ตอนต่อจาก กำเนิดอารีย์นะครับ

****อารีย์กีตาร์สวรรค์****
ณ ด้าวแดนมนุษย์ หมู่บ้านโนนสมบูรณ์แลมิเป็นบ้านทุ่ง

ป่านาเขียวเช่นกาลก่อนหากเป็นทุ่งป่าปูนตระหง่านสูงยอด

เสียดหยอกหมอกควันบนฟ้า

ณ ยามราตรี ท้องฟ้าแลระยับดาวพราวพร่างพรายลาย

ล้อมดวงแขแห่งคืนจันทร์เพ็ญแล งดงามราวว่าบนทุ่งฟ้ามี

ป่าดอกดาวประดับประดาเป็นสวนดอกไม้แห่งสรวงสวรรค์

ณ ยามนั้นอารียเทพจึงจุติแก่ตระกูลสารักษ์ตระกูลมั่งมี

หากแต่เป็นตระกูลทรามวรรณะเลวชั่วชาติแท้

บัดนั้น กังวาลสุรเสียงแห่งองค์อินทราช ก้องแก่เหล่าเทวา

แห่งชั้นจาตุมหาราชิกา ความว่า

“บัดนี้อรียเทพ จุติ โลกแล้ว
จักกอบกู้ความดี แก่โลก
เหล่าท่านเทพเทพี แห่งปฐม พิมาน
จ่งคุ้มภัยรักษ์เกื้อ แก่ท่าน อารีย์ ”

สาธุ สาธุ สาธุ เสียงสาธุการก้องจากเหล่าเทพแห่งจาตุ

มหาราชิกะพิมาน

“อ้ายอารีย์มืงจง ทำกิจ เช่นกู
อย่าใคร่ครวญถูกผิด เลยอ้าย
กาลชั่วเลวเป็นนิจ บ้านเมือง เรานั้น
ทุจะริตไป่อาย จ่งละ คุณธรรม”

ด้วยเป็นเชื้อชาติเทพจากแดนสรวงแลมิเป็นเชื้อชาติยักษ์

มารจากแดนนรก อารีย์ สารักษ์ แม้นอยู่ในตระกูลเลว

ชาติทุจริตแลถูกเสี้ยมคำกระทำทรามชั่วเช่นไร กลับมิเป็น

ไปดังเช่นนั้น

ยิ่งผ่านผันกาลนานไป อารีย์ สารักษ์ กลายเป็นนักดนตรี

ผู้มีสามารถเลิศแล้วกว่านักดนตรีทั้งปวง หากเขานั้นยังมิ

แจ้งแก่ใจว่าตนนั่นมีสามารถในเครื่องดนตรีประเภทใด

ดั่งนั้น เหล่าทวยเทพแห่งจาตุมหาราชิกา จึง

หารือกันในหมู่เหล่าเทพคนธรรพ์ ความว่า

“เราเหล่าทวยเทพไท้ คนธรรพ์
จึ่งควรจักหากาล บอกแจ้ง
ว่าท่านอารีย์นั้น เลิศแล้ว เครื่องสาย
หากว่าจักแสดง แก่ท่านเช่นไร ”

“ผุเราเห็นควรว่า จักแจ้ง นิมิต
ยามท่านหลับฝันจิต จงแจ้ง
มอบเครื่องสายแสดง แก่ท่าน เถิดหนา
ท่านจึงจักทราบด้วย ปัญญา แจ้งใจ”

ณ นิมิตยามราตรี อารีย์ สารักษ์ แลเห็นปวง

เทพยดาเหินลงมาจากฟากพสุธา แลยินเสียงขับบรรเลง

เพลงแว่วหวานเพราะ พริ้งจากองค์ท่านทั้งหลายราวว่าเป็น

วงมโหรีแห่งสวรรคาลัย

แลหัตถ์ของเทพองค์หนึ่งมีเครื่องสายสลักลายอันงาม

วิจิตร ยามองค์เทพท่านวาดนิ้วกรีดริ้วสายทั้งหกฟังว่า

ไพเราะกว่าเสนาะเสียงใดในหล้า

อารีย์ สารักษ์ ตื่นจากนิมิตฝันอันปานว่าเป็นความจริงนั้น

ปรากฏเห็นเครื่องสายแห่งสรวงสวรรค์วางสงบที่ข้างกาย

เขานั้น

จบตอนสอง อารีย์กีตาร์สวรรค์