ความคิดเห็นที่ 1 .. คีรีตระครุบตัวเจ้าตี๋ได้ที่สุดทางเดิน  ขณะกำลังจะตุ๊บตั๊บ  โทรศัพท์เครื่องเล็กในกระเป๋ากางเกงก็เกิดสั่นขึ้นมาเสียก่อน  คีรีดูเบอร์  มันเป็นหมายเลขที่เขาไม่ได้บันทึกไว้  เจ้าตี๋ฉวยโอกาสมุดแผล่บออกจากวงแขน  แล้วถอยห่างไประยะหนึ่งเหมือนจะยั่วให้วิ่งตามต่อ “สวัสดีครับ?” “สวัสดีค่ะ  นี่มาศเองนะคะ” “คุณมาศเองเหรอครับ  ฮะฮะฮะ   ว่าไงครับตัดสินใจได้แล้วเหรอครับ” เจ้าตี๋ได้ยินก็ทำตาโตแล้วรีบกระแซะเข้ามาใกล้  ไอ้เจ้าคีเลยดันหัวจอมกวนหน้าซื่อให้ออกไปห่าง ๆ โทรศัพท์ “มาศน่ะตัดสินใจได้แล้วค่ะ  แต่พี่นนท์สิคะ” (เสียงแว่วจากโทรศัพท์)  “ไม่ได้  บอกแล้วไงว่าไม่ได้  นั่นโทรไปฟ้องใครห๊ะยัยมาศ” “ได้ยินมั้ยคะ  พี่นนท์เขาปฏิเสธหัวเด็ดตีนขาด” คีรียิ้มพราย  เรื่องแบบนี้เขาก็คาดไว้อยู่แล้วล่ะ  แต่ของดีมันต้องได้มายากถึงจะมีคุณค่า  เขากระดิกนิ้วเรียกเพื่อนรักมาใกล้ ๆ แล้วกระซิบบอกมาลีมาศ “เอาโทรศัพท์ให้พี่นนท์ครับ  เดี๋ยวผมจัดการเอง” “เอางั้นหรือคะ?  แน่ใจนะคะ” “ครับ” พอเห็นว่าอีกฝ่ายทำตามความต้องการของเขาแล้ว  คุณชายคีรีบยัดโทรศัพท์ให้คนหน้าใสทันที “จัดการซิ” ไอ้ตี๋กระดี๊กระด๊า  “คุณมาศเหรอ  มานี่ ๆ” “ฮาโหล  ฟังไว้เลยนะผมไม่มีวันเข้าไปข้องเกี่ยวกับไอ้คนที่ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษอย่างคุณเด็ดขาด!”  เสียงตะคอกดังจากโทรศัพท์จนตี๋น้อยสะดุ้ง “เย๋ย  พี่นนท์ครับ  ผิดคนอ๊ะป่าวเนี่ย” “อ้าว  นี่ใครล่ะ” “น้องตี๋ของพี่ไงครับ”  เจ้าตัวเล็กพยายามทำเสียงอ้อนสุดฤทธิ์ “ตี๋เหรอ”  เสียงของชนนท์อ่อนลงเหมือนกัน  “โทษทีนะ  พี่นึกว่าเพื่อนแกคุยอยู่” คีรีเลิกคิ้ว  บดินทร์ส่งเครื่องหมายโอเคว่าแผนการจะดำเนินไปอย่างราบรื่น “ครับผมก็ขอโทษพี่จริง ๆ ที่ไม่ได้ไปคุยด้วยตนเอง  พี่นนท์รู้เรื่องกุหลาบเก้าแล้วใช่ไหมครับ” “อือ  ก็รู้แล้ว  เค้นคอยัยน้องปากแข็งออกมาเมื่อกี้  อะไรวะ  มีเรื่องแบบนี้ทำไมชอบปิดบังกันดีนัก” “คุณมาศคงยังเสียใจอยู่น่ะครับ”  เจ้าตี๋แก้ตัวแทนสาวที่หมายปองเสียเสร็จสรรพ  “ความจริงคุณมาศไม่ได้บกพร่องนะครับ  แต่เป็นการปลดออกจากงานอย่างไม่เป็นธรรม  ผมน่ะอยากจะช่วยคุณมาศ  แล้วอยากให้พี่นนท์มาช่วยผมแก้แค้นไอ้มังกรหน่อย” “เอางั้นเหรอ  พี่น่ะเหรอจะช่วยตี๋ได้” “ใช่ครับ  ตี๋มองไม่เห็นใครแล้วจริง ๆ  พอเตี่ยหมดอำนาจวาสนา  คนอื่น ๆ เขาก็ตีจาก  ตี๋ก็หวังพึ่งแต่พี่นนท์เท่านั้นล่ะนะครับ” คีรียกนิ้วโป้งที่แปลว่า ‘เยี่ยมมาก’ ไปให้  บดินทร์ยักคิ้วทะเล้น ๆ  เรื่องซุยขอให้บอก  ตี๋คล่อง “ถ้าตี๋พูดถึงขนาดนั้นล่ะก็..” “นะครับพี่”  คนหน้าซื่อแต่เจ้าเล่ห์เหลือร้ายพอ ๆ กับคุณชายคีรีรีบตัดบท  สงสัยไอ้ความเจ้าแผนการจะเป็นไวรัสที่แพร่ติดต่อถึงกันได้  เจ้าตี๋จึงรับมันมาเต็ม ๆ “เอ้า  ก็ได้  ถ้ามีอะไรที่พี่พอจะช่วยได้ขอให้บอกล่ะกัน  อย่าไปบอกผ่านคนอื่น  เดี๋ยวเข้าใจผิดกันอีก” คนอื่นที่ชนนท์พูดถึงยิ้มหน้าระรื่น  ไม่เสียแรงที่จับไอ้ตี๋เข้าคอร์สฝึกลิ้นทูต  เผลอแผล่บเดียวเกือบแซงหน้าอาจารย์ “ขอบคุณมากครับพี่  งั้นเดี่ยวตี๋ติดต่อไปอีกทีนะครับ  หวัดดีครับ” “เยส”  บดินทร์วางสายแล้วกำหมัดแน่นอย่างสะใจ  “เจ๋งใช่ม้าไอ้คี” “เออ  กูนึกอยู่แล้วว่ามืงต้องทำได้” “แล้วมืงจะชวนพี่นนท์มาด้วยทำไมล่ะ  อ๊ะ ๆ หรือว่า” “หรือว่าอาราย”  คนตัวสูงส่งสายตาพิฆาตเข้าใส่   บดินทร์เลิกคิ้วทำเสียงสูง  “เปล๊า  ใครจะไปกล้าสงสัยคุณชายคีรีรูปหล่อพ่อรวยสุดเพอเฟ็คท์  ที่จะจีบใครสักคนไม่เห็นจะต้องอ้อมร้อยแปดพันตลบแบบนี้” “หนอย..”  ไอ้เจ้าคีเจอย้อนเกล็ดเข้าไปถึงกับพูดไม่ออก  อยากจะง้างเท้าเตะมันสักป้าบจริง ๆ  ทั้งคู่รู้สึกถึงเงาอมหิตย่างกรายมาทางเบื้องหลัง   “คุณทั้งสองคนคะ”  น้ำเสียงเหี้-ยมเกรียมของนางพยาบาลสาวแว่นทำเอาสองหนุ่มขนลุกซู่  “นอกจากโรงพยาบาลจะห้ามส่งเสียงดัง  ยังห้ามใช้โทรศัพท์มือถือนะคะ  มันจะรบกวนเครื่องมือแพทย์” “ง่า..”  เจ้าตี๋ทำหน้าแหย  “ขอโทษคร้าบ” “แค่ขอโทษมันไม่พอหรอกค่ะ”  พยาบาลชุดรัดติ้วอีกคนเดินล้อมกรอบสองเกลอมาจากอีกด้าน  ในมือของหล่อนมีดุ้นแส้หนังสีดำน่าหวาดเสียวสะบัดเควี้ยวคว้าวข่มขวัญ “พวกคุณต้องถูกลงโทษค่ะ” “ต๊าย!”  อีกเสียงดังข้าง ๆ ตัว  พร้อมกับมืออวบ ๆ ที่ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของคีรีจนเขาสะดุ้ง  “มีกุญแจมือด้วยล่ะตัว  สงสัยเราเจอพวกเดียวกันเข้าแล้วล่ะ”  พยาบาลร่างอวบคนที่สามโชว์ชิ้นโลหะวงกลมคู่ส่งเสียงกรุ๋งกริ๋ง “ไอ้ตี๋..”  คีรีกระซิบกระซาบ  “มืงคิดอย่างที่กูคิดมั้ยวะ” “อือ  กูก็ว่างั้น”  บดินทร์ซึ่งถอยหลังชนหลังกับเกลอแก้วกระซิบตอบ  “แล้วมืงจะรออะไรอยู่ล่ะเผ่นซี่!” สิ้นเสียงทั้งคู่ก็กระโดดแผล๋วราวกับแมวป่าเปรียววิ่งหนีลงบันไดตึกทีละสามสี่ขั้น พยาบาลสาวรสนิยมพิลึกทั้งสามเดินมายืนมองเงาร่างที่หายลงไปทางบันไดไว ๆ “ตามไปจับกลับมามั้ยคะหัวหน้า”   หัวหน้าพยาบาลหรือพยาบาลคนแรก  ดันแว่นสามเหลี่ยมสุดเปรี้ยวของหล่อนจนชิดดวงหน้า  แสงสะท้อนจากแว่นส่องประกายแว๊บจนมองไม่เห็นแววตา “ไม่ต้องหรอก  ลางสังหรณ์ของชั้นบอกว่าเราจะได้เจอกับพวกเขาอีกหลายครั้ง” “แหม  แต่ไม่น่าปล่อยให้พลาดเลย  หนุ่มหล่อหน้าตาดีรสนิยมวิปริตแบบนั้น  แค่คิดก็อื้อหือเลยนะคะ”  พยาบาลสาวอวบเลียริมฝีปากแผล่บ .. จากคุณ : ปฤษณะ - [ 9 ม.ค. 51 22:16:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .. แน่นอนว่าต้องมีแถลงข่าวอีกรอบ  คราวนี้คีรีจัดการเองเสร็จสรรพ  เขาเช่าอาคารสำนักงานใจกลางเมืองเป็นสถานที่ตั้ง  และเชิญสื่อมวลชนเข้าไปรับฟังการแถลงข่าวเปิดตัวบริษัทนำเข้าเกมออนไลน์แห่งใหม่ล่าสุดของประเทศไทย  ใช่แล้วครับคุณฟังไม่ผิดหรอก  บริษัทนำเข้าเกมส์ออนไลน์แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์  ไม่ใช่มีแต่คุณที่แปลกใจนะครับ  แม้แต่ยัยมาศเองยังเหวอเลย “ห๊ะ..”  เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้เซอร์ไพรซ์มาลีมาศจนหล่อนพูดออกมาได้เพียงคำเดียว  ชนนท์เองซึ่งยอมใส่ชุดสูทที่เจ้าตี๋อุตส่าห์ไปหาเช่าให้ก็ขยับเนคไทอย่างไม่ค่อยสบายคอ   “นี่มันหมายความว่าไงกันตี๋  ไหนที่บอกยัยมาศแต่ทีแรกว่าจะเป็นบริษัทรับออกแบบภายในไง” เจ้าของหุ่นเทพบุตรกรีกจงใจพูดข้ามหน้าคีรีระหว่างที่พวกเขานั่งพักจิบกาแฟหลังแถลงข่าวเสร็จสิ้น  แต่คุณชายหน้าคร้ามเข้มไม่สนใจ  ทำเสียงจิ๊จ๊ะ “ถ้าไม่บอกว่าอย่างนั้นพี่นนท์จะยอมมาเหรอครับ” ชนนท์ถึงตาใส่คนพูดทำนองว่า ‘ใครถามนายมิทราบ’ “เอาน่าครับพี่นนท์”  บดินทร์รีบแก้สถานการณ์  “เราเปลี่ยนแผนกันนิดหน่อยน่ะครับ  เพราะจากการสืบค้นข้อมูล  พบว่าเวลานี้เครือกุหลาบเก้าเองก็กำลังเล็งส่วนแบ่งทางการตลาดนี้อยู่เหมือนกัน  ถ้าเราสามารถแย่งชิ้นปลามันชิ้นนี้มาได้  รับรองว่างานนี้หักหน้าไอ้มังกรได้อย่างเจ็บแสบที่สุด” มาลีมาศซึ่งหายเอ๋อแล้วจึงรีบสนับสนุน  “ใช่ค่ะ  กุหลาบเก้าเตรียมการเพื่อตลาดนี้มานานแล้วเหมือนกันค่ะ  แต่ถ้าอย่างนี้เราจะสู้กับทางนั้นได้หรือคะ” “แน่สิครับ  ก็เรามีคุณมาศนักธุรกิจสาวดาวรุ่งอยู่นี่จะไปกลัวอะไรล่ะครับ”  คีรีหยอดคำหวานเข้าใส่  บดินทร์กระแอมเบา ๆ เรียกร้องความสนใจ “อะแฮ่ม  อีกอย่างงานนี้ต้องใช้ความสามารถทั้งศาสตร์และศิลป์  ผมคิดว่าพี่นนท์เป็นคนที่มีศิลปะสูง  น่าจะเหมาะนะครับ” เจอกล่อมไปด้วยสีหน้าอ้อน ๆ กับท่าทางน่ารัก ๆ   ชนนท์ก็ใจอ่อนผงกหัวเออออไปตามเรื่อง  คีรีลอบอมยิ้ม  สงสัยเขาต้องไปขอเทคนิคเข้าคลอเคลียแบบลูกแมวจากไอ้เจ้าตี๋เสียแล้ว  จะได้หลอกให้พี่นนท์ตายใจแล้วก็จะ...ได้เสียที  ฮี่ๆๆๆ “คุณมาศครับ  เดี๋ยวช่วยจัดทีมงานศึกษาวิเคราะห์ความเป็นไปได้ทางการตลาดของเกมเหล่านี้หน่อยนะครับ”  คีรีหยิบแฟ้มหนา ๆ สี่ห้าแฟ้มมาวางไว้ตรงหน้ามาลีมาศ “ตายแล้ว  วันแรกก็ใช้งานเลยเหรอคะ”  มาลีมาศอุทานด้วยน้ำเสียงล้อ ๆ “แหม  ก็ผมใจร้อนนี่ครับ”  คีรีตอบ  เขากับไอ้ตี๋ตกลงกันแล้วว่าจะบริหารสองพี่น้องนี้ยังไง  โดยสลับคู่กับชั่วคราวก่อน  จนกว่าพี่นนท์จะมีทัศนคติที่ดีต่อเขา  และมาลีมาศจะมองเจ้าตี๋ในทางที่ดีขึ้น “พี่นนท์ฮะ”  เจ้าตี๋หันไปทางพี่นนท์ที่แสนจะน่ารักของมันบ้าง  “พี่นนท์ช่วยคุณมาศดูเกี่ยวกับกราฟฟิคเกมหน่อยนะฮะ  ว่ารูปแบบไหนจะเข้ากับกลุ่มเป้าหมายเรา” “ได้ ๆ  สบายมาก  เดี๋ยวพี่ไปถามเด็กแถวบ้านเอง ฮ่าๆๆ” “แหม  ถ้าได้งั้นก็ดีเลยสิครับ  ผมจะได้เตรียมไอติมไปสักถังไปเลี้ยงพนักงานบริษัทตัวเล็ก ๆ ของเราสักหน่อย”  คีรีพูดติดตลก  แต่ชนนท์ยังคงปั้นปึ่งใส่ “คุณคิดว่าการที่คนเราจะทำอะไรสักอย่างต้องมีของแลกเปลี่ยนเสมอรึไง  บางคนก็ไม่ได้ทำเพื่อผลตอบแทนเสมอไปหรอกนะ” คีรียกมือสองข้างขึ้นในท่ายอมแพ้  “ผมรู้ครับผมรู้  แต่พี่นนท์เล่นโยงไปนู่นเลย  ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเสียหน่อย” “ก็พูดลอย ๆ เฉย ๆ” “พี่นนท์คะ”  มาลีมาศลงเสียงหนัก   “อะไรล่ะยัยมาศ” “เปล่าค่ะ  ไม่มีอะไร” ชนนท์ยักไหล่แล้วหันไปพูดกับบดินทร์  “พี่ขอตัวไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อยนะ” “อ่าครับ”  เจ้าตี๋ตอบรับเมื่อร่างสูงแกร่งนั้นลุกขึ้นเดินอ้อมโซฟาไป  คีรีมองตามประตูกระจกใสของสำนักงานที่ปิดตามหลังชนนท์ “ผมนึกขึ้นมาได้ว่าผมลืมมือถือไว้ที่รถ  เดี๋ยวผมลงไปเอาแปบนึงนะครับ”  คีรีออกตัวกับมาลีมาศซึ่งเจ้าหล่อนก็ยิ้มรับอย่างไม่เฉลียวใจ ตรงราวเหล็กโล่งเปิดออกรับอากาศของที่พักบันไดทางหนีไฟ  ชนนท์ยืนเกาะราวนั้นพลางเหม่อมองเมืองหลวงอันอบอ้าวและแออัดเบื้องล่าง “ผมมีเรื่องต้องคุยกับพี่นะ”  คีรีตามมาและโพล่งออกไปทันที “เรื่องอะไร”  ชนนท์หันขวับมาอย่างเอาเรื่อง “พี่คิดว่าผมเป็นคนยังไงกันแน่” คนฟังเลิกคิ้วประหลาดใจ  “แล้วยังไงล่ะ  ทำไมถึงต้องรู้ด้วย” “ก็..ก็แค่..ผมไม่อยากให้ใครเข้าใจผมผิด ๆ เท่านั้นแหละ”  คีรีหยุดไปครู่หนึ่งด้วยอาการลังเล  “พี่คิดว่าผมเป็นพวกคนรวยที่ชอบดูถูกคนอื่น  คิดจะใช้เงินฟาดหัวใครก็ได้  เลยไม่แคร์ความรู้สึกใครใช่ไหม” ชนนท์อยากจะพูดไปดัง ๆ ว่าถูกเผงเลย “เรื่องในห้างน่ะ  ผมแค่หยอกเล่นกับไอ้ตี๋มัน  ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดีสักหน่อย” คนฟังพ่นลมออกจากจมูกดังพรืดอย่างไม่เชื่อถือ “แล้วทำไมต้องมาบอกพี่ด้วยล่ะ” คีรีแทบจะกระโดดโลดเต้น  ชนนท์ยอมเรียกตัวเองเป็นพี่กับเขาแล้ว “แล้วถ้าเป็นพี่ล่ะ  พี่นนท์อยากให้คนที่พี่ชอบมองพี่ในทางที่ไม่ดีไหมล่ะ” คนตัวสูงพูดแค่นั้นแล้วก็เปิดประตูหนีไฟกลับเข้าไปในอาคาร  ทิ้งให้ชนนท์ยืนอึ้ง อะไรวะ  ไอ้เด็กนี่  มีการมาย้อนถามอีก  แล้วไอ้คำว่า ‘ชอบ’ นี่หมายความว่าไงวะ  มันชอบเราเหรอวะ  เฮ้ย  ไม่จริงน่า  มันต้องตั้งใจก่อกวนเราแน่ ๆ  ไม่มีทาง  ให้ตายสิ..เราไม่มีทางเชื่อคนกะล่อนแบบมันเด็ดขาด...แง่ง   TBC .. จากคุณ : ปฤษณะ - [ 9 ม.ค. 51 22:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มารายงานตัวว่าอ่านจบตอนที่หนึ่งแล้ว เย้เย ไอ้ คคห ที่หายไป ลองกดไปดูแล้ว ก็หาไม่เจอเหมือนกัน ว่ามันติดอะไร โถๆๆ อย่าหงุดหงิดเลยนะ  มันเป็นความจำเป็น อ่านหน้านั้นจากเด็กดีก็ได้ รายงานว่าจบตอนที่ 2 อ่างกะปิฯ ขำ เปลี่ยนถุงเท้า มากๆ คิดได้ไง อย่าบอกนะ มาจากชีวิตจริง อิๆ ป.ล. เขียนเรื่องนี้สนุกมาก ชอบ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร)     >>>  ง่า  ป่าวนะงับ   มุกถุงเท้านั่นไม่ได้มาจากชีวิตจริงสักหน่อย  เดี่ยวคุณคนอ่านเข้าใจผมผิดหรอก  อิอิ   เฮียอ่ะ  ผมเสี๊ยวเสียวบทนี้จะ คห. หายอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้  ยิ่งถ้าโพสต์หลาย ๆ รอบแล้วไม่ติดสักทียิ่งหงุดหงิด  >,<  ดีใจที่เฮียชอบกั๊บป๋ม หวัดดีครับ เพิ่งมาอ่าน   สนุกดีครับ  รออ่านตอนต่อไปน๊า จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi >>> ฮุ้วว  นักอ่านหน้าใหม่หลงเข้ามา  อิอิ  ยินดีต้อนรับสู่นิยายพิลึกติ๊งต๊อง ๆ ของผมงับ คห.หาย แงๆๆๆๆ ต๋อง บอกตามตรง ลืมไปเลย ว่าเราเขียนค้างไว้ หวังว่า คงจะไม่ดองเค็ม อีกนะ จากคุณ : beemanufan >>> แหะ ๆ ไม่ดองแล้วครับ  ผมปั่นเรื่องนี้ทุกวันเลย  มีตอนสำรองต่อจากนี้อีกสองสามตอนแน่ะ  ดีใจที่ได้เจอพี่บีอีกครับผม **หวา  พี่ก๊อตตี้หายไป  สงสัยเบื่อที่ผมอัพ ๆ หาย ๆ แล้วแหง ๆ เลย T^T จากคุณ : ปฤษณะ - [ 9 ม.ค. 51 22:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หุหุ   ในที่สุดก็ทำให้พี่นนท์มาทำงานกับคีแล้ว  พี่นนท์จะคอยหลบเลี่ยงยังไงน๊า รออ่านตอนต่อไปนะครับ^^ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 9 ม.ค. 51 23:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แหมชักน่าสนใจขึ้นเรื่อยแฮะ จากคุณ : แวนเนสเซีย (vannessia) - [ 10 ม.ค. 51 17:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ZoXigEn_TonG_x_Zhi  >>> น้องชายพี่อีกคนครับน้องณะ ชื่อน้องต้อง ต๋องกะต้องเป็นพี่น้องกันต่ออีกทอดได้เลยนะเนี่ย :) จากคุณ : แบทแมนน้อย (X RoBiN) - [ 10 ม.ค. 51 18:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Hi ka! I'm Tyra. I like your sory naka.It's so interesting. But can I ask u something? Is it true that there's some girls really wanna get married to gays? จากคุณ : Tyra (Tyra) - [ 10 ม.ค. 51 23:16:17 ]