ในชั่วโมงจนแต้ม คิดออกแต่เขียนไม่ลื่น ผมหันหน้าเข้าหาอีเมลล์เก่าๆ คอมเม้นท์เก่าในบล็อก
ที่เล่ากันสืบต่อมาว่า เป็นทรัพยากรชั้นเลิศ หยิบมาปั่น ปั้นดีๆ ก็มีมุมมองสอนใจไม่น้อย
ถึงไม่เป็นเช่นนั้น ก็ถือว่าได้ทบทวนทุกไมตรีที่ผ่านเข้ามา นั่นก็เป็นอย่างหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลง
จากยี่ห้อของบล็อก แนวทางการเขียนในสมัยเดิม อีเมลล์ช่วงแรกๆที่ส่งเข้ามากว่าครึ่ง
มีเนื้อหา ปลดภาระหรือปัดเป่าปัญหาหัวใจ
ยังนึกขำในใจ ท่านจะหาสาระความใดๆได้จากชายที่สวมเสื้อสกรีนคำว่าอกหักร้อยละเก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้า
แต่เมื่อถามมาก็ตอบไป เท่าที่พอมีมุมมองจากผู้ชายที่ครองความบริสุทธิ์จนถึงวันแต่ง
คงเป็นคำตอบที่พอถูกใจท่านเหล่านั้นอยู่บ้าง เพราะไม่เคยมีจดหมายด่าทอตอบกลับ
ลองสรุปเนื้อหาเป็นหมวดหมู่ย่อยลงมาอีกสักนิด ผมแปลกใจที่คำถามอันดับหนึ่งคือ
" จะทราบได้อย่างไรว่า คนที่เข้ามาหรือคนที่คบอยู่ด้วยเป็น คนที่ใช่ของเราจริงๆ "
ส่ายศรีษะและถอนลมจากคอ นึกในใจว่า ชีวิตนี้จะไม่พบความผิดหวังทางใจกันสักนิดเชียวหรือ
ทั้งๆที่ทราบดีว่าไม่มีสิ่งใดบนโลกสมบูรณ์พร้อมนอกจาก " ความเปลี่ยนแปลง "
รักและเปลี่ยนใจกันง่ายๆ ราวกับเป็นแฟชั่นของมนุษย์ยุคนี้ที่ต่างค้นหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิต
แน่ล่ะ- ผมชอบบอกให้ลองผิดลองถูก ค้นหาสาระของตนด้วยจิตใจของตน
จะอยู่กับใคร หยุดชีวิตตรงไหน หรือ เดินคนเดียวสบายตัว
ไม่มีใครตอบแทนได้จริงๆ
แต่ถ้าจะให้ตอบตามมุมมอง
ผมเชื่อว่า คนที่ใช่ คือ คนที่ทำให้ความรู้สึกรักยั่งยืน มิใช่ คนที่ทำให้ความรักเป็นไปตามคู่มือหรือนิตยสารฮาวทู
ลองหันไปมอง หลายสิ่งที่มีอายุยืนยาว เป็นร้อยๆ ปี เช่น ต้นไม้ใหญ่ หรือ เต่า
เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีการเติบโตและเปลี่ยนแปลง แต่ส่วนมากเรามักมองเห็นว่ามันไม่เปลี่ยน
ค่อยๆโต มีการเคลื่อนไหวน้อย จนดูเหมือนนิ่งสนิท
อยู่กับใครแล้วรู้สึกว่า เรามีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างแต่ไม่หวือหวา ไม่มีหน้ามือเป็นหลังมือ
ค่อยๆเปลี่ยนแปลง แต่ไม่รู้สึกว่าตนเองเปลี่ยนไป
ชอบกินบะหมี่น้ำใส่เฉพาะลูกชิ้น วันหนึ่ง เริ่มเห็นหมูสับผสมในชามแต่ก็ยังกินได้ตามปรกติ -อร่อยเหมือนเดิม
เป็นสุขแบบอิ่มอุ่น
รักแบบไม่รู้สึกว่าต้องทุ่มเทความรักลงไปมากๆ
สงสัยจะนามธรรมเกินไป
เอาเป็นว่า - คนที่ใช่ คือคนที่คบกับเราได้เรื่อยๆ ไม่ทำให้ชีวิตเดือดเนื้อร้อนใจมากนัก
เป็นคนที่มีเรื่องราวในคืนวันเดิมๆร่วมกัน
แล้วเมื่อมองย้อนกลับไป จะรู้สึกเหมือนอ่านนิยายเรื่องยาวที่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
สั้นๆนะ เหมือนง่าย -แต่ต้องใช้เวลาพอสมควรให้รู้สึกว่า
เป็นเพียงคนรักคนเดียวเหมือนวันที่ตกหลุมรักหรือรู้สึกว่ารัก
ยังอยู่ด้วยกันแล้วยิ้มได้ โดยไม่โกหกหัวใจของตน
พรหมลิขิต โซลเมท คู่บุญ คู่กรรม คงมีอยู่จริงๆ แต่ทวงถามกลับไปไม่ได้
ถ้าวันข้างหน้าวิทยาศาสตร์พัฒนาไปไกล จนตอบสาระเหล่านั้นได้ชัดเจน
พวกเราคงไม่ต้องลองผิดลองถูกกันอีกต่อไป
ด้วยหัวใจที่ไม่เข้มแข็ง เราคงพร้อมจะเลือกคนในอดีต
ต่อให้เป็นอย่างนั้น
เราก็คงยังถามกันต่อไปอยู่ดีว่าที่ใช่จริงๆ เป็นอดีตชาติไหน
ชาติที่ร้อยเก้าสิบเก้า หรือ ชาติที่พันหกห้าสิบเจ็ด
อย่ารักแบบปวดหัวเลยครับ
รักกันไปโดยไม่ต้องคิดมากดีกว่า
แทนที่จะไปตามหาคนที่ใช่
มาทำตัวให้เป็นคนที่ใช่สำหรับ" กันและกัน "เข้าท่ากว่าครับ
เมื่อยังรักและดีต่อกัน
มันก็ " ใช่เลย ใช่แล้ว โอ พระเจ้า เธอใช่มาก ฯลฯ "
จากคุณ :
กาแฟสอง 
- [
3 ม.ค. 51 13:35:06
]
>> แด่ทุกชีวิตที่กำลังมองหาใครสักคน <<
