ความคิดเห็นที่ 1 3. สารลับและดอกไม้เพลิง (ครี่งแรก) “จะให้ข้าจุดตะเกียงไหมขอรับนายท่าน?” รามิตเอ่ยถามหลังจากที่เดินเข้ามาพบว่าในห้องเกือบจะมืดสนิท แสงพียงอย่างเดียวที่ลอดเข้ามาในห้องคือแสงจากการระเบิดของพลุดอกไม้เพลิงที่กำลังเฉลิมฉลองอยู่ภายนอก วิษณุวัติมิได้ผันกายมาจากอาการยืนเอามือไพล่หลัง คล้ายไม่ได้ยินเสียงกล่าวทำความเคารพและเอ่ยถามของเด็กหนุ่ม แม้ภายในในห้องจักมีแสงสว่างน้อยนักหากทว่ายังคงเห็นเป็นโครงร่างสูงสง่าของจอมเทพอย่างชัดเจน เขายังคงแต่งกายเต็มยศในพิธีรับตำแหน่งโลกาธิบดี ชั่วครู่หนึ่งจอมเทพแห่งศิลาลัยจึงค่อยผงกศีรษะช้าๆ เป็นเชิงอนุญาต เขาละสายตาจากบางอย่างที่กำลังเขม้นมองอยู่ ซึ่งรามิตคิดว่าคงไม่ใช่ทิวทัศน์ที่น่าทัศนาอันอร่ามไปทั้งเมืองเทพหรือพลุดอกไม้ไฟแน่ จอมคนแห่งศิลาลัยมองรามิตเดินไปจุดเทียนไขและไขไส้ตะเกียงขึ้น แสงสว่างในห้องจึงมากขึ้นเป็นลำดับ “ศิลาลัยมักจะมีแสงจ้าเสมอ ทำให้บางครั้งอาจทำให้ตาพร่าเลือนได้ เจ้ารู้สึกหรือไม่?” อยู่ๆ จ้าวเทพก็กล่าวประโยคคำถามโดยไม่มีอารัมบท ทำเอาคนที่กำลังจุดตะเกียงทำเทียนไขตกพื้นด้วยปรับความคิดไม่ทัน หากเจ้าของห้องเองก็ไม่คล้ายต้องการคำตอบ วิษณุวัติเดินกลับเข้ามาภายใน หยุดหยิบสาส์นที่หุ้มด้วยกำมะหยี่สีเขียวเข้มฉบับหนึ่งขึ้นมาจากโต๊ะยาว นอกจากนี้ตราสารบนหน้าปกปรากฎเป็นรูปมงกุฏและดอกบัวเหนือน้ำ “ตราสภาโกมุทแห่งแดนใต้...” จ้าวแห่งบุราทิศบอกเรียบๆ แล้วส่งให้รามิต โดยไม่กล่าวอะไรออกมาอีก เด็กหนุ่มรับสาส์นมาอย่างงงๆ ด้วยไม่รู้จะต้องทำสิ่งใดต่อ เมื่อเห็นท่าทีของฝ่ายตรงข้าม เจ้าของจึงกล่าวอนุญาต  “เจ้า...อ่านซะ” รามิตรอนิดหนึ่งเผื่อว่าจ้าวแห่งเทพจะสั่งสิ่งใดออกมาอีก หากทว่าวิษณุวัติก็ไม่ได้พูดว่าอะไร เด็กหนุ่มจึงคลี่ปกสาส์น แล้วอ่านข้อความภายใน สาส์นเรียนเชิญจอมเทพแห่งศิลาลัย เนื่องด้วยในวันที่สิบห้าเดือนมังกร ทางสภาโกมุทจะจัดพิธียกคทาขึ้น ณ ตำหนักนาวา ในนครมายาเล อันพิธีในครั้งนี้นับว่าจัดอย่างยิ่งใหญ่มหาศาล ด้วยเพราะว่าแดนใต้มิได้จัดพิธียกคทามานานนับตั้งแต่ท่านปากันตร์จ้าวธารา ได้ย้ายกรุงราชธานีมาที่มายาเล ทางสภาบาดาลจึงอยากใคร่เรียนเชิญจอมโลกาธิบดี ไปเป็นสักขีพยานในพิธีอันศักดิ์สิทธิ์ที่จะจัดขึ้นสักครั้งหนึ่งในแดนใต้ นอกจากนี้ทางสภายังส่งเทียบเชิญจ้าวเทพตระกูลทั้งสามทิศมาเป็นเกียรติในงานเพื่อให้ครบวาระ สภาโกมุทขอนบน้อมความภักดี และยินดีพลีกายอยู่ใต้อุ้งหัตถ์แลบาทแห่งจอมเทพ ข้าหลวงใหญ่ประจำนครมายาเล วาริช แห่ง ตำหนักมังกร จากคุณ : run saya - [ 23 ธ.ค. 50 01:31:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “เจ้าเห็นว่าอย่างไร?” วิษณุวัติถามกลับเมื่อคาดว่ารามิตน่าจะอ่านความในสารจนครบถ้วนแล้ว “นี่อาจเป็นเหตุผลที่เทพแห่งทิศใต้อ้าง ในการที่ไม่นำสมุทรคทาทิศมาในคืนนี้นะขอรับ” ประกายตาของจ้าวแห่งเทพเปล่งแสงแว่บหนึ่ง เขาคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย “นับว่านัยน์ตาของเจ้ายังมองเห็นได้ดี...” ร่างสูงของจ้าวปราสาทจันทรคราสเดินมาฉวยเอาสารตราคืนจากมือรามิต ก่อนจะโยนร่อนไปอีกทางหนึ่งอย่างไม่สนใจ “ถึงตะวันออกจะประกาศเป็นศัตรูกับเราอย่างโจ่งแจ้ง...แต่ข้ากลับไม่กังวลเท่าไรนักเพราะข้ารู้จักเทพตะวันออกมาเกือบทั้งโครตวงศ์ หึ! ขนาดเจ้าเด็กน้อยรังสีเพื่อนเก่าของเจ้า อยากจะปลิดชีวิตข้าเสียเต็มประดา แต่สุดท้ายก็ยังอุตส่าห์ยอมเชิญคทาทิศมาร่วมในพิธีถวายคำปฏิญาณ...” รามิตขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนที่ได้ยินอีกฝ่ายกล่าวว่า ‘รังสีเพื่อนเก่า’ ด้วยเพราะคนทั้งคู่ไม่เพียงแต่จะมิได้ญาติดีต่อกันประการใด ซ้ำออกจะเป็นศัตรูกันกลายๆ เสียด้วย แต่เขาก็ไม่ได้กล่าวค้านออกไป “นายท่านคิดว่า บาดาลต่างหากที่ไม่น่าไว้วางใจ?” แทนคำตอบวิษณุวัติเดินไปยังแผนที่ขนาดใหญ่ถูกกางขึงทั้งสี่ด้านบนผนัง “ที่ข้าไม่ไว้ใจคือสิ่งนี้ต่างหาก” จ้าวแห่งเทพหยิบเหล็กแหลมจากบนโต๊ะใกล้ตัวก่อนจะปักหมุดลงบนจุดหนึ่ง เด็กหนุ่มก้มลงมอง เนื่องจากหมุดปักอยู่ตรงตำแหน่งด้านล่างจนเกือบจะออกนอกอาณาเขต “แดนมนุษย์หรือขอรับ?” รามิตกล่าวถามหลังจากเงยหน้าขึ้นมา  อีกฝ่ายผงกศีรษะรับ “ด่านประตูดำของตะวันตกนั้นแม้จะดูใกล้กับเมืองมนุษย์ก็จริง...แต่หนทางค่อนข้างทุรกันดารและเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย หากเดินทางโดยไม่มีเทพนักรบคุ้มกันไปด้วย อาจจะรอดไปถึงจุดหมายลำบาก” วิษณุวัติว่าขึ้น น่าแปลกนักที่ชั่วแว่บหนึ่งดวงตาสีดำคมกริบนั้นคล้ายฉายแววแห่งความสั่นไหว หากทว่าในเวลาเพียงครู่จ้าวแห่งศิลาลัยก็กลับมาเป็นปรกติ “ซึ่งตรงข้ามกับประตูบาดาล หรือทวารทั้งเจ็ด...” วิษณุวัติใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางลากจากตำแหน่งประตูทมิฬมาหยุดที่บริเวณหนึ่งบนแผนที่ อันมีลักษณะคล้ายเกาะกลางน้ำขนาดใหญ่ “หากมีสำเภาใหญ่หรือมังกรบินพันธุ์แข็งแรงสักตัว การขออนุญาตข้ามด่านบาดาลก็ไม่ใช่เรื่องยาก” จอมเทพหันกลับมา ละมือจากแผนที่ “ครั้งที่แล้วนับเป็นการดีที่เจ้าเดินทางไปถึงมาติกา...หากเดินทางไปอีกนิดเดียวก็จะถึงทวารชั้นแรกของมายาเล อีกทั้งเจ้าเองก็รู้จักกับวาฬา เทพมังกรแห่งบาดาลเป็นอันดีอยู่แล้ว” วิษณุวัติหยุดกล่าวนิดหนึ่ง แล้วค่อยพูดต่อด้วยอาการผ่อนคลายลง “เจ้าพูดเองมิใช่หรือว่าหากข้าจะให้เจ้าไปที่ใด ต้องบอกล่วงหน้าเสียก่อนจะได้เตรียมใจไว้” เขาลำเลิก รามิตหยุดชะงัก เริ่มจะสังหรณ์ใจแปลกๆ หากก่อนที่เด็กหนุ่มจะกล่าวถามสิ่งใดออกมา จ้าวปราสาทจันทรคราสก็ชิงสั่งเสียก่อน “รามิต เจ้าเขียนตอบสาส์นไป...ลายมือเจ้าสวยกว่าอาลักษณ์ของที่นี่เสียอีก” “หา? ขอรับ?” รามิตชักงงด้วยไม่ทันความคิดของจ้าวแห่งเทพ “ระบุว่าข้าจะส่งตัวแทนไป...ข้าจะส่งเจ้าไปมายาเล เมืองหลวงแห่งบาดาล” ในขณะนั้นเองเด็กหนุ่มไม่แน่ใจเสียงที่กำลังดังสนั่นกัมปนาทจนหูลั่นเปรี๊ยะนั้นมาจากพลุดอกไม้ไฟที่กำลังระเบิดแสงอยู่ภายนอก หรือเสียงร้องเอ็ดตะโรในใจของตนกันแน่ ****** จากคุณ : run saya - [ 23 ธ.ค. 50 01:37:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 บุษบรรณทันเห็นเพื่อนของเธอในตอนที่เขาก้าวยาวๆ ออกมาจากระเบียงด้านหนึ่งของมหาวิหาร เธอไม่รอช้ารีบแหวกผู้ที่กำลังยืนแหงนคอตั้งบ่าและต่างส่งเสียงฮือฮาเมื่อพลุไฟแตกตัวออกเป็นสีสันระยิบระยับราวกับดาวที่ดารดาษอยู่บนฟ้า ทิ้งให้หนุ่มอีกคนที่เดินถือขนมมาเต็มมือ ยืนค้างด้วยความฉงนนักว่าสาวเจ้าหายตัวไปไหน? คล้ายเพื่อนของเธอคนนั้นจะไม่ได้ตั้งใจเดินมาในลานกว้างเพื่อมาชมดอกไม้เพลิง แต่หากเป็นเพราะไม่มีทางเดินเลี่ยงมากกว่า ด้วยเขาไม่ได้แสดงความสนใจแต่อย่างใดเมื่อได้ยินเสียงปังดังสนั่น และตามมาด้วยเสียงร้องอื้ออึงของผู้คน ก่อนที่ร่างนั้นจะก้าวพ้นออกจากลานแสดง และลับหายไปจากสายตา มือหนึ่งกำลังจะทักทายสหายจากทางด้านหลังด้วยฝ่ามืออรหันต์ตามความเคยชิน หากทว่าคราวนี้ร่างนั้นกลับพลิกหลบได้ฉับไว จนเด็กสาวแทบล้มหัวขะมำ “แหม...เกิดมีตาหลังหรืออย่างไร!” บุษบรรณอุทาน “รู้ไหมว่าเจ้าพลาดดูดอกไม้ไฟไปตั้งหลายชุด...นี่สุดท้ายแล้วนะ” สาวกดำแห่งปราสาทจันทรคราสทำทีจะเอ่ยปฏิเสธด้วยในคืนนี้ยังมีเรื่องหนักหนาที่เขาต้องจัดการต่อ แต่สุดท้ายเมื่อเขาสัมผัสบรรยากาศครึกครื้นที่เกิดขึ้นรอบตัว พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นมือข้างหนึ่งของวาฬาโบกไปมาพลางกระโดดเหยงๆ เป็นตัวประหลาดอยู่กลางงาน โดยไม่เกรงสายตาคนรอบข้าง และสายตาของบุษบรรณที่พร้อมจะอาละวาดได้ทุกเมื่อ หากเขาปฏิเสธ “เราทำเป็นไม่รู้จักเขาดีไหมนะ?...” บุษบรรณกล่าว พลางเอามือท้าวเอวด้วยความระอา เมื่อเห็นอากัปกิริยาประหลาดของเทพมังกร สุดท้ายแม้เธอจะกล่าวเช่นนั้น หากเทพทิศเหนือก็ยังลากสหาย มายังที่ที่วาฬายืนหัวโด่กว่าทุกคนในลานกว้าง ในมือข้างหนึ่งถือถาดสีเงินที่พูนไปด้วยขนมหลากสี เขายิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว เมื่อเห็นรามิต เทพมังกรหนุ่มอยู่ในเครื่องแต่งกายสีสว่างทั้งตัวราวเทพบุตรลงมาจากสวรรค์ หากเขาไม่ได้แสดงลีลาพิลึกเมื่อครู่แล้ว เมื่อดูผิวเผินวาฬาก็สามารถเดินปะปนในหมู่เทพวรรณะสูงได้อย่างไม่แปลกแยก “ว่าไงน้องชาย...นึกว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว โชคดีจริงตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงพัก ยืนตรงนี้น่ะ เห็นชัดดีนะ ข้าอุตส่าห์มายืนจองที่ให้ตั้งนานแน่ะ” กล่าวจบเขาก็ดีดนิ้ว ชั่วครู่หนึ่งชายรับใช้คนสนิทของวาฬาก็แทรกตัวออกมาจากฝูงชน เขาค้อมกายลงเมื่อรับถาดขนมจากเจ้านายมาถือไว้ “ทานอะไรมาหรือยัง? เอาขนมผลไม้ไหม?...บุษบรรณชอบทานที่สุด” วาฬารีบกล่าวอย่างภูมิใจ ก่อนจะโยนขนมเข้าปากอีกสองสามชิ้น แต่คนที่ถูกอ้างถึงร้องเสียงสูง “ใครว่า...อ้อ...เจ้าคงแอบไปถามพี่ชายข้ามาล่ะสิ” เธอว่าพลางเอามือกอดอก วาฬาเอะใจ “ข้าถูกหลอกหรือ?” “เปล่า...ขนมน่ะอร่อยดี...ข้าก็ชอบละ เสียแต่ว่าพี่ใหญ่น่ะสั่งห้ามนำเข้าแดนเหนือมาสี่ปีได้แล้วกระมัง...” ยังไม่ทันที่วาฬาจะไต่ถามถึงเหตุผล บุษบรรณก็กล่าวต่อเนื่องให้คำตอบโดยสะดวก “โดยเฉพาะองุ่นอบ...เพราะเวลาทานแล้วเทพทิศเหนือมักจะอารมณ์เสีย ชอบพาลหาเรื่องคนเท่านั้นเอง” สาวเจ้าบอกหน้าตาเฉย ซ้ำยังจะเอื้อมมือไปหยิบมาชิมเล่นสักชิ้นในฐานที่ไม่ได้ลิ้มรสมานาน “เฮ้ย!” คราวนี้หนุ่มทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกัน ด้วยไม่อยากเห็น คนกินขนมหวานแล้วอาละวาดโดยเฉพาะรามิตที่เคยประสบฤทธิ์แม่คุณด้วยตนเองมาไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ส่วนวาฬานั้นแม้จะไม่เคยถือสาหาความกับบุษบรรณเพราะฤทธิ์รักบังตา แต่ถ้ายังพอหลีกเลี่ยงได้... จากคุณ : run saya - [ 23 ธ.ค. 50 01:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หากเทพแห่งทิศเหนือเกิดนึกครึ้มขึ้นมาแล้ว เมื่อเห็นปฏิกิริยาจากเพื่อนทั้งสอง เธอรีบแย่งถาดวางขนมจากมือบ่าวรับใช้ของวาฬา แล้วกระโดดหนีไปทางหนึ่ง ชายทั้งสองขยับ แต่ก็หยุดกึกทันทีเมื่อเด็กสาวจอมพยศใช้มือหนึ่งหยิบขนมมาไว้ในมือแล้วโบกไปมาในอากาศอย่างน่าหมั่นไส้ “เจ้าเอามาให้ข้าเองไม่ใช่หรือ? วาฬา แผล็บเดียวจะเอาคืนเสียแล้ว ขี้งก!” วาฬาอยากฆ่าตัวตายเสียเป็นกำลัง รวมทั้งแสนอยากจะบีบคอบาลาน... ไอ้แสบ... พี่ชายคนที่หกของบุษบรรณเมื่อพานนึกถึงยามที่บาลานทำหน้าเป็น และพูดกับเขาด้วยท่าทีกระซิบกระซาบราวกับว่าเป็นความลับนักหนาเมื่อเทพมังกรเอ่ยถามว่าบุษบรรณชอบทานอะไร ข้าน่าจะรู้จักนิสัยเกเรเกตุงของเทพเผ่าภูระดีกว่านี้นะ... สาวน้อยตัวแสบยังคงถือขนมล่อหลอกไปมาด้วยความสนุกสนาน ถึงแม้ขณะนี้ยังเป็นช่วงพัก ก่อนที่การแสดงพลุไฟใหญ่ชุดสุดท้ายจะเริ่ม แต่ผู้คนบนลานก็ยังมากนัก บุษบรรณแม้จะเคลื่อนตัวด้วยความว่องไวราวนางแมว แต่กระนั้นด้วยความสนุกและประมาทจนไม่ทันระวังเมื่อแขนข้างหนึ่งชนกับผู้คนที่กำลังเดินขวักไขว่ในงาน ถาดขนมในมือจึงเสียสมดุลย์ พลิกกลับคว่ำโครมลงบนหัวเจ้ากรรมของคนๆ หนึ่งที่กำลังนั่งสนทนากับกลุ่มของตนอย่างไม่รู้ตัวว่าภัยจะมาเยือนโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า เศษขนมหลากชนิดและถาดเงินยังค้างเอ้งเค้งอยู่บนศีรษะ เมื่อคนดวงซวยผู้นั้นค่อยๆ ยืนขึ้นและหันกลับมาช้าๆ มือข้างหนึ่งหยิบถาดที่บุบเป็นรอยออกจากหัวตน เอ่ยถามเสียงเครียดอย่างระงับความโกรธเต็มที่ อีกมือหนึ่งตวัดพัดงาช้างของตนออกมาชี้กราด “ใครเป็นเจ้าของขนมถาดนี้” ****** ตีท้ายบท : ใครคือหนุ่มผู้โชคร้าย และเหตุการณ์นี้จะทำให้เกิดเรื่องบานปลายหรือไม่? ต้องอ่านต่อในช่วงครึ่งหลังค่ะ ปล. คนไหนอายุเกินสิบแปด ไปเลื่อกตั้งด้วยนะคะ ไม่ว่าจะคุณจะแสนเบื่อการเมืองประเทศไทยแค่ไหนก็ตาม จากคุณ : run saya - [ 23 ธ.ค. 50 01:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องอานนท์ที่ถามก็เพราะสงสัย เห็นเรียกแต่ข้ารับใช้ตลอด ไม่มีคำบรรยายลักษณะอื่นใด เลยตะหงิด ๆ ใจค่ะ ^^ ขอทายว่าคนเคราะห์ร้ายคือ... วาริช บุษบรรณอาละวาดเพราะมันของมึนเมานี่เอง จากคุณ : Caje - [ 23 ธ.ค. 50 07:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ป๋าออกอีกแล้วหุหุ ว่าแต่พิธียกคทาคือไรง่ะ ส่วนคนดวงไม่ดีผู้นี้น่าจะเป็น วาริช เหมือนที่คุณCajeทายละมั้ง เพราะตอนที่แล้วออกท่าทางจะเด่น ป.ล.หนูยังไม่18เจ้าค่ะหุหุ^^ จากคุณ : kailia - [ 23 ธ.ค. 50 13:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แหม แค่ประโยคแรกก็คมแล้ว แฟนคลับป๋าจะไม่เยอะได้ไง นานๆ เจอที่ผิด แสงพียงอย่างเดียว คะมำ มีคนทายวาริช .. แต่ขี้เกียจกลับไปอ่านว่าวาริชพกพัดงาปล่าว เอาเป็นตัวละครใหม่ดีก่า (แต่คงจะผิดอะ เพิ่งพูดถึงวาริชนี่เนอะ งือ) จากคุณ : scottie - [ 23 ธ.ค. 50 14:28:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ระบายความในใจก่อน.... ตอนเปิดห้องถนนฯแล้วเจอกระทู้จ้าวจตุรทิศนี่แทบกรี๊ดนะเนี่ย.....กรี๊ดว่าชั้นจะได้อ่านแล้วๆ พอกดปุ๊บเข้าไม่ได้ ใจแป๊วเลย คิดว่าวันนี้ชั้นจะไม่มีบุญได้อ่านจ้าวจตุรทิศเหรอเนี่ย 5 นาทีที่รอกระทู้นี้ขึ้นนี่เหมือน 5 ปี ก็เค้าอยากอ่านนี่~*   แหะๆ .....จบข่าว ปล.สงสัยติดเรื่องนี้จนบ้าไปแล้ว 555+ ปล.2 ตามอ่านทันแล้วจ้า แล้วก้อจะอ่านต่อไปด้วย จากคุณ : ไม่รู้ไม่ชี้ไม่ดีไม่สน - [ 23 ธ.ค. 50 19:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แง๊ว เอารูปมาให้ผมชมให้ครบทุกตัวจิครับ แง๊ จากคุณ : แบทแมนน้อย (X RoBiN) - [ 23 ธ.ค. 50 22:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาตอบก่อนค่า... คุณเคจ : วาริชในเรื่องไม่หนุ่มแล้วอ่ะ...เอ๋? หรือบทที่แล้วไม่ได้ระบุอายุไปหว่า? วัยแกสูสีกับอาเฮียวิษฯ เราเลยนะ คุณน้องเคย์ : เด็กๆ ช่างน่าอิจฉาจริงเน้อ...อืม...เดี๋ยวคุณป๋ามีมาอีกไม่ต้องกลัว พิธียกคทาคืออะไร? เจอคนช่างสงสัยอีกคนแล้ววุ้ย...เด๊๋ยวค่ะขอคิดก่อนว่าบอกแล้วจะเสียอรรถรสหรือไม่ อย่าเลย...ไม่บอกดีกว่ารออ่านนะจ๊ะ คุณ scottie : เราก็หัวคะมำเกือบโขกจอเหมือนกันค่ะ ว้ากก...ไม่ได้ตั้งใจจะเขียนผิดนะคะ ประโยคทีเด็ดของเฮียแกรออยู่อีกเพียบ เพราะหากไปยัดใส่คนอื่นพูด มันไม่ขลัง... คุณไม่รู้ฯ : (ขออนุญาตย่อนะคะ) เหอ...เหอ...อ่านความในใจแล้วตอนแรกแทบตัวลอยติดเพดาน ก่อนจะตกปุกลงมาด้วยความหนักอึึ้งว่า จะทำเป็นเล่นไม่ได้แล้ว...มีคนรออ่านอยู่นะนี่ แต่ขอถามนิดหนึ่งได้มั้ยคะ? เริ่มอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เราลงภาคแรกเมื่อปีที่แล้ว? หรือเพิ่งมาเริ่มอ่านตอนเราลงภาคต่อเอ่ย? เพราะหากเพิ่งมา...เราขอคารวะด้วยเพราะท่านอ่านเร็ววววมากกกเพราะมันมากกว่ากระดาษสองร้อยหน้านะนั่น! คุณ X RoBiN : อยากได้ตัวไหนล่ะเจ้าคะ? จะได้จัดให้...ถ้ามีตุนอยู่จะรีบลงให้เลย ขอบคุณนักอ่านอีกครั้งค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่ล่วงหน้านะเจ้าคะ จากคุณ : run saya (run saya) - [ 26 ธ.ค. 50 01:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ความรู้สึกคล้ายๆ ความเห็นที่ 5 ครับ และคิดว่าคุณ run จะต้องไม่เพิกเฉยกับปัญหากระทู้แน่ และพอตรวจหาก็เจอจริงๆ โอ ไม่นะ....ใครห้ามมาแตะต้องบุษบรรณของผม จากคุณ : GTW - [ 26 ธ.ค. 50 05:00:45 ]