ตอนที่ 1-16 http://my.dek-d.com/linmou/story/view.php?id=328741
ตอนที่ 19
ตาย...เพื่อรัก !
บัดซบ !
เฉิงกวงสบถลั่นในใจ แม้จะนึกโมโหเพียงใด แต่เขาก็มิอาจไม่ยอมรับว่าอาไท่พูดถูก นั่นคือเรื่องรีบด่วนที่สุดในตอนนี้คือต้องหาดาบดีๆ มาให้ได้สักเล่ม ! แต่เขาจะไปหาจากที่ใดได้กันเล่า ? เพราะดูเหมือนร้านขายอาวุธของที่นี่จะไม่มีดาบดีๆ อยู่เลยสักเล่ม
หลังจากออกไปตระเวนหาดาบดีๆ มาแทนดาบที่หักไปตลอดทั้งบ่ายโดยคว้าน้ำเหลว เฉิงกวงก็กลับมายังเรือนรับรองอาคันตุกะในเวลาเย็นอย่างอารมณ์เสียสุดขีด เพิ่งจะเดินเข้าในในเขตเรือนต้อนรับได้ไม่นาน หมิงหลุนก็ร้องตะโกนเรียกพลางวิ่งกระหืดกระหอบมาแต่ไกล
เฉิงกวงๆ ! ในที่สุดชายหนุ่มก็หาตัวน้องชายพบจนได้
มีอะไร ? ตอนนี้ข้ากำลังยุ่งมาก เฉิงกวงพูดเสียงห้วนเนื่องจากยังไม่หายโมโหเรื่องที่หมิงหลุนแช่งให้เขาแพ้ตอนที่แข่งประลอง
เจ้ามัวไปที่ไหนมาน่ะ ? เมื่อครู่นี้ท่านเต่ามาหาเจ้าแน่ะ หมิงหลุนกล่าวปนหอบ เขาบอกว่าต้องขอโทษอย่างมากที่ทำดาบของเจ้าหัก ดังนั้นจึงนำดาบเล่มหนึ่งมาชดใช้ให้เจ้า
ชิ ต่อให้ไม่มีดาบ ข้าก็ชนะได้อยู่ดี เฉิงกวงปากแข็ง
นั่นสิ ! ข้าก็บอกท่านเต่าไปแบบนี้เหมือนกัน และก็ช่วยขอบคุณพร้อมกับปฏิเสธแทนเจ้าไปแล้วด้วย ! หมิงหลุนทำหน้าจริงจัง
เฉิงกวงกระชากคอเสื้อพี่ชายทันทีด้วยอารมณ์แค้นสุดขีดจนอยากจะกลืนพี่ชายสุดที่รักลงไปทั้งเป็นเสียเดี๋ยวนี้
เจ้าปฏิเสธไปแล้วจริงๆ เรอะ ?! เจ้าเป็นกระบือหรือไร !
แหะๆ แค่ล้อเล่นหรอกน่า ! หมิงหลุนหยิบดาบวิเศษยาวประมาณสามฉื่อออกมาจากข้างหลัง ท่านเต่าบอกว่า ดาบเล่มนี้เป็นดาบที่พ่อครัวบ้านเขาใช้ทำอาหาร ชื่อว่าดาบหั่นผักเซวียนหยวน
เจ้าจะหลอกใครไม่ทราบ ! เฉิงกวงชักดาบออกจากฝัก ก็พบกับรังสีเย็นยะเยียบทิ่มแทงเข้าใส่ทันที จึงค่อยเอ่ยอย่างพอใจ ไม่เลวจริงๆ ด้วย นี่ อู๋หมิงหลุน เจ้ายืนอยู่ตรงนั้นอย่าขยับนะ
หา ? ทำไมหรือ ? แม้ปากจะถาม แต่หมิงหลุนก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ตามคำสั่งแต่โดยดี
เฮอะ ! ข้าเคยบอกแล้วว่า ไม่เร็วก็ช้า ฆ่าจะฆ่าเจ้าสักวัน ! จบคำ เฉิงกวงก็ฟันดาบใส่ศีรษะของหมิงหลุนทันที !
ว้ากกกก !! หมิงหลุนร้องลั่น ลนลานเอามือกุมศีรษะทรุดตัวลงนั่งโดยสัญชาตญาณ
แต่คมดาบกลับหยุดชะงักลงเมื่ออยู่ห่างจากด้านบนศีรษะของหมิงหลุนสามนิ้ว พร้อมกันนั้นปอยผมหลายปอยก็เริ่มร่วงตกลงสู่พื้น
ดาบดีจริงๆ ด้วย ! เฉิงกวงเอ่ยอย่างปราโมทย์ แต่เต่าตัวนั้นเป็นใครกันแน่ ถึงได้มีดาบดีถึงเพียงนี้ได้ ?
ต
ตกใจหมดเลย ! หมิงหลุนเพิ่งจะทราบก็ตอนนี้เองว่าเฉิงกวงแค่ต้องการลองดาบเท่านั้น เฉิงกวง ต่อไปเจ้าจะฆ่าข้าจริงๆ หรือ ?
เฮอะ ก็ไม่แน่ เฉิงกวงหยั่งน้ำหนักของดาบพลางเอ่ยตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย
เป็นเพราะข้าแย่งอีอีมาจากเจ้า แล้วยังฆ่าท่านแม่ของเจ้ากับฉานอวี้อย่างนั้นหรือ ?
เฉิงกวงกระชากคอเสื้อหมิงหลุนโดยแรงแล้วเอาดาบขึ้นพาดคออย่างฉับพลัน เอ่ยเตือนเสียงเหี้ยม
หากเจ้ากล้าเอ่ยถึงเรื่องนี้อีกละก็
ข้าจะฆ่าเจ้าจริงๆ แน่ ! เฮอะ !
จริงๆ เลย เอาเรื่องตายมาขู่กันอีกแล้ว
หมิงหลุนบ่นในใจ แต่ เรื่องนี้ ที่เฉิงกวงว่า หมายถึงเรื่องอีอีหรือเรื่องท่านแม่กันแน่ ? เพราะเขาจำได้ว่าครั้งก่อนตอนที่เฉิงกวงบอกเขาว่าจะไปหาท่านแม่นั้น จากที่ดู เฉิงกวงก็ไม่ได้เกลียดชังอะไรท่านแม่ของตัวเองนี่นา ! จริงสิ
ตอนนั้นเขายังไปเจอฉานอวี้เข้าด้วย ถ
แถมยังถูกฉานอวี้
จริงสิ ดาบเล่มนี้ชื่อว่าอะไร ? เฉิงกวงถามขึ้นกะทันหัน น้ำเสียงกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง
ดูเหมือนจะชื่อ ชิงกาง(๑) นะ ? หมิงหลุนนึกทวนที่เต่าบอกมา
ชิงกาง ? หึหึ ดูเหมือนครั้งนี้จะเก็บได้ดาบชั้นดีเข้าให้แล้ว เฉิงกวงหัวเราะ
จริงสิ เฉิงกวง เรื่องการประลองวันพรุ่งนี้
หมิงหลุนอึกอัก
อะไร ?
ข้าไม่อยากไป เสียงของหมิงหลุนเบาราวกับเสียงยุงบิน เจ้าก็รู้ดีนี่นา ! ข้าไม่เป็นวิชาฤทธิ์อะไรสักอย่าง แล้วที่นั่นก็มีแต่ยอดฝีมือทั้งนั้น ขืนข้าไปก็มีแต่ไปตายอย่างเดียว !
วางใจเถิดน่า ข้าจะปกป้องเจ้าเอง !
จริงหรือ ? ขอบใจมากๆๆๆๆๆ
หมิงหลุนมองน้องชายตาใสด้วยความซาบซึ้งใจ
เจ้าอย่าได้เข้าใจผิดเด็ดขาดเทียวนะ เพราะข้าไม่ได้มีเจตนาอื่น แค่ถือว่าตอบแทนที่เจ้าช่วยเอาดาบมาให้ข้าก็เท่านั้น ! เฉิงกวงทนสายตาแบบนี้ของหมิงหลุนไม่ไหวมากที่สุดแล้ว
ก็ไม่ได้เข้าใจผิดนี่นา เจ้ามีเจตนาแบบใดได้อีกหรือ ? หมิงหลุนถามงงๆ
ถือเสียว่าข้าไม่ได้พูด ! เฉิงกวงกระชากเสียง
ไอ้เจ้านี่
ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยชัดๆ !
<>::<>::<>
วันรุ่งขึ้น อันเป็นวันแห่งการประลองรอบที่สามได้มาถึงในที่สุด เหล่าผู้เข้าร่วมประลองทั้งหมดได้ยกขบวนกันออกไปที่ชายป่านอกเขตนครหลวง จากนั้นมหาเสนาบดีสารทก็ทำหน้าที่เป็นผู้ประกาศกฎของการแข่งขันเช่นเคย
ทุกท่านคงจะเห็นแล้วกระมังว่า สถานที่แห่งนี้คือสถานที่สำหรับคัดเลือกนักรบที่จะมาเป็นกองทหารราชองครักษ์ของอาณาจักรข้า มหาเสนาบดีสารทชี้ไปยังแนวป่าทึบทางด้านหลัง และที่นี่
ก็จะเป็นสนามประลองของการประลองในรอบที่สาม
หา ? ไม่จริงน่า ! จะให้พวกเราเข้าไปในสถานที่ที่ใช้คัดเลือกนักรบที่จะมาเป็นทหารราชองครักษ์อย่างนั้นหรือ ? คุณชายผู้อยู่ดีกินดีทั้งสองของอาณาจักรโรหิตมยุราร้องลั่นทันที
หากคุณชายทั้งสองรู้สึกหวาดกลัวละก็ สามารถที่จะสละสิทธิ์ได้ เพราะการประลองในรอบนี้อาจมีอันตรายถึงชีวิต ดังนั้นจึงอนุญาตให้ทุกท่านเป็นผู้ตัดสินใจด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ว่าจะลงประลองหรือไม่ มหาเสนาบดีสารทประกาศ
อา ? ดีอย่างนี้เทียว อย่างนั้นข้าขอสละ
โป๊ก !
หมัดของเฉิงกวงประเคนเข้าให้ที่ศีรษะจนหมิงหลุนเห็นดาวทองระยิบระยับก่อนจะทันได้เอ่ยจบประโยค
หึ ! หากเจ้าสละสิทธิ์ละก็ กลุ่มของเราก็จะขาดคุณสมบัติในการเข้าร่วมประลองทันที ขืนเป็นอย่างนั้น ข้าไม่ถูกไอ้หนูบัดซบของอาณาจักรธวลาพยัคฆ์หัวเราะเยาะจนท้องแตกตายสิแปลก ! เฉิงกวงเค้นเสียงลอดไรฟันพลางชูกำปั้นที่ยังมีควันลอยกรุ่น
แทบจะขาดคำ หวงอวี่ก็เดินเข้ามาหาพลางเอ่ยเยาะเย้ยอย่างลำพอง
ฮ่าฮ่า อู๋เฉิงกวง เจ้าไม่คิดสละสิทธิ์ดอกหรือ ? แล้วเตรียมตัวตายพร้อมหรือยัง ?
หวงอวี่ พูดแบบนี้มันเป็นการเสียมารยาทต่อท่านชายทั้งสามแห่งอาณาจักรหริมกรนะ ! ท่านชายเฉินอี้แห่งอาณาจักรธวลาพยัคฆ์ดุ
จริงสิ ข้าอยากจะถามมานานแล้ว ท่านเองก็เป็นมนุษย์เหมือนกันกระมัง ? หมิงหลุนถามพลางลูบรอยปูดบนศีรษะป้อยๆ
ถูกแล้ว ข้าเป็นเช่นเดียวกับท่านชายหมิงหลุน
อา ? เป็นเช่นเดียวกับข้า ? ก็หมายความว่าท่านเองก็ไม่เป็นวิชาฤทธิ์ใดๆ เช่นกันน่ะสิ ?
ดีจริงๆ ในที่สุดก็ได้พบกับคนที่เป็นแค่หญ้าแพรกเหมือนข้าแล้ว !
หึหึ ข้าหมายความว่า ข้ามีฐานันดรศักดิ์เช่นเดียวกับท่านชายหมิงหลุนต่างหาก เพราะข้าเป็นวิชาฤทธิ์ เฉินอี้เอ่ยตอบยิ้มๆ
เจ้าไม่ต้องหวังให้เหนื่อยเปล่าดอกน่า นอกจากเจ้ากับข้า ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ต่างก็เป็นยอดฝีมือที่มีฤทธิ์แก่กล้ากันทั้งนั้นนั่นแหละ ! อาไท่ทำแก้มป่องอย่างไม่สบอารมณ์
เฮ้อ ! หมิงหลุนก้มศีรษะลงอย่างผิดหวัง
ขณะนั้นเอง เต่าซึ่งคลานต้วมเตี้ยมเข้ามาหาก็ส่งเสียงร้องทักขึ้น
ท่านชายหมิงหลุน ท่านชายเฉิงกวง เมื่อวานนี้ข้าเสียมารยาทแล้ว
เฉิงกวงรีบยิ้มรับทันที ไม่เป็นไรดอกน่า ข้าสิต้องเป็นฝ่ายขอบใจเจ้าด้วยซ้ำ ชิงกางเป็นดาบที่ดีมากจริงๆ
ท่านชายเฉิงกวงโปรดปรานก็ดีแล้วพระเจ้าค่ะ เพราะถึงอย่างไรดาบเล่มนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับข้าอีกแล้ว นัยน์ตาของเต่าหม่นแสงลง
โอ๋ ? หมิงหลุนมองเต่าอย่างประหลาดใจ
ท่าทางของท่านเต่าดูแปลกจริงๆ !
จังหวะนั้น กัณหราชา กุมมวาโฬราชา และท่านหญิงฝูหวนก็ได้มาถึงพอดี กุมมวาโฬราชาเดินเข้ามาหาพลางเอ่ยกลั้วหัวเราะ
โฮะๆๆ ดูเหมือนทุกคนจะมากันพร้อมหน้าแล้วสินะ
การประลองในรอบที่สามยากมากเทียวนะ พวกเจาคิดดีแล้วหรือ ? กัณหราชาถาม
ข้า
หมิงหลุนเพิ่งจะอ้าปากเตรียมขอสละสิทธิ์ ก็ถูกเฉิงกวงถลึงจ้องเขม็งด้วยสายตาประหนึ่งห่ามีดบินนับหมื่นเล่มทิ่มแทงใส่ทันที และเมื่อใคร่ครวญถึงความปลอดภัยของชีวิตในอนาคต หมิงหลุนจึงได้แต่หุบปากเงียบอย่างว่าง่าย
ครั้นเห็นว่าไม่มีใครเอ่ยปากขอสละสิทธิ์ กัณหราชาจึงเอ่ยว่า
เมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นข้าขอประกาศกฎของการแข่งขันในครั้งนี้ล่ะนะ..
นับแต่ที่กัณหราชาและกุมมวาโฬราชาเดินเข้ามาหา เต่าก็เอาแต่จับจ้องท่านหญิงฝูหวนที่ยืนเหม่อลอยอยู่ข้างๆ ราชาทั้งสองอย่างไม่วางตา
ท่านหญิงพระเจ้าค่ะ
เชื่อว่าทุกท่านคงจะทราบกันดีแล้วกระมังว่าป่าทึบแห่งนี้หมายถึงอะไร กัณหราชาเอ่ย
หมายถึงอะไรหรือ ? หมิงหลุนกระซิบถาม
เป็นป่ามรณะที่ใช้ในการคัดเลือกยอดนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักร ผู้ที่สามารถรอดชีวิตจากป่าแห่งนี้ออกมาได้ จะต้องมีพลังและความสามารถไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกข้าอย่างเด็ดขาด เฉินอี้อธิบาย ป่าทึบแห่งนี้แฝงเร้นทั้งกลิ่นอายสังหาร กับดัก และความตายอันน่าสะพรึงกลัว มิใช่สถานที่ซึ่งคนธรรมดาทั่วไปจะสามารถบุกฝ่าเข้าไปได้ เพราะฉะนั้น ท่านชายหมิงหลุน ท่านรีบสละสิทธิ์ล่วงหน้าเสียจะดีกว่า ท้ายประโยคแนะนำด้วยความหวังดี
ข้าก็อยากจะทำเช่นนั้นเหมือนกัน ! หมิงหลุนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ หากเข้าไปในป่าแห่งนี้ ข้าอาจจะต้องตาย แต่หากไม่เข้าไป ข้าต้องตายทันทีเดี๋ยวนี้ ! ท่านว่าข้าจะเลือกอย่างใดเล่า ?
หึหึ แต่ก็ไม่เป็นไรดอก ! เพราะทางด้านพวกท่านมีท่านชายอวี้ที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ด้วยเทียวนะ ! เฉินอี้หันไปมองฉานอวี้ซึ่งมีสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ตลอด
แค่เขาไม่ฆ่าข้า ข้าก็ขอบคุณเทวดาฟ้าดินแล้ว
หมิงหลุนคิดในใจ
เวลานั้นกัณหราชาก็ได้เริ่มประกาศกฎของการแข่งขันในครั้งนี้ขึ้น
กฎของการประลองคือ
กรี๊ด !
จากคุณ :
Linmou
- [
วันรัฐธรรมนูญ 07:04:39
]