ความคิดเห็นที่ 2 .. หลังจากไล่ต้อนทโมนหนึ่งตัวไปอาบน้ำแต่งตัวสำเร็จ  คุณชายรูปหล่อก็หิ้วปีกเพื่อนรักลงไปจากคอนโด  แล้วจับยัดเข้าไปในปอเชต์คันงามสีแดง “นี่มืงจะพากูไปไหนวะ”  สองมือของบดินทร์อยู่ติดกันและเวลาขยับมีเสียงกรุกกริก  “แล้วไอ้เชี่ยนี่คืออะไร”   “กุญแจมือไง” “มืงเอามาจากไหน  เอามาใส่กูทำไม  มืงจะเอากูไปขายหรือเปล่าวะ  ว้าก..ปล่อยกูลงไปจากรถเดี๋ยวนี้” “เงียบ ๆ หน่อย  คนเขามองหมดแล้ว  หน้าอย่างมืงเอาไปขายคงไม่ได้เท่าไหร่หรอก  กูแค่อยากลงโทษ” “ข้อหา?” “กวนส้นทีนกูเมื่อเช้าไง” “ชิชะ  ไอ้คนเจ้าคิดเจ้าแค้น” “หึหึ  หุบปากไป  อย่าให้กูต้องใช้ไอ้นี่นะ”  คีรียื่นของเล่นอีกชิ้นให้ “เทียน?  สีดำด้วย  เอามาจากไหนอีกเนี่ย” คนถูกถามยิ้มกริ่ม  แล้วถอยรถออกจากซอง  ปล่อยบดินทร์ลูบ ๆ คลำ ๆ แท่งใหญ่ ๆ ในมือตามใจชอบ  (เพื่อกันความเข้าใจผิด  แท่งเทียนครับ) สักพักคีรีก็ยอมไขกุญแจมือให้  เพราะไอ้เจ้าตี๋บ่นว่าคันโน่นคันนี่จะเกาก็ไม่ถนัด  ที่ร้ายที่สุดคือขอให้เขาเกาให้  แล้วเกาตรงไหนไม่เกาให้ไปเกาไอ้นั่น “ก็กูคันจริง ๆ นี่หว่า”  หนุ่มหน้าใสปากแดงเกี่ยวขอบกางเกงขึ้นแล้วล้วงมือเข้าไปเกาอย่างไม่อายฟ้าอายดิน  ลมพัดฉิวระหว่างที่รถกำลังแล่นอยู่บนทางด่วน  “แล้วนี่เรากำลังจะไปที่ไหนกันวะ” “โรง’บาล” แค่ฟังบดินทร์ก็ใจคอไม่ค่อยดี  “ไปเยี่ยมใคร  ใครเป็นอะไร” “ไปเยี่ยมเตี่ยมืง” “เฮ้ย  มืงว่าไงนะ!!!” “ไอ้ตี๋!”  คีรีร้องอย่างตกใจเมื่อเพื่อนของเขามาเขย่าแขนแล้วบีบไว้แน่น  ปอเชต์แดงหักบิดไปมาฉวัดเฉวียนอย่างน่ากลัว  รถเก๋งอีกคันข้าง ๆ ไม่ได้สำเหนียกว่าเกิดอะไรขึ้น  เมื่อเห็นปอเชต์แดงเบียดเข้ามาในระยะกระชั้นชิดก็หักหลบ  ..แต่ดูจะช้าเกินไป คีรีหักพวงมาลัยหลบอย่างเต็มความสามารถ  เสียงครืดพร้อมกับประกายไฟกระจายระหว่างตัวถังรถทั้งสอง  บดินทร์ซึ่งตะลึงอยู่ก็ถูกแรงเหวี่ยงกระชากไปให้ติดเบาะ  ดีที่เขาล็อกเข็มขัดนิรภัยจึงไม่กระเด็นไปไหนต่อไหน รถเก๋งสีบรอนซ์บีบแตรลั่น  คีรีค่อย ๆ ชะลอความเร็ว  แล้วตีวกเข้าข้างทาง  รถคันนั้นแซงข้ามไปจอดดักหน้าราวกับว่ากลัวเขาจะหนี  ทายาทสกุลมัญจาโรก้าวลงจากรถก่อน “อุ๊ย”  เสียงคนในรถเก๋งสีบรอนซ์อุทาน “รู้จักเขาด้วยเหรอ”  ใครสักคนที่นั่งข้างหลังขนาบข้างเจ้าของเสียงถามอย่างไม่สบอารมณ์  เพราะเห็นได้ชัดว่าคู่กรณีเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี “รู้จัก”  เสียงหวานตอบอย่างมั่นใจ  “คีรี  มัญจาโร  ทายาทนักการเมืองดัง  ใครจะไม่รู้จัก” คู่สนทนาจึงเหลียวหลังมองผ่านฟิล์มกรองแสงดูให้ชัด ๆ  จริงด้วย  ทำไมเขาจำไม่ได้นะ  ลูกของไอ้หิรัญมันโตถึงขนาดนี้แล้วหรือนี่ ก๊อก ๆ คีรีเดินมาเคาะกระจกข้างของเก๋งตอนหลัง  เมื่ออีกฝ่ายยังไม่มีทีท่าว่าจะออกมาเจรจา ในเก๋ง  คนขับรถทำท่าจะออกไป  แต่คนที่นั่งตอนหลังยกมือห้าม “ไม่ต้อง  ฉันออกไปเอง” ประตูรถเปิด  พร้อมกับร่างของชายวัยสี่สิบปลาย ๆ  เส้นผมของเขาเป็นสีดำสนิท  แต่คีรีมองปราดเดียวก็รู้ว่าไปย้อมมา “คุณ..”  คีรีเอ่ยค้างเหมือนต้องการให้อีกฝ่ายแนะนำตัวก่อน ผู้สูงวัยกว่าฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์แบบหมาป่า  “ผมมังกร  ไวทยแสนยากร  นึกไม่ถึงว่าหนุ่มเจ้าสังคมเนื้อหอมอย่างคุณคีรีจะชอบขับรถซิ่ง” คีรียิ้มในหน้า  เขาตอบอย่างระมัดระวัง  “อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอครับ  ไม่จำเป็นว่าจะต้องซิ่งหรือไม่” “แล้วเธอคิดจะทำอย่างไรกับอุบัติเหตุครั้งนี้” “ก็แล้วแต่ว่าคุณจะเรียกร้องค่าเสียหายเท่าไหร่” “สามสิบล้าน” “หา!!”  คนที่อุทานคือบดินทร์ซึ่งเดินเข้ามาใกล้จนได้ยินถนัด  “เจ่กเล้ง”  เขาร้องเรียกอีกฝ่าย  “มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอ  แค่รถสีถลอกเท่านั้นเอง” “เวลาสำหรับฉันเป็นเงินเป็นทองนะอาตี๋”  มังกรยกรอยยิ้มเยาะ  “ยิ่งตอนนี้ฉันนั่งตำแหน่งประธานเครือกุหลาบเก้า  เวลาของฉันก็ยิ่งสำคัญ” “อะไรกัน”  เจ้าตี๋อ้าปากจะซักไซ้  เขายังไม่ทราบเรื่องนี้   คีรียกแขนขวางไว้ไม่ให้เพื่อนของเขาเข้ามายุ่งอีก “เวลาของผมก็สำคัญเหมือนกันนะครับ”  คนหน้าคมพูดยิ้ม ๆ ก่อนรุกไล่ต่อ  “ถ้าผมไม่อยากเสียเวลาผมก็แค่ทิ้งนามบัตรไว้ให้คุณติดต่อเรียกค่าเสียหายภายหลัง  แต่ผมไม่ทำ  เพราะผมมีมารยาทมากพอ” ใบหน้าของมังกรกระตุกนิดหนึ่ง  “หึ  ก็ได้  ฉันเองก็ไม่อยากมีเรื่องราวให้พวกนักข่าวเขียนขายเหมือนกัน  เอาเป็นว่าฉันจะส่งบิลไปให้เธอภายหลัง” “งั้นก็แค่นี้ใช่ไหมครับ  ผมจะได้พาแฟนของผมไปทำธุระต่อ”  คีรีโอบไหล่ของแฟนกำมะลอเอาไว้  พวกเขากำลังจะหันกลับไปขึ้นรถของตนเอง “ยังไม่จบ”  เสียงแหลมเสียดหูบ่งบอกถึงอารมณ์ของคนที่ผลุนผลันออกจากเก๋งบอรนซ์มา “บอย!”  คีรีอุทานอย่างไม่เชื่อสายตา   แต่มังกรหน้าซีด  เขาขมวดคิ้วจนปลายคิ้วแทบจะผูกโบว์กัน “มีความสุขกันจริง ๆ เลยนะ”  น้ำเสียงเจือด้วยความเกลียดชังเต็มที่ “ใช่ครับ  มีความสุขมาก  เมื่อกี้ตี๋เขาก็หยอกผมแรงไปหน่อย  เลยเสียหลักนิดนึง”  คีรีตอบพลางหรี่ตามองราวจะรอดูว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหน “นี่ตี๋..”  บอยเรียกชื่อของคนข้าง ๆ ของคีรีด้วยเสียงอ่อนหวาน  “บอยจะบอกอะไรให้นะ  ว่าคีเค้าน่ะ  มีความลับอะไรบางอย่าง...” แขนที่โอบไหล่ของบดินทร์อยู่เกร็งสั่นราวกับพายุก่อนจะก่อตัว  ใบหน้าของคีรีแดงก่ำอย่างที่เขาไม่เคยนึกว่าจะเป็นไปได้  เจ้าตี๋ไม่เคยเห็นเพื่อนของเขาโกรธจัดขนาดนี้มาก่อน  ความเกรี้ยวกราดภายใต้ท่าทีเรียบนิ่งทำให้เขากลัวคีรีอย่างบอกไม่ถูก “พูดจบหรือยังครับบอย”  ดวงตาของคุณชายวาวโรจน์  “ถ้าจบแล้วก็ขอตัวก่อนนะครับ  แฟนผมเขาไม่ถูกกับเรื่องไร้สาระพรรค์นี้เท่าไหร่” หนุ่มหน้าหวานกลืนน้ำลายเข้าไปอย่างยากลำบาก  เขาก็กลัวคนตรงหน้าเหมือนกัน  ไม่นึกว่าจุดอ่อนที่เขาตั้งใจจะเอามายั่วจะทำให้อีกฝ่ายโกรธจัดขนาดนี้ “หะ..เฮอะ  งั้นก็คอยดูกันต่อไป”  ว่าแล้วก็ขยี้เท้าแล้วสะบัดหน้ากลับเข้าไปนั่งในรถตามเดิม “ผมไปก่อนนะครับคุณมังกร”  คีรีก้มหัวให้นิดหนึ่ง  แล้วเปิดประตูผลักเจ้าตี๋เข้าไป  ถึงค่อยเดินอ้อมเข้าไปนั่งตรงเก้าอี้คนขับ ปอเชต์แดงแล่นอ้อมไปแล้ว  คนที่เข้ามาในรถคนสุดท้ายกระแทกประตูปิดปังอย่างมีโทสะ “เธอออกไปทำไมห๊ะบอย  แล้วอย่างนี้ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” “แล้วทำไมป๋าต้องกลัวด้วยล่ะ  เขาไม่รู้สักหน่อยว่าเราเป็นอะไรกัน” “โกหก!”  มังกรตวาดลั่นรถ  “แกต้องเคยมีอะไรกับไอ้คีรีมาก่อนแน่ ๆ ถึงทำท่าหึงหวงขนาดนั้น” “โอ๊ย  เบื่อคนแก่คิดมากน่ารำคาญ  แค่คนรู้จักมาทักทายกันทำเป็นหึง  ทีหลังจับบอยมัดขังไว้กับห้องซะเลยสิ  ถ้าไม่อยากให้เจอหน้าคนอื่นนักน่ะ”  น้ำเสียงแง่งอน  ใบหน้าก็หันไปเท้าคางมองนอกหน้าต่างรถ  ไม่นานมังกรก็ต้องกลับมาง้อ  เพราะฤทธิ์รักปักอกที่มีให้ต่อหนุ่มรุ่นลูก .. จากคุณ : ปฤษณะ - [ 5 ม.ค. 51 01:42:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วยหากระทู้เก่า ๆ ให้ค่ะ เกือบปีเลยนะคะที่หายไป Happy New Year ค่ะ   จากคุณ : ning_nk >>> อา...ขอบคุณมากครับ  ผมค้นหามะเจอ  งื้ด ๆ สุขสันต์ปีใหม่เช่นกันคร้าบ >,< เย้ย เรื่องนี้.... แค่ชื่อก็สยิ้วกิ้วแล้ว ฮ่าๆๆๆ น่ารักดีคับ จากคุณ : แบทแมนน้อย (X RoBiN) >>> อิอิ  ชื่อตอนครับที่สยิวกิ้ว  เนื้อเรื่องมะสยิวเท่าไหร่  *0* แวะมาเยียมแน่ะ สารภาพว่า ลืมไปหมดแว้วว จากคุณ : กริชครับผม >>> อ๋า  ลืมหมดแล้วเหรองับ  แต่ก็ดีใจหลายครับที่พี่กริชยังแวะมาเยี่ยมกัน หายไปนานเลยนะคะ พอเห็นก็เลยรีบเข้าอ่านเลย มิผิดหวังที่รอคอย จากคุณ : vannessia (vannessia) >>> ช่วงสอบขอรับ  ติดการ์ดเกมงอมแงมอีก  =_+" เลยงานไม่เดิน  งื้ด ๆ หายไปนานมาก นานจนลืมไปแล้ว ต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่ จากคุณ : ไข่มุกน้อย >>> ง่า  ครับผม  คราวนี้มะหายแล้วครับ  จบแน่ๆ  (หวังว่านะ T^T) จากคุณ : ปฤษณะ - [ 5 ม.ค. 51 01:47:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ช่างระหว่าง คห.1  กับ คห.2  โดนลบครับ  เดี๋ยวลองเอามาลงตรงนี้นะ  อ่านย้อนสักนิด  จะได้เรื่องต่อกัน  -*- ***เครียดครับ  พยายามลงสามรอบแล้วโดนลบตลอด  ไม่รู้มีข้อความไปหมิ่นเบื้องสูงลิบลิ่ว (พวกคoมoชo) ตรงไหนถึงเด้งหาย เดี๋ยวปั๊ดเรียก เปรมติ้น  ซูลาน้อนท์  มาเคลียร์หรอก งั้นขออนุญาตลิงค์ไปเว็ปอื่นเฉพาะใจความส่วนนี้เพียงส่วนเดียวนะครับ  ทำเป็นไฟล์ภาพไม่ไหวล่ะ  ง่วงจัด http://my.dek-d.com/narcis/story/viewlongc.php?id=75981&chapter=41 นี่ครับลิงค์   อ่าน คห.1 ก่อน  แล้วอ่านอันนี้  แล้วค่อยอ่าน คห.2  จะต่อกันพอดีครับ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 5 ม.ค. 51 02:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มารายงานตัวว่าอ่านจบตอนที่หนึ่งแล้ว เย้เย ไอ้ คคห ที่หายไป ลองกดไปดูแล้ว ก็หาไม่เจอเหมือนกัน ว่ามันติดอะไร โถๆๆ อย่าหงุดหงิดเลยนะ  มันเป็นความจำเป็น อ่านหน้านั้นจากเด็กดีก็ได้ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 5 ม.ค. 51 19:44:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หวัดดีครับ เพิ่งมาอ่าน   สนุกดีครับ  รออ่านตอนต่อไปน๊า จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 6 ม.ค. 51 01:01:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รายงานว่าจบตอนที่ 2 อ่างกะปิฯ ขำ เปลี่ยนถุงเท้า มากๆ คิดได้ไง อย่าบอกนะ มาจากชีวิตจริง อิๆ ป.ล. เขียนเรื่องนี้สนุกมาก ชอบ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 6 ม.ค. 51 19:56:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คห.หาย แงๆๆๆๆ ต๋อง บอกตามตรง ลืมไปเลย ว่าเราเขียนค้างไว้ หวังว่า คงจะไม่ดองเค็ม อีกนะ จากคุณ : beemanufan - [ 7 ม.ค. 51 18:42:33 ]