เรื่องระหว่าง...

หลายครั้งหรือเรียกได้ว่าทุกครั้งที่ฉันกลับมาอยู่ที่บ้านเกิน

2-3 วัน จะต้องมีเรื่องชวนผะอืดผะอม ชวนให้อึดอัดได้ทุก

ครั้งไปกับการต้องเผชิญหน้ากับคนสองคน ชายหญิงคู่หนึ่ง

ที่ได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันมากว่า 25 ปี ไม่น้อยเลยนะกับเวลา

กว่ากึ่งศตวรรษ

ทั้งคู่อยู่ร่วมหลังคาเดียวกัน กินข้าวด้วยกัน ทำงานด้วยกัน

และนอนห้องเดียวกัน แต่ไม่น่าเชื่อที่คนสองคนนี้มีเรื่องไม่

พอใจซึ่งกันและกันอย่างมากมาย

เมื่อต้องรับหน้าที่เป็นคนกลางระหว่างคนสองคนนี้อย่าง

ช่วยไม่ได้ ก็ให้อาลัยอาวรณ์ถวิลหาโลกเสมือนจริง หน้า

จอสี่เหลี่ยม ที่ซึ่งจะทำให้ฉันมีที่หลบซ่อน หายตัวไปจาก

โลกแห่งความเป็นจริงอันโหดร้ายต่อความรู้สึก ที่อาจจะ

สามารถฆ่าสติสัมประดีของฉันไปได้ในสักวันหนึ่ง

เมื่อต้องคอยรับฟังเรื่องราว เหตุผล ของคนสองคน ใน

เหตุการณ์เดียวกัน แต่เมื่อฉันได้ฟังแล้วนั้น เรื่องราวช่าง

แตกต่างกันจนฉันเกือบจะคิดได้ว่าเป็นคนละเรื่องกันเสีย

ด้วยซ้ำ สิ่งที่ฉันสามารถทำได้จึงไม่มีอะไรมากมายนัก มี

แต่เพียง “อืม...”เสียงตอบรับในลำคอด้วยทำนองแสดง

ความเข้าอกเข้าใจและเห็นอกเห็นใจอย่างไม่มากไม่น้อย

จนเกินไป และฉันก็อาจจะหัวเราะแบบปลงๆด้วยความเข้า

ใจได้อีกเป็นระยะ ระยะ ตามความเหมาะสม (หากคุณต้อง

ตกอยู่ในสภาพนี้อย่างฉันมานานตราบชั่วชีวิต 21 ปี ไม่

ต้องกลัวที่จะผิดจังหวะ)

กับคนสองคนที่ไม่เคยมองสิ่งผิดพลาดหรือข้อบกพร่องใน

ตัวของตัวเองได้เลยนั้น มันก็คงจะเป็นเรื่องยากที่ฉันจะ

หลุดออกจากสถานการณ์ชวนอึดอัดนี้ได้ และคงอีกนาน

พอดูกว่าคนทั้งคู่จะยอมคุยกันดีๆ

ว่าด้วยเรื่องของการ “คุย” เมื่อเริ่มมีการกระทบกระทั่งกัน

ทั้งคู่จะไม่คุยกัน มึนตึงต่อกันหรืออาจมีอาการแสดงออก

ถึงความไม่พอใจ พอให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แต่ก็ยังคงไม่มี

การ “คุย” กันอยู่ดี และด้วยความที่คนทั้งคู่มีหน้าที่การงาน

ที่จะต้องทำงานร่วมกัน ก็จะมีการทำงานร่วมกัน

อย่างกระแทกกระทั้นและมักจบลงด้วยการทะเลาะวิวาท

ในช่วงของการทะเลาะวิวาทนั้นมักมีการพูดคุย(ตะคอก)

ปรับความเข้าใจ(ของตัวเองโดยไม่ฟังฝ่ายตรงข้ามเลย)กัน

ประปรายและมักจะมีการเปิดใจทำความเข้าใจกันอย่างลึก

ซึ้งถึงสาเหตุของปัญหาที่หยั่งลากลึกมานาน ก็จะเป็นใน

เรื่องของอดีตอันเก่าก่อน และยังหมายรวมไปถึงครอบครัว

ของแต่ละฝ่ายที่ฉันไม่มีโอกาสได้รับรู้เพราะฉันเกิดไม่ทัน

แต่เดี๋ยวนี้ฉันรู้หมดแล้ว รู้จนแทบจะท่องได้ด้วยซ้ำ

การที่คนสองคนมีเรื่องไม่พอใจซึ่งกันและกันอย่างมาก

มายแต่กลับไม่มีการปรับความเข้าใจกัน เพียงแต่รอเวลา

ของการประทุ เหลืออด ทางอารมณ์ และระบายมันออก

มา มันไม่ใช่ทางแก้ปัญหา มันไม่ใช่วิธีการที่จะทำให้คนทั้ง

คู่เข้าใจกันมากขึ้น เพราะสถานการณ์แบบนั้นเต็มไปด้วย

อารมณ์รุนแรง ถ้อยคำรุนแรง เมื่อลาวาแห่งอารมณ์ของคน

ทั้งสองได้หมดไป ก็จะทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น

ไม่มีถ้อยคำขอโทษ ไม่มีการถามไถ่ถึงสาเหตุ เชื่อไหม ว่า

มันไม่มีทั้งๆที่เรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เหมือน

หนังที่ฉายซ้ำ ซ้ำ ซ้ำ และอีกไม่นานมันจะกลับมาฉายอีก

ครั้ง หากใครต้องการดูหนังเรื่องนี้ติดต่อกันเข้ามาได้ ฉัน

เชื่อเหลือเกินว่าอีกไม่นานมันจะกลับมา แล้วคราวนี้ฉันจะ

นั่งดูแล้วนับว่าคราวนี้ฉันจะจำไดอะล็อคได้ครบ แม่นยำ

ซักแค่ไหน