**นาสวรรค์แดนสวรรค์ของฉันนี้**
1
บนเวทีขนาดกว้างกลางสนามทุ่งหญ้าของหมู่บ้านชนบท
(หมู่บ้านนาสวรรค์) มีการแสดงรื่นเริงขับประโคมเสียงดัง
กึกก้องกลบเสียงทุกเสียงทั่วบริเวณนั้น ชาวบ้านนั่งสงบ
หน้าเวทีคล้ายไม่ยินดียินร้ายกับการแสดง ดูเหมือนพวก
เขากำลังรอคอยอะไรบางอย่างที่เป็นวัตถุประสงค์แท้จริง
ของงาน
งานปลูกป่าเฉลิมพระเกียรติ ซึ่ง ผู้แทนของพวกเขาจัด
ขึ้นนั่นเอง
เสียงดนตรีบนเวทีสงบลง กลางเวทีปรากฏผู้
แทนคนนั้นยืนใบหน้ายิ้มแย้มยกมือไหว้นอบน้อมรับเสียง
ปรบมือของผู้คนด้านล่าง
"กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้อง..." ผู้แทนคนนั้นกล่าว
พร่ำทำนองขอบ อก ขอบคุณพ่อแม่พี่น้องที่มางานวันนี้
อย่างล้นหลาม "... หลังเสร็จสิ้นงานทางเราได้นำลูกไก่
พันธุ์ดี มาแจกให้พ่อแม่พี่น้อง..." เสียงปรบมือดังลั่นสนั่น
ไกลไม่รอผู้แทนกล่าวคำ ขอให้พ่อแม่พี่น้องรอรับด้วย
ครับ
2
อาทิตย์คล้อยลับขอบคุ้งทุ่งหญ้าด้านชายป่า
ริมหนองน้ำกว้างไกลสุดปลายตา แลขอบฟ้าสีแสดเศร้า
เคล้าสีเถ้าเทาหม่นไหม้ดั่งจะล่ำลาอาลัยช่วงยามสุดท้าย
ของวัน
บนท้องทุ่งหญ้าเกลื่อนด้วยเศษซากขยะนานาชนิด เศษ
ซากอารยะทรามตอกย้ำซ้ำส่อแสดงว่าชาวบ้านเรานั่น
สันดานเยี่ยงไร
อีแอ้มืงได้อยู่รอรับลูกไก่มาเลี้ยงกับเขาไหมล่ะ ชายแก่
เผ้าผมขาวโพลน ถามขึ้น
โอย ไม่หรอกพ่อเฒ่า หญิงร่างอวบผิวคล้ำวัยกลางคน
ตอบ
ผู้แทนมันให้มาไม่พอกันเหรอ
อือ...
ครู่หนึ่งน้อยของความเงียบงัน
คนมันแย่งกัน อีคนหนึ่งก็ดึงหัวไอ้คนนั้นมันก็ดึงขา
สงสารลูกไก่ ลูกไก่คอขาดก็มีนะพ่อเฒ่า
ฮื้อ ...คนเราทุกวันนี้มันก็จริงๆ อยากได้ไม่สุดไม่สิ้น
ฉันน่ะนะไม่อยากจะยุ่งกับไอ้อีพวกนี้
อืม...
สองผู้เฒ่ากับสาววัยดึกเดินทอดร่างย่างเท้าบนถนนลาด
ยางท่ามกลางความมืดสลัว สองมือพะรุงพะรังหอบกล้า
ไม้หลายต้น
กล้าไม้...ของงานปลูกป่าเฉลิมพระเกียรติ
จากคุณ :
ป.ปิยวุโฒ
- [
10 ม.ค. 51 16:41:41
A:117.47.132.16 X:
]
เรื่องสั๊นสั้น อ่านแล้วโปรดคอมเมนต์ด้วยนะครับ
