สวัสดี ขอรับ บอ กอ ผมขอส่งหนังสือ
บทใหม่คือ ความเก่า เก่า . . .เราจำได้
ทั้งล่วงกาล ทั้งวิจารณญาณ ผ่านหัวใจ
เก็บความนัย มาเรียงร้อย ถ้อยพรรณนา
. . . . . . . . . .
เริ่มต้นที่ ความรัก ของนักเรียน
ที่เคยหมั่น เคยอ่านเขียน เพียรศึกษา
ที่เคยชอบ ให้มาพบ ให้สบตา
ที่เคย เห็น ที่เคย ด่า สาแก่ใจ
ฉันรุ่นพี่ เธอรุ่นน้อง ถูกต้องนัก
ฉันเคยทัก ด้วยเอ็นดู หนูอยู่ไหน
เธอแลบลิ้น ตอบกลับ ประทับหัวใจ
ฉันหงายหลัง ลงไป เพื่อนรับทัน
. . . . . . . . . . . . .
(เอา ละ. . .กีฬา. . .ก้อฅือ. . .กีฬา. . .
จักได้เล่าเรื่องให้ทราบกัน ต่อไป.)
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
กีฬาสี สมัยนั้น มันเรื่องมาก
เธอเลย ฉาก หลีกเร้นไป กระไรนั่น
ไปนั่งกอดเข่า เจ่าจุก ซุกจาบัลย์
พอดีฉัน ไปเจอมัน นั่งตาลอย
กำลังยุ่ง แต่ยังไง อดไม่ได้
เลยทักทาย เขกกบาล มันซะหน่อย
แล้วเลยไป ไม่สนใจ เพื่อนเราคอย
ลืมเด็กน้อย ไปจากใจ ไม่ใยดี
จบกรีฑา ฉันยังมา นั่งหอบ หอบ
เธอเดินหา สนามรอบ ขอบใจพี่
เฮ้ย อ้ายเด็ก ตัวเล็กมา หาเรื่องซี
ขยับแข้ง มาดี ดี มาตีกัน
อ้ายยัยนั่น ยกมือไหว้ฉัน พลันหน้าเสีย
ทรุดลง ร้อง ไห้จนเพลีย กระไรนั่น
สุภาพบุรุษ ก็จึงต้อง ประคองกัน
แล้วเชยคาง ถามว่ามัน มี อะไร
พอคางเงย . . .คุ้นหน้าจัง ศิตางศุ์ หรือ
คุ้น คุ้น ชื่อ แต่เรียกยาก ลำบากไฉน
เรารู้จัก กันนานนะ จะว่ากระไร
จำได้ไหม ที่เธอสะดุด พี่ฉุดมา
ที่ใต้ต้น โพธิ์เตี้ย พี่เพลียหนัก
ใครหนอ ใครที่ชัก ผ้าเช็ดหน้า
เช็ดกระโปรง ที่เปื้อนโคลน เธอโจนมา
แล้วร้องไห้ ทำไมหว่า. . .จ๊ะ. . .สาวน้อย.
. . . . . . . . . . . . . . . .
ประมาณได้ ร้อยเรียง เพียงนิรมิตร
เพื่อรังสฤษฎ์ ให้จาฤก ตรึกตราถ้อย
เมื่อวันเดือน เชือนผ่าน เนิ่นนานคล้อย
ณ บัดนี้ . . .สาวน้อย. . .เปน . . .บรรณาธิการ.
. . . . . . . . . . . . .
ดังนี้ ขอรับ.
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 50 03:39:20
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 50 03:29:17
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 50 06:55:34
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 50 05:41:28
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 50 05:17:54
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 50 05:10:26
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 50 05:07:53
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
25 ธ.ค. 50 04:59:14
]
จดหมายรัก # ๕
