ความคิดเห็นที่ 1 ลิงค์นิยาย รถประจำทางสายนี้ยังมีรัก (Y) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6038968/W6038968.html ตอนพิเศษ “ชีวิตคู่” คำนี้รวมอะไรได้หลายๆอย่างในการใช้ชีวิตของคนเรา เวลาจะทำอะไรหรือคิดเห็นวางแผนอะไร เราก็ต้องมองถึง “คู่” ของเราว่าเขาจะเป็นอย่างไร เขาจะคิดอย่างไรต่อการตัดสินใจของเรา อย่างนี้ก็ลำบากหน่อยนะครับแต่ก็ต้องนึกถึงเสมอ เพราะเวลาที่เรามีปัญหาอะไร เขา เองก็ต้องมาช่วยเหลือหรือต้องมาช่วยคิดหาทางออกกับเราไปด้วย ชีวิตคู่มีหลายมิติครับมีความเหมือนหรือไม่เหมือนแตกต่างกันไป ของผมเองก็อีกแบบหนึ่งเท่าที่มาบอกให้ฟังกัน ชีวิตของผมยังคงดำเนินเป็นไปอย่างปกติครับ แต่ที่ว่าปกติก็มีความต่างไปจากก่อนบ้างเพราะตอนนี้มีโปรเข้ามาให้ผมต้องคิดเผื่อ ทำเผื่อไปทุกนาทีเสียแล้วยิ่งมาอยู่ด้วยกันผมยิ่งเหมือนมีโปรเป็นเงาตามตัว ไปไหนมาไหนก็จะมีโปรตลอด ยกเว้นแต่เวลางานเท่านั้นล่ะครับที่ผมจะห่างจากโปร จะว่าไปแล้วช่วงนี้ผมก็ห่างๆกับโปรนิดหนึ่งเพราะเป็นช่วงใกล้สอบปลายภาคของโปรแล้ว โปรจะกลับค่ำเป็นพิเศษ ช่วงวันหยุดสอบก็จะออกไปติวกับเพื่อนน่ะครับ ทำให้ผมมีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น (พูดเหมือนกับว่ารำคาญโปรเลยเนาะครับ) ผมเองก็ได้ขึ้นรถเมย์ไป-กลับทำงานเองโดยไม่มีโปรไปส่งแต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไรหรอกครับ ปล่อยโปรตื่นสายๆล่ะเพราะถ้าปลุกให้มาส่งผมท่าจะเสียเวลา เพราะเจ้าตี๋โปรปลุกยากที่สุด ผมยังขับรถเองไม่เป็นครับ เคยหัดกับโปรหนหนึ่ง ก็ไม่เอาแล้วครับ วันหยุดวันหนึ่งผมตั้งใจว่าจะลองหัดขับรถเสียหน่อยเลยบอกโปรว่าให้ช่วยพาขับหน่อย ใช้ที่จอดรถกับทางรอบๆคอนโดน่ะะครับ “พี่หนึ่ง ดันเกียร์ไปที่ตัว D นะ” “นี่น่ะเหรอ” “ช่าย แล้วจำไว้นะว่าเกียร์ไหนทำอะไร” “อ่า....” “นี่ เวลาเปลี่ยนเกียร์อย่าก้มไปมองเกียร์สิ” “ก็มันไม่เคยนิ” “แหม่ มันก็ไล่ๆๆกันอ่าแหละคับ เกียร์อ่ะ อ่ะ ไหนลองเหยียบคันเร่งนะ อันขวาสุด” “อืม...” ทันใดนั้นรถเจ้ากรรมมันก็กระตุกๆ ไปหน้าทีละหน่อยๆ “โอย เพ่ เหยียบมันไปเลยอย่าไปกลัวมันเดะ” ผมก็ทำตามที่โปรบอกรถมันก็พุ่งไปอย่างเร็ว แต่ไม่เร็วนักครับจนถึงทางเลี้ยว “พี่หนึ่ง หักพวงมาลัย หักพวงมาลัยเลี้ยวสิ!!” “อ่ะ อ่ะ...” “หักอีกเดี๋ยวไม่พ้น โอ้ยยยย บอกให้หักอีก” “ก็หักแล้วไง” “ก็มันไม่พ้นอ่ะ” ตอนนี้ผมเลยเหยียบเบรกทันที จนรถกระตุกอย่างแรกหยุดอยู่กับที่ ยามแถวนั้นก็ออกมาดูกันใหญ่ คงคิดว่าเกิดอุบัติเหตุมั้งครับ “โหย ลงไปเลยๆ  ไม่ต้องหัดละ” “อ้าว ไมพูดงี้ล่ะ” “กลัวไปชนใครเค้าอ่าเดะ” “เออนะ ถ้าคนมันขับเป็นจะมาให้สอนไหม” “ไม่ต้องหัดละ ไปไหนเดี๋ยวผมพาไปเอง เฮ้อ...” “อ้าว ถ้าเราเป็นอะไรพี่จะไปไหนมาไหนยังไง” “ก็ไปขึ้นสายสาม ไม่ก็สายสามห้า” “อะไรสายสามกับสามห้า” “ก็สามล้อ กะ แท็กซี่งาย หูยแค่นี้ก็ไม่รู้จัก” “แล้วนี่จะสอนต่อไหม ไม่สอนพี่จะขับเองคนเดียว” ผมเองเริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นมาแล้ว “โหย เพ่จะเอารถผมไปเข้าอู่ไหนหรือไงน่ะ เรื่องไรจะให้ขับคนเดียว” จากนั้นโปรก็สอนผมต่อครับ ตระโกนบ้าง ว่าบ้าง สรุปแล้ว  แฮะ แฮะ ผมก็ยังขับไม่ได้อยู่ดีครับ โปรหมดความอดทนกับผมเสียก่อน ผมเองก็หัวเสียอยู่ไม่น้อยเลยไม่หัดมันละ ตอนนี้โปรกลับค่ำๆผมจะไปไหนมาไหนก็ต้องไปรถเมย์บ้าง แท็กซี่บ้าง ก็ลำบากหน่อยครับ แต่โดยมาแล้วผมก็จะพยายามทำธุระให้เสร็จก่อนกลับจากถึงห้องในวันทำงาน ถ้าถามว่าผมกับโปรเป็นอย่างไรบ้าง แน่นอนครับมีทะเลาะกันเป็นปกติ แต่ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ ส่วนมากเรื่องเล็กๆและสุดท้ายผมก็รู้ว่าโปรต้องง้อผม (หรือผมใจอ่อนมากกว่ากันแน่นะ) ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์จะเป็นวันที่ผมจะเคลียร์เรื่องงานบ้านทั้งหลายงานกวาดถู ทำความสะอาดนี่ก็เป็นเรื่องของผม เรื่องรถเรื่องบางอย่าง(ซึ่งผมพยายามนึกอยู่ว่าเรื่องอะไรบ้างแต่ก็นึกไม่ออก ฮ่ะ ฮ่ะ) ก็ให้โปรรับผิดชอบไป ที่จริงโปรบอกว่าจะให้แม่บ้านที่บ้านของโปรมาช่วยทำให้วันหยุด อาจจะจ้างพิเศษ แต่ผมบกว่างานแค่นี้ผมทำได้ไม่ได้มากมายอะไร เรื่องซักผ้ารีดผ้าก็จ้างอยู่แล้ว ผมเลยขอทำเองดีกว่าจะได้ไม่ต้องเสียเงินจ้างอีก ที่จริงเรื่องผ้านี่ผมจะซักจะรีดเองด้วยนะครับ แต่เจ้าตี๋โปรบอกว่าจะออกค่าซักค่ารีดให้ถ้าจ้างตอนแรกผมก็ไม่เอาด้วยหรอกครับ เงินเดือนผมน้อยหารไปท่าจะแย่ แต่โปรก็บอกว่าถือว่าเป็นค่าจ้างทำความสะอาดห้อง ก็เลยแล้วไป วันนี้ก็เหมือนกับวันหยุดสุดสัปดาห์ทุกครั้งที่ผมจะต้องมากวาดห้อง ถูห้อง ล้างห้องน้ำ ส่วนโปรผมไล่ให้ไปล้างรถและเช็ครถด้วยน่ะครับ ไม่อย่างนั้นอย่าหัวงเลยว่าเรื่องรถจะเรียบร้อย ตอนที่ผมกำลังถูห้องอยู่นี่เองก็มีเสียงออดประตูดังขึ้นผมคิดว่าโปรคงกลับมาแล้วเลยไปเปิดประตูให้ ที่ไหนได้กลับเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งน่าตาใกล้ๆกับโปรมากๆแต่ไม่ใช่โปร “เดซ้อ” “ซ้อ...???” “อ้าวหรือว่าไม่อยากเป็น นี่ไม่คิดจะให้แขกเข้าห้องเหรอ” ผมเลยหลบทางให้ไอ้ตี๋นี่เข้ามาในห้อง นี่คือน้องชายแท้ๆของโปรครับคงจะจำกันได้ว่าโปรมีน้องชายคนหนึ่ง ตอนนี้เพิ่งเรียนม.ปลายครับ ที่จริงก่อนหน้าผมไม่ค่อยจะเจอเท่าไหร่หรอกครับ มารู้จักกันมากขึ้นตอนที่ผมมาอยู่กับโปรนี่ล่ะ ผมเพิ่งเห็นว่าเขาเข้ามาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าใบพอสมควร “เฮ้อ กว่าจะมาถึง” “แล้วนี่ไปไหนมาเหรอกอล์ฟ” “จะไปไหนล่ะพี่ ก็มาจากบ้านนี่ละ” “อ้าวแล้วจะไปเที่ยวไหนเหรอ เอากระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย” “ก็จะมาอยู่ด้วยอ่ะ” “เฮ้ย มาอยู่ยังไง” “ก็มากินนอนนี่ไงพี่ เค้าเรียกว่าอยู่” “แล้วไม่อยู่บ้านล่ะ” “เบื่อป๊า” “เหอ ทะเลาะกันเหรอ” “ป๊าแหละชวนผมทะเลาะ” ไม่ทันจะคุยอะไรต่อเสียงออดประตูก็ดังขึ้นอีกที ผมเลยเดินไปเปิดประตูแล้วก็เจอเจ้าตี๋โปรยืนอยู่ “อ่า  ร้อนๆจังเลย” แล้วตาโปรก็เหลือบไปเห็นกอล์ฟน้องชายของตัวเองนั่งอยู่ในห้อง “เอ้ย  มาไม มีไร” “จะมาอยู่กะเฮีย” “จะมาอยู่ได้ไง เฮียอยู่กะพี่หนึ่ง” “หวงเหรอ กอล์ฟไม่ชอบซดถั่วเหมือนเฮียหรอกน่า” “ไอ้!!!!!!” ว่าแล้วสองตี๋ก็เริ่มตีกันเอง ผมก็เพิ่งรู้นี่ล่ะว่าพี่น้องคู่นี้ก็เป็นคู่กัดกันดีดีนี่เอง ผมเลยต้องจับแยกทั้งคู่แต่ก็แยกไม่ได้สักทีน่ะครับกอล์ฟก็ยิ่งมาหลบที่หลังผมโปรก็พยายามที่จะดึงกอล์ฟออกมา จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์มือถือของโปรดังขึ้น ศึกเลยหยุดลงชั่วคราว “ครับม๊า ช่าย มันอยู่เนี่ย อ่อ ถึงว่ายกกระเป๋ามาด้วย โหย ม่ายเอาครับม๊า เดี๋ยวโปรจับมันไปบ้านเอง อ่ะ ม๊า ไม่เอา” สักพักโปรก็หลบไปคุยทางอื่น ปล่อยผมกับกอล์ฟยืนอยู่อย่างนั้น ไม่นานโปรก็เดินมาหาผมพร้อมทั้งยื่นมือถือของโปรให้ผม “พี่หนึ่ง ม๊าคุยด้วย” ผมก็รับมาโดยดีครับ “สวัสดีครับแม่” “เดี๋ยวม๊าฝากน้องด้วยนะหนึ่ง คงอยู่ด้วยสักอาทิตย์สองอาทิตย์” “อ่ะครับ  ได้ครับ” “ไงถ้าน้องทะเลาะกันก็บอกม๊านะ เดี๋ยวม๊าจัดการให้” “ครับๆ  ได้เลยครับ” แล้วคุณแม่ของโปรก็บอกต่อถึงเหตุที่กอล์ฟมาขอนอนด้วย เรื่องก็ไม่มีอะไรนักหรอกครับกอล์ฟเขาทะเลาะกับคุณพ่อเรื่องอยากจะออกไปอยู่เองเหมือนโปรบ้าง แน่ล่ะครับใครล่ะจะอยากให้ไปเพิ่งจะเรียนม.ปลายเอง คุณแม่ของโปรเลยบอกว่าให้ไปลองอยู่กับโปรก่อนช่วงปิดเทอมนี้ (โรงเรียนมัธยมปิดเทอมแล้วครับตอนนี้) แล้วฝากด้วยว่าให้ลองหัดอยู่ด้วยตัวเองดูว่าจะเป็นยังไง พอวางสายผมก็มองไปที่หน้าของโปรก็รู้เลยว่าโปรค่อนข้างไม่พอใจเท่าไร แต่ก็ต้องยอมเพราะแม่สั่งมา “เออไอ้กอล์ฟ มาอยู่ได้” “เย่!!!! รักเฮียกะซ้อจาง” “อยู่ได้แค่อีกสองอาทิตย์” โปรพูดต่อ “โหย อยู่ต่อไปไม่ได้เหรอ” “เหอะ เรื่องไร” “บอกแล้วกอล์ฟไม่ชอบซด...” ก่อนที่จะพูดอะไรต่อ กอล์ฟมองไปที่หน้าโปรทีหนึ่งก็เลยหยุดพูดต่อ “ถ้าพูดหาเรื่องแม้แต่นิด เตรียมไปนอนข้างถนนได้เลย” กอล์ฟเหมือนจะไม่สนใจเท่าไร หยิบกระเป๋าเมื้อผ้าเข้าไปที่ห้องนอนอีกห้องที่ไม่ใช่ห้องของผมกับโปร (คอมโดนี้มีสองห้องนอนครับ) แล้วปิดประตูเงียบไปเลย “พี่หนึ่ง ถ้ากอล์ฟมันพูดอะไรไม่ดีบอกผมนะ เดี๋ยวจะได้ไล่มันออกไปเลย” “ก็ปากดีเหมือนเรานั่นล่ะ” “เพ่หนึ่งอ๊ะ” “อ่ะๆ  ล้อเล่นน่า เช็ครถเรียบร้อยไหม” “เรียบร้อยแย้ว เย็นนี้ไปกินข้าวข้างนอกกันนะ” “กินที่ไหนล่ะ” “ไปห้างๆ อยากกินอาหารญี่ปุ่น” เสียงกอล์ฟดังออกมาจากห้องนอน “เจือกไรด้วย” โปรตระโกนกลับไป “ก็อยากกินอ่ะ” เสียงกอล์ฟตระโกนกลับมา และแล้วสองตี๋ก็มีเรื่องกันอีก ผมล่ะจะว่าตลกดี หรือรำคาญดีก็ไม่รู้ ในที่สุดเลยตกลงว่าไปร้านอาหารญี่ปุ่นตามที่กอล์ฟต้องการ “ซ้อใจดีกว่าเฮียอีก” กอล์ฟพูดขณะที่พวกเรานั่งอยู่ในรถ แน่นอนครับว่าโปรเป็นคนขับ “เออเฮียมันใจร้าย แล้วจะมาเจือกอยู่ด้วยไม” “ก็มีซ้ออยู่ไง” “กอล์ฟเรียกพี่ก็ได้ อย่างเรียกซ้อนะ” ผมบอกกอล์ฟ “ไมเหรอคับซ้อ หรือว่าไม่อยากเป็นซ้อแล้ว โหยเฮีย ซ้อเค้านอกใจเฮียแล้ว” “ไอ้กอล์ฟ  เงียบไป ไม่งั้นลงไปเลย พี่หนึ่งบอกอะไรฟังสิ” ผมได้ยินโปรพูดอย่างนี้แล้วก็อยากจะหัวเราะครับ เพราะโปรเองไม่ค่อยจะฟังผมเท่าไหร่นักหรอก จากนั้นการใช้ชีวิตของผมก็เริ่มมีงานบ้านที่หนักมากขึ้น เพราะมีสองตี๋อยู่ด้วย ทะเลาะกันทุกวันเลยครับ ก็ดีหน่อยเหมือนโปรกับผมไม่มีเรื่องทะเลาะกันเลยเมื่อกอล์ฟมาอยู่ด้วยเพราะโปรไปทะเลาะกับกอล์ฟแทน  ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนที่อยู่บ้านกันจะทะเลาะบ้านแตกแบบนี้หรือเปล่า โปรเองก็ยังเหลือสอบอยู่ไม่กี่ตัวแล้วแต่ก็ยังไปติวกับเพื่อนอยู่ดี ผมเลยกลับบ้านมาเจอกอล์ฟอยู่คนเดียวตลอด แต่ผมก็ไม่เคยเห็นกอล์ฟจะบ่นสักทีนะครับสงสัยกลัวบ่นแล้วโปรจะจับกลับบ้านล่ะมั้ง ผมเองก็ซื้อพวกขนมบ้าง กับข้าวบ้างกลับมาแทบทุกวันล่ะครับให้โปรอยู่แล้วโดยปกติ แต่ตอนนี้ผมก็จะซื้อเผื่อให้กอล์ฟเพิ่มอีกคน จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 8 ม.ค. 51 15:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับ มีตอนพิเศษ/2 นะครับ รอหน่อยนะครับ สงสัยมีเหตุการณ์โพสไม่ขึ้นอีกแล้ว จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 8 ม.ค. 51 15:33:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฮาดีไอ้ตี๋กอล์ฟ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 8 ม.ค. 51 18:55:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงตี๋จะกวนดีแต่เรียกซ้อต่อหน้าสาธารณะก็เกินไปหน่อย จากคุณ : scottie - [ 8 ม.ค. 51 20:42:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หวัดดีครับ กอล์ฟกวนๆดีอ่ะนะ รออ่าน /2 นะครับ^^ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 8 ม.ค. 51 23:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พี่น้องคู่นี้น่ารักดีอ่ะ แล้วก็รอตอนต่อไป จากคุณ : mommam - [ 9 ม.ค. 51 08:33:20 A:61.19.52.106 X: TicketID:133046 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตีกันน่าหนุกนะครับ อิๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 ม.ค. 51 08:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนพิเศษ/2 แบ่งออกเป็น 9 ไฟล์ภาพนะครับ จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:48:34 ]

ความคิดเห็นที่ 11 2  ไปโพสที่ท้ายเรื่องนะครับ พอดีมีปัญหาเรื่องส่งไฟล์ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 51 08:59:46 จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:49:10 ]

ความคิดเห็นที่ 12 3 จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 4 จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 5 จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 15 6 จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 7 จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 17 8 จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 9  จบแล้วครับ จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 13:51:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อวสาน (พิมพ์ถูกไหมนี่) จริงๆแล้วครับ ไม่มีตอนพิเศษไหนอีกแล้ว ขอบคุณครับที่ติดตามอ่านโดยตลอด ต่อไปเป็นคำขอบคุณจากผู้เขียนครับ "สวัสดีครับท่านผู้ท่านทุกท่าน พันทิปเป็นเวปไซต์กระทู้ชื่อดังที่ผมกลัวเสียเหลือเกินเมื่อมีคนบอกว่าให้เอาเรื่องที่เขียนลง ณ เวปแห่งนี้ เหตุที่กลัวเสียมากก็เพราะเวปนี้เป้นเวปที่เปิดมาก เปิดให้กับทุกๆคน ความกลัวจึงตกมาว่าในเวปที่เปิดนั้นการตอบรับจะเป็นเช่นใด ขอยอมรับโดยดุษฎีว่าเป็นคนหน้าบางอย่างยิ่งเกินกว่าที่จะทำการโพส แต่เมื่อลองตัดสินใจแล้วก็ต้องทำครับ ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่ได้ติดตามมาโดยตลอด ท่านผู้อ่านที่รักครับความเป็นจริงของชีวิตคู่นั้นมันไม่ได้ราบลื่น แม้ว่าพบกันเหมือนพรหมลิขิต หรือบังเอิญก็ตาม แต่เหตุที่จะตามมามันไม่ได้สะดวกไปเสียหมด นั่นคือความจริงที่ต้องพบ จากในเรื่องดังที่ท่านได้เห็นอยู่ ชีวิตคู่จักอยู่ได้เมื่อมีความเข้าใจซึ่งกัน เห็นใจซึ่งกัน และที่สำคัญการรักตัวเองให้เป็นก่อนที่จะรักผู้อื่น  นายโปรเป็นเหมือนคนที่สมบูรณ์ในฝันเมื่อท่านอ่านผิวเผิน แต่ความจริงจะเห็นได้ว่านายโปรเองอารมณ์ร้อน และไม่ค่อยจะฟังใครเท่าใด คุณหนึ่งเป็นคนอารมณ์เย็น แต่ก็เฉยเกินไป หวังอย่างยิ่งว่านอกจากเนื้องเรื่องหลักของเรื่องแล้วเกร็ดเล็กๆต่างๆที่ซ่อนอยู่ คงจะทำให้ชีวิตของท่านผู้อ่านที่รักทุกๆท่าน สามารถดำเนินทางความคิดเมื่อเจอเหตุไม่คาดฝันได้เสมอ แม้จะไม่ได้ดั่งในเรื่อง ก็ขอให้ท่านคิดไว้เสมอว่า "ความหวังไม่มีวันหายตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ" สุดท้ายแล้วครับ "นิยายคือความจริงในชีวิต ที่ผ่านมาครับ" ขอขอบพระคุณคุณท่านผู้ท่านที่ติดตามโดยตลอด นายเส้นกราฟ" จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 9 ม.ค. 51 14:15:07 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รูปที่ 2 มันหายไปคร้าบ (คคห 11) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 ม.ค. 51 16:43:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หวัดดีครับ ภาพที่ 2 ไม่อยู่อ่ะครับ สงสารกอล์ฟเนอะ  ซวยจริงๆ  แต่ในเรื่องร้ายๆก็ยังมีเรื่องดีเกิดขึ้นเสมอ ขอบคุณพี่ก.กานะครับที่นำเรื่องราวดีดีให้ได้อ่านกัน ขอบคุณนายเส้นกราฟ สำหรับเรื่องราวที่ให้เราได้อ่าน และขออวยพรให้มีความสุขน๊าครับ^^ บะบายยยย จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 10 ม.ค. 51 00:21:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22 2 ที่หายไปครับ ขอโทษครับที่ไม่ได้ตรวจดู จากคุณ : ก.กา (suttirata) - [ 10 ม.ค. 51 08:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เริ่มอ่านเมื่อวาน และอ่านยาวมาจนถึงวันนี้ ไม่อยากให้จบเลยค่ะ ชอบค่ะ  ชอบทั้งการดำเนินเรื่อง ชอบวิธีบอกนิสัยตัวละครด้วยคำพูด เรื่องมีน้ำหนัก ค่อนข้างสมเหตุสมผล...หรือว่ามาจากเรื่องจริงคะ? และชอบที่ Happy Ending ค่ะ ..อ่านแล้วชอบน้องโปรเป็นพิเศษ ถ้าคุณ"นายเส้นกราฟ" มีเรื่องใหม่มาลงช่วยแจ้งไปทางหลังไมค์ด้วยนะคะ (ปรกติอยู่หองเรียลลิตี้ค่ะ) อ้อ ระหว่างอ่านไม่จบ ดิฉันหลังไมค์ถึงคุณก.กา ..เข้าไปอ่านหรือยังคะ ฝากกำลังใจมาให้ทั้งคุณ ก.กา และ นายเส้นกราฟค่ะ จากคุณ : จุดตานิด - [ 12 ม.ค. 51 12:37:26 ]