ความคิดเห็นที่ 1 2. จอมเทพรัตติกาล (ครึ่งแรก) สองวันก่อนหน้าเหตุการณ์นี้... ในอาณาจักรบุราทิศ แบ่งอาณาเขตออกเป็นสี่แดนตามชื่อของเทพอาณาจักร คือ เทพอุดร เทพทักษิณาหรือเทพบาดาล สุริยเทพประจำทิศตะวันออกและเทพรัตติกาลแห่งตะวันตก ซึ่งแต่ละเขตแดนจะมีเทวาเป็นผู้ปกครองสูงสุด เรียกว่า จ้าวเทวาทิศ ทำการรักษา ดูแล ปกป้องดินแดนของตนและคนในตระกูลของตนไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน จ้าวแห่งทิศทั้งสี่จะมีหน้าที่ปกป้องดินแดนล้อมที่ราบภาคกลางคือศิลาลัยนครที่ตั้งอยู่ ณ ใจกลางเทพอาณาจักร และหนึ่งในเทวาทิศนั้นจะถูกรับเลือกให้เป็นจอมเทพผู้ครองนครศิลาลัย ซึ่งจะกลายเป็นผู้ควบคุมจ้าวเทวาทิศทั้งสามอีกทีหนึ่ง หรือเรียกกันว่า โลกาธิบดี ในอาณาเขตทุ่งร้างกันดารขอบชายแดนศักดิ์สิทธิ์ด้านตะวันตกอันมีชื่อว่า ทุ่งกาลี ซึ่งเป็นที่ตั้งของปราสาทประจำทิศตะวันตก หรือ ปราสาทจันทรคราสนั้น มีลักษณะสภาพทางภูมิอากาศและภูมิประเทศ ค่อนข้างวิปริตกว่าทิศทั้งสามหลายเท่านัก ด้วยผืนดินที่กอปรไปด้วยคำสาปอาถรรพณ์ทำให้สิ่งมีชีวิตน้อยชนิดนักที่จักอาศัยอยู่ได้ แม้บรรยากาศโดยทั่วไปจะดูสภาพคล้ายกับมีฝนฟ้าคะนองอยู่ตลอดเวลา แต่ทว่าสิ่งที่ตกลงมาเหนือทุ่งหญ้าดิบเถื่อนอันแสนไพศาลนั้นมีเพียง สายฟ้าอันทรงพลังงานเท่านั้น อีกทั้งผืนป่าด้านตะวันตกที่ใกล้ที่สุดก็คือ กาตังกานู ก็กลับกลายเป็นหมู่บ้านยักษ์ที่คนธรรมดาไม่สามารถเหยียบย่างเข้าไปได้ ที่ดีหน่อยเห็นจะเป็นบริเวณกลางป่าดิบอันเคยเป็นที่สถิตย์ของรังมหาศาลแห่งฝูงพิฆาตร้อยโอฐษ์ด้วยสถานอันตรายแห่งนั้นได้ถูกทำลายลงเสียย่อยยับด้วยอัศนิเวทกำแหงแห่งจ้าวประจิมาทิศ นัยว่าตัวร้อยปาก อาจไปล่วงเกินหรือ ทำอะไรบางอย่างให้เจ้าของปราสาทจันทรคราส ไม่สบอารมณ์ ท่านเลยลงมาแก้รำคาญใจ ด้วยวิธีการอันน่ากลัวนี่แล... แม้ดินแดนตะวันตกนั้นเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายนานาเผ่า นานาพันธุ์ แต่ทุกเผ่าและทุกตัวก็ยังอยู่ร่วมกันได้ดีในการปกครองของจ้าวแดนตะวันตกคนปัจจุบัน ซึ่งบัดนี้ทรงอิทธิฤทธิ์เรืองเดชาจนกลายเป็นจอมเทพรัตติกาลแห่งบุราทิศ และยิ่งทำให้เผ่าทั้งหลายในแดนตะวันตกยอมถวายรับใช้แทบเท้าของจ้าวปราสาทผู้นี้มากกว่าเดิม แม้การขึ้นครองบัลลังก์ทองของจ้าวแห่งรัตติกาล จะทำให้เกิดเสียงคัดค้านจากหลายตระกูลเทพ หากทว่าก็มิอาจปฏิเสธความจริงที่จ้าวปราสาทจันทรคราสคนปัจจุบันเหมาะสมอย่างยิ่งกับตำแหน่งโลกาธิบดี ดังนั้นท่านจึงเป็นเทพตะวันตกคนแรกที่ได้ครองตำแหน่งสูงสุดในศิลาลัยนคร เป็นเหตุให้การจัดพิธีครองบัลลังก์ในมหาวิหาร กลับจัดขึ้นอย่างผิดวิสัยแต่ตั้งอาณาจักรกันมา เนื่องมาจากจ้าวแดนตะวันตกต้องการจัดพิธีรับตำแหน่งในตอนกลางคืน มิใช่ในตอนเที่ยงวันเหมือนเช่นปกติทุกครา และยังไม่ต้องการงานฉลองใหญ่โต แต่ถึงกระนั้นแม้ในวาระผิดแผลกดังนี้จำนวนเทพทั้งสี่ทิศที่เดินทางมายังศิลาลัยเพื่อแสดงความจงรักภักดี ก็แทบทำให้ลานใหญ่ของมหาวิหารดูคับแคบไปเสียถนัด ในวันนั้นเทพทิศเหนือที่ถือว่าอยู่ไกลจากนครหลวงมากที่สุด กลับเป็นผู้มาถึงเร็วที่สุด ด้วยเทพบัณฑิตที่นานๆ ครั้งจะละตำราในวิหารไหมลงจากพญาบรรพต เข้ามาแสดงความยินดีกับจอมเทพคนใหม่เป็นฝ่ายแรก ส่วนพี่น้องเผ่านักล่าแห่งทิศเหนือ ก็เข้ามาถวายความเคารพพร้อมด้วยถวายหนังเสือหิมะที่หายากยิ่งแก่จ้าวแดนตะวันตกอีกด้วย จากคุณ : run saya - [ 9 ธ.ค. 50 00:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อถึงช่วงสายของวันเทพมังกรก็พาเทพแห่งทิศใต้จำนวนหนึ่งทยอยเข้ามาจนลานหน้ามหาวิหารเริ่มแน่นขนัด... น่าแปลกนักที่วาระก่อนหน้านี้ มีเทพหลายตระกูลประกาศว่าจะไม่มาร่วมงาน และกล่าวหาว่าจ้าวรัตติกาลได้ครองตำแหน่งโลกาธิบดีแบบมีข้อกังขา ดังนั้นท่านจึงประกาศ.... หากไม่ชอบข้า ก็ไม่ต้องมา...ข้าก็ไม่ใคร่บังคับใคร หากทว่าเมื่อถึงวันจริง...ข้ารับใช้ในวิหารหลายคนกลับกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า แขกที่ร่วมงานมากกว่าจอมเทพคนก่อนเสียอีก ทิศที่มาล่าที่สุดจนเกือบกลายเป็นเสียมารยาท คือ ทิศตะวันออก ด้วยเพราะเดินทางมาถึงเมื่อตะวันลับฟ้าไปแล้ว ซึ่งเป็นเวลาที่พิธีอย่างเป็นทางการกำลังจะเริ่มขึ้น อีกทั้งจ้าวแดนตะวันออกก็มิได้มาด้วยตนเอง หากกลับส่งคณะทูตผู้อัญเชิญบุริมคทาทิศมาเพื่อแสดงความภักดี โดยอ้างเหตุผลว่าตัวเขาและผู้ใหญ่ในตระกูลยังอยู่ในช่วงระหว่างไว้ทุกข์แก่บิดา หรือจ้าวแดนตะวันออกผู้ล่วงลับ จึงไม่สมควรมาร่วมพิธีฉลองใดๆ ***** รามิตแต่งกายเหมือนสาวกดำคนหนึ่งของปราสาทจันทรคราส ด้วยชุดสีดำสนิทและเสื้อคลุมตัวโคร่งสีเทาเข้ม เด็กหนุ่มยืนประจำอยู่ที่มุมด้านหนึ่งของมหาวิหารด้วยอาการสำรวม เขากวาดสายตามองเหล่าเทพที่ชุมนุมกันอยู่ในลานกว้างหน้ามหารวิหาร ส่วนสาวกลำดับสูงคนอื่นๆ ก็กระจายตัวกันล้อมรอบห้องโถงกว้างเพื่อรักษาความปลอดภัยให้แก่นายตน ไม่ค่อยมีใครอยากทักทายกับเหล่าสาวกดำแห่งปราสาททมิฬ...ต่างคนต่างรีบเดินและไม่สบสายตาเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะ นอกจาก... รามิตแทบล้มขะมำ เมื่อโดนคนที่เพิ่งมาถึง ทักทายด้วยฝ่ามือเต็มหลังดังอึ้ก! “มายืนหลบอยู่นี่เอง...แหม่!หาตั้งนานแน่ะ!” คนเข่าเกือบทรุด ต้องแอบใช้หลังมือลูบกลางหลังที่โดนฝ่ามือพิฆาต ส่วนเบื้องหน้ายังคงแสดงท่าทางเป็นปกติ “ไม่ได้หลบ...” คนบอกพยายามรักษาน้ำเสียงอย่างเต็มที่ “อย่าโกรธน่า...” บุษบรรณยกมือท้าวเอว ท่าทางไม่รู้สึกผิดสักนิดที่ทักทายเพื่อนด้วยวิธีการหนักมือเช่นนี้ “เอาคืนคราวที่แล้วไง...หวังว่าวันนี้เจ้าคงไม่ได้เอาไอ้ตัวปุยนั่นมานะ” รามิตอยากจะเถียงเป็นกำลังว่าคราวที่แล้วที่เธอพูดถึง เขาต่างหากที่โดนทุบลงไปนอนนับดาว หากสุดท้ายเขาได้แต่ส่ายศีรษะช้าๆ เป็นคำตอบ และนึกเสียใจอยู่ร่ำๆ ว่าน่าจะแอบซุกเจ้านุ่มมาด้วย เพราะอย่างน้อยจะได้เอาไว้เป็นยันต์กันยายมือหนักคนนี้ “ท่านบังสูรย์สบายดีแล้วหรือ? บุษบรรณ ข้าเห็นพี่ชายเจ้ามาคารวะนายท่านก่อนเวลาอาหารเช้าเสียอีก แต่บังเอิญว่าตอนนั้นข้าไม่ได้อยู่ในวิหารเลยไม่มีโอกาสได้อยู่สนทนากัน” ผู้ที่ถูกเรียกว่าบุษบรรณ คือ เทพนักล่าแห่งทิศเหนือ เธอเป็นน้องคนเล็ก และเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในจำนวนพี่น้องทั้งเจ็ด แม้เธอจะเป็นเพียงแค่เด็กสาว แต่บุษบรรณไม่ใช่เทพีแห่งแดนเหนือผู้สกาว ดุจดรุณีชั้นสูง ดังจะเห็นได้จากเธอมิได้แต่งกายรุ่มร่ามแบบกระโปรงยาวลากพื้น หากเป็นชุดเทพนักรบ เสมือนพี่ชายทั้งหก สะพายอาวุธพกมาเต็มตัว ไม่ว่าจะเป็นลูกศรและโก่งธนู มีดสั้นที่แนบไว้เป็นชุดซ่อนไว้ในเสื้อตัวใน หากอาวุธที่อันตรายที่สุดของเธอกลับเป็นไม้พลองยาวที่ถือไว้ในมือ จากคุณ : run saya - [ 9 ธ.ค. 50 00:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แม้จะไม่ได้สวมเกราะหนัก ไม่มีดาบยาวหรืออาวุธสังหารทรงอานุภาพเล่มโต หากรามิตก็รู้ว่าพิษสงในตัวสหายคนนี้ ไม่สามารถคะเนได้ด้วยสายตาและรูปลักษณ์ภายนอก แทนคำตอบบุษบรรณบุ้ยหน้าไปที่ประตูด้านหนึ่งของวิหารหลวง ในที่นั้นจ้าวแห่งนักรบหกคนกำลังเดินเรียงแถวหน้ากระดานเข้ามาในเขตลานกว้าง ทำเอาพื้นที่บริเวณนั้นปั่นป่วนอยู่พักใหญ่ ก่อนจะสงบลงได้เมื่อบังสูรย์ยอมทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวที่สองถัดจากเทพบัณฑิตผู้อาวุโส ส่วนพี่ชายทั้งห้าของเธอยืนเรียงกันเป็นตับด้านหลัง ท่าทางของบังสูรย์คล้ายจะเป็นปรกติดีแล้วหลังจากเกือบเอาชีวิตไม่รอดจากคมอาวุธของมัจจุมาร “ก่อนมาที่นี่...ยังล่าเสือภูเขาตั้งหลายตัว...เพื่อเอาหนังมาให้ท่านจ้าวปราสาทเลย โอ๊ะ! ไม่ได้สิ ต้องเรียกว่าท่านจอมเทพแล้ว” รามิตไม่อยากบอกเลยว่านายท่านของเขาหรือจ้าวปราสาทจันทรคราสนั้น ชอบขนสีขาวของตัวจามรีเพียงอย่างเดียว และไม่ช้าหนังเสือเผือกที่บังสูรย์ลงทุนล่ามานั้นคงไม่พ้นกองเป็นพรมอยู่ในห้องเก็บของ “ไม่ไปนั่งรวมกับพวกพี่ชายของเจ้าหรือ?” เขาถามเพราะเห็นว่าใกล้ที่พิธีการรับตำแหน่งโลกาธิบดีกำลังจะเริ่มในไม่ช้า หากบุษบรรณมองไปที่แท่นพิธีที่จัดอยู่ด้านหน้าของมหาวิหารสลับกับมองบริเวณที่เหล่าพี่น้องของเธอยืนอยู่ “ไม่ละ...ที่นี่เห็นชัดกว่า” เธอสรุปง่ายๆ และถามต่อ “ข้าไม่เห็นเจ้าคลั่ง...กล้าไม่มาหรือ? โง่กว่าที่คิดนะ” รามิตขมวดคิ้วพลางสงสัย ‘เจ้าคลั่ง’ ที่สหายกล่าวคือผู้ใด หากเพียงครู่เดียวก็คิดออก “มาสิ...แต่ส่งมาแค่ท่านทูตแห่งตะวันออกรู้สึกว่าจะชื่อ ท่านภาษิต หรือ ภาสร อะไรนี่แหละ...เขาเป็นเสนาบดีฝ่ายขุนนางของวังสุริยัน” นอกจากนี้รามิตยังจำได้ว่าทูตจากแดนตะวันออกผู้นี้ยังเป็นคนเดียวกับที่เคยมาเจรจาไกล่เกลี่ยกรณีพิพาทระหว่างหัสรังสี ว่าที่จ้าวแดนตะวันออกหนุ่มเลือดร้อน กับนายท่านของเขาเมื่อคราวที่วังสุริยันต้องการให้จ้าวปราสาทจันทรคราสรับรองฐานะทายาทคนต่อไปของบุริมคทาทิศ หากก่อนที่บุษบรรณจะเอ่ยถามต่อ เสียงฆ้องใหญ่ดังกังวาลขึ้นมาก่อน อันเป็นวาระที่แสดงว่าพิธีแต่งตั้งเทพาธิบดีคนใหม่แห่งบุราทิศได้อุบัติขึ้นแล้ว เริ่มจากแถวยาวเหยียดของบรรดาเทพนักบวชสวมชุดขาวยาวครอมเท้า ค่อยๆ เดินเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเข้ามาในลานหน้าวิหาร ที่จัดการแหวกออกเป็นช่องโล่งตรงกลาง มุ่งหน้าไปยังแท่นพิธีที่อยู่ปลายสุดของลานรูปจัตุรัส เบื้องหลังแท่นพิธีคือนักบวชชั้นอาวุโส่ที่กำลังร่ายบทสวดยาวเหยียด ส่วนนักบวชอาวุโสที่มีลำดับชั้นต่ำกว่าอีกสี่คน ทรุดกายนั่งเรียงกันอยู่เบื้องหลังราวกับคณะลูกขุนรอฟังคำพิพากษา ปลายสุดของแท่นพิธีเป็นที่ตั้งของจุดรวมสายตาของทุกผู้คนที่อยู่ในลานหน้าวิหารหลวง จตุรทิศบัลลังก์...และผู้ที่มีสิทธิขาดเหนือบัลลังก์ทองทั้งแผ่นดินมีเพียง เทพาธิบดี เท่านั้น เมื่อแถวขบวนของพวกนักบวชหมดสิ้น ขบวนธงสีดำของจ้าวตระกูลตะวันตกพลันเดินตบเท้าเป็นจังหวะจนพื้นสะเทือนเข้ามาในบริเวณห้องโถงใหญ่ พร้อมกับเสียงร้องอา...และกลองใหญ่ ตราประจำตระกูลเทพตะวันตกปักหราอยู่กลางธงพื้นดำผืนใหญ่สะบัดไหวช้าๆ ราวกับต้องการจะให้ทุกคนจดจำให้แม่นยำ กองธงนับร้อยคนสร้างความตื่นตาตื่นใจให้แก่คนบนลานกว้างเป็นอย่างมากเพราะผู้ที่ถือธงนั้นล้วนแล้วแต่เป็นเหล่าสาวกดำในอาณัติของปราสาทจันทรคราส ซึ่งกอปรไปด้วยสิ่งมีชีวิตหลากหลายพันธุ์และบางเผ่าชาวเทพก็มองแค่เป็นเผ่าชั้นต่ำ จากคุณ : run saya - [ 9 ธ.ค. 50 00:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากนั้นเมื่อเสียงฆ้องดังให้สัญญาณอีกครั้ง เสียงกลองที่ตีกระหน่ำดุจฝีเท้ายักษ์ย่ำพสุธากลับเปลี่ยนเป็นเครื่องเคาะและขลุ่ยยาวดังกังวาลใสขึ้นมาทันที เหล่านางรำแห่งตะวันตกหรือเทพีแห่งสงครามของปราสาทจันทรคราสจึงได้เยื้องกรายเข้ามาในลานหน้าวิหาร ทั้งหมดแต่งกายในชุดผ้าไหมสีขาวร่ายรำด้วยท่าทีชดช้อยพลางโปรยกลีบดอกไม้สีขาว เกลื่อนไปทั่วทางเดิน ในจำนวนนางรำเป็นร้อยๆ นางเหล่านี้ แม้ทั้งหมดจะมีรูปโฉมงามมิผิดจากเหล่านางสวรรค์ในศิลาลัย หากทว่าเมื่อเทียบกับอมรสตรีทั้งหกแห่งจ้าวตะวันตกก็ไม่อาจเทียมทัน นางทั้งหกนั้นคือ สายรุ้งแห่งรัตติกาล ผู้เป็นนางระบำเชิญราตรีกาลให้ครองฟ้า นางรำเหล่านี้แต่งกายด้วยสีจรัส โดดเด่นอยู่ท่ามกลางเหล่านางรำทั้งหลาย เมื่อรถศึกสีดำแล่นเข้ามาในบริเวณ อาชาสีดำทั้งหกก้าวเป็นจังหวะเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง ทำให้เกิดเสียงสะท้อนดังก้องไปทั่ว แต่ละตัวอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อดุจอัศไนยสวรรค์ หลังนายสารถี ผู้จัดเจน จึงปรากฏร่างของจ้าวปราสาทจันทรคราสยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ในรถศึก ร่างสูงผอมซึ่งน่าจะเป็นลักษณะที่แผลกกว่าลักษณะของเทพตะวันตกทั่วไปที่น่าจะมีรูปกายหนา แลมัดกล้ามยิ่งเทพนักรบ จ้าวรัตติกาลยังอยู่ในชุดสีดำทั้งตัวอันเป็นสีประจำทิศโดยไม่เปลี่ยนแปลง “เจ้าไม่ต้องถือคทาทิศให้ท่านจอมเทพหรือรามิต?” บุษบรรณกระซิบถามพลางยกอาวุธตนโห่ร้องยินดีเมื่อจ้าวปราสาทมาถึงในบริเวณงาน “นายท่านให้ข้ารับใช้คนอื่นทำแทนน่ะ...” เด็กหนุ่มกล่าวตอบเรียบๆ เบี่ยงเบนความจริงเล็กน้อย เมื่อเสียงแตรใหญ่ดังขึ้น และจ้าวแดนตะวันตกก้าวลงจากรถศึกประจำกาย ท่ามกลางการอารักขาแน่นหนาของเหล่าสาวกแห่งปราสาทดำ ร่างสูงของจ้าวรัตติกาลจึงก้าวลงบนผืนพรมสีดำขลิบทอง ที่แผ่ขึ้นไปตามขั้นบันไดตรงไปยังนักบวชสูงสุดแห่งวิหารหลวง เพื่อรับการสืบทอดคทาแห่งโลกาธิบดีและสาส์นตราตั้ง เบื้องหลังจัตุรทิศบัลลังก์คือ มหาวิหารอันใหญ่โตแห่งศิลาลัย ปลายแหลมบนส่วนยอดของอาคารพุ่งขึ้นจนเสียดท้องฟ้า หากทว่าเหนือยอดมุรธานั้นคือ ดวงจันทร์ที่กำลังส่องแสงสกาวด้วยท้องนภาไร้เมฆหมอกอันจะทำให้ราตรีนี้หม่นหมอง รามิตอยากจะคิดไปเองว่าชั่วแว่บหนึ่งเขาเห็นมือของเทพนักบวชสั่นไหวเล็กน้อยขณะมอบคทาศักดิ์สิทธิ์ให้แก่ว่าที่จอมเทพคนใหม่ คทากฤษณิ...คทาดำ คทาแห่งจอมเทพเล่มนี้เป็นเล่มใหม่ที่จ้าวแดนตะวันตกสั่งให้สร้างขึ้น ในวาระที่เหล่าทูตสวรรค์ลงมามอบศิลาราชาหรือหินแห่งการพิทักษ์ดวงใหม่ถึงในดินแดนนี้ แทนคทาเล่มเดิมซึ่งเป็นของจอมเทพคนสุดท้าย ส่วนคทาโมฬีอันทรงศักดาเวทของจ้าวแดนตะวันตกนั้น ถูกอัญเชิญกลับสู่แท่นศักดิ์สิทธิ์ในหอดำแห่งปราสาทจันทรคราส เพราะจ้าวปราสาทนั้นเลี่ยงมาใช้คทาเทพแห่งโลกาธิบดีแล้ว ดังนั้นคทาทิศแห่งแดนทมิฬจึงต้องคืนแท่นประจำทิศเป็นการชั่วคราว ส่วนรามิตไม่รู้ว่าในตอนนี้คทาคู่ชีพของเขาซึ่งได้กลายสภาพเป็นของศักดิ์สิทธิ์ไปแล้วไปอยู่ ณ แห่งหนใด เพราะหลังจากมอบศิลาราชาให้แก่มหาวิหาร เขาก็ไม่เห็นคทานั้นอีกเลย แต่จะว่าไปแล้ว มันก็ได้เปลี่ยนไปจนไม่ใช่ของเขาเช่นกัน...ในใจของเด็กหนุ่มยังชมชอบรูปร่างน่าเกลียดอัปลักษณ์ของคทาเล่มเดิมมากกว่าเล่มใหม่ที่สวยงาม ****** เมื่อจ้าวแดนตะวันตกยื่นมือรับเอกคทาแห่งแผ่นดิน และกระแทกด้ามลงกับพื้นจนดังกึกก้องสะเทือนมหาวิหารและต่อเนื่องไปจนถึงลานจัตุรัสภายนอกกำแพงที่มีชาวนครศิลาลัยมายืนรออย่างแน่นขนัด เมื่อเสียงแห่งปฐพีตอบรับกับพลังแห่งเทพาธิบดีคนใหม่ ชาวเมืองต่างก็พากันโห่ร้องเซ็งแซ่จนดังสะเทือนเข้ามาในเขตมหาวิหารอย่างชัดเจน ภาพของจ้าวปราสาทจันทรคราสผู้น่ากลัวและลึบลับคนเดิมได้ปราศนาการไปจนสิ้นแล้ว คงไว้แต่เพียงจ้าวเทพผู้น่าเกรงขาม และเปี่ยมด้วยศักดาเดชะ เมื่อเสียงโห่ร้องเริ่มเบาลง หัวหน้าเทพนักบวช จึงก้าวเดินออกมาจากที่ประจำของตน เพื่อถวายคำสัตย์ตามโบราณพิธี ทว่าสีหน้าและท่าทางของผู้ชรา รวมทั้งการก้าวเดิน อย่างองอาจของอดีตเทพตะวันออก ทำให้ดูราวกับกำลังท้าทายอำนาจของจอมเทพคนใหม่อยู่กลายๆ “ด้วยนามข้ารับใช้แห่งศิลาลัย ข้าขอเป็นตัวแทนเหล่านักบวชแลมวลหมู่ชาวเทพทั้งปวง ขอภวายอภิวันแด่จอมเทพผู้ทรงศักดา เปรื่องปราดยิ่งกว่า....” ยังไม่ทันที่ผู้ชราจะร่ายจบกลับมีเสียงอึงอลจากผู้คนแทรกขึ้นมา เมื่อเห็นผู้ครองคทาคนใหม่ กลับมิได้เข้าไปนั่งเหนือบัลลังก์ทองเพื่อฟังคำปฏิญาณ แต่กลับก้าวเดินมายังกลางแท่นยกพื้น จนทำให้พวกนักบวชที่กำลังทำพิธีหยุดชะงัก ต่างมองหน้ากันไปมา ด้วยเทพจอมขบถ ‘เล่นนอกบท’ เสียดื้อๆ ต่างคนจึงต่างไม่รู้จะจัดการอย่างไรดี มีแต่หัวหน้าคณะนักบวชอาวุโสเท่านั้นที่จ้องเขม็งไปที่จอมเทพคนใหม่อย่างระงับสติและโทสะเต็มที่ เส้นเลือดบนหน้าผากปูดโปนออกมาจนแทบระเบิด เทพาธิบดีเคลื่อนกายออกมายังหน้ายกพื้นสูงและประกาศก้อง ทั่วทั้งลานเงียบกริบ “นามข้าคือวิษณุวัติแห่งปราสาทจันทรคราส จ้าวตระกูลตะวันตก” จ้าวแห่งเทพกล่าวด้วยน้ำเสียงก้องกังวาลจนทุกคนในลานหน้าวิหารได้ยินอย่างชัดเจน ***** ตบท้ายบท : เล่าเยอะไปหน่อยนะคะตอนนี้ (ท่าจะง่วง) ขอตัดจบด้วยคำพูดของป๋าวิษฯ เท่านี้ก่อนละกัน เอาเป็นว่าครึ่งหลังตอนหน้าจะเร่งเครื่องให้จ้า และจะเปิดตัวละครสำคัญในภาคนี้ด้วยค่ะ จากคุณ : run saya - [ 9 ธ.ค. 50 00:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แม้จะเล่าเยอะ แต่ก็ยังอยากอ่านต่อ... รีบมาลงเร็ว ๆ นะคะ จากคุณ : Caje - [ 9 ธ.ค. 50 08:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ง่าป๋าวิษออกมานิดเดียวเอง ไม่เป็นไรรอตอนหน้า มีเขียนผิดด้วยนิดนึงนะค่ะ(มั้ง) ตรงเจ้าคลั่ง...กล้าไม่มาอะค่ะ- - มันต้องเป็นไม่กล้ามาไม่ใช่หรอหรือว่าจงใจเขียนแบบนั้น อ่างงตัวเอง จากคุณ : เคย์ (kailia) - [ 9 ธ.ค. 50 09:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ป๋าวิษแผลงฤทธิ์ตั้งแต่พูดคำแรกเลย อิอิ จากคุณ : scottie - [ 9 ธ.ค. 50 14:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คนอื่นๆที่คุ้นเตยก็ค่อยๆทยอยมา บุษบรรณ คนโปรดของผมได้เวลาปรากฏโฉมแล้ว ไม่ว่าจะเป็นภาตไหน ขอให้เธอมีบท จะฝ่ายดีฝ่ายร้ายอะไรก็ช่าง ก็น่าติดตามทั้งนั้น จากคุณ : บุษบรรณแฟนคลับ (GTW) - [ 11 ธ.ค. 50 05:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เค้ายังคงเป็นแฟนคลับลุงตะวันตกนะ ให้ลุงออกเยอะเยอะหน่อยจิ ^____^ จากคุณ : meri - [ 14 ธ.ค. 50 09:40:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สนุกจริง ๆ ครับ จากคุณ : แบทแมนน้อย (X RoBiN) - [ 15 ธ.ค. 50 21:31:22 ]