ความคิดเห็นที่ 1 มีแค่นี้เองเหรอครับ? ไม่มีตอนต่อเหรอ? จากคุณ : อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง) - [ 2 ม.ค. 51 16:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาต่อค่ะ  โทดทีนะคะ เอาล่ะสิ  ถึงเช้าแห่งการรอคอยแล้ว  เวลารับสมัคร 9 โมงเช้า   แต่เธอคิดว่าเธอควรไปให้เร็วหน่อยจะดีกว่า   เพราะข่าวบางภาคที่รับสมัครไปแล้วบางที่มารอ กันตั้งแต่ตี 5 -6 โมงก็มี   คิดได้ดังนั้นเธอจึงอาบน้ำแต่งตัว ตั้งแต่ 7 โมงครึ่ง  เพื่อที่จะไปถึงเวลาซัก 8 โมงเช้า (เธอไม่เห่อรีบไปแต่เช้า  เพราะคิดว่าภาคของเธอคนคงไม่เยอะมาก)   เธอเดินออกจากโรงแรมที่พักด้วยท่าทีมาดมั่น   แต่ในใจจริงๆ เธอพกความประหม่ามาด้วย ใช้เวลาเพียงไม่นานเธอก็เดินทางมาถึงสถานที่รับสมัคร เอ๊ะ นั่น  แถวกำลังตวัดมาพอดี  เธอรีบฉวยโอกาสเดินเนียนๆ แทรกเข้าไปในแถวซะงั้น  “เอาละ  ตอนนี้เราก็มีแถวเป็นของ ตัวเองแล้ว  ได้สมัครแน่ๆแล้วตู” เธอคิดในใจอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ในระหว่างที่อยู่ในแถว  หญิงสาวคิดว่าการที่จะ ทำนิ่งเฉย  หยิ่งๆ เชิดๆ เริ่ดๆ ไม่คุยกับใครนั้น  ไม่น่าจะเป็น ผลดีกับเธอเลย  เพราะถ้าหากเธอเกิด accident ปวดขี้ปวดเยี่ยว ขึ้นมาล่ะลำบากแน่นอน  เพราะใครจะมาจองคิวให้เธอล่ะ ไม่ได้สิ  คิวนี้เป็นคิวที่เธอหวงแหนนักหนากว่าเธอจะได้มา จะให้ไปเริ่มต่อคิวใหม่คงไม่ไหวแน่   จากนั้นเธอจึงเริ่มปฏิบัติการตามแผนที่เธอวางไว้   “อย่างนี้เรียกว่าแถวยาวมั้ยคะเนี่ย” เธอเริ่มบทสนทนากับ หญิงสาวที่อยู่ติดกับเธอ “อืม  ก็ไม่แน่ใจนะคะ  แต่ก็พอใช้ได้เลยล่ะค่ะ  เพราะหัวแถวอยู่ทางโน้นน่ะค่ะ” หญิงสาวคนนั้นพูดพร้อมชี้มือไปไกลทีเดียว   “มาจากที่ไหนคะเนี่ย” เธอเริ่มปฏิบัติการต่อ “เรามาจากเกาะสมุยจ้า”   “โห  ไกลนะเนี่ย”  หญิงสาวพยายามเชื่อมความสัมพันธ์ สุดฤทธิ์  หลังจากนั้นบทสนทนาก็เริ่มเป็นไปอย่างออกรส เพราะจะมีอะไรดีไปกว่าการฆ่าเวลาด้วยการเม้าท์ล่ะ (โดยเฉพาะสำหรับหญิงสาวอย่างเธอ) ขณะนี้วงสนทนา ของเธอไม่ได้มีเฉพาะหญิงสาวที่คิวติดกันอีกแล้ว   บัดนี้มันได้ขยายตัวออกอย่างรวดเร็วลุกลามยิ่งกว่า มะเร็งเสียอีก  สารพัดคำถามคำตอบที่พรั่งพรูออกมา “เธอเลือกเพลงอะไรเหรอจ๊ะ”  “เธอมาประกวดกี่ครั้งแล้ว” “อายุเท่าไหร่”  “ทำงานอะไร”  “เพลงที่ร้องยากมั้ย” “ประกวดอะไรมาบ้าง” (มีต่อค่ะ) จากคุณ : ann800 - [ 2 ม.ค. 51 16:33:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเวลาเรียบเรียง ตัดต่ดนิดหน่อยนะคะ  พอดีเพิ่งเคยลงเป็นครั้งแรก  ยังไม่สันทัดค่ะ จากคุณ : จขกท (ann800) - [ 2 ม.ค. 51 17:38:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ในขณะที่การสนทนาเป็นไปอย่างเมามัน ก็มีทีมงานเดินมาเพื่อแจกแบบสอบถามและระเบียบการ สมัครให้อ่าน  หากใครไม่รับเงื่อนไขตามนั้นก็ให้เดิน ออกจากแถวได้เลย  “โถ  ใครมันจะเดินออกจากแถวอันเป็นที่รักล่ะคะ คนเขามาสมัครเขาก็รู้กติกากันหมดแล้ว  ไม่งั้นจะมาทำส้น...เร๊อะ” หญิงสาวคิดในใจ  ไม่คิดเปล่าเธอพูดกับคนข้างเคียงด้วย  สร้างความถูกอกถูกใจให้คนข้างเคียงเป็นอย่างยิ่ง หลังจากอ่านระเบียบการสมัครแล้วก็ให้ไปรับ ใบสมัครได้เลย  (ตามคิวที่เข้ามาตั้งแต่เช้านั่นแหละ) เอาละสิ  หญิงสาวได้ยินมาว่าขั้นตอนการกรอกใบสมัครนี่ล่ะ ที่เป็นการวัดกันเลยว่าจะได้ทดสอบเร็วหรือช้า เพราะคิวที่เข้ามาแต่เช้า  เมื่อได้รับใบสมัครแล้ว คิวทั้งหมดก็จะมลายหายสิ้น  กลายเป็นคิวใหม่ทันทีสำหรับ ผู้ที่กรอกใบสมัครเสร็จก่อน   หญิงสาวไม่กังวลต่อขั้นตอนนี้เลย  เพราะเธอเป็นคน เขียนหนังสือเร็วอยู่แล้ว  แถมใบสมัครนี่เธอเคยเปิดดูในเว็บไซต์ แล้วว่าเขาถามอะไรบ้าง   ดังนั้นสบายมาก  แต่พระเจ้าช่วย ต่อให้เขียนเร็วแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์  ถ้าไม่มีปากกา (เปรียบเสมือนนักรบที่รบเก่งแค่ไหน  หากไม่มีดาบอยู่ในมือ จะไปรบกับใครได้ล่ะเนี่ย) เธอจึงเริ่มแผนต่อไปของเธอ   โดยการไปเลียบๆ เคียงๆ กับสหายคนเดิม(คิวติดกัน) ของเธออีกครั้ง  “เธอๆ  เอ่อ มีปากกาอีกซักด้ามป่าวจ๊ะ  เราขอยืมหน่อยดิ” “ได้สิ  เรามีอีกด้ามนึง  เธอเอาไปเลยก็ได้”  หญิงสาวดีใจมากที่ดู เหมือนอะไรๆ ก็ง่ายไปหมด  วันนี้มันช่างปลอดโปร่ง สำหรับเธอเหลือเกิน  แต่ก็ได้เป็นอุทาหรณ์สำหรับเธอว่า ปากกาเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับเรียลลิตี้ (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย) จากคุณ : ann800 - [ 2 ม.ค. 51 19:17:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อเธอเขียนใบสมัครเสร็จ  จึงชวนเพื่อนสาวคิวติดกัน คนเดิมให้ไปรีบส่งใบสมัครด้วยกัน  “ไป  รีบไปส่งใบสมัครกันเถอะ  เดี๋ยวได้คิวท้ายๆ กว่าจะได้ร้องก็เย็นเลยนะ  ขี้เกียจรออ่ะ” เธอชวนพร้อมอธิบายเหตุผล “เธอไปก่อนเถอะ  เรายังเลือกเพลงไม่ได้เลย  ไม่รู้จะเอาเพลงไหนดีอ่ะ”   “เฮ้ย  นี่มันจะทดสอบอยู่แล้ว  มรึงยังจะเปลี่ยนเพลงอีกเหรอเนี่ย” หญิงสาวได้แต่คิดในใจ  พร้อมกับตีสีหน้ายิ้มแย้ม “ไม่เป็นไรจ๊ะ”   เธอยังไม่ลดละในการหาเพื่อนไปยื่นใบสมัคร เพราะเธอคิดว่าต้องมีคนที่พอฝากผีฝากไข้ได้มาอยู่ใกล้ๆ กันเพื่อความอุ่นใจไว้ก่อน  เมื่อคิวติดกันไม่ได้   เธอจึงยายามชักชวนคิวถัดไป (ที่อยู่ในวงสนทนาของเธอนั่นแหละ) และแล้วก็สำเร็จ ได้มา 2 คน  ทั้ง 3 คนจึงทำการต่อแถวอัน คดคี้ยว(อีกครั้ง) เพื่อยื่นใบสมัคร ในขณะที่รอแถวเพื่อยื่นใบสมัครนั้น   ต่างคนต่างเห็นกันและกันมากขึ้น  เริ่มเห็นว่าคนนั้นสวย คนนี้หล่อ  คนโน้นขี้เหร่ บ้างแล้ว (แต่มันก็เป็นเพียงรูปลักษณ์ ภายนอก  ยังตัดสินอะไรไม่ได้) เธอคิด  เพราะเวทีนี้เขาเน้น ความสามารถ   แต่ในขณะที่เธอกำลังรอยื่นใบสมัคร ก็เห็นทีมงานถือกล้องพร้อมไมค์กำลังสัมภาษณ์วัยรุ่นผู้ชาย หน้าตาดีอยู่คนหนึ่ง  ซึ่งก็ได้ยินแว่วๆ ประมาณว่า “ครั้ง นี้ผมเตรียมตัวมาเต็มที่  มั่นใจกว่าครั้งที่แล้ว”   เธอได้ยินเพียงแค่นั้น  แต่ไม่นานก็มีข่าวเข้าหูเธอว่า (ข่าวเนี่ยมันจะมีเข้ามาเสมอ  ไม่ว่าเราอยากรู้เรื่องอะไรก็ตาม  ซึ่งก็หาแหล่งข่าวไม่เจอซักที) น้องผู้ชายคนนี้ตกรอบมาจากรุงเทพฯ จึงมาสมัครตามภูมิภาคอีกครั้ง (รายการนี้เขาไม่ห้าม  ถ้าใครตกรอบจากภาคอื่นก็สามารถเวียนไปทดสอบ ตามภาคต่างๆได้อีก) หญิงสาวเห็นแล้วก็ไม่คิดอะไรมากมาย  เพราะตามหลัก ของรายการทีวีเขาก็ต้องเลือกคนที่โดดเด่นมาสัมภาษณ์ เพื่อมาตัดเป็นตัวอย่างรายการของเขาเพื่อให้ดูน่าสนใจมากขึ้น  ซึ่งเป็นเรื่องที่เธอเข้าใจดีอยู่แล้ว   “ อ้าวน้องๆ ครับใครที่ยื่นใบสมัคร  ได้หมายเลขประจำตัวแล้ว ให้ขึ้นไปรอที่ชั้น 3 ได้เลยครับ” เสียงของทีมงานคน หนึ่งดังขึ้นมา  ดังนั้นเมื่อหญิงสาวทั้ง3 ยื่นใบสมัครเสร็จ แล้วจึงเดินทางขึ้นไปที่ชั้น 3 เพื่อรอคิวทดสอบ เมื่อไปถึงชั้น 3 แล้ว  ผู้สมัครก็จะถูกแบ่งเป็น 2 ส่วน  ส่วนแรกจะนั่งพื้น  ส่วนที่สองจะนั่งเก้าอี้  พวกนั่งเก้าอี้นี่ เป็นพวก 50 คิวแรกที่เตรียมตัวเพื่อจะเข้าห้องทดสอบ (แปลว่าใกล้มากแล้ว)  ส่วนพวกที่นั่งพื้นนี่แปลว่าคิวยังอีกยาว  เมื่อหญิงสาวมาถึงคิวนั่งพื้นได้ซักพัก  อาการประจำตัวของเธอ ก็ปรากฏขึ้น  นั่นก็คือขี้ไม่เลือกสถานที่และเวลา (ถ้าอ่านตั้งแต่ต้นคุณจะเห็นว่าหญิงสาวคนนี้พยายามตีสนิทเนียนๆ กับเพื่อนที่อยู่ข้างเคียงอยู่ตลอดเวลา  จุดประสงค์หลักของเธอ ก็คือตรงนี้แหละ) เธอจึงไม่รอช้าที่จะบอกเพื่อสาวที่อยู่ข้างๆว่า “ เราฝากคิวก่อนนะ  พอดีจะเข้าห้องน้ำอ่ะ”   “ได้จ้า” เพื่อนสาวตอบด้วยความใจดี   เมื่อหญิงสาวได้เข้าห้องน้ำตามใจปรารถนาแล้ว ในระหว่างที่เธอปฏิบัติภารกิจในห้องน้ำนั้น  เธอก็ได้ยินเสียง หญิงสาว 2 คน พูดคุยกัน “เนี่ย พี่หนูนะยังไม่ได้วอร์มเสียงเลยอ่ะ  แล้วช่วงนี้ก็ไม่ค่อยสบายด้วย เราวอร์มเสียงกันหน่อยดีกว่า  ไม่ต้องอายหรอกพี่ ” ว่าแล้วหญิงสาวคนแรกก็ร้องเพลงของตนเองอย่างไม่สนใจ คนที่เข้ามาขี้มาเยี่ยวเลยแม้แต่นิด  ทำเหมือนว่าห้องน้ำนี้เป็น ห้องของฉันคนเดียวเท่านั้น  ในระหว่างที่นั่งปฏิบัติภารกิจ ไปนั่งฟังเพลงไป  หญิงสาวก็คิดว่า “เรามีคู่แข่งคนสำคัญเสียแล้วสิ” เพราะเสียงของหญิงสาวนั้น เพราะมากทีเดียว เดี๋ยวออกไปจะต้องไปดูเสียหน่อยว่าเป็นใคร ถึงแม้จะเป็นเพลงที่ไม่ได้โชว์พาวเวอร์อะไรมากมาย   แต่เทคนิคของคุณเธอนั้นแพรวพราวทีเดียว  หญิงสาวคนนั้น ยังได้ชวนเพื่อนอีกคนให้ร้องด้วย  แต่ดูเหมือนหญิงสาวอีกคน จะอิดออดเล็กน้อย  แต่ก็ยอมร้องให้ฟังโดยดี  เมื่อร้องจบก็ขอ ตัวออกไปจากห้องน้ำก่อน  ส่วนสาวเสียงดีคนนั้นยังคงวอร์ม เสียงของเธอต่อไป(ในห้องน้ำ) โดยไม่แคร์สายตาประชาชี จากคุณ : ann800 - [ 2 ม.ค. 51 19:18:13 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หญิงสาวทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จ  เปิดประตูออกมา ยังคงเห็นสาวเสียงดีคนนั้นยืนอยู่หน้ากระจก “อ๋อ คนนี้นี่เองเหรอ” หญิงสาวคิดในใจ  เพราะเป็นคนที่เธอค่อนข้างคุ้นหน้าตั้งแต่อ ยู่ในแถวยื่นใบสมัครแล้ว (เธอค่อนข้างสูงเลยทำให้จำง่าย) เมื่อสองสาวได้มาป๊ะกันที่หน้ากระจก  หญิงสาวจึงเอ่ยปากชม “เสียงดีจังค่ะน้อง”   “ขอบคุณมากค่ะพี่” สาวเสียงดีตอบขอบคุณ เมื่อหญิงสาวเดินมาที่แถวนั่งพื้นของตัวเอง  ก็ต้องตกใจเ พราะเพื่อนของเธอหายไป  มีแต่คนที่เธอไม่รู้จัก  ซักพักเพื่อสาว ของเธอจึงตะโกนเรียก  ปรากฏว่าแถวของเธอกำลังจะได้ เข้าไปเป็นแถวนั่งเก้าอี้แล้ว (เห็นประโยชน์ของแผนของเธอหรือยัง ถ้าไม่มีเพื่อนหอบหิ้วกระเป๋าเธอไปด้วย  เธอน่าจะแย่กว่านี้) เมื่อแถวของหญิงสาวได้เรียกเข้าไปนั่งที่เก้าอี้  เธอก็สังเกตเห็นสาวเสียงดีอีกครั้ง  สาวเสียงดีคนนั้น อยู่ถัดไปจากหญิงสาว 1 แถว เท่านั้นเอง  หญิงสาว กระซิบกระซาบกับเพื่อนสาวพร้อมชี้ชวนให้เพื่อนดูว่า   ตอนเข้าห้องน้ำได้ฟังเสียงของสาวเสียงดีแล้วเพราะมากๆ  ในระหว่างที่รอเข้าห้องทดสอบ  ก็จะเห็นแถวที่ได้ทำการ ทดสอบไปแล้วทยอยเดินออกมาด้วย  ซักพักก็เห็นผู้หญิง หน้าตาดีคนหนึ่งเดินมาในแถวที่ทำการทดสอบเสร็จแล้ว  เธอเดินมาหน้าตาเศร้าสร้อย  พร้อมกอดกับแม่ของเธอ แล้วร้องไห้  ตอนนั้นหญิงสาวเห็นแล้วก็ยังงงๆ ว่าเขาเป็น อะไรของเขาเนี่ย ซักพักนึงก็มีข่าวมาว่า (เห็นมั้ยว่าข่าวมันมาอีกแล้ว   อยากรู้เรื่องไหนไม่เกิน 2 นาทีข่าวจะมาทันที  ยิ่งกว่า hot news ของ titv ซะอีก) น้องคนนี้นั้นเมื่อปีที่แล้ว  เขาได้เข้าถึงรอบ 20คน(ที่กรุงเทพฯ) ด้วยซ้ำไป  แต่มาปีนี้เขารู้ตัวว่าเขา ไม่เข้าแม้กระทั่งรอบแรกของภาค (มันก็น่าสงสัยว่าเธอรู้ตัว ได้ยังไงว่าไม่เข้ารอบ  ทั้งที่กติกาก็บอกอยู่ว่าจะแจ้งผลผู้เข้ารอบในวันถัดไป) หญิงสาวยังคงไม่สนใจต่อสิ่งรอบข้าง  ไม่ว่าใครจะดีใจ ใครจะร้องไห้อีกแล้ว  เพราะตอนนี้เธอรู้แต่ว่า  เธอตื่นเต้นมาก แต่กลับมีสิ่งหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอได้อีกครั้ง เมื่อมีกล้องพร้อมกับไมค์(อีกแล้ว)  “จะมาสัมภาษณ์ใครนะ” เธอคิด  เพราะในขณะนั้นกล้องก็แพนไปรอบๆ รวมถึงตัวหญิง สาวเองด้วย  เธอยายามทำหน้าแบบที่คิดว่าสวยที่สุดเท่าที่ จะทำได้  เผื่อว่าเขาจะเรียกเธอไปสัมภาษณ์บ้าง    ถึงแม้ไม่ได้ เข้ารอบแต่มีหน้าออกทีวีก็เอาวะ จากคุณ : ann800 - [ 2 ม.ค. 51 19:18:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขณะนั้นเองเธอก็เห็นสาวเสียงดีถอดเสื้อนอกของเธอออก  พร้อมกับเดินเข้าไปหาคนที่ถือไมค์และตากล้อง   จากนั้นก็เริ่มมีการสัมภาษณ์สาวเสียงดีอย่างจริงจัง แถมให้ร้องเพลงโชว์อีกต่างหาก  หญิงสาวคิดในใจว่า   ทีมงานนี่เก่งจริงๆ รู้ได้ยังไงเนี่ยว่าผู้หญิงคนนี้นี่ร้องเพลงดี (ทีมงานมักเลือกสัมภาษณ์คนที่โดดเด่นและมีสิทธิ์เข้ารอบ) ทั้งที่จริงๆ สาวเสียงดีก็ไม่ได้หน้าตาดีตามเสียง   เพียงแต่เป็นคนที่ดูหมดจดสะอาดสะอ้าน  สูง  หุ่นนางแบบ (ก็เท่านั้นเอง) แต่ก็เอาเถอะ  หญิงสาวคิดว่าเดี๋ยวก็คงเรียกคนอื่น สัมภาษณ์เผื่อไว้หลายๆคน  เผื่อมีคนไหนเข้ารอบจะได้มีภาพ ประกอบรายการได้   แต่หลังจากสัมภาษณ์สาวเสียงดีเสร็จเรียบร้อย   ทีมงานก็เก็บไมค์  ลดกล้องลงเหมือนจะไม่ถ่ายอะไรอีกแล้ว ความหวังของหญิงสาวดับวูบ  การจะได้ยืนให้สัมภาษณ์หน้า กล้องในฐานะตัวเก็งเป็นอันจบไป  เอ้า ไม่เป็นไร  เคยได้ยินมา (จากคนที่เคยเข้าประกวดมาก่อน) ว่าคนที่ถูกสัมภาษณ์ก็ใช่ว่าจะ เป็นคนที่ได้เข้ารอบเสมอไป  อาจเป็นแค่ไม้ประดับก็ได้   หญิงสาวยังคงคิดเข้าข้างตัวเอง เวลาแห่งความระทึกใจใกล้เข้ามาถึงทุกที เมื่อแถวของหญิงสาวถูกเรียกเข้าไป  แต่ละแถวจะถูกจัดเรียง ไว้แถวละ 10 คน  ซึ่งแบ่งเป็น 2 ห้องทดสอบ  ห้องทดสอบละ 10 คน  ห้องแรกเป็นห้องทดสอบของแถวสาวเสียงดีคนนั้น  ส่วนห้องของหญิงสาวเป็นห้องที่สอง  ห้องแรกทำการ ทดสอบล่วงหน้าไปก่อนแล้วเล็กน้อย “น้องครับเมื่อเข้าไปในห้อง  น้องเข้าไปยืนตรงมาร์คกิ้งสีเทา  แล้วเริ่มร้องได้เลย  ทุกคนมีเวลา 30 วิ  โชคดีครับ” นั่นเป็นเสียงคำอธิบายของทีมงานก่อนที่หมายเลขแรกจะถูกเรียก เข้าไปในห้อง  ลำดับต่อไปยืนรอหน้าห้องเพื่อร้องต่อได้เลย หญิงสาวนั่งรอด้วยความกระวนกระวายว่าเมื่อไหร่จะถึงคิว ของตัวเองเสียที   ในระหว่างนั้นห้องแรกก็ทำการทดสอบ เสร็จพอดี  หญิงสาวต้องเหลือบสายตาไปมองเพราะเสียง ของทีมงานดังแว่วมา “ขอบคุณน้องๆ ทุกคนมากครับ  พรุ่งนี้ทุกคนมาดูผลตอน 9 โมงเช้า  ที่บอร์ดข้างล่างนะครับ  ยกเว้นน้องหมายเลข.... รออยู่ก่อนครับ” และน้องที่ทีมงานบอกให้รอก่อนก็คือสาวเสียงดีคนนั้นนั่นเอง   หญิงสาวคิดในใจว่า “โอ้โห  อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนั้นวะ  ตอนสัมภาษณ์ก็เรียก ยายคนนี้อยู่คนเดียว  ไม่มีสัมภาษณ์คนอื่นเลย   เหมือนมันรู้ว่าคนนี้ร้องดี  แล้วมันรู้ได้ไง  แถมพอทดสอบเสร็จ ก็เรียกไว้อยู่คนเดียว  เหมือนเป็นการบอกกลายๆ ว่าคุณเป็นผู้เข้ารอบแล้วนะ  เฮ้ยอะไรกันนี่”   แต่ดูเหมือนความคิดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับหญิงสาวเพียง คนเดียวเท่านั้น  เพราะคนที่รอเข้าทดสอบในห้องที่สองต่าง ก็วิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่ทีเดียว  แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น เพราะต่างคนต่างก็ตื่นเต้นกับสิ่งที่ตัวเองจะต้องเจอข้างหน้า อยู่เหมือนกัน   เสียงผู้เข้าประกวดแต่ละคนดังลอดออกมาจาก หลืบของประตู  ตามแต่พาวเวอร์ของแต่ละคนจะทำได้   หญิงสาวพยายามเงี่ยหูฟัง  ก็รู้ได้ทันทีว่าแต่ละคนคือสุดยอด ตัวจริงเสียงจริง  เพราะเพลงที่แต่ละคนเลือกมานั้นโชว์พาวกันสุดๆ แถมมีเวลากันแค่ 30 วิ  ทุกคนจึงอัดท่อนฮุคกันเต็มสตีม (กลัวกรรมการไม่รู้ว่าร้องเพราะ)  จะมีได้ร้องมากบ้างน้อย บ้างตามแต่กรรมการจะปราณี จากคุณ : ann800 - [ 2 ม.ค. 51 19:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 และแล้วเวลาอันน่าระทึกใจก็มาถึง   เมื่อถึงคิวของหญิงสาวต้องเข้าไปอยู่ในห้องทดสอบ เธอค่อนข้างประหม่าเล็กน้อย  แต่ก็ยังจำคำของทีมงานได้ว่า  ให้ยืนตรงจุดสีเทา  เธอพยายามหาจุดอะไรก็ได้ที่เป็นสีเทา  เอาละ เธอเห็นมันแล้ว  เธอเดินตรงดิ่งเข้าไปยืนทันทีประหนึ่ง มันเป็นเส้นชัยของการวิ่ง 4 คูณ100 เมตร กรรมการมีทั้งหมด 2 ท่าน เป็นผู้หญิงทั้งคู่   เธอสบสายตากรรมการเล็กน้อย ก่อนที่จะเริ่มร้อง  เริ่มต้นเธอร้องยังไม่ค่อยเพอร์เฟ็คนัก เธอสังเกตเห็นกรรมการชี้ชวนกันดูใบสมัครพร้อมรูปถ่าย ของเธออย่างสนอกสนใจ  พร้อมกับพยักหน้าไปด้วยเหมือน พออกพอใจกับเสียงร้องของเธอ  เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้น เธอรู้สึกได้ใจเป็นกำลัง  ร้องเข้าไป  ร้องเข้าไปอีก ท่อนฮุคก็ใส่เข้าไปอย่างเต็มที่  เธอรู้สึกว่า โอ้ มันช่างเป็น การร้องที่เพอร์เฟ็คของเธอจริงๆ ให้ตายสิ  จนถึงจบวรรค ตามที่ซ้อมมา  กรรมการก็พยักหน้า  เป็นเชิงขอบคุณและให้ออกไปได้   หลังจากที่ออกมาจากห้องทดสอบ ก็มีเสียงให้กำลังใจและคำชมจากเพื่อนรอบข้างประปราย สร้างกำลังใจให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก  และแล้วทั้ง10 คนก็ทำการร้องเสร็จสิ้น  ทีมงานหายเข้าไปในห้องสักครู่ แล้วกลับออกมาพร้อมกับคำพูดประโยคเดิม   ซึ่งหญิงสาวคุ้นเคยเป็นอย่างดี  เนื่องจากเคยฟังจากห้องข้างๆ มาแล้ว แต่สิ่งที่เธอต้องการได้ยินก็คือ “ยกเว้นน้องหมายเลข....รออยู่ก่อนนะครับ” เธอนิ่งอึ้งเพื่อรอฟังประโยคนี้  ว่าจะเป็นหมายเลขอะไร เธออึ้งแล้ว  อึ้งอีก  ก็ไม่มีคำใดเล็ดลอดออกจากปากของทีมงาน  คงมีแต่เพียงคำว่า “ขอบคุณครับ”   ในใจของหญิงสาวเบาหวิว  เหมือนใจหายยังไม่รู้ “อ้าว  ไม่มีให้รอเลยเหรอ  แสดงว่า..  แสดงว่า..  ไม่น่า เขาอาจจะเรียกเป็นบางคนเพื่ออะไรบางอย่าง  คนที่เข้ารอบ อาจไม่ถูกเรียกไว้ก็ได้” หญิงสาวยังคงคิดในทางที่ดี แต่ในใจลึกๆ นั้นเธอได้ตัดสินชะตาชีวิตของตัวเองไว้แล้ว   ว่าคงไม่มีหวัง เช้าวันรุ่งขึ้นหญิงสาวเดินทางไปยังสถานที่ ที่จัดประกวดอีกครั้งเพื่อดูผลการทดสอบ  ทั้งที่ในใจก็พอจะเดา ออกว่าอะไรเป็นอะไร  แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ายังมีอีกซอกหลืบในใจเล็กๆ ที่ยังตั้งความหวังว่าจะได้อยู่  เธอเดินเข้าใกล้บอร์ดประกาศ ผลขึ้นทุกที  กะไว้ว่าจะต้องไล่อ่านรายชื่อทีละรายชื่อเหมือน ตอนลุ้นผลเอ็นท์ยังไงอย่างงั้น   ทันใดนั้นเองเพื่อนสาว ของเธอก็ตะโกนมาแต่ไกล “พวกเราไม่มีใครติดเลย”   หญิงสาวทำหน้าแห้งๆ “เหรอ”   ในขณะนั้นหญิงสาวอยากจะตะโกนด่าเพื่อนว่า “กรูอยากดูเองโว้ย  กรูอยากลุ้นเอง  ถึงกูจะตกรอบก็ตก แบบมีเสียว  ได้ลุ้น  ไม่ใช่ให้มรึงมาบอกอย่างงี้”   แต่หญิงสาวก็ยังเดินไปดูที่บอร์ดด้วยความตั้งใจเดิม ทั้งที่ไม่รู้จักชื่อใครหรอก  แต่ยังไงก็ต้องขอดูให้ได้ ว่าคนที่เข้ารอบชื่ออะไรกันบ้าง  เพื่อความสะใจของตัวเอง  ทุกคนที่เดินผ่านหญิงสาวหรืออยู่รอบตัวตอนนั้น ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่ผิดหวังทั้งนั้น  จะหาคนที่มาดูผล แล้วผ่านการทดสอบ  แสดงความดีใจก็ไม่เห็นมีซักคน  จนอดคิดไม่ได้ว่ามันไม่มาลุ้นผลตัวเองกันเหรอวะไอ้พวกนี้   แต่อย่างน้อยหญิงสาวก็ดีใจที่มีเพื่อนร่วมชะตากรรม เยอะขนาดนี้  เพราะคนสมัคร 500 คัดให้เหลือ 20 คน ภายในรอบเดียวได้นี่ต้องนับถือกรรมการอย่างยิ่งว่า มีความสามารถในการตัดสินสูงมาก  วัดเป็นเปอร์เซ็นต์คือ ตัดคนออกไป 96%  ภายในรอบเดียวได้  เพิ่งเคยเห็นจริงๆ เป็นอันว่าการมาประกวดรายการเรียลลิตี้ของเธอเป็นอันจบสิ้น  เพราะเธอคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว 1. อายุเกิน 2. ความรู้สึกที่มีต่อรายการประเภทนี้ของเธอมันไม่เหลืออีกแล้ว เมื่อได้เข้ามาสัมผัสจริง  เธอมองตัวเองเป็นแค่แมงเม่าที่หลง เข้ามาเล่นแสงไฟในกองเพลิงอันสวยงาม  หารู้ไม่ว่าแสงไฟ นี้ไม่ได้นำมาซึ่งความสวยงามในชีวิต   แต่นำมาซึ่งความปวดร้าวให้เธอต่างหาก แน่นอนรายการประเภทนี้ต้องการปริมาณ ผู้ชมจำนวนมากในการโหวต(เพื่อให้เกิดรายได้) ดังนั้นจึงต้องมีการโปรโมตรายการให้ดูมีคุณภาพ ควรค่าแก่การดูและการโหวตของผู้ชม  ยิ่งการประกวด มีผู้มาสมัครเยอะมากแค่ไหน  ก็ดูจะเพิ่มความน่า เชื่อถือต่อรายการได้มากแค่นั้น  “คัดเลือกจากผู้เข้าสมัค รกว่า10,000 คน ทั่วประเทศให้เหลือเพียง 20 คน”  ขนาด เราๆท่านๆ ฟังแล้วยังเคลิ้มว่าต้องเป็นการประกวดที่เน้นคุณภาพจริงๆ แต่ก็นั่นแหละ  เมื่อมีผู้มาเข้าสมัครเยอะ เป็นการยากที่จะคัดคนมีความสามารถให้เหลือเป็นจำนวน น้อยนิด  ในเวลาที่กำหนดเช่นนั้น  จึงไม่แปลกที่เขาจะ ต้องดันเด็กของตนเองให้มีโอกาสเข้ารอบลึกๆมากกว่า เด็กทั่วไปมาจากไหนไม่รู้  เด็กของตนเองในที่นี้หมายถึง เด็กที่อาจอยู่ในสังกัดของผู้ที่จัดรายการนี้อยู่  หรืออาจเป็น นักร้องฝึกหัดของค่ายนั้นๆ อยู่   และเพื่อให้เด็กมีแฟนคลับ ก่อนการออกเทป  การเข้าประกวดในรายการแบบนี้ จึงถือเป็นแผนการตลาดที่แยบยลมาก ซึ่งไม่อาจปฏิเสธว่าเด็กของทางสังกัดก็เป็นเด็กที่เก่ง และมีคุณภาพ  แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อีกเช่นกันว่าคนทั่วไปที่ เข้ามาประกวดเขาก็มีความสามารถมากเช่นกัน (แถมยังเสียทั้งค่าใช้จ่าย  เสียทั้งเวลา  บางคนมาจากต่างจังหวัด  แต่ก็ยอมลงทุน เพราะมีความตั้งใจจริง) เพียงแต่ไม่ได้อยู่ในแผนของผู้จัดเท่านั้น  แล้วอย่างนี้จะไม่ให้หญิงสาวเรียกตัวเองเป็นแมงเม่าได้อย่างไร  ในเมื่อตัวเธอเองก็เหมือนถูกหลอกให้มา เป็นเหยื่อการโปรโมตของเรียลลิตี้รายการหนึ่งเท่านั้น นี่เป็นเหตุการณ์จริงที่ดิฉันประสบมาเองกับตัว  ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้  ไม่ได้มีเจตนาให้รายการเขาเสียหาย  แต่อยากให้เป็นอุทาหรณ์สำหรับน้องๆที่มีฝัน  แต่บางครั้งทุกฝันก็มิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไปนะจ๊ะ  ยังไงก็อ่านเรื่องนี้กันแบบขำๆ แล้วกันค่ะ        เป็นการเขียนเรื่องสั้นครั้งแรก  ยังไงติ-ชมกันได้เต็มที่เลยค่ะ จากคุณ : ann800 - [ 2 ม.ค. 51 19:20:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาอ่านค่ะ อืม เคยเห็นเทปคนที่มาร้องบ้าง บางคนก็ไม่สมควรจะมาสมัครจริงๆ นะ ร้องยังเพี้ยนเลยอะ จากคุณ : scottie - [ 2 ม.ค. 51 20:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^^ เข้ามาอ่านครับ (คิดเหมือนกัน เล่นตัดออกทีเดียวเกือบหมด ภายในเวลาไม่กี่วัน) จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 3 ม.ค. 51 12:16:09 ]