“ อุ่นอิ่ม ”

ร้าน กาแฟที่ทำให้ฉันเดินถอยหลังและมองทะลุกระจกเข้าไป
ร้านเล็กๆ โต๊ะไม้ไม่กี่ตัว ไม่แต่งหรู บนโต๊ะทุกตัวมีแก้วเซลามิกสีขาวข้างในมีแว่นแก้วใบเล็กๆน่ารัก
เคาน์เตอร์ชงเครื่องดื่ม ตู้แช่เค้กไม่ใหญ่มาก
ร้านธรรมดามาก แต่น่านั่ง
ฉันยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ห้าโมงเย็น ยังมีเวลา
ฉันไม่ลังเลที่จะผลักประตูกระจกเข้าไป
เสียงกรุ๋งกริ๋งของกระดิ่งที่แขวนไว้บอกเจ้าของร้านให้รู้ว่ามีลูกค้าเข้าร้านแล้วนะ
หญิงสาวที่อยู่หลังเคาน์เตอร์เงยหน้าขึ้นยิ้มให้ฉัน
“ สวัสดีค่ะ อุ่นอิ่มยินดีต้อนรับค่ะ นั่งพักให้หายเหนื่อยก่อนนะคะ จะรับอะไรค่อยว่ากันอีกที ดีมั้ย ”
ช่างเป็นคำทักทายลูกค้าที่แสนยาว ฉันยิ้มและพยักหน้าคล้อยตามเธอ
อาจเป็นเพราะรอยยิ้มสดใสและท่าทางที่เป็นมิตรนั่น ทำให้ฉันรู้สึกคล้อยตามและประทับใจ
“ แว่นแก้วนี่น่ารักจังเลย ” ฉันบอกเธอ ตอนที่เธอยื่นเมนูรายการเครื่องดื่มและเค้กให้
พร้อมกระดาษและปากกา สำหรับเขียน ไม่ยืนเฝ้า ไม่เร่งรัด
เธอเดินกลับมาอีกครั้งพร้อมแก้วน้ำดื่ม และฉันก็เขียนสิ่งที่ฉันต้องการเสร็จพอดี
“ คาปูชิโน่ร้อนและStrawberry short cake ”
…
“ แว่นแก้ว นั่น ถ้าอยากได้จะแบ่งให้ก็ได้นะคะ ” เธอบอกยิ้มๆ
ก่อนวางกาแฟและเค้กลงบนโต๊ะ
อาจเป็นเพราะเธอเห็นฉันตอนที่ยื่นมือไปจับใบเล็กๆนั่นเข้า
“ จริงเหรอคะ ”
“ แน่นอน ให้เพราะคุณอยากได้ และบังเอิญร้านเรามีเยอะ และ ฟรีค่ะ ” เธอใจดีจัง
“ ขอบคุณค่ะ แต่ไม่ดีกว่า คือยังต้องไปอีกหลายที่น่ะค่ะ ฝากไว้วันหน้าได้มั้ยคะ ”
“ แน่นอน ว่างๆแวะมารับได้ค่ะ ”
เธอยิ้มให้ก่อนผละไปต้อนรับลูกค้าที่เดินเข้าร้าน
ปล่อยให้ฉันใช้เวลาอยู่กับตัวเอง อยู่กับกาแฟและเค้กอร่อยๆชิ้นนั้น
…

อันที่จริงอีกไม่กี่ชั่วโมงฉันมีนัด
การแวะร้านกาแฟก่อนนอกจากร้านน่านั่งอีกเหตุผลหนึ่งคือเพื่อ “ ตั้งหลัก ”
และร้านที่นัดไว้ก็อยู่ไม่ไกลจากร้านนี้ เดินไปอีกแค่ช่วงตึกเดียว
ไม่รู้อะไรดลใจให้รับนัด เรียกว่าอะไรนะ “ นัดดูตัว ”
“ เธอไม่เคยอ่านเจอรึไง ที่เขาว่าโลกปัจจุบันนี้มีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย และครึ่งหนึ่งของผู้ชายแต่งงานแล้ว
ที่เหลือแบ่งเป็นพวกบ้างาน กระเทย เกย์ ขี้เหล้า สติไม่สมประกอบ นี่ยังไม่รวมถึงพวกที่ดูใช้การได้แต่เสื่อมสมรรถภาพอีก ยิ่งหน้าตาดีด้วยก็น้อยลงไปอีก  เปอร์เซ็นต์มันเหลือน้อยเต็มที อายุเธอก็ปาเข้าไปเท่าไหร่แล้ว เพราะฉะนั้นเมื่อมีโอกาสเธอก็ไม่ควรปฏิเสธ เพราะญาติหนุ่มของฉันคนนี้คือผู้ชายที่ดูดี โสด และน่าจะใช้การได้ จัดอยู่ในเปอร์เซ็นต์ที่น้อยนิดนั่น  จะมามัวรออะไรอีก และฉันเล็งเห็นแล้วว่า เธอเหมาะที่สุดที่จะมาเป็นเครือญาติกับฉัน ฉันนัดไว้แล้ว อาทิตย์หน้านะเจอกัน อ้อ!ฉันให้เบอร์โทร.ของเธอกับพี่เอแล้ว ถ้ามีเบอร์แปลกๆโทร.เข้าเธอก็รับหน่อยละกันนะ ”
“ ปุย ” เพื่อนสาวที่เพิ่งจะแต่งงานไปหมาดๆ กำลังอยู่ในช่วงดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ ชีวิตรักกำลังหวานหยด
และเพราะเป็นเพื่อนสนิท ทำให้เธออดรนทนไม่ได้ที่เพื่อนน่ารักๆอย่างฉันครองความสาว โสด สด ไว้กับตัว
เพียงเพราะมีอุบัติเหตุเล็กน้อยในความรักแค่… สองครั้ง ใช่ สองครั้ง
นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ฉันรอบคอบขึ้นในการลงทุนรัก “ การลงทุนมีความเสี่ยง ”
เพราะอย่างนั้นฉันจึงระวังตัวมากขึ้น “ มากเกินไป ” เพื่อนว่า
.
.
อันที่จริงฉันก็เริ่มๆชินกับการอยู่เป็นสาวโสดสุขสนุกบนคานอย่างนี้
ไม่ได้เดือดร้อนอะไรจริงๆนะ อาจเป็นเพราะมีเพื่อนอีกหลายคนที่อยู่ในสภาพเดียวกัน
แต่พอ “ ปุย ” เพื่อนเลิฟ เป็นเดือดเป็นร้อนซะขนาดนั้น ลองดูอีกสักครั้งจะเป็นไรไป
โลกสีน้ำเงินใบนี้ยังมีผู้คนอีกมากมายให้เราได้ทำความรู้จัก อย่างน้อยวันนี้ก็จะได้รู้จักเพิ่มอีกคน

เคยคุยกันสองครั้ง เขาฟ้อง “ ปุย ” ว่าฉันพูดไม่เก่งเลย ถามคำตอบคำ
โธ่!ก็ถามคำก็ต้องตอบคำนั่นแหละมันถูกต้องแล้ว
ส่งSMS ถึงกันสองสามครั้ง เขาก็ว่าSMS ที่ฉันส่งให้ข้อความตลกดี
โธ่! นั่นเศษเสี้ยวความตลก ในกลุ่มเพื่อนฉันจัดเป็นคนที่ตลกน้อยที่สุดแล้ว

ทั้งที่เคยคุยกันบ้างแล้วกับ “ พี่เอ ” คนนั้น
มันแปลกๆ ใช่รู้สึกแปลกๆ
เอาน่ะ ! มาถึงวันนี้แล้วยังไงก็ต้องไปตามนัด ฉันไม่เคยผิดนัด


บอกลาร้านอุ่นอิ่ม
เจ้าของร้านสาวส่งยิ้มให้เธอบอกว่าจะเก็บแว่นแก้วไว้ให้ มาเมื่อไหร่ได้เมื่อนั้น
อดคิดไม่ได้ว่านั่นเป็นกลยุทธการขายที่แยบยล

ใกล้จะถึงร้านที่นัดไว้อยู่แล้วตอนที่เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น
หน้าจอโทรศัพท์มันฟ้องว่าเป็นใครที่โทร.เข้า
“ มาถึงแล้วเหรอคะ พอดีแวะทำธุระนิดหน่อยน่ะค่ะ ใกล้ถึงแล้วค่ะอีกสามก้าวก็ถึงประตู ”
ฉันได้ยินเสียงเขาหัวเราะเบาๆ
หนึ่ง สอง สาม ผลักประตูกระจกเข้าไป
และ…..
ผู้ชายที่ใส่บลูยีนส์ สวมเสื้อT-shirt สีฟ้า ลุกขึ้นยืนทันทีที่ฉันผลักประตูเข้าไป
โต๊ะที่เขานั่งอยู่ถัดประตูไปด้านซ้าย โต๊ะตัวที่สอง โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือของเขาถูกพับเก็บลง
ทันทีที่ฉันก้าวข้ามผ่านประตูเข้าไป
ยิ้ม ใช่ เขายิ้มตรงมาที่ฉัน นั่นมันทำให้ฉันหายใจสะดุด
“ พี่เอ ” ทั้งที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่ฉันค่อนข้างมั่นใจ ใช่ “ เขา ” แน่
และเชื่อได้เลยว่า เขาเห็นฉันตั้งแต่ยังไม่เข้าร้าน ก็กระจกใสออกจะปานนั้น
แถมนั่งชิดติดกระจกด้านหน้าซะขนาดนั้น

ปฏิเสธไม่ได้หรอก ว่าเขาดูดีมาก ดูดีทีเดียว
รอยยิ้มจริงใจนั่น ทำให้ฉันยิ้มตอบ
“ หวังว่าฉันจะคือคนที่คุณกำลังรอ ” ถามทั้งที่มั่นใจ
“ ถ้าคุณมีเพื่อนชื่อปุกปุยจอมจุ้น และกำลังมีนัดกับผู้ชายที่ชื่อเอ ใช่ครับ ผมเองไม่ผิดแน่ ”
ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของตัวเองเบาๆดังมาจากที่ไหนสักที่
.
.
การทำความคุ้นเคยผ่านไปช้าๆ ไม่น่าเบื่อ
มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเบาๆของคนสองคนผสมผสาน
.
.
.
เข็มนาฬิกาหมุนกระดิกไปตามหน้าที่
โลกหมุนรอบตัวเองทุกนาที
ทำให้คนหลายคนหมุนมาเจอกัน

อืม… “ การลงทุนมีความเสี่ยง ”
และอาจบางทีฉันจะลองเสี่ยง…อีกครั้ง
…
บนโลกนี้ มีคนเป็นล้านคน
ทุกคนมีเป็นล้านใจ ฉันก็ไม่ใช่ใคร ก็แค่คนหนึ่ง
โลกเราดูช่างกว้างใหญ่
ท้องฟ้าดูช่างกว้างไกล เธอแปลกใจบ้างไหม

มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ
มันเกิดขึ้นจริง ๆ หรือฝันไป
การที่เรานั้นได้เจอกันที่บนโลกนี้
ก็ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร แต่หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี
ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้...

คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน
…
จะบังเอิญหรืออย่างไรไม่รู้ที่จู่ๆเพลงที่ร้านอาหารเปิดไว้เบาได้เล่นเพลงนี้ขึ้นมา
“ เรื่องมหัศจรรย์ ”