คืนรู้สู่โลกกว้าง
ต้น เดินทอดอารมณ์เวิ้งว้างกลางทุ่งกระมังยามเช้า บึ้งน้ำ
ใสสะท้อนปุยเมฆขาวนวล เคล้าแสงอาทิตย์อุ่นรำไรท่าม
กลางไอหมอกของความเหน็บหนาว สวยเศร้าในความ
รู้สึก
หยาดน้ำค้างหยดบนยอดหญ้าเอนไหว รับจังหวะ
เจื้อยแจ้ว แผ่วพลิ้วเสียงขับบรรเลงเพลงกล่อมไพรภู
เขียว ราวกับเป็นมหรสพป่าขับประโคมต้อนรับเขากลับคืน
สู่ความจริงแท้ของธรรมชาติ
ต้น ได้รับรู้ คำตอบของคำถามที่เขาเฝ้าค้นหาบนภู
หนาวแห่งนี้
คืนร่างสู่แผ่นดิน
ถึงลานดูดาว
ลานกว้างเนินเรียบ ล้อมด้วยทุ่งหญ้าป่าเขียว
สลับเหลือง ไล่เรียงสลับซ้อนบนผืนภูก่อเป็นเกรียวคลื่น
บนผืนหญ้า
ต้น ยิ้มละไม กับความงามละมุนยามนั้น
สำหรับเขา มันคือหนึ่งในน้อยช่วงของชีวิต
สั่งสมเป็นประสบการณ์ของความรู้สึก พลิ้วไหวผ่านกาล
เวลา สุขเศร้าปนเปทั้งคืน...และวัน
โครก... เสียงท้องร้อง
ต้น -- หัวเราะ
จากคุณ :
ป.ปิยวุโฒ
- [
9 ม.ค. 51 13:52:47
A:10.66.207.41 X:202.28.117.233
]
กวีชั่ววูบ
