พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้และเมื่อวาน - It will be better tomorrow
ไม่น่าเชื่อว่า จะนำวลีเสริมสร้างกำลังใจชุดนี้มาใช้ในงานเขียน
โดยส่วนตัวชอบและชื่นชม - ทำวันนี้ให้ดีที่สุดมากกว่า
พอลองนึกดูดีๆ กว่าคนเราจะรู้ว่าวันนี้ดีที่สุดหรือไม่ ต้องรอจนวันนี้กลายเป็นเมื่อวาน
แล้วมองย้อนกลับมา พิจารณาดูดีๆว่า จะยิ้มหรือร้องไห้ไปกับมัน
เสียใจภายหลัง หรือ จะเก็บกอดวันเวลาเอาไว้ แล้วแต่ข้อสรุปของแต่ละชีวิต
ภาพบางภาพเราก็อยากฉีกทิ้ง บางภาพนำมาขยายและติดข้างฝา
บางรายยอมรับความจริงไม่ได้
เอาไปแต่งด้วยกระบวนการ " รีทัช "
ตัวอย่างที่ดี คือ ตามหน้าปกนิตยสารบันเทิง แถวหน้าอกหน้าใจของดาราขึ้นปก
พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้และเมื่อวาน - It will be better tomorrow ( อีกครั้ง )
เป็นวลีที่ต้องเผลอหลุดปากไปทุกทีเมื่อคุยกับหลายชีวิตที่ตกในห้วงท้อแท้
เพราะในห้วงนั้นกำลังย่ำแย่ อ่อนแรง เมื่อยล้า
ผมชอบบอกให้กลับไปนอนสักตื่น ค่อยกลับมาคุยกันใหม่
พอได้พักผ่อน นอนหลับ มีแรง พรุ่งนี้ย่อมรู้ตัวและมีสติดีกว่าวันนี้
ชีวิตก็จะดีขึ้นด้วย
ผมชอบวันพรุ่งนี้ ตราบใดที่ยังมีอยู่ เราก็ยังมีความหวังและความฝัน
หลายคนฟูมฟายว่า
ชีวิตของเขาไม่มีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว หรือไม่ก็
พรุ่งนี้ก็คงเหมือนวันนี้ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก
รอให้ถึงวันพรุ่งนี้แล้วค่อยว่ากันดีกว่า เพราะว่า
พอพรุ่งนี้มาถึงจริงๆ เราอาจจะรู้สึกว่า วันนี้มันดีกว่าเยอะ
ในมุมมองแบบแยกส่วน เราต่างมี เมื่อวาน-วันนี้-วันพรุ่งนี้
ทั้งๆที่ความจริง ต่างเป็นคืนวันของเราทั้งหมด
เราควรดูแลทุกส่วนสัดอย่างเท่าเทียมและสุดหัวใจ
ดูแลเมื่อวาน - มันผ่านไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ แต่เราปรับมุมมองและเรียนรู้จากมันได้
ใส่ใจวันนี้ - จนกว่าจะเข้านอน ยังอยู่กับเราเสมอ กิน นอน เดิน นั่ง อย่างระวังเต็มที่
ห่วงใยอนาคต -มีความน่าจะเป็นรออยู่มากมาย เลือกเอามาแต่ความน่าจะเป็นที่ดี
ให้ความเท่าเทียมแก่ทุกส่วน แล้วทุกส่วนจะดูแลกันเอง
นามธรรมอีกแล้ว
ตัวละครในภาพยนตร์ที่ผมชอบเรื่องหนึ่ง ชื่อ มาร์ล่า ซิงเกอร์
เธอมีปรัชญาชีวิตแปลกๆ คือ เรามีโอกาสที่ความตายจะมาหาได้ทุกขณะ ที่แปลกคือไม่ยอมตายเสียที
คนเราตายยากกว่าที่คิด
ลองเอากระดาษขาวมาแผ่นหนึ่ง แล้วสมมติจำนวนปีที่เหลืออยู่ในชีวิต
สมมติว่าเป็น 20 ปี ตีตารางทั้งหมดยี่สิบช่อง แล้วเขียนปี พ.ศ. หรือ ค.ศ. กำกับลงแต่ละช่อง
แล้วระบายสีดำลงไปในช่องตารางของปีที่เราคิดว่าจะใช้ชีวิตอย่างมืดมน
ไม่มีวันพรุ่งนี้อีกต่อไป
ผมให้เวลา 30 วินาที แล้วลองมองดูดีๆ
จำนวนช่องสีขาวหรือดำมากกว่ากัน
ถ้าอย่างหลังมากกว่า
ขอให้เอาจำนวนช่องสีดำคูณด้วยสิบสองและสามร้อยหกสิบห้าวัน
แล้วนึกถึงวันเวลาที่เจ็บปวด ที่คิดว่าไม่มีวันพรุ่งนี้
นิ่งสักนิด แล้วถามว่าจะเจ็บแบบนี้ไปอีก ( จำนวนช่องสีดำคูณด้วยสิบสองและสามร้อยหกสิบห้าวัน ) ครั้ง
ทนได้ไหม
จะเจ็บปวดด้วยเรื่องเดิมๆไปอีกนานเท่านั้นหรือไร
จะร้องไห้เพราะคนๆเดียวไปอีกนานเท่านั้นหรือไร
เอาเถอะครับ ลองสร้างภาพความหดหู่ของตัวเอง
แล้วโปรดกาเครื่องหมายถูกหน้าหัวข้อต่อไปนี้
.... Positive thinking
.... Negative thinking
.... Realistic thinking
และ เอ่อ
.... Sadistic thinking
จะเลือกอะไร จะไปทางไหน โปรดระลึกได้ด้วยตนเอง
แต่ถ้ายังทำไม่ได้ ก็บ่นให้ผมฟังไปเรื่อยๆก็แล้วกันครับ
จากคุณ :
กาแฟสอง 
- [
4 ม.ค. 51 14:57:34
]
พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้และเมื่อวาน - It will be better tomorrow
