ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 3 เสียงฟ้าคะนองด้านนอกยังคงคำรามลั่นเป็นระยะ ฝนหยุดแล้วแต่อากาศหลังฝนตกช่างเย็นยะเยือกหนาวจับใจ ทุกสรรพสิ่งดูเหมือนจะหลับใหลในรัตติกาลแห่งค่ำคืนอาถรรพ์นอกเสียจากในบ้านของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์เพียงหลังหนึ่งเท่านั้นที่ยังมีคนตื่นอยู่ นักรบสาวผู้กล้าทั้งสี่บัดนี้เอานิ้วชี้แตะอยู่บนแก้วที่ได้เตรียมไว้ แก้วนั้นวางคว่ำอยู่ตรงกลางของแผ่นกระดาน เหงื่อกาฬของสี่สหายแตกพลั่กทั้งที่อากาศภายในห้องหนาวยะเยือกแม้ไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ ทั้งนี้ก็เพราะหน้าต่างทางด้านทิศตะวันตกถูกเปิดกว้างออกตามความเชื่อของการอัญเชิญเจตวิญญาณของผู้ล่วงลับให้เข้ามาสิงสถิตอยู่ในแก้ว “ เดี๋ยวเราจะท่องคาถาเชิญ ไล่เรียงไปทีละคนนะ ” ธารนทีผู้เป็นแกนหลักในการเล่นผีถ้วยแก้วกล่าวกับบรรดาเพื่อนๆ “ เอาล่ะนะ ...พุทธ  ” ว่าแล้วเด็กสาวก็เริ่มกล่าววจีแรกของคาถา “ แซ้กกกก ... แซ้กกกก ...” เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นที่หน้าต่าง ทั้งสี่สาวสะดุ้งชักนิ้วออกพร้อมกัน นั่นทำให้แก้วพลิกหงายในทันที ทั้งหมดหันไปยังต้นเสียงแทบจะพร้อมเพรียงกัน นกแสก !  นกแสกตัวใหญ่สีดำสนิท ขนาดของมันใหญ่พอๆกับเด็กเล็กๆทีเดียว นอกจากนี้ความน่ากลัวยิ่งกว่าก็คือประกายตาสีเขียวอมเหลืองที่จ้องเขม็งมายังเด็กสาวทั้งสี่ มันจ้องมองช้าๆทีละคน ราวกับเพื่อจะได้จดจำทุกใบหน้าได้อย่างแม่นยำ “ น .. น .. นกแสก ” ใครคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงสั่นระรัว “ สงสัยนกมันบินมาหลบฝนน่ะ ” ธารนทีผู้เป็นเจ้าของบ้านพูดพลางเดินไปที่หน้าต่างโดยมีจุดหมายเพื่อจะไล่นกที่น่าเกลียดน่ากลัวตัวนั้นไปเสีย ทว่ายังไม่ทันที่จะเดินไปถึง นกแสกปริศนาตัวนั้นก็ถลาบินออกด้านนอก มันบินวนโค้งวกกลับผ่านหน้าต่างห้องนอนอีกครั้ง สายตาของมันตอนที่ผ่านหน้าต่างเปล่งประกายสีเขียวประหลาดและจ้องจับมาที่ใครคนหนึ่งในบรรดาสี่สหายก่อนที่จะบินหายลับไปในความมืดที่น่าหวาดหวั่นพร้อมกับส่งเสียง แซ้กๆ ยาวไปตลอดทาง “ นกแสก ถ้าไปเยือนที่ไหน เขาว่าจะมีคนตาย ” เพ็ญรตาเหม่อมองไปยังความมืดด้านนอกพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาลอยๆ “ เออ ใช่ๆ เกดก็เคยได้ยินเหมือนกัน ” เกศนีย์คล้อยตามด้วยเธอเองก็เคยได้ยินได้ฟังเรื่องประเภทนี้มาพอควร “ รันว่า ... เราเลิกเล่นกันดีไหม ” วิไลวรรณหยั่งความรู้สึกของเพื่อน สามสาวที่เหลือมองหน้ากัน แล้วพร้อมใจกันหันไปมองวิไลวรรณคนขี้กลัวพร้อมทั้งหัวเราะคิกคัก “ อะไรกันรัน กลัวเหรอจ๊ะ ” เพ็ญถามเพื่อนทั้งๆหัวเราะ “ ก็แหม ... นกแสกมันน่ากลัวนะ ” วิไลวรรณไม่วายเถียงเพื่อน เด็กสาวเริ่มอายที่ตัวเองแสดงความกลัวอยู่คนเดียว “ แหม ... ยัยรันเอ๊ย ! ก็นกแสกมันก็เป็นนกหากินกลางคืน พอฝนตกมันบินลำบากแล้วก็อาจจะหนาวด้วย มันก็เลยพยายามหาที่หลบฝนก็เท่านั้นเองแหละ ” ธารนทีพยายามบอกเหตุผลเพื่อให้เพื่อนคลายความกลัว “ ก็ท่าทางมันน่ากลัวนี่นา ” คนตาขาวยังเถียง ทว่าเสียงอ่อย “ เอางี้ไหม ” เกศนีย์เอ่ยขึ้น “ ดูท่ารันจะไม่ไหว วันนี้เราเลิกเล่นกันไปก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยเล่นกันวันหลังแล้วกัน ” เป็นข้อเสนอที่เข้าท่าสำหรับคนขี้กลัวอย่างวิไลวรรณ “ อ้าว .. ว้า ! อุตส่าห์เตรียมตัวเตรียมใจมา ” เพ็ญรตาบ่นอุบ เพราะเธออยากรู้คำทำนายของผีถ้วยแก้วเหมือนกัน แน่ล่ะผลสอบโควตานั่นแน่นอน แต่ที่อยากถามจริงๆก็คือเรื่องหนุ่มที่เธอแอบปิ๊งอยู่ต่างหาก “ รันไม่ไหวจริงๆเหรอ ” น้ำถามอีกครั้ง “ เอ่อ ... คือ ...” วิไลวรรณเริ่มเกรงใจเพื่อนรักทั้งสอง เธอรู้ดีว่าทั้งคู่ตั้งใจและเตรียมตัวมาเล่นผีถ้วยแก้วในคืนนี้เป็นอย่างมาก ส่วนเกดนั้นไม่เท่าไร รายนั้นคงไม่ได้อยากเล่นมากมายนัก “ เอ้า ! ไหวก็ไหว ! ” สาวรันตัดสินใจเด็ดเดี่ยว “ ไชโย ! ” เป็นเสียงดีใจของสองสหาย ส่วนเกศนีย์ได้แต่นั่งมองยิ้มๆ “ แน่ใจนะว่าไหวน่ะ ” เกดลอบกระซิบขณะที่เพื่อนอีกสองคนกำลังตระเตรียมอุปกรณ์กันใหม่ “ คิดว่าไหวนะ ” สาวน้อยรันตอบเพื่อนรัก ดวงใจของเด็กสาวชื่นชมความห่วงใยของเพื่อน ถึงแม้เกศนีย์จะไม่ค่อยเป็นคนช่างพูดช่างเล่นเหมือนเพื่อนอีกสองคน แต่สำหรับเรื่องน้ำใจแล้วเกดนั้นเรียกได้ว่าเป็นผู้ที่มีแต่ให้ จากคุณ : Luckard - [ 18 ม.ค. 51 12:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากเตรียมอุปกรณ์กันเสร็จ คราวนี้เปิดหน้าต่างทางทิศตะวันตกแง้มไว้เพียงเล็กน้อยทั้งนี้ก็เพื่อป้องกันอุบัติเหตุสอดแทรกจากนกแสกหรือนกประเภทหากินกลางคืนอื่นๆอีก ทุกคนรวบรวมสมาธิ นำนิ้วชี้แตะที่ก้นถ้วยซึ่งบัดนี้คว่ำอยู่กลางกระดานอีกครั้ง และแล้วบทวจีแห่งการกล่าวเชิญวิญญาณได้ถูกท่องไล่เรียงทีละพยางค์จนครบสมบูรณ์ ! “ ขออัญเชิญวิญญาณ สัมภเวสีที่อยู่ในอาณาบริเวณนี้มาสิงสถิตอยู่ในแก้วใบนี้ด้วยเถิด ” ธารนทีเอ่ยประโยคเชิญวิญญาณทันทีที่ท่องคาถาเชิญจนครบ ความเงียบได้บังเกิดขึ้น ท่ามกลางห้องที่มีแสงไฟสลัว เมื่อแสงไฟสาดส่องไปโดนสิ่งใดย่อมก็ให้เกิดเงามืดอันน่าพรั่นพรึง ไม่ว่าจะเป็นมุมหลังตู้ ใต้โต๊ะ ย่อมเป็นความมืดที่น่าหวาดระแวงว่าจะมีสิ่งมีชีวิตหรือสิ่งลึกลับเหนือต่อการพิสูจน์อะไรแฝงเร้นอยู่หรือไม่ โดยเฉพาะบรรยากาศที่เงียบและเย็นเยียบเช่นนี้ แก้วยังสงบนิ่ง “ หากมีวิญญาณมาสถิตในแก้วนี้ ขอให้เดินไปที่เลขหนึ่ง ” ธารนทีลองเอ่ยทดสอบ ทุกคนนิ่งเงียบ รอคอยด้วยใจระทึก ทันใดนั้น ! ถ้วยแก้วที่บุคคลทั้งสี่จรดนิ้วแตะไว้เพียงสัมผัสค่อยๆเคลื่อนตัวช้าๆราวกับมีแรงกระทำจากภายนอก ทั้งสี่ขนลุกเกรียว ขนบนหนังศีรษะเหมือนจะชี้ตั้งไปด้วย “ ค .. ใคร ... ใครดันแก้ว ” วิไลวรรณถามด้วยความตื่นเต้นสุดขีด สังเกตได้จากน้ำเสียงที่ทั้งเร็วและรัว เพื่อนทั้งสามเงยหน้าขึ้นมาสบตาผู้ถาม แววตาบ่งบอกถึงความรู้สึกที่ไม่แตกต่างไปกว่ากัน ทุกคนส่ายหน้าปฏิเสธว่าไม่ได้มีการแกล้งดันแก้วกันแน่ๆ และบัดนี้แก้วนิ่งสนิทอยู่ที่เลขหนึ่ง “ ท่านวิญญาณ ท่านชื่ออะไรคะ ” หลังจากรวบรวมสติได้ ธารนทีจึงถามออกไปเป็นคำถามแรก “ ท..อ..ง..อ..ยู่.. ” แก้วค่อยๆเลื่อนสะกดไปทีละตัวๆจนได้เป็นชื่อออกมา “ ชื่อโบราณจัง สงสัยเป็นคนสมัยก่อน ” เพ็ญรตาแอบกระซิบกับเกศนีย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ และแล้วการเล่นถาม – ตอบกับผีถ้วยแก้วที่มีชื่อว่า ‘ ทองอยู่ ’ ได้เริ่มขึ้น โดยส่วนมากจะเป็นคำถามเรื่องสัพเพเหระ ตลอดจนเรื่องเกี่ยวกับความรักซึ่งเป็นเรื่องที่เด็กในวัยนี้ให้ความสนใจอยู่แล้ว โดยช่วงหลังสี่สหายดูจะผ่อนคลายความกลัวลงมาก “ เอาละ เพื่อนๆ ทีนี้ถึงเวลาถามเรื่องสำคัญแล้ว ” ธารนทีผู้นำทีมเอ่ยเป็นงานเป็นการ “ เราจะถามเรื่องผลสอบโควตา ” เจ้าของบ้านกล่าวต่อเมื่อไม่มีใครพูดขัดจังหวะ ทุกคนนั่งเงียบด้วยความตื่นเต้น แม้มหาวิทยาลัยจะไม่ใช่ทุกสิ่งของชีวิตแต่การได้เข้าเรียนคณะใดนั้นก็มีส่วนที่จะกำหนดชะตาชีวิตในวันข้างหน้าได้มากพอควร “ คุณทองอยู่คะ หนูจะสอบได้คณะอะไร ” น้ำถามของตัวเองเป็นอันดับแรก แก้วค่อยๆเลื่อนช้าๆ วนไปมาสักพักแล้วก็ตรงดิ่งไปที่ตัวอักษร ว.แหวน “ วิ .. ศ .. ว .. ะ ” ธารนทีสะกดตัวอักษรตามที่แก้วเลื่อนไป “ คณะวิศวะแน่ะ ยายน้ำ โอ้โห ! ไม่เบานะนี่ ” เกศนีย์แซวเพื่อนรักทันที “ แหม .. ให้มันจริงอย่างที่ว่าเถอะจ้ะ ” ธารนทีตอบพร้อมยิ้มน้อยๆต่างกับหัวใจที่พองโตเพราะคุณวิญญาณตอบชื่อคณะที่เธออยากเข้าพอดิบพอดี “ แล้วหนูล่ะคะ ” เพ็ญรตารีบถามของตัวเองบ้าง แก้ววนไปรอบๆช้าๆอีกครั้ง แล้วจึงค่อยๆสะกดคำอ่านออกมา “ ส .. ถ .. า .. ปั .. ต .. ย์ ..” เด็กสาวนามเพ็ญรตาสะกดตามที่แก้วเคลื่อนไปช้าๆ “ คณะสถาปัตย์ล่ะ ” เด็กสาวดีใจจนแทบจะเผลอเอานิ้วออกจากแก้วเพราะนั่นเป็นคณะที่เธออยากเข้าเรียนมาตลอด เพื่อนๆพากันยิ้มเพราะรู้ว่าเพ็ญเป็นคนชอบขีดๆเขียนๆมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย “ ทีนี้ตารันมั่ง ” วิไลวรรณที่ตอนนี้ไม่เหลือความกลัวแล้วพูดขึ้นบ้าง “ คุณวิญญาณคะ หนูจะสอบได้คณะอะไรคะ ” ถามเสร็จก็รอด้วยใจระทึก แก้ววนไปเวียนมาช้าๆ เลื่อนไปซ้ายที ขวาที คล้ายจะไม่แน่ใจ ช้าจนสหายทั้งสี่มองหน้ากันด้วยความฉงนสงสัย ในที่สุดแก้วก็ค่อยๆเลื่อนไปหยุดที่ตัวอักษร “ ต.เต่า ” “ คณะอะไรนะ ต.เต่าขึ้นต้น ” เพ็ญรตาเอ่ยเบาๆ ขณะที่แก้วค่อยๆเคลื่อนไปที่ตัวอักษรถัดไป ตัวอักษรที่สองที่แก้วไปหยุดนั่นคือ “ สระอา ” คราวนี้ทั้งสี่มองหน้ากัน นิ้วของรันผู้เป็นเจ้าของคำถามเริ่มสั่นน้อยๆ สื่อแห่งวิญญาณค่อยๆวนช้าๆเพื่อไปหาอักษรตัวที่สาม ทั้งหมดนิ่งเงียบไม่มีใครพูดอะไรกันสักนิด บรรยากาศครื้นเครงเมื่อครู่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ในที่สุดแก้วก็หยุด หยุดที่ตัว ม.ม้า และเริ่มเคลื่อนตัวต่อทันที “ ตาม..แ..ต่..ค..ว..า..ม..ส..า..ม..า..ร..ถ..” วิไลวรรณอ่านพยางค์ตามที่แก้วซึ่งขยับได้จากการบงการของวิญญาณได้เคลื่อนสะกดจนครบ “ หมายความว่ายังไงน่ะ ” คราวนี้วิไลวรรณเงยหน้าถามเพื่อนงงๆ “ เอ ... อาจจะหมายความว่าอนาคตของรันยังไม่แน่นอนมั้ง ทั้งนี้อาจต้องขึ้นกับความสามารถนั่นก็คือการทำข้อสอบ ” ธารนทีวิเคราะห์ “ สงสัยจะเป็นยังงั้นจริงๆ เดี๋ยวเล่นเสร็จต้องอ่านหนังสือสอบแล้วสิ ” เกศนีย์แซวเพื่อน “ ว้า ... เลยยังไม่รู้เลย เอ้า ! ถามของเกดมั่ง ” ยายรันของเพื่อนๆบ่นอุบพลางเปลี่ยนเรื่องให้ถามผลสอบของเกดเพื่อนรัก “ จ้าๆ ... คุณวิญญาณช่วยบอกผลสอบของหนูหน่อยนะคะ ” เกดตอบเพื่อนยิ้มๆพร้อมกับหันไปถามแก้วบรรจุวิญญาณที่เรียกตัวเองว่าทองอยู่ แก้วซึ่งบัดนี้เป็นภาชนะสื่อวิญญาณวนอยู่เพียงชั่วครู่ แล้วดิ่งไปที่ตัวอักษรตัวแรกทันที “ ต.เต่า ” “ ต.เต่าอีกแล้ว ” เพ็ญเอ่ยเบาๆเหมือนรีเพลย์เมื่อครั้งคำถามของวิไลวรรณ จากนั้นจึงเคลื่อนที่อย่างช้าๆแต่ก็ตรงดิ่งอย่างไม่ลังเลไปหยุดที่ตัวถัดไป “ สระอา ” “ รันมีเพื่อนอ่านหนังสือแล้วล่ะ ” เพ็ญรตาหันไปแซวเพื่อนเพราะแก้วเคลื่อนที่ไปตามอักษรแบบเดียวกับที่ถามวิไลวรรณ “ เฮ้อ ! สงสัยจะจริง ” เกศนีย์ถอนใจเมื่อแก้วค่อยๆเลื่อนไปยังตัวอักษร ม.ม้าเป็นลำดับถัดไป สื่อวิญญาณของเกมผีถ้วยแก้วตรงดิ่งไปที่ตัว ม.ม้าจริงๆ เพียงแต่แก้วกลับไม่หยุดที่ตัว ม.ม้าเหมือนครั้งคำถามของวิไลวรรณ แต่กลับเคลื่อนที่ผ่าน ม.ม้าช้าๆไปยังตัวอักษรตัวถัดไป ย.ยักษ์ !! หลังจากนั้นแก้วก็หยุดนิ่งในทันที ทุกคนในที่นั้นนิ่งเงียบด้วยความตกตะลึง ขนอ่อนทั่วทั้งสรรพางค์กายของแต่ละคนค่อยๆลุกชูชัน “ คุณวิญญาณคะ ช่วยบอกผลสอบของเกศนีย์อีกทีเถิด ” ธารนทีตั้งสติได้รีบถามคำถามเดิมอีกครั้งด้วยเสียงที่สั่นระรัว แก้วเลื่อนช้าๆขณะที่ทั่วทั้งห้องเงียบกริบ จะได้ยินก็แต่เพียงเสียงฟ้าที่คำรามลั่นมาแต่ไกล ต.เต่า ... สระอา ... และก็ ย.ยักษ์ !! “ กรี๊ดดดดดด ....!! ” เกศนีย์กรีดร้องออกมาพร้อมๆกับเสียงฟ้าที่ผ่าลงมาใกล้ๆบริเวณนั้น จากคุณ : Luckard - [ 18 ม.ค. 51 12:35:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กำลังสนุกเชียว จากคุณ : หมูน้อยห้อยหัว - [ 18 ม.ค. 51 15:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นกแสกน่ารักออกนะ หน้าเป็นรูปหัวใจ น่ารักๆ จากคุณ : scottie - [ 18 ม.ค. 51 20:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมมมม น่ากลัว ปนน่าติดตามมม จากคุณ : ดาว..กลางวัน - [ 19 ม.ค. 51 18:55:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เง้อ ขนลุกเลย ดันอ่านตอนดึกซะด้วยครับ จ๊ากกกกก ทีหลังเปลี่ยนเป็นอ่านกลางวันแล้ว จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 19 ม.ค. 51 19:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สยองค่ะ ขนหัวตั้งแร้วววว จากคุณ : หริชา (หริชา) - [ 21 ม.ค. 51 15:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามแต่ความสามารถ... จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 23 ม.ค. 51 13:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อัพเดตจ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6268440/W6268440.html จากคุณ : Luckard - [ 25 ม.ค. 51 08:56:36 ]