ความคิดเห็นที่ 1 คุณอศิธารา เพราะความเหงามักมาหาเวลาเศร้า เพราะความเหงาคือตัวเรายามหลีกหนี เพราะความเหงาคือสมดุลความพอดี เพราะความเหงาช่วยใจนี้ให้ใคร่ครวญ หากไร้เหงาคงปล่อยใจไปกับสุข หลงสนุกไม่สนใจ ไม่คิดหวน ในความจริงสุขว่าแน่แค่เย้ายวน ดังโซ่ตรวนพันธนาจนล้าใจ เมื่อมีเหงาเราจึงได้ใคร่ครวญคิด หยุดสักนิดยามหมดสิ้นคนชิดใกล้ เมื่อต้องอยู่เพียงคนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ ในยามนั้นเรามีใครปลอบใจตน อย่าเกลียดชังความเหงาที่เข้าครอบ จงหมั่นตอบยามหัวใจคล้ายสับสน หากวันหนึ่งไม่เหลือใครข้างกายตน จะอดทนจนพ้นผ่านได้อย่างไร เป็นบทเรียนทดสอบใจให้อดทน จงผ่านพ้นความเหงาอย่าง..เข้าใจ ................................................................................................. ความเหงาไม่เลวร้ายนักหรอกค่ะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 29 ธ.ค. 50 15:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ^^ เข้ามาอ่านครับ (นั่นสิ ความเหงา บางครั้งก็ทำให้คิดอะไรได้นะ) จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 30 ธ.ค. 50 00:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ความเหงา เปรียบเหมือนเงาอยู่ข้างตัว ยามสนุก เงาสลัวอาจจางหาย ยามว้าเหว่ หากความเหงาเข้ากล้ำกราย ยิ้มทักทาย ก็แค่เงาของเราเอง จากคุณ : Dreams of a tree - [ 30 ธ.ค. 50 01:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ..เหงา..ก็แค่เงา..สัมผัสจับมิได้ นะทำไม กระทบใจได้เพียงนี้ รู้สึกเจ็บปวดร้าว..หนาวฤดี แทบจะพาชีวีแหลกลาญลง.. จากคุณ : ณ กมล - [ 30 ธ.ค. 50 12:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากนะค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจ 555หายเหงาละ จากคุณ : อศิธารา - [ 2 ม.ค. 51 16:50:19 A:125.24.48.241 X: ]