PANTIP.COM : W6187707 ถิ่นเขา ถิ่นเรา [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

แว้กๆๆ เสียงลิงที่โวยวาย ดูก้าวร้าว กระโดดไปมาบนรถของนักท่องเที่ยวคงเป็นสิ่งที่ชินตาไปแล้ว บ้างขนาดเกลียดมันไปเลยก็มี แต่ลองถามตัวเองเถอะว่าที่กลัวหรือเกลียดที่มันชอบแสดงพฤติกรรมไม่ดีใกล้เราขนาดนั้นน่ะ เคยตั้งใจซื้อหรือโยนอาหารให้มันบ้างไหม ถ้าเคยก็แปลว่าคุณเองเป็นส่วนหนึ่งในการเชื้อเชิญมันออกมาสู่สังคมของเราเอง ยังไม่นับกวางชื่อดังที่เดินวนเวียนมาทักทายนักท่องเที่ยวแบบใกล้ชิดนั่นอีกคู่นึง
ไปเขาใหญ่ครั้งนี้ได้สัมผัสความยิ่งใหญ่บางชนิดแม้เพียงผิวเผินแต่รับรู้ได้ถึงอารมณ์ตื่นเต้นของสหายในทริป เริ่มต้นจากป้ายด่านช้าง ที่ซึ่งสื่อความหมายธรรมชาติคนหนึ่งบอกแก่เราว่าสถานที่ดูนกอยู่ใกล้ๆป้ายนั่น ข้ามสะพานปูนเล็กๆและเดินไปอีกร้อยเมตรจะเจอต้นไทรหลายต้นนกและสัตว์บางชนิดมากินลูกไทรสุกบริเวณนั้น เอาเข้าจริงเรากลับหาไม่เจอว่าที่ๆเจ้าหน้าที่สื่อฯบอกนั้นคือที่ใด แต่เราก็เดินข้ามสะพานปูนเล็กๆที่นึงเข้าไปในทางเดินแคบๆที่ดูเหมือนจะ "ใช่" เข้าไป นกน่ะมีมากมายครับ เสียงร้องของสัตว์ป่าที่เราจำแนกไม่ถูกดังรอบทิศ เพียงว่าการหาตัวให้เจอเป็นเรื่องยากเหลือเกิน ซึ่งก็คงเป็นเรื่องธรรมดาที่สัตว์ป่าจะมีความสามารถในการซ่อนตัวจากผู้บุกรุกซึ่งในกรณีนี้ก็คงเป็นพวกเรานั่นเอง เพียงว่าการบุกรุกนี้เล็กน้อยและไม่มีชีวิตหรือผลประโยชน์ใครเป็นเดิมพัน
ชีวิตคนเมืองอย่างหลายคนรวมทั้งผมนั้นได้รับรู้เรื่องในป่าด้วยการอ่านและอ่านมามากมายแต่โอกาสที่จะสัมผัสจริงนั้นน้อยและนิดจนเรียกว่าการสัมผัสธรรมชาติห่างจากชีวิตชาวเมืองอย่างผมเสียเหลือเกิน เพียงว่าการชอบถ่ายภาพเป็นต้นทุนแรกด้วยแสวงหากำไรที่อยากจะได้ถ่ายภาพสัตว์ป่าในป่าจริงๆสักครั้งชีวิตนั้นทำให้ผมได้สัญญากับตัวเองว่าสักวันผมต้องมีโอกาสทำกำไรนั้นให้จงได้
เสียง “แปร้รร แปร้รร” ดังขึ้นประมาณ 1-2 ครั้งจากราวป่าห่างตัวเราไปในทิศที่มองไกลไปได้ประมาณร้อยเมตรในป่าทึบ แน่นอนว่าเสียงนี้เราระบุตัวเจ้าของเสียงได้อย่างไม่ยากเย็นนัก เสียงยิ่งใหญ่อันทรงพลังนี้เราได้ยินกันจนชินหูไปแล้วเวลาเรามอบอ้อยกำเล็กๆให้ในราคา20บาท เพียงว่าคราวนี้เราได้ยินเจ้าของเสียงนั้นในถิ่นที่ไม่ใช่บ้านของเรา รอบตัวไม่ใช่ป่าคอนกรีต แต่มันคือป่าสีเขียว บ้านของเขา เราหันมองซ้ายขวาอย่างระวัง เจ้าของเสียงส่งสาร์น แปร้รร แปร้รรร อีก2ครั้ง ผมไม่รู้หรอกว่าเจ้าของเสียงอยู่ห่างเราแค่ไหน และส่งเสียงทำไม จะบอกเราว่าอย่าเข้ามาใกล้ หรือกำลังส่งเสียงด้วยความกลัว หรืออะไรก็ตาม ไม่อาจรู้ได้ เท่าที่เคยอ่านมาสัตว์ป่าทุกชนิดมักจะไม่เข้าชาร์ตมนุษย์โดยไม่จำเป็นอยู่แล้ว กระทั่งสัตว์นักล่าก็ตาม ผมจึงไม่ได้กลัวอะไรมากมาย แต่ใครจะรู้ เพราะสิ่งที่ผมบอกนั้นคือสิ่งที่รู้ผิวเผินผ่านประสบการณ์ตัวหนังสือของผู้อื่น หาใช่ประสบการณ์ที่ค้นพบด้วยตัวเองไม่ ความแน่ใจจึงมีไม่มาก นี่เองอาจตรงกับสิ่งที่กล่าวว่า อ่านหนังสือพันเล่มมิสู้เดินทางพันลี้ และสมาชิกในกลุ่มเรา 4 คนนั้นก็ไม่พร้อมที่จะเห็นเขาในเวลานี้แน่ และความปลอดภัยต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก เราจึงพร้อมใจกันเดินกลับออกมาแบบเงียบๆ โดยไม่ได้รูปถ่ายใดติดตัวกลับมามากนัก แต่เสียงนั้นยังติดหูอยู่และอดยิ้มปนตื่นเต้นไม่ได้เวลาพูดถึงมัน
แปร้รร เสียงร้องแสดงความขอบคุณดังขึ้น เจ้าของเสียงทำท่าขอบคุณตามมาอีก1ที หลังจากได้รับค่าแรงเป็นอ้อยกำละ 20 บาทตอบแทน ระบุเจ้าของเสียงได้ไม่ยาก ผมหันไปมอง เสียงเดียวกัน แต่ความรู้สึกมันช่างต่างกันจริงๆ ผมยังคงสัญญากับตัวเองว่าสักวัน ผมต้อง”รู้จัก”เจ้าของเสียงในบ้านของเขาให้จงได้

จากคุณ : ... (Fraudster) - [ วันสิ้นปี 10:11:13 ]