ใครเคยโดนอย่างกระผมบ้าง
เรียนจบออกมาทำงานบริษัท..ค่ายเทปชื่อดัง เป็นมนุษย์เงินเดือนมาเป็น 10 ปี...
ออกมาเปิดบริษัทเอง..ทำเกี่ยวกับ งาน พรีเซนท์ฯ สารคดี ภาพยนตร์ รายการโทรทัศน์
มีบ้าน มีรถเป็นของตังเอง..ช่วงหลังโดนพิษเศรษฐกิจ จำเป็นต้องปิดบริษัท เพราะสู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว..ทั้งบ้านทั้งรถ แม้กระทั่ง อุปกรณ์ ออฟฟิต ก็ต้องขายทิ้ง จากคนเคยรวย..จากคนเคยมีอันจะกิน จากคนที่สะกดคำว่า จน ไม่เป็น แต่ตอนนี้..เรียกได้ว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่..แต่เกิดมาเป็นลูกผู้ชาย..ก็ต้องสู้ จนในที่สุดหันมาค้าขาย (ขายกล้วยทอด..ข้างสวนจัตตุจักร เสาร์ อาทิดย์) มีรายได้ปะทังชีวิตเรียกได้ว่าพออยู่ได้..
เรื่องมีอยู่ว่า..ช่วงหลังนี้..เราจะพยายามนั่งรถเมล์ ..ทั่งที่นั่งไม่ค่อยจะเป็น..ไม่ได้ดัจจริต..แต่จำเป็นต้องนั่ง...(มีรถขับตั้งแต่ทำงานใหม่ๆ) เพราะบอกตัวเองว่าต้องลดค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่ไม่จำเป็น ชอบดูหนัง ดูมันทุกเรื่อง.ก็ต้องหยุดดู หยุดดูมาตั้งหลายเดือนแล้ว..ของมึนเมา งานเลี้ยงสังสรร..ตอนนี้เรียกว่าตัวเองหยุดสนิท..แต่การนั่งรถเมล์..ในตอนกลางคืน..ก็แปลกดี รู้สึกได้ใช้ความคิดมาก เห็นผู้คนรอรถเมล์ ก็รู้สึกว่า..พวกเค้าก็ไม่ต่างกับเรา...จนวันนี้สิ่งที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น..เรียกได้ว่า..ทั้งกลัว..ทั้งโกรธ...
วันนี้เราได้ขึ้นรถจากหน้าราม..สาย 137 แล้วมาลงที่ฟอร์จูนรัชดา กะว่าจะต่อรถไปเมเจอร์รัชโยธิน..ซึ่งเป็นสถานที่คุ้นเคยเพราะเราจะมาดูหนังที่นี่เป็นประจำ ช่วงที่รอรถอยู่นั้น..ที่ป้ายรถเมล์น่าฟอร์จูน เวลา ประมาณ สี่ทุ่มเศษๆ ก็มีชาย 3 คน..อ้างตัวว่าเป็นตำรวจทั้งที่ไม่ได้ใส่เครื่องแบบ แล้วจู่ ๆ เข้ามาขอดูบัตรเรา..เราก็ทำเป็นเฉย..เพราะไม่รู้ว่า..จะมาไม้ไหน..จนในที่สุดหนึ่งในนั้น..ก็บอกว่า...เฮ้ย...กรูตำรวจนะโว้ย..อั้นแน่มันบอกว่ามันเป็นตำรวจ..แต่ดูลักษณะแล้วเหมือนพวกโจรใต้มากกว่า เราก็ทำใจดีสู้เสือ..
ก็เลยถามว่า..เป็นตำรวจจริงเหรอ..ขอดูบัตรหน่อย..มันบอกว่ายังไงรู้มั้ยครับ ใอ้เนี่ยหัวหมอ..(กูไม่ได้หัวเป็นหมอ..แต่มีสมองโว้ย) มันก็ล้วงสร้อยที่แขวน..อยู่ในเสื้อมาให้ดูเป็นบัตร แล้วก็มีตราตำรวจ เราอ่านไม่ชัดว่ามันชื่ออะไร..นามสกุลอะไร เพราะในขณะนั้นป้ายรถเมล์มันมืด (ห้างปิดแล้ว) เอ..ทำไงดีเรา..ตกลงว่าเป็นตำรวจจริง หรือ ตำรวจปลอมวะเนี่ย..ถ้าเป็นตำรวจปลอมงานนี้รับรองว่าเสร็จมันแน่ เพราะมากันตั้ง 3 แล้วเรา 1
ในใจคิดว่า..กูโดนปล้นแน่..ทั้งเงินในกระเป๋าที่เตรียมจะซื้อของหมื่นกว่าบาท โทรศัพท์มือถืออีกเครี่อง เราเลยจำใจควักบัตรประขาชนให้มันดู..นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาขู่กรรโชกขอดูบัตรประชาชน..เรื่องมันน่าจะจบ...แต่มันไม่จบ..สงสัยหนังเรื่องนี่คงจะยาว..อีกกระทานายหนึ่งอายุประมาณ 20 ก็ประมาณรุ่นลูกเพราะเรา 40 กว่าแล้ว..มันบอกว่าไงรู้มั้ย..มันบอกว่าเนี่ยติดยารึเปล่า..อั้นแน่..ติดยารึเปล่า..คำนี้น่าจะถามตัวมันเอง..เพราะท่าทางเหมือนเด็กวัยรุ่นติดยาบ้า..เสร็จแล้ว กระทาอีกคน..ที่หน้ามันบอกว่า :-)โจรแหงๆ ตำดำผมหยิก..มันบอกให้ยืนขึ้นขอค้นตัวหน่อย..เราไม่ยอมยืน..มันสองคนก็หิ้วปีกหมายถึงแขนทั้งสองขึ้นให้เรายืน..แล้วมันก็ค้นตัว ค้นกระเป๋าเรา รองเท้าก็ให้เราถอด..ดูแม้กระทั่ง ดอกเตอร์มาติน...ที่เราใส่มา 5 ปี..นึกในใจ..อย่าทำลายสมบัติที่มีค่า..กรูนะโว้ย..ดอกเตอร์มาตินของรักซะด้วย เนี่ยก็เหลือคู่เดียวซะด้วย..อีกคนนึงที่น่ามันเหมือนโจรใต้...มันมาถามเราว่า..ถามจริง ๆ เล่นของรึเปล่า..โอ้ย..กรูจะบ้า..ของอะไรของมันก็ไม่รู้....จตุคามรามเทพที่ฮิตๆ ยังไม่ใส่เลย...ตะกรุดสักเส้นยังไม่มี. มันบอกให้เราแลบลิ้น...โห..กรูอยากตาย..บอกให้แลบลิ้นเนี่ยนะ..เกิดมาเป็นคนเกือบครึ่งชีวิตแล้ว..ยังไม่เคยมีใครมาบังคับให้ทำโน่นทำนี่เลย..เราก็แลบลิ้นให้มันดู..โชคมันยังดีนะที่เราใช้ลิสเตอรีน..ไม่นั้นมันต้องตายแน่..อายก็อาย ..คนแถวป้ายรถเมล์ก็เริ่มมองเรา..ใอ้เด็กหน้าเมื่อวานซืนที่มันอ้างว่าเป็นตำรวจ..มันบอกว่า..เพื่อความบริสุทธิ์ใจ..ขอเชิญไปโรงพัก..ไปตรวจฉี่..เราได้ยินว่าตรวจฉี่ ..นึกในใจมันเป็นยังไงวะเนี่ย..ไม่เคยซะด้วย..แต่ในใจเริ่มหาหนทางเอาตัวรอด..มองว่าตรงไหนมีตำรวจ..หรือ ใครก็ได้ที่พอจะช่วย..แต่ก็ไม่มี..ผู้คนรอรถเมล์ ก็ไม่มีใครใส่ใจ..ซึ่งเป็นเรื่องปกติของคนไทย..ว่าธุระไม่ใช่..ทั้งที่สายตาเราอ้อนวอนสุดๆ ว่า..ใครก็ได้ช่วยผมด้วย..ผมไม่ใช่โจร..ผมได้เล่นของ..ผมไม่ได้ติดยา..ผมกำลังจะไปดูหนัง......ทันใดนั้น..ใอ้คนที่หน้าเหมือนโจรใต้ก็ควักกุญแจมาสับมือข้างซ้ายเรานึงข้าง..หาว่าเราขัดขืนการจับกุม....เกิดมาในชีวิตอีกนั่นแหละ..ที่เราโดนริดรอนสิทธิ์ เราก็เลยขู่มันบ้างว่า..คุณไขกูญแจออกเดี๋ยวนี้..ไม่นั้น..ผมเอาเรื่อง..ได้ผลแฮะ..
มันชะงัก...แล้วมันก็รีบล้วงกุญแจ..มาไขให้เรา..ความเป็นอิสระยังไม่หมด.เพราะ..ใอ้เด็กเมื่อวานซืน..กับใอ้ตำรวจโจรใต้มาคล้องแขนเราอยู่แล้วพยายามลากเรา..บอกว่าต้องสงสัยต้องไปโรงพัก..เราก็พยายามยื้อยุด ในใจคิดว่าเราโดนยำแน่..ก็หาทางเอาตัวรอดอีกครั้งทำไงดีเนี่ย..พอดีมอเตอร์โซด์รับจ้างขี่มาแล้วมาหยุดดู..เราก็พยายายขอร้องเค้าให้ไปบอกตำรวจทีว่า..เราโดนแกล้ง...มอเตอร์ไซด์.ก็แสนดี มันทำไงรู้มัย..มันขับหนีไปเลย..ทีนี้ที่อ้างว่าเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ มันก็ล้วงอะไรในกระเป๋า...เราก็เห็น..มันเป็นเหมือนวิทยุ วอคกี้ ทอล์คกี้..แล้วมันก็คุยอะไรไม่รู้..ว่าเอารถมา..เราได้สติพอดีมืออีกข้างหลุดเราก็ล้วงโทรศัพท์ โทรไป 191 โทรอยู่ซักพัก..ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงรับสาย......ว่า "สวัสดีคะ ที่นี่ 191 ขณะนี้เจ้าหน้าที่กำลังปฎิบัติหน้าที่อยู่ กรุณารอสักครู่คะ..
แม่เจ้า.มันเป็นเสียงจากคอมพิวเตอร์..เอาไงดีวะเรา..เราก็แกล้งทำเป็นคุยกับเพื่อน...ในขณะที่รอสาย 191 ว่าเฮ้ยมาหาที่ฟอร์จูนที..เฮ้ย..อยูไหนวะ ..อยู่ในกรมหรอ..รีบมานะ..ได้ผลแฮะ..มันรีบปล่อยมือเรา คำว่าในกรม..มันได้ผลเว้ย...ไชโย..:-)โง่ฉิหาย..พอดี ตำรวจ 191 รับสาย..สวัสดีครับมีอะไรครับ..เราก็บอกว่าให้ส่งสายตรวจมาตรงป้ายรถเมล์ฟอร์จูนหน่อยมีบุคคลอ้างเป็นตำรวจ..ตำรวจ 191 ยังถามว่าคุณใส่เสื้อสีอะไร..เราก็บอกมาว่าผมใส่เสื้อสีน้ำตาล..แล้วที่อ้างเป็นตำรวจใส่เสื่อขาวสองคน เสื่อดำ 1 คน..ตำรวจ 191 บอกว่าให้เรายื้อไปก่อน..จะรีบวิทยุบอกสายตรวจให้รีบไป..โอ้..ขอบคุณ วัน ไนน์ วัน..เช้า..เอาไว้ต่อพรุ่งนี้..นะ...ว่าหนังเรื่องนี้จะจบยังไง

../ willow