ผีเสื้อสีสวยบินว่อน
แมงปอร่อนล้อลมเหินเวหา
ปลายไผ่ปลิวไหวแก่วงไปมา
สกุณาร่ำร้องก้องพงไพร
มะลิซ้อนซ่อนกลิ่นประทิ่นอ่อน
ภู่ภมรดอมดมลมพัดไหว
สายน้ำสาดลาดกระเซ็นเห็นแต่ไกล
กุหลาบป่าขจรไปในไพรี
จะกล่าวถึงผีเสื้อตัวน้อยนิด
ผู้ไร้ญาติขาดมิตรเพราะไร้สี
มีสีขาวสีเดียวเปลี่ยวฤดี
อยากจะมีสีสดใสรุ้งลาวัณย์
กระต่ายหนุ่มเดินผ่านมาทางนี้
ข้างหลังมีมาลาพาสุขสันต์
เห็นผีเสื้อนั่งเหงาใต้เงาจันทร์
จึงทักทายไปพรันในทันใด
และได้ความที่ถามไปในคราวนี้
ที่เจ้ามีสีหมองมองไม่ใส
เราจะไขปริศนาที่คาใจ
ให้แก่เจ้าผู้เศร้าใจได้เห็นทาง
เจ้าจงไปค้นหาคำว่า'รัก'
ที่รู้จักมากมายหลากหลายอย่าง
เมื่อค้นพบประสพรักอันเลือนลาง
สีของเจ้าจักกระจ่างสว่างพรัน
ผีเสื้อน้อยเมื่อได้ยินดังคำกล่าว
ปีกสีขาวเริ่มขยับจับความฝัน
จักท่องเที่ยวเรื่อยไปในไพรวัล
เพราะอยากได้สีสันอันงดงาม
โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอนที่ 2.....สตรีผู้มีแต่รอ
**ให้กำลังใจ(นักเขียน)มือใหม่ด้วยนะค่ะ...ติชมได้ค่ะ**
จากคุณ :
อศิธารา
- [
19 ม.ค. 51 13:22:44
A:222.123.64.170 X:
]
นิทานคำกลอน.....การเดินทางของคำว่า'รัก' ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น
