ความคิดเห็นที่ 1 ในบรรดาเพื่อนนักเรียนไทยที่ผมรู้จัก ฉายาสิงห์คะนองอ่างคงต้องยกให้ไอ้อ๋าอย่าง มิพักต้องสงสัย ไอ้อ๋าเป็นเพื่อนไทยคนสุดท้ายในกลุ่มที่โบกมือบ๋ายบายกลับเมืองไทย ไปเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ส่วนใหญ่พวกที่มาเรียนหลักสูตรปริญญาโทเขาเรียนกันแค่ ปีครึ่งสองปีหรือกว่านั้นนิดหน่อย ใครต่อใครเขาเรียนจบกลับไปใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมา ให้เกิดประโยชน์ต่อประเทศชาติจนเป็นใหญ่เป็นโตกันไปตามๆ แต่ไอ้อ๋ายังคงอยู่สู้ทน เฝ้าคณะเป็นเพื่อนผม ไอ้ผมมันนักเรียนท้องถิ่น ไม่ต้องกังวลเรื่องวีซ่าจึงอาศัยทำงานไป เรียนไปก็เลยจบช้า แต่ไอ้อ๋าไม่ยอมจบเสียทีต้องต่อวีซ่าสองรอบเพราะตกธีสิสวิชาเดียว อยู่ซ้ำซากจนอาจารย์ที่ปรึกษาถึงกับขู่ว่าหากตกอีก แกจะบอกทางมหาวิทยาลัย ไม่ต่อวีซ่าให้ ไอ้อ๋าซึ่งยังต้องกลับไปกินอยู่ในกงสี จึงจำเป็นต้องรีบจบแต่โดยไว เพราะขืนกลับไปมือเปล่านอกจากจะถูกตัดออกจากกองมรดกกองเบ้อเริ่มแล้วอาจจะ ถูกพี่น้องรวมเท้าอีกต่างหากค่าที่ผลาญสมบัติตระกูลโดยใช่เหตุ หากจะนับๆ กันแล้ว เงินค่าลงอ่างของไอ้อ๋าพอจะส่งเสียให้มันจบปริญญาโทอีกใบได้สบายๆ ผมเองก็ร่วมหัว จมท้ายไปเป็นเพื่อนมันก็ตั้งหลายครั้ง (แหะๆ) แต่ครั้งที่เป็นประวัติศาสตร์ที่สุดในความ ทรงจำของผมกับไอ้อ๋า ผมจะเก็บนำมาเล่าขยายต่อก็คราวนี้ละครับ ผมกับไอ้อ๋านั้นรู้จักกันมาก่อนตั้งแต่อยู่เมืองไทยในฐานะเพื่อนร่วมคณะมหาวิทยาลัย เดียวกัน ตอนนั้นก็ไม่ได้คุ้นเคยอะไรกันนักหนา แค่เพียงเห็นๆ หน้ากันแทบทุกเย็น ที่โรงอาหาร เดินสวนกันก็ทักบ้างไม่ทักบ้าง แต่อย่างว่าละครับโลกมันกลม เมื่อมา เจอกันอีกทีในต่างแดน ต่างคนต่างชะงักด้วยความคุ้นหน้า พอจำกันได้ก็โผเข้าหากัน ราวกับเป็นเพื่อนรักกันมานับสิบๆ ปี กอดคอกันไปซดน้ำพรรค์อย่างว่า ไอ้อ๋ารำพัน ถึงความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาของซำเหมาพเนจรต่างแดนทั้งๆ ที่มันเพิ่งมาอยู่ได้ไม่ ทันข้ามเดือน แต่ด้วยความผิดถิ่นแผกภาษาแปลกสถานที่ แถมเจ้าของโฮมสเตย์ ที่อยู่ก็เขี้ยวโคตรๆ เพื่อนนักเรียนภาษาร่วมชั้นก็ไฮโซสุดๆ เข้ากับเขาไม่ได้ พอมัน รับรู้ว่าผมมาเรียนอยู่ก่อนเป็นปีจนพอจะรู้ลู่ทางอยู่บ้าง เท่านั้นเองมันก็บอกคืนโฮมสเตย์ ทิ้งเงินมัดจำไปอย่างไม่ใยดี ขนของมาอยู่ที่แฟลตของผม แล้วก็ตั้งหน้าเมารื้อฟื้น ความสัมพันธ์กันตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืน ถองเบียร์หมดไปเป็นลังๆ และแล้วก็ ตามระเบียบครับ เมากันเปรอะอย่างนั้นก็ต้องไปจบกันที่สถานอย่างว่า ผมต้อนรับ น้องใหม่ไอ้อ๋าด้วยการพามันไปทัวร์สวรรค์อันงดงามตระการตาประดับประดาด้วย สีทองระยิบระยับ เจ้าสาวรายชั่วโมงของไอ้อ๋าในคืนนั้นสูงยาวเข่าดีร่างระหงตาสีฟ้า ผมสีทองธรรมชาติ มองผาดๆ ราวกับดาราเกรดบีฮอลลีวูด ทั้งๆ ที่ความสุขชั่วแล่น ของมันกินเวลาไม่ถึงชั่วโมง แต่ไอ้อ๋าถือเป็นวีรกรรมอันใหญ่หลวงของมันถึงกับ ยอมควักเงินโทรศัพท์ข้ามทวีปไปโม้กับทางเมืองไทยเป็นที่เอิกเกริกกลางงานเลี้ยงรุ่น เล่นเอาเพื่อนฝูงอิจฉาไปตามๆ ประสบการณ์ท่อนซุงน้อยลอยคว้างกลางทะเล (ความจริงมันสารภาพกับผมว่ายังไม่ถึงทะเลหรอก ขนาดปากอ่าวยังไปไม่ถึง ด้วยซ้ำซุงก็ล่มจมหายเสียก่อน) ของไอ้อ๋านัยว่าโด่งดังไปถึงพรรคพวกที่ติดงาน ทำเหมืองอยู่แถวเชียงรายมาร่วมเลี้ยงรุ่นไม่ได้ไปโน่น ผมนึกว่าเรื่องไอ้อ๋าท่องสมุทรคงจะหยุดลงแค่นั้น แต่หนอยแน่ะ ไอ้เกลอเก่าพอได้ ตะลุยทุ่งหญ้าสีทองเข้าเพียงครั้งกลับคึกคะนองดังกระทิงโทนเพลินหญ้าอวบต้นฝน ที่กำลังแตกระบัด มันไปเรียนภาษาระดับหนึ่งหรือ level 1 หากเป็นของไทยก็ต้อง ไปก.ไก่ ข.ไข่ กันใหม่ แทนที่จะตั้งใจเรียนดันไปสรรหาพลพรรคมาจากไหนก็ไม่รู้ มาสุมศีรษะกันอยู่เต็มแฟลตอันอุดอู้ของผม ไอ้บิ๊กหมู บางมด หิ้วกระเป๋าเข้ามาร่วม แจมอีกหนึ่ง นัยว่าเป็นเพื่อนต่างรุ่นต่างมหาลัยไปรู้จักกันตอนแข่งกีฬาเกียร์ ก็หิ้วเหล้า หิ้วเบียร์มาฉลองทำความรู้จักกันแต่หัววัน ยังไม่ทันตกดึกอ้าวเหล้าหมด เดินผ่านตลาดนัด กะจะไปซื้อเสบียงมาตุนดันไปเจอะไอ้เบิร์ด ไอ้เฮงอีกสองหน่อ ไอ้หมูรู้จักไอ้เบิร์ด ส่วน ไอ้เบิร์ดเป็นคู่ซี้ไอ้เฮง ก็มาเรียนภาษาเหมือนกันที่เดียวกันแต่คนละ level ก็ไม่เป็นไร ใจเดียวกันทั้งนั้น ชวนมันมานั่งกินกันต่อที่ห้อง เสียบปลั๊กหม้อหุงข้าวไฟฟ้าต้มมาม่าเป็นแกล้ม เพื่อนของเพื่อนของเพื่อนรู้จักกันไปรู้จักกันมาเมากันปริ่ม พอเมาหัวทิ่มชวนจิ้มก็เอาซีครับ ผมในฐานะมัคคุเทศก์จำเป็นก็ตกเป็นธุระพาไปอีก รวมเป็นแก๊งค์ไฮไฟว์ พูดภาษา อังกฤษกันไม่ได้สักคน มีผมคนเดียวพอจะฟุตฟิดฟอไฟได้หน่อยเพราะอยู่มานานชักจะ ชินกับสำเนียงชาวออสซี่ ในขณะที่ผองเพื่อนเพิ่งจบติวมาจากเอยูเอเมืองไทยหมาดๆ หูยังชินกับสำเนียงอเมริกันจ๋า พอฟังภาษาอังกฤษสำเนียงออสซี่เข้าก็ถึงกับใบ้รับประทาน แต่ถึงกระนั้นพวกมันก็ยังซ่าส์กะจะบุกตะลุยเข้ายึดฐานย่าน Carlton ส่งเสียงเอะอะ เอ็ดตะโรกันลั่นถนนทำราวกับที่นี่ประเทศไทยจนผมต้องรีบร้องห้าม โธ่.. ภาษาอังกฤษ สำเนียงปักษ์ใต้อย่างผม อย่างดีก็ฟุดฟิดฟอไฟได้แค่ซื้อข้าวซื้อเหล้าและเช่าอุปกรณ์ หุงต้มรายชั่วโมงก็เท่านั้น ขืนเอะอะมะเทิ่งมากไปเดี๋ยวจะกลายเป็นกร่างโดนวัยรุ่นเจ้าถิ่น ตามทุบหรือตำรวจมาซิวตัวไปโรงพักในข้อหานิวแซนด์ชาวบ้านแล้วมันจะยุ่ง จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 20 ม.ค. 51 14:15:17 A:121.219.98.93 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เชิญอ่านครับผม จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 20 ม.ค. 51 14:35:12 A:124.181.209.229 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คืนนั้นดูเหมือนสวรรค์จะไม่เป็นใจให้ห้าหนุ่มได้คลายความร้อนรุ่มในหัวอก ไอ้ผมน่ะ ไม่ใคร่จะ need สักเท่าไรนักหรอกเพราะเพิ่งจะพาไอ้อ๋าไปทัวร์ชั้นดาวดึงส์มาหมาดๆ เมื่อคืนก่อน แต่ไอ้อ๋าผู้เป็นโต้โผตัวตั้งตัวตีกลับคึกจัดเหมือนม้าศึกที่โลดหน้าโลดหลัง อย่าว่าแต่ปี๊บเลย ถังแดงหรือถังน้ำมันขนาดสองร้อยลิตรมันว่าจะเตะให้เปรี้ยงปร้างกระเด็น ไปไกลโลด แต่ Carlton ไม่ใช่เพชรบุรีตัดใหม่หรือรัชดา พระรามเก้า แม้เราจะมีกันอยู่น้อย จำนวนนับนิ้วมือเดียวถ้วน ทว่าวิมานแห่งไหนก็ดูจะอัตคัดนางฟ้าผมทอง เข้าไปก็โดนยัน หงายกลับมาเพราะเทพธิดาไม่เพียงพอ ที่มีอยู่ครบคนก็ไม่เป็นที่พอใจของไอ้อ๋า มันติยัน อยู่นั่นแหละ อ้วนไปผอมไป หน้าแก่บ้าง พอเจอคนสวยก็หาว่าหน้าไม่ออกแนวฝรั่ง ปรารถนาข้อสุดท้ายนี้เป็นที่ยืนกรานจริงจังของไอ้อ๋าอย่างมาก ทั้งๆ ที่เมืองนี้ก็ได้ชื่ออยู่แล้ว ว่าเป็นหม้อหลอมรวมวัฒนธรรม (cultural melting pot) ประชากรที่มีก็ไม่ใช่ฝรั่งล้วนๆ ทั้งจีนไทยแขกเจ๊กเขมรเวียตนามลาวพม่าอินเดียปากีสถานเนปาลกาฬทวีป ฯลฯ มีทั้งนั้น ถึงฝรั่งเองนอกจากออสซี่ชนขนานแท้ที่บรรพบุรุษอพยพจากอังกฤษเมืองแม่มาตั้งถิ่นฐาน อยู่ดินแดนทวีปใต้เมื่อสองร้อยปีกว่าๆ ที่ผ่านมา ก็ยังมีทั้งฝรั่งสแกนดิเนเวียนบ้าง ยุโรป ตะวันออกหนีสงครามมาบ้าง ฝรั่งอเมริกาใต้พูดสเปนิชแทนอังกฤษบ้าง ฯลฯ ไหนยังจะ ชาวพื้นเมืองอะบอริจินิสอีกล่ะ ด้วยเหตุนี้เองน้องนางฟ้าที่ไม่ฟิตแอนด์เฟิร์มจึงมีลุคที่ หลากหลาย ทั้งผมบลอนด์ ผมทอง หรือบรูเน็ตมีทั้งนั้น แต่ไอ้อ๋ายังจะยันแต้รีเควส นางฟ้าผมทองท่าเดียว ถึงจะสุดแสนรำคาญแต่ก็ต้องยอมตามใจมันก็เพราะคืนนั้น มันเป็นเจ้ามือนี่ครับ ในที่สุดจนปัญญาเพราะเดินกันจนขาลากยังหาที่ลงไม่ได้ พวกเราถอยทัพไปนั่งปรึกษา แผนการโจมตีใหม่ใกล้น้ำพุในสวนสาธารณะ ก็อาศัยน้ำก๊อกนั่นแหละครับวักมาล้างหน้าตา ให้สดชื่นพอจะสร่างกันได้บ้าง ในที่สุดก็ตกลงกันได้ว่าขืนใช้ยุทธวิธีเดินเข้าตี พลทหาร อาจจะหมดแรงเสียก่อนเพราะต้องหอบถุงทะเลเหี่ยวๆ คนละสองใบเดินทางไกลระหว่าง ฐานต่อฐาน ผมจึงรับหน้าที่ทหารสื่อสาร แวะเข้าตู้โทรศัพท์สาธารณะอาศัยสมุดหน้าเหลือง นั่นแหละเป็นข้อมูลในการสอบถาม ซึ่งบริการที่นี่ส่วนใหญ่จะดีขอเพียงโทรศัพท์กริ๊งไป มาม่าซังเขาจะบอกได้หมดว่ามีเด็กในคอนโทรลกี่คนๆ จาระไนได้ละเอียดละออระดับเทคนิค แถมยังบอกอัตราค่าบริการเสร็จสรรพ หลังจากสุ่มโทร.ไปสี่ห้าแห่ง ก็ค้นได้สำนักใหม่ อยู่ไม่ไกลนักแค่หลังตลาดนัดที่เราเดินซื้อของกันเป็นประจำนี่เอง เจ๊เจ้าของ(ความจริง เป็นฝรั่ง)รับรองแข็งขันว่าน้องๆ ของแกนั้นทุกคนผมทองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า(ไม่ใช่เต๋า สมชายนะ)และมีอยู่หลายคนให้เลือก เราจึงเรียกแท็กซี่กันไป พอถึงสถานที่ผมก็ถึงบางอ้อ เคยเดินผ่านอยู่บ่อยๆ ไม่ยักรู้ว่าจะเป็นอย่างว่า บ๊ะ อย่างนี้ชักมันส์แฮะหากของเขาดีจริงคงจะ ได้ใช้บริการบ่อยๆ พอเข้าไปถึงเจ๊เจ้าสำนักเข้ามารับรองด้วยตนเอง มีน้องๆ ผมทองตาม ที่ไอ้อ๋ารีเควสนั่งรออยู่ก่อนแล้วสามคน แต่ละคนสวยพอใช้เป็นที่พอใจของพรรคพวก ส่วนอีกสองเจ๊รับรองแข็งขันว่าเสร็จงานแล้วกำลังแต่งเนื้อแต่งตัวอีกไม่เกินสิบนาทีจะลงมา ในฐานะเจ้าภาพผมกับไอ้อ๋าจึงเปิดทางให้ไอ้หมู ไอ้เบิร์ด และไอ้เฮงเข้าสู่สนามรบก่อน เราสองคนสั่งเบียร์สองขวดมานั่งเติมเชื้อคุยกันเบาๆ ไม่เกินสิบนาทีจริงๆ สองสาวผมทอง ก็เดินนวยนาดลงบันไดมาแนะนำตัว แต่เป็นที่ผิดหวังของไอ้อ๋าไม่น้อยเพราะสาวผมทองทั้ง สองคนนั้นเป็นเอเชียชัดๆ แถมยังเซาธ์อีส เอเชียเสียด้วย ไม่มีความเป็นฝรั่งเจือปนแม้แต่น้อย เจ๊เจ้าสำนักเข้ามาส่งภาษาฟุดฟิดฟอไฟถามว่าเป็นที่ตกลงไหม ผมสบตาสองสาวชั่วแวบ ก็นึกตงิดว่าเอ๊ะชักจะยังไงๆ ก็สะกิดกระซิบบอกไอ้อ๋าว่าอย่าเรื่องมากนักเลย(วะ) ไหนๆ ก็ มาแล้ว อุดหนุนเขาเสียหน่อย แต่ไอ้อ๋าไม่ยอมท่าเดียว แถมยังโวยวายเสียงลั่น "ข้าไม่เอาโว้ย ทุ้ยยส์ อุตส่าห์นั่งเครื่องบินมาถึงที่แล้วข้าต้องเอาฝรั่งสิวะเสียเงินเท่ากันนี่หว่า ไหนมันบอกเองว่าผมทองทุกคนไง นี่มันย้อมแมวกันชัดๆ" "ก็ย้อมแมวน่ะสิพี่ แต่เป็นย้อมแมวหลอยนะจ๊ะ ไม่เชื่อก็เข้ามาดูได้จะเปิดให้ดู โธ่เอ๊ย ฝรั่งหรือไทยปิดไฟแล้วมันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ จะขนทอง ขนดำ หากปิดตาคลำ พี่ก็บอกไม่ได้หรอกว่ามันทองแท้หรือย้อมมา" สิ้นเสียงไอ้อ๋า หนึ่งในสองสาวก็สวนคำออกมาทันควันเป็นภาษาไทยชัดเปรี๊ยะ เล่นเอา ผมกับไอ้อ๋าหน้าม้าน อึกอักกันอยู่ครู่เดียวก็พากันเผ่นอ้าวออกมาจากสำนักอย่างไม่ยอม เหลียวหลัง ไอ้อ๋าถึงกับหน้าจ๋อย แทนจะผมจะนึกสงสารมันกลับอยากถีบส่ง "เป็นไงล่ะเอ็ง ปากปีจอดีนัก ดีเท่าไรแล้วที่มันไม่ด่าเอา" ผมว่า ขณะมานั่งป้ายรถเมล์ซดเบียร์ที่ถือติดมือมาฆ่าเวลารอพรรคพวกที่ยังสัปยุทธ์โรมรัน กันอยู่โน่น ไอ้อ๋าส่ายหน้าเดียะแล้วพูดอย่างซังกะตาย "ก็ใครจะไปนึกละว่าคนไทย chipหายพูดฝรั่งคล่องเปรี๊ยะจนข้านึกว่าเป็นฟิลิปปินส์ ข้าว่าเรา กลับเมืองไทยดีกว่าวะ ต่อให้อยู่เรียนภาษาอีกสิบปีก็คงพูดไม่ได้อย่างมัน แต่ข้ายังสงสัย อยู่อย่างหนึ่ง เสียดายจริงว่ะที่ออกมาเสียก่อน หรือเราจะกลับไปพิสูจน์กันดีไหมวะ" ผมขมวดคิ้ว "เองสงสัยอะไรของเองวะ" "คือว่า.. ข้าสงสัยที่มันบอกว่ามันย้อมแมวแล้วน่ะ ย้อมจริงหรือเปล่า" .. .. โธ่ ไอ้อ๋า นะไอ้อ๋า (the end) หมายเหตุจากผู้เขียน: หลังจากโพสต์แล้วหาย มาสองความคิดเห็น คาดว่าเป็นเพราะภาษาพ่อขุนรามฯ ทำให้ไม่ผ่านในตอนจบ จึงได้ปรับปรุงใหม่ให้ลดโทนความร้อนแรงลงบ้าง ซึ่งอาจจะไม่สมจริงสมจังกับความเป็นไปในสังคมปัจจุบัน ที่การแทนสรรพนามตนเองต่อเพื่อนฝูง ตลอดจนคำสบถต่างๆ ดูเหมือนจะทวีความเถื่อนลงไปทุกที ทุกวันนี้ เจอะสาวๆ หน้าตาน่ารักแอ๊บแบ๊วรุ่นคอซอง แต่พูดภาษาพ่อขุนกับเพื่อนได้อย่างสนิทสนมแถมผรุสวาทได้ ไม่อายผีสางเทวดาซึ่งหากมีจริงคงจะเผ่นกระเจิดกระเจิงลี้ภัยจากเมืองไทยไปอยู่ประเทศอื่นกันแล้ว ใครไม่ไป ผมไปก่อนละครับ ไว้เมื่อไรที่ฟ้าสีทองผ่องอำไพค่อยกลับมารับใช้ประเทศชาติกันต่อ ขณะนี้จำต้องขอลา ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่ผู้อ่านทุกท่านครับ จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 20 ม.ค. 51 16:37:29 A:121.219.69.68 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอ่อ...... (ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้คลิกเข้ามาอ่าน = =) จากคุณ : QuaOs - [ 20 ม.ค. 51 22:01:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หลงมา ทางออกอยู่ไหนเนี่ย%%% จากคุณ : nuynui - [ 20 ก.พ. 51 17:00:09 ]