*********~~~~~*************~~~~~**********
วันนี้วันวาเลนไทน์ และสายโด่งแล้ว แต่ด้วยฤทธิ์ของฤดูหนาวเช่นนี้ แม้ดวง
ตะวันพยายามสาดส่องแสง ก็มิได้ทำให้ร่างกายอบอุ่นได้เลย ทัคเดินตามทางไปเรื่อยๆ
ก่อนจะมาหยุดตรงหน้าร้านดอกไม้เล็กร้านหนึ่ง เป็นร้านที่เรียบ แต่หรูและดูดี
ทัคหยุดมองดูป้ายหน้าชื่อร้านอยู่เนิ่นนานแล้วคิดถึงวงหน้าสวยหวานนั้น
ความจริงแล้ว ชื่อของเขาไม่ได้สะกดด้วย ท.ทหาร ไม้หันอากาศ และ ค.ควาย
หรอกนะ เขาชื่อพิทักษ์ แต่เธอกลับเรียกเขาว่า ทัค หรือทัคกี้ ฟังดูดีมีชาติตระกูลเหมือน
ดาราวัยรุ่นญี่ปุ่นชื่อดังคนหนึ่ง แต่ก็เป็นชื่อเรียกที่ทำให้เธอออกเสียงได้ง่ายดายนี่นา
มาริเอะ เป็นผู้หญิงคนแรกที่เรียกเขาว่าทัคกี้ เธอเป็นหญิงสาวตัวเล็กๆ มีดวง
ตากลมโตแฝงไปด้วยประกายกล้าที่สดใส ครั้งแรกที่เขาได้รับทุนมาเป็นนักเรียนแลก
เปลี่ยนที่ประเทศนี้ เธอเป็นคนแรกที่เขามาทักทายเขา
ทัคยังจำวันที่อากาศสดใสวันนั้นได้เป็นอย่างดี
หญิงสาวโค้งคำนับแนะนำตัว พร้อมด้วยรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นและเป็นมิตร
ทัคเองแปลกใจมิใช่น้อยที่เธอไม่ได้ทำสีผมฉูดฉาดเหมือนกับกระแสแฟชั่นที่วัยรุ่นที่นี่
นิยมกัน
มาริเอะ เธอแนะนำตัวเองเป็นภาษาญี่ปุ่นสั้นๆ ยินดีที่ได้รู้จัก
พิทักษ์ครับ ทัคโค้งคำนับเป็นมารยาท
ดวงตาของหญิงสาวฉายแววความสดใสขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ต้องโค้งก็ได้ครับ
เธอยิ้มหวาน ฟันขาววาววับ ก่อนจะโค้งอีกครั้งด้วยความเคยชิน
นับจากวันนั้น ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ชื่อมาริเอะก็มาตามติดทัคต้อยๆ เดินไปไหน
มาไหนด้วยกันมองดูแล้วเหมือนกับเด็กน้อยที่เดินเคียงคู่ไปกับเสาไฟฟ้าที่สูงชะลูด ดู
แล้วน่ารักน่าเอ็นดูยิ่งนัก
บ่อยครั้งที่เธอจะเล่าเรื่องประเทศของเธอให้เขาฟัง และหลายครั้งที่เธอเฝ้า
เพียรถามถึงประเทศที่เขาจากมาอย่างสนใจ
ที่เมืองของทัคกี้มีรถติด น้ำเน่า เหมือนที่ฉันเคยได้ยินมาบ้างไหมคะ เธอเอ่ย
ถามอย่างสุภาพ
ก็มีบ้าง แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้นทั้งประเทศหรอกนะ อย่างจังหวัดที่ผมเคย
อยู่ ก็ยังคงมีธรรมชาติหลงเหลืออีกเยอะ มาริจังรู้จักจังหวัดเชียงใหม่บ้างไหม
เธอส่ายหน้าช้าๆ มาริเอะไม่เคยคิดถึงประเทศของเขา ไม่เคยศึกษา ไม่เคย
สนใจ จนกระทั่งได้มาพบเจอกับเขา
เอาไว้ผมจะพามาริจังไปเที่ยวนะครับ มาริจังจะได้รู้ว่าเมืองไทยไม่ได้มีแต่รถ
ติด น้ำเน่า เสมอไป
ขอบคุณค่ะ เธอโค้งตัวขอบคุณอีกครั้ง เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปขยี้หัวเธอ
เบาๆ ด้วยความเอ็นดู
********************************************
จนกระทั่งวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว เขาได้รับกล่องช็อคโกแล็ตสีชมพูหวานจาก
มือหญิงสาวตัวน้อย เธอยิ้มและโค้งคำนับเมื่อเขารับจากมือของเธอ
มันอาจจะดูเร็วไปหน่อยนะสำหรับการที่เราสองคนได้เจอหน้ากัน แต่มาริเอะ
อยากรู้ว่าทัคกี้คิดอย่างไรกับมาริเอะคะ
ขอบคุณครับ ทัคโค้งตอบ มาริจังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมในตอนนี้
แค่เพื่อนเท่านั้นหรือคะ น้ำเสียงของเธอฟังแล้วช่างเลื่อนลอย ประดุจความ
หวังได้พังทลายลงไป ณ วินาทีนี้
เธอปาดน้ำตาและวิ่งหนีเขาไป เพื่อที่จะไม่ให้ทัคได้เห็นสีหน้าอันเศร้าสร้อย
ของเธอ ถ้าหากเธอวิ่งไวกว่านั้นก้าวหนึ่ง หรือช้ากว่านั้นอีกนิด เธอคงได้ยินเสียงทัค
ตะโกนอย่างสุดเสียง
มาริจัง ระวัง...
แต่สายไปเสียแล้ว รถบรรทุกคันใหญ่ได้ชนร่างเธอดังโครม ร่างบางถึงกับ
กระเด็นไปตามแรงปะทะ ชายหนุ่มทิ้งกล่องช็อคโกแลตในมือรีบวิ่งไปช้อนร่างเธอขึ้น
มากอดไว้ในอ้อมแขน
เขาร่ำไห้โอบกอดร่างที่ไร้วิญญาณของเธอ ถ้าเพียงเขากล้าสักนิดที่จะพูด
อย่างที่ใจคิด กล้าที่จะบอกว่ารักเธอเช่นกัน ป่านนี้เขาคงได้โอบกอดร่างบางที่เต็มไป
ด้วยชีวิตชีวา
**********************************************
ท่ามกลางบรรยากาศของงานศพที่แสนเศร้าโศก ทัคมานั่งไว้อาลัยให้เธอ
ทุกวัน ยิ่งนานวันเขายิ่งคิดถึงเธอรอย รอยยิ้มที่แสนสดใส แววตาที่เคยเต็มไปด้วย
ความสนใจในเรื่องต่างๆ ที่เขาเล่า อนาคตที่เคยวาดไว้ว่าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียว
กัน ไม่มีอีกแล้ว มาริเอะของเขา ต่อไปนี้เขาจะต้องเดินไปข้างหน้าเพียงลำพังคนเดียว
แม้จะไม่มีใครต่อว่า แต่เขาก็รู้สึกผิดมาก ผิดจนไม่ยอมให้อภัยตนเอง
ทัคกี้ใช่ไหม
เสียงห้าวๆ ห้วนๆ พร้อมแววตาที่ไม่เป็นมิตร แต่โครงหน้าของเธอทำให้เขา
ต้องตกใจ เธอช่างคล้ายคลึงกับผู้ที่จากไปเหลือเกิน ไม่ใช่แค่คำว่าคล้ายเพียงอย่าง
เดียว แต่เธอผู้นั้นกลับเหมือนมาริเอะราวกับแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกัน
ครับ ทัคโค้งตามมารยาทเหมือนๆ อย่างที่มาริเอะเคยทำ
หยุดเลย ไม่ต้องโค้งก็ได้ ทำเป็นมารยาทดี โบราณ เก่า คร่ำครึ น่ารำคาญ
เธอรีบตัดบท แถมยังพูดไวเหมือนจะรีบไปไหน ทำไมคุณไม่ดูแลน้องสาวของฉันให้ดีฮึ
น้องสาว
ใช่...ฉันฮานะ พี่สาวฝาแฝดของมาริจัง เธอตรงเข้ามาทุบอกเขาดังอั๊ก อั๊ก
หลายๆ ครั้งพร้อมกับพร่ำบ่น ทำไมหา ทำไม ทั้งๆ ที่มาริจังรักนายขนาดนั้น ทำไมนาย
ไม่ดูแลเธอให้ดี นายมันบ้า....บ้า...บ้า...บ้าที่สุด
ฝ่ามือที่แข็งราวกับคีมเหล็ก รวบแขนบางๆ ของคนที่กำลังอาละวาดไว้ ไม่ใช่
เพราะเขากลัวเจ็บจากการถูกเธอทำร้าย เพียงแต่เขาต้องการพูดให้เธอเข้าใจ
ผมขอโทษ ให้ผมได้อธิบายอะไรหน่อยได้ไหม หลังจากนั้นคุณจะทุบจะตีผม
จนตายผมก็ยอม ผมเสียใจ
ฮานะมองหน้าเขาด้วยแววตาที่เอาเรื่อง เธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวานอย่างมาริ
เอะ และเธอก็ไม่ยอมแพ้ใครง่ายๆ
ฉันไม่ฟัง
ฟังเถอะ ฟังผมหน่อย เพราะผมผิดเอง ผมปฏิเสธที่จะรักเธอ ทำให้เธอต้อง
ร้องไห้ ผมผิดเอง
หญิงสาวสะบัดตัวออกจากวงแขนกำยำ ก่อนจะชกหน้าเขาไปทีหนึ่งจนเลือด
กำเดาไหล
ตายแล้วฮานะทำอะไรลูก
ก็ชกหน้าคนใจร้ายน่ะสิคะ
ผู้เป็นพ่อแม่และแขกเรื่อรีบวิ่งเข้ามาจับตัวเธอแยกจากคู่กรณี เพราะขืนปล่อย
ไว้คงเป็นเรื่อง
ต่อมาทัคจึงได้รู้ว่า ฮานะเป็นแฝดพี่จอมเฮี้ยวของมาริเอะ ที่มาริเอะเคยเล่าให้
ฟังว่า คราใดที่มาริเอะ น้องสาวผู้อ่อนแอถูกรังแก พี่สาวจอมเฮี้ยวก็จะมาช่วยไว้ และไล่
ตะบันหน้าทุกคนที่ทำให้มาริเอะต้องร้องไห้เสียน้ำตา
จนถึงตอนที่เข้าเรียนมัธยมปลายด้วยปัญหาครอบครัว ที่พ่อกับแม่เลือกที่จะ
แยกกันอยู่ ทำให้มาริเอะต้องอยู่กับพ่อ และฮานะต้องไปอยู่กับแม่ ซึ่งมีร้านดอกไม้เล็กๆ
ที่อบอวลไปด้วยความสุข จึงทำให้สองพี่น้องต้องแยกห่างกันชั่วคราว แต่ตอนนี้ทั้งสอง
กลับต้องห่างจากกันตลอดกาล
***********************************************
จากคุณ :
เม-ดา 
- [
16 ม.ค. 51 13:42:22
]
ร้านดอกไม้...หวานใจ...และวันวาเลนไทน์หนึ่งวัน
