรรค์เหนือวสุนธรา
ฤาเพียงแผ่นผืนหญ้าให้หนุนนอน
...
ยามราตรีกวีท่านบรรเลงคีต
เสียงสำเนียงประณีตสะท้านไหว
แก่เรื่องราวร้อยพันตรึงตราใจ
ที่พวกท่านได้พบประสบมา
อีกนานเพียงใดหนอท่านจึงหยุด
ถิ่นใดคือสุดเส้นทางของท่านหนา
ความสุขซึ่งท่านค้นหาตลอดมา
จะสถิตในธารา ฤาฟ้าไกล
...
ผู้พเนจรเอย
ทางใดในโลกเอยที่ท่านมุ่งหา
ทางสู่ที่ประทับแห่งเทวา
ฤาทางสู่อิสราแห่งหัวใจ
จากคุณ :
ปลายลมหนาว 
- [
6 ธ.ค. 50 14:55:09
]
ผู้พเนจรเอย...
