ด้วยรักแล้วฤารักจักโรยล่วง
ด้วยใจห่วงแล้วฤๅห่วงจักห่างหาย
ตราบชาตินี้ชาติหน้าฟ้ามลาย
บ่ห่อนคลายความรักที่ภักดิ์นาง
..........................................
ใช่..รักแล้ว มีฤๅจักห่างหาย
ใจ..ภักดิ์แล้วฤๅคลาย สายเกินแก้
รัก..มั่นคงแล้ว มีฤๅจักผันแปร
เขา..เป็นแน่แท้..ผู้ผูกพัน..
แม้มีใครทำหทัยโยกไหวอ่อน
มิคลายคลอนใจภักดิ์รักใฝ่ฝัน
มิสามารถแทนที่ได้ในใจนั้น
มิมีวันที่กมลลบเลือนลาง
เพียงวันนี้ได้อยู่ใกล้..ได้นั่งข้าง
แม้หนทางข้างหน้าต้องลาห่าง
แม้มิได้เคียงใกล้ในเส้นทาง
เพียงวันนี้มิลาร้างพอใจแล้ว
เพียงพบหน้า สบสายตาห่วงหา
เพียงยิ้มมา..หทัยไหวหวานแว่ว
เพียงเท่านั้น..ก่อนหนทางผันเปลี่ยนแนว
หวานจากแววห่วงใยในสายตา
ณ ยามจากโบกมือลา อาลัยนัก
ใจยังรัก ห่วงใย และห่วงหา
ต่างทำได้เพียงส่งยิ้มก่อนจากลา
วันข้างหน้าคงพบเจอ..เสมอมิตร..
..
ภูมิภพหน้าค่อยพบเจอ..เสมอใจ..
.................. ใจเรา ...................
หมายเหตุ..บทแรกนั้นเป็นผลงานของเพื่อนคนหนึ่ง..
จากบทนำดังกล่าว..จึงเป็นแรงบันดาลใจให้ได้มาซึ่งงานชิ้นนี้..ก็ด้วยการ..
..................ขอยืมบทกวีของเพื่อนมาตั้งเป็นบทนำในกระทู้นี้...................
ฟังเพลงในบ้านนะคะ
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=nakamol&month=31-12-2007&group=9&gblog=44
จากคุณ :
ณ กมล 
- [
วันสิ้นปี 22:24:54
]
~ เสมอ ~
