 |
รอยทรงจำ
แสงตะวันวาดแววลงแก้วน้ำ ดูงดงามยามวาววิบวับไหว ทั่วแผ่นฟ้าอาทิตย์ทอแสงไล้ เหม่อมองไปหัวใจไห้รำพัน
แสงสุดท้ายคล้ายว่าจะลาลับ ไม่หวนกลับดับแสงแห่งความฝัน ถูกเดือนดาวดาษดามาประชัน ยามสีสันกลางวันนั้นสิ้นลง
แสงแรกค่ำฉ่ำชื่นคืนจันทร์นวล อกไยป่วนหวนไห้ไร้พิษสง ทั้งเรือนกายคล้ายว่าจะปลดปลง เคยทะนงมั่นคงกลับคลอนแคลน
แสงโคมไฟในเรือนเหมือนรอคอย รอเกี่ยวก้อยร้อยใจให้สุขแสน ในความจริงเจ็บปวดปนเครียดแค้น ก้มมองแหวนตัวแทนแห่งคำลวง
แสงความรักชักนำให้ช้ำจิต พาหลงผิดคิดไปใจหึงหวง จนอกหักเจ็บหนักกระอักทรวง เหลือเพียงห้วงความหลังที่ฝังใจ
------------------------------------------------ กลอนจากวันที่คิดอะไรไม่ออก
ขอบคุณภาพประกอบจาก internet
จากคุณ :
sugarhut
- [
19 ธ.ค. 50 18:22:42
]
|
|
|
|
|