หากเปรียบผู้หญิงเป็นเพศแห่งความอ่อนหวาน...  กระเทยก็คงเป็นเพศแห่งความพิสดาร  และมันจะยิ่งพิสดารหนักไปอีกถ้ากระเทยหลายๆ ตัวมาสุมหัวอยู่ด้วยกัน !!!


ตัวละครในเรื่องบางท่านอาจจะไม่ใช่กระเทยสาวจ๋า  บางคนแมนน้อย และบางคนแมนมาก  แต่เพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านผู้เขียนขอเรียกรวมหมู่พวกมันว่ากระเทยเลยแล้วกัน  ทุกเรื่องราวที่ถ่ายทอดล้วนมาจากเรื่องจริงกว่า 90%  ตัวละครทุกตัวมีตัวตนอยู่จริง  และผู้เขียนใช้ชื่อจริงทั้งหมด  ยกเว้นตัวผู้เขียนเองที่ขอใช้ชื่อสมมติเพื่อป้องการความเสียหายที่จะเกิดขึ้นต่อตัวเอง  แต่สำหรับพวกมันก็เรื่องของพวกมันแล้วกัน


“กระเทยริษยา” ไม่ได้มีที่มาว่ากระเทยนางไหนไปอิจฉาใครเข้า  แต่เป็นชื่อก๊วนของพวกเรา  ชื่อนี้มาได้มาเพราะเกย์เฒ่าในก๊วนนางหนึ่ง  ไปเปิดร้านเหล้าโดยใช้ชื่อร้านว่า “ริษยา”  เนื่องด้วยผู้เขียนไม่ได้ค่าโฆษณา  ร้านอยู่แถวไหนต้องไปสืบกันเอาเอง  ...หลังจากนั้นพวกเราทุกตัว...เอ๊ย.. ทุกคนจึงอยู่ในสังกัดของ “ริษยาทีม”  


ได้ชื่อว่ากระเทย (รวมเกย์เข้าไปด้วย) ย่อมไม่ธรรมดา  แต่นังพวกนี้มีความไม่ธรรมดามากขึ้นอีกจนต้องยกกำลังสิบ  ด้วยความประหลาดของพวกมันทำให้ผู้เขียนมิอาจเก็บความฉงนในพฤติกรรมของพวกมันไว้คนเดียว  เลยนำมาตีแผ่ไว้ ณ ที่นี้


*************************************************

รวมก๊วน...ป่วนร้านอินเตอร์เน็ต

“โก้...นี่มี่รุ่นน้องของแพทเอง”
แพท...กิ๊กหนุ่มที่ฉันจิกได้จากอินเตอร์เน็ต  พยามแนะนำให้ฉันรู้จักคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า   แพทไม่ได้มาหาฉันบ่อยๆ เนื่องจากเรียนคนละที่กับฉัน   ดังนั้นคุณเธอเลยพยายามส่ง  “น้องมี่”  ซึ่งเรียนมหาลัยเดียวกับฉันมาคอยตรวจตราความประพฤติแทน

“หวัดดีจ๊ะ  พี่โก้” มี่ยกมือไหว้ฉัน
“หวัดดี  มี่เรียนปีไหนอ่ะ  คณะไรเหรอ?” …

...หลังจากทำความรู้จัก (ที่จริงคือซักประวัติกันจนพอใจ)  ฉันจึงรู้ว่ามี่เรียนชั้นปีเดียวกับฉัน แต่อยู่คนละคณะกัน  ฉันจึงบอกเธอว่าไม่ต้องเรียกฉันว่า “พี่”

หลังจากรู้จักมี่ในวันนั้น ลางแห่งความวินาศสันตะโรในชีวิตเริ่มปรากฏเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ   นี่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้  ฉันชักจะไม่แน่ใจว่าควรจะรู้จักกับมันดีหรือเปล่า...

...................................................................

บ่ายสี่โมงวันหนึ่ง…ขณะที่ฉันยืนดูดกาแฟเย็นสบายใจเฉิบอยู่หลังมหาลัย
“เธอชื่ออะไรนะ  เราว่าเราคุ้นๆหน้าเธอ”  มืออวบๆ สะกิดฉัน  
“อ้าวมี่   ไม่ได้เจอกันนาน  เราโกโก้ไง”   มี่ทำหน้านึก เหมือนกระบืองง
“อ๋อ... จำได้แล้วแฟนพี่แพทที่เคยเจอสมัยอยู่ปี 1 ใช่ป้ะ ก็ว่าหน้าคุ้นๆ เลยลองมาทักดู  พี่แพทล่ะ?”
“เลิกกันไปชาติเสดๆ แล้ว”  ฉันตอบพร้อมกับเอาหลอดคนๆ แก้วกาแฟ

มี่ชวนฉันไปนั่งเล่นที่ร้านของเธอ   คุณแม่ของมี่เปิดร้านอินเตอร์เน็ตอยู่ด้านหลังของมหาวิทยาลัย  เพียงก้าวแรกที่ฉันโผล่หน้าเข้าไปแก้วกาแฟก็แทบหลุดออกจากมือ... โอ้  แม่เจ้า  นี่ฉันเข้ามาในร้านเน็ตหรือสวนสัตว์เปิดกันวะนี่  ตัวประหลาดเต็มไปหมด  กระเทย  ตุ๊ด เกย์ นั่งกันหน้าสลอนทั้งร้าน  รู้ทีหลังว่าไอ้ที่นั่งๆกันอยู่เนี่ยบรรดาเพื่อนสาวนังมี่เค้าทั้งนั้น  คุณแม่เธอรับได้ที่มีลูกชายกำลังจะกลายร่างเป็นลูกสาว  หนำซ้ำยังคุยกับพวกกระเทยเด็กได้อย่างออกรสเชียว


หากดูภายนอก (มองจากข้างหลังและมันไม่ได้อ้าปากพูด) ก็ไม่รู้หรอกว่านังมี่มันเป็นกระเทย  หุ่นมันยังกับเขาทราย  ส่วนสูงมันร้อยกว่าๆ    กว่าเท่าไหร่ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่รู้ว่าไม่ถึงร้อยห้าสิบแน่ๆ กล้ามแขนเป็นมัดๆ  ตัวตันปึ้ก!  แต่ถ้าจับพลิกหันหน้ามาจะเห็นว่า   ปากคุณเธอแดงแปร๊ดด้วยน้ำยาอุทัยทิพย์ขวดละสิบเอ็ดบาท  และด้วยความที่เธอเป็นกระเทยแคระ  เธอจึงสวมรอยแอ๊บคิกขุอาโนเนะ  ผลิตภัณฑ์ที่เธอใช้แต่ละชิ้นจึงเหมือนไปจิ๊กจากเด็กอนุบาลมา  ไม่ว่าจะเป็น กระเป๋าเป้โดเรม่อน  กล่องดินสอพาวเวอร์เรนเจอร์  พัดคิตตี้  พวงกุญแจมิกกี้เม้าส์  ในขณะที่ฉันชอบใช้ของสีเรียบๆ  หลังๆ พอสนิทกันแล้ว มันชอบเรียกฉันว่า “นังแก่”  ทั้งๆ ที่มันเกิดก่อนฉันตั้งสี่เดือน แต่เจือกปัญญาอ่อนชอบใช้ของหน่อมแน้ม


กิ๊ฟ  เป็นเพื่อนสนิทของมี่  จบชั้นมัธยมจากสุโขทัยด้วยกัน  ไม่รู้โรงเรียนนี้มันเอาอะไรให้เด็กกินถึงได้เป็นกระเทยกันไปหมด  ครั้งแรกที่ฉันเห็นกิ๊ฟ   แทบจะกรี๊ดออกมาเป็นภาษาอูกันดา   ผู้ชายอะไรหล่อจัด หล่อจ้าน  หล่อแบบเห็นแล้วเจิดจรัสแสบตาเสียจริงๆ   ฉันมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับกิ๊ฟเพราะนังมี่ชวนไปกินต้มเลือดหมูแถวห้วยขวางแล้วนัดกิ๊ฟมาด้วย  


“หวัดดี  จะกินไรดีหล่ะ”  เสียงอันแหลมเล็กทำให้ฝันฉันพังทลาย  ตัวยังกับฟายเสียงเท่ามด


"กิ๊ฟ" เป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายคน  (และก็ยังเป็นชายในฝันของเกย์กระเทยอีกหลายคนเช่นกัน)  ด้วยความที่มันผิวขาว  สูง  ล่ำบึ้ก  ออกสไตล์ลูกครึ่งนิดๆ (ครึ่งดีครึ่งบ้า)   กิ๊ฟเรียนอยู่อีกที่ไม่ได้เรียนมหาลัยเดียวกับพวกฉัน แต่มันก็มีเวลาว่างมาแสล๋นได้บ่อยๆ  บางอาทิตย์ฉันเจอหน้ามันในมหาลัยบ่อยกว่านังมี่อีก  
“เด็กมอแกมันหล่อดี มาเดินแล้วสดชื่นไม่เสียดายค่ารถ”   ดูเหตุผลมัน
นังกิ๊ฟเธอบอกว่าเธอเป็นเกย์คิง  ฉันเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ไอ้ที่เชื่อเพราะหุ่นเหมือนกระทิงแตกเปลี่ยวอย่างมันคงจะเป็นเกย์ควีนยากหน่อย  ใครจะมาเอาไปทำเมีย... แต่ไอ้ที่ไม่เชื่อก็เพราะเสียงมันนี่แหละ  มันเป็นคนที่เสียงแหลมเล็กยิ่งกว่าเอามีดขูดกระจก   เดินไปซื้อส้มตำแม่ค้ายิ้มหวานให้ พอมันสั่งออเดอร์แม่ค้ายังเสียอารมณ์ !!!  


"จอม"  เกย์คิงหัดบิน อิมพอร์ตมาจากจังหวัดลำปาง มาขออาศัยอยู่กับนังมี่รอเวลาเตรียมตัวเข้าเรียนมหาลัย  จอมหน้าตาหล่อเข้าขั้น  แต่พอมากรุงเทพฯ ได้ไม่ถึงอาทิตย์ หน้าจอมก็เห่อไปซะงั้น  สิวแย่งกันผุดโผล่ทั่วผิวหน้า  น้องจอมบอกว่าสงสัยจะแพ้น้ำ  ฉันจึงสันนิษฐานเอาเองว่าสมัยอยู่บนดอยน้องจอมคงจะใช้น้ำตักจากบ่อบาดาล  เลยแพ้น้ำประปา


ฉันแอบไปรู้มาว่าแรกเริ่มเดิมทีนังมี่ก็กะจะกินน้องจอมนั่นแหละ  แต่น้องจอมเห็นตัวเป็นๆ มันแล้วคงตกใจ  (ขนาดฉันเองยังกลัวมัน)  สองสาวก็เลยตกลงปลงใจจะเป็นพี่น้องกัน  จากวันนั้นจนวันนี้นังน้องจอมก็เริ่มออกสาวขึ้นเรื่อย ๆ  จากเด็กที่อยากกิน ก็เลยต้องกลายมาเป็นน้องสาวไปโดยปริยาย  ไม่รู้ตอนนี้น้องจอมยังเป็นเกย์คิงอยู่หรือเปล่า  เพราะเครื่องสำอางในกระเป๋ามันเยอะกว่าของฉันอีก


"อาม"  กระเทยเด็กหน้าตาแปลกๆ   หน้าเธอขาวเด้ง (ด้วยแป้งราคาถูกเพราะบางวันฉันเห็นว่ามันเป็นคราบ) ปากแดง  จังหวะเดินเหมือนนาโอมิ แคมเบลล์ แต่เล่นเอาฉันเมาหมัดเมื่อคุณเธอบอกกับฉันว่า  “ชาตินี้หนูไม่รับใครเด็ดขาด”  เธอมีจุดยืนว่าเธอขอเป็นเกย์คิง  แต่ฉันว่าจุดยืนเธอ วิปริตซ้ำซ้อนชอบกล  หนำซ้ำ เวลาเธอไปเที่ยวกลางคืน  ท่าเต้นของเธอจะแนวมากแมนสุดๆ เหมือนพวกเด็กบอร์ดเขาเต้นกัน  แต่หน้าเธอก็เด้งแรงไม่แพ้ท่าเต้น  ขาวว่อก ปากแดงกลีบกุหลาบ   เห็นแล้วขัดๆ ลูกนัยน์ตา


ฉันกับอามเดินสวนกันในร้านนังมี่เกือบปี กว่าจะได้คุยกัน  อายุมันเท่ากับจอมซึ่งน้อยกว่าฉัน 2 ปี   น่าแปลกที่ฉันกับมันไม่เคยพูดคุยกันเลย  แค่รู้ชื่อเท่านั้น  มันมาพูดกับฉันตอนหลังว่า


“หนูก็เคยสงสัยว่าทำไมอินี่มันไม่พูดกับกุวะ”  
คงเหมือนๆ กับที่ฉันสงสัยว่าทำไมมันไม่พูดกับฉันวะ จนป่านนี้ต่างคนต่างก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าทำไม


"บูม" รุ่นน้องนังมี่กับนังกิ๊ฟ ส่งตรงจากสุโขทัย  หุ่นเขาทรายไม่แพ้รุ่นพี่  บูมผมยาวสลวย  เวลาไปเที่ยวเธคเธอจะแต่งหน้าเต็มยศ  ทั้งอายแชร์โดว์   บลัชออนด์  อายไลน์เนอร์   มาสคาร่า  ถ้ามองแต่หน้าจะสวยเด้งมาก  แต่ถ้าก้มลงมามองที่หุ่นจะดูเหมือนใครไปตัดหัวมันมาต่อไว้กับหุ่นของนักมวย  เพราะหุ่นมันเหมือนกรรมกรแบกข้าวสารแถวท่าเรือ  แล้วก็ออกจะประสาทด้วยที่มันชอบจะแต่งตัวเป็นผู้ชาย กางเกงยีนส์เสื้อยืด  แต่ผมยาวแต่งหน้าเข้ม  เออดี มีแต่พวกประหลาดๆ

อีกเรื่องที่ฉันเคยประหลาดใจ คือ อินี่มันชอบแต่งหน้านอน เคยถามมันว่าทำไม

“ไม่แต่งหน้านอนสิวก็ขึ้นสิเจ๊”
“บ้าเหรอ   แต่งหน้ามากๆสิ สิวจะถามหา”
“เอาจริงๆ เลยนะเจ๊   เผื่อเพื่อนโทรมาจิกไปเที่ยวจะได้แต่งตัวแล้วออกไปเลยไง  ว่าไม่ได้หรอกเจ๊ อิพวกนี้มันคันเป็นเวล่ำเวลาที่ไหนหล่ะ  หนูขี้เกียจเสียเวลาแต่งหน้า เลยแต่งนอนมันไปเลยนี่แหละดีแล้ว มันโทรมาก็ลุกแต่งตัวออกไปเลย”
เออเอากับมันสิ


"แบงค์" แบงค์เป็นกระเทยหน้าสวยหุ่นดี มีนมแล้วแบงค์ไม่ได้เรียนหนังสือ  นิสัยเรียบร้อยเหมือนผู้หญิง  ติดตลกหน่อยๆ   ฉันกับแบงค์ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะอายุห่างกัน  ส่วนมากแบงค์จะเกาะกลุ่มอยู่กับจอมและอามมากกว่า  ฉันรู้แค่ว่าคุณแม่แบงค์ต้องไปทำงานในเวลากลางคืน   อยู่คนเดียวเหงาก็เลยมาอาศัยอยู่ร้านนังมี่แก้เหงา  ซึ่งร้านเน็ตของนังมี่ก็พร้อมจะเปิดบริการ 24 ชั่วโมง  เอาไว้ซ่องสุมกระเทย


"หมิว" เป็นชะนีนางเดียวที่อยู่ในร้าน  เรียนอยู่คณะเดียวกับนังมี่  สาวๆ อย่าเพิ่งสะดุ้งไป  ผู้หญิงคนไหนถูกกระเทยเรียกว่าชะนีนี่สุดยอดแล้วนะ ถ้าไม่สนิท นิสัยเรื่องมาก  ไม่น่าคบ  กระเทยจะไม่เรียกว่าชะนีเด็ดขาด  หากเพื่อนกระเทยเรียกคุณว่าชะนีจงภูมิใจที่พวกมันให้ความสนิทสนมและรักคุณระดับหนึ่งเลยแหล่ะ ฉันค่อนข้างจะสนิทกับ หมิวและกิ๊ฟ เพราะอายุไล่กัน  เลยมีความคิดความอ่านคล้ายๆ กัน  ส่วนนังมี่ตัดทิ้งไปเลย อินั่นมันปัญญาอ่อนเลยไปร่วมกลุ่มอยู่กับพวกเด็กๆ


เรื่องจริงไม่น่าจริง รายนาม ที่เอ่ยชื่อมาข้างต้นทั้งหมดมันสุมหัวกันอยู่ในร้านเกือบ 24 ชั่วโมง  กินในร้าน นอนในร้าน  เหลือแต่ถ่ายในร้านที่ยังทำไม่ได้เพราะในร้านไม่มีห้องน้ำ ตื่นมาต้องไปล้างหน้าแปรงฟันกันที่ห้องน้ำปั๊มน้ำมัน บางทีก็ต้องอาบน้ำที่ห้องน้ำปั๊มน้ำมันด้วย  นังมี่มันว่าบ้านมันไกลก็เลยนอนมันหลังร้านนั่นแหล่ะ  นังพวกนี้ก็เลยมาสุมหัวกันอยู่ที่นี่  มันก็อยู่กันเข้าไปได้  หากใครเสนอหน้าไปดูห้อง เอ๊ย ไม่สิ ต้องเรียกว่ารังของพวกมันที่อยู่หลังร้านอาจช็อคตายในท่ายืน รกจนเสือเข้าไปผสมพันธุ์ได้


ตัวฉันเองอาศัยอยู่หอพัก  ต้องเดินจากร้านไปไกลพอสมควร  หลังๆ พอสนิทกันฉันเลยกลายเป็นว่าเช่าห้องไว้เก็บของอย่างเดียว  แล้วมารวมหัวอยู่ที่นี่อีกคน  ถือว่ามาช่วยนังมี่เฝ้าร้านเอาบุญ เหตุว่าฉันเรียนภาคเช้า  มี่มันเรียนภาคค่ำ  ฉันมาถึงร้านนังมี่มันก็ออกไปเรียนพอดี  จะหวังพึ่งอิตัวอื่นก็พึ่งไม่ค่อยจะได้ จ้องแต่จะเล่นเน็ตหาผู้ชายกิน


อีกอย่างที่ไม่อยากจะเม้าท์ ชั่วโมงเน็ตร้านนังมี่แพงม๊ากกกก...แต่กระเทยก็ไม่ยักไปเล่นร้านอื่น   สงสัยนังมี่มันเล่นคุณไสยฯ ใส่กระเทย  ดูสิรวยเอารวยเอา  พอฉันเริ่มติดพวกมันหนักเข้า(สงสัยโดนคุณไสยฯนังมี่)  จะให้ไปเล่นแต่เน็ตทั้งวันทั้งคืนก็หมดตัวกันพอดี  ไอ้ครั้นจะไปนั่งเฉยๆ นังพวกนี้ก็จ้องกันแต่จอคอมพิวเตอร์  ... ความคิดบรรเจิดจึงเพลิศแพล้วเข้ามาในสมอง  อาสาเสนอตัวกับคุณหญิงแม่นังมี่   ขอทำงานพิเศษเฝ้าร้านแล้วก็รับพิมพ์งานมันเสียเลย  ให้ทางร้านกินเปอร์เซ็นต์ไป   นอกจากจะได้นั่งเม้าท์กับพวกมันแล้ว  ยังได้เล่นเน็ตฟรีด้วย  แถมได้ตังค์ใช้อีกต่างหาก (สมการของฉันได้เปรียบอยู่เสมอ) ... นี่ยังไม่รวมกระเทยชั่วคราวประเภทมาเช้าเย็นกลับนะ และนี่เองเป็นจุดเริ่มต้น  ให้ชีวิตฉันเริ่มพิสดารขึ้นเรื่อยๆ เพราะวันๆ  คลุกคลีหายใจรดอยู่กับแต่พวกของแปลก....

แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 50 00:42:18

แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 50 00:26:50

แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 50 19:16:47

แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 50 19:14:53

แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 50 19:11:10

แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 50 19:09:59