หญิงสาวร่างสูงโปร่งกำลังยืนมองโรงเรียนอนุบาล
ร้อยยิ้มที่เกลี่ยอยู่ทั่วใบหน้าบ่งบอกถึงความสุข
ในที่สุดความฝันก็เป็นจริง ฝันที่อยากจะเป็นคุณครู
คุณครูอนุบาลที่แวดล้อมไปด้วยเด็ก ๆ แหมสโลแกน
รักเด็กของหล่อนเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาได้ก็คราวนี้

หล่อนเรียนจบโฆษณาแต่พอได้ทำงานแล้ว
จึงรู้ว่ามันไม่ใช่ตัวหล่อนเลย รู้ตัวว่าตัวเอง
เหมาะกับงานคุณครูของเด็กน้อย
เมื่อตอนที่ตกงานแล้วไม่มีอะไรทำ
และยังไม่ต้องการขวนขวายหางาน
เพราะที่ผ่าน ๆ มาเบื่อกับงานที่ทำจริง ๆ  
พี่สาวผู้เป็นคุณครูอนุบาลอยู่ก่อนแล้ว
จึงชวนให้ไปสมัครที่โรงเรียนเพราะขาดครูอยู่
แต่หล่อนก็ปฏิเสธ เพียงขอไปดูเวลาที่พี่สาว
สอนเด็กน้อยตัวเล็ก ๆ เหล่านั้นบ้าง

และเมื่อได้ลองไปคลุกคลีหล่อนจึงรู้ว่าสนุก
ชีวิตมันวุ่นวายดีนะหล่อนบอกกับตัวเอง

" วุ่นวายดีนะพี่เด็กเนี่ย แต่น่ารักดี ชอบ "

" น่าเบื่อหล่ะไม่ว่า เบื้อเบื่อ " พี่สาวหล่อนบ่น
แต่หล่อนก็เห็นบ่นอยู่นั่นแหละไม่เห็นจะลาออกสักที

" เบื่อแล้วทนทำอยู่ทำไมหละ "

" ไม่รู้สิ พอจะลาออกก็เสียดาย ถ้าต้องไป
ทำงานอื่นคงคิดถึงเด็ก ๆ น่าดู "

" อ้าวแล้วพี่เบื่ออะไร "

" เบื่อผู้ปกครองบางคนจุกจิก เบื่อเด็กบางคน
ดื้อจนลิงอาย "

พี่สาวของหล่อนก็บ่นไปอย่างนั้นเอง
เอาจริง ๆ ก็ไม่ยอมลาออกหรอก เพราะ
คำว่าครูอยู่ในสายเลือด พี่ของหล่อนรักอาชีพนี้
หล่อนรู้

นี่เป็นวันแรกที่จะได้มาทำอาชีพนี้
' คุณครูอนุบาล '
การเข้ามาเป็นคุณครูของที่นี่โดยที่
ไม่ได้จบมาทางสายนี้เลย อาจจะทำให้
เป็นที่ครหาของใครบางคน แต่ก็ช่างประไร

ช่วงแรกหล่อนได้เป็นครูผู้ช่วยก่อน
และเมื่อรู้งานแล้วหล่อนจึงได้เป็นคุณครูเต็มตัว
' คุณครูแหวนของเด็ก ๆ  ' เด็ก ๆ ค่อนข้างจะติด
คุณครูแหวนมากทีเดียว เพราะสอนสนุก ใจดี
มีนิทานมาเล่าทุกวัน จริง ๆ หล่อนไม่ได้สอนอะไร
แปลกพิสดาร หรือว่าโดดเด่นมากกว่าคุณครูท่านอื่นๆ
และหล่อนเองก็คิดว่าเด็ก ๆ ไม่ว่าอยู่ใกล้ใครบ่อย ๆ
ก็คงจะรักคน ๆ นั้น ตามวัยของเค้านั่นเอง

หล่อนรักเด็ก ๆ ของหล่อนแต่มีเด็กคนนึง
หล่อนแสนจะเอ็นดูซะเหลือเกิน อยากมีลูกแบบนี้จัง
ชื่อน้องกิ๊ฟ และก็มีเด็กอีกคนนึงที่หล่อนบอกตัวเองว่า
' ถ้าฉันได้เป็นแม่คน ฉันจะเอาใจใส่ลูกให้มากกว่านี้
ไม่ให้เป็นแบบน้องออม ' แต่หล่อนก็บอกตัวเองเสมอว่า
หล่อนเป็นครูของเด็ก ๆ ก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบมากด้วย
เช่นกัน

" น้องกิ๊ฟ ทำไมน้องกิ๊ฟถึงยอมให้น้องออมแย่ง
ดินสอหนูไปทุกวันหละจ๊ะ " หล่อนถามลูกศิษย์ตัวน้อย

" ไม่ได้แย่งหรอกค่ะคุณครู น้องออมขอ น้องกิ๊ฟก็ให้
คุณแม่บอกว่าต้องรู้จักให้มากกว่ารับ "

หล่อนขมวดคิ้ว

" หนูรู้เหรอจ๊ะว่าให้มากกว่ารับคืออะไร "

น้องกิ๊ฟพยักหน้าหงึก ๆ

" ก็น้องกิ๊ฟให้ดินสอน้องออมบ่อย ๆ แต่น้องออม
ไม่เคยให้น้องกิ๊ฟเลย ก็แปลว่าน้องกิ๊ฟให้มากกว่า "
ตามมาด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง น่ารักซะเหลือเกิน

เอ้อเนอะเด็กน้อย จริงของหนู หล่อนยิ้มตอบ

" น้องออมทำไมหนูต้องเอาดินสอน้องกิ๊ฟ
เค้าด้วยหละค่ะ เอาของเพื่อนมาแล้วต้องเอาไปคืน
นะรู้ไหม "

" ไม่คืน " เด็กน้อยพูดไปเล่นของเล่นไปไม่ใส่
คุณครูนัก

" อ้าว เอ่อทำแบบนี้ไม่ดีนะค่ะเอายังงี้ดีไหม
ถ้าน้องออมไม่แย่งของเพื่อน ๆ แต่ว่าแบ่ง
ขนมให้เพื่อน ๆ กินคุณครูจะมีรางวัลให้
ดีไหมเอ่ย "

" ไม่เอา " คำตอบสั้นดีแท้
หล่อนโน้มน้าวตั้งนานก็ไม่ได้ผล
เฮ้ย! เด็กอะไรพูดยากอย่างนี้นะ

หล่อนมารอส่งเด็ก ๆ กลับบ้านเช่นทุกวัน
วันนี้ยังไงก็จะขอคุยกับคุณแม่น้องออมซะหน่อย
คุณแม่น้องกิ๊ฟมารับน้องกิ๊ฟแล้ว น่ารักทั้งคุณแม่
คุณลูกจริง ๆ

" วันนี้น้องกิ๊ฟดื้อไม่ค่ะ " คุณแม่น้องกิ๊ฟถาม

" ดื้อตามประสาเด็กค่ะ " หล่อนตอบตามตรง

" ดุได้ ตีได้ ว่าได้ เต็มที่เลยนะค่ะคุณครู "
คุณแม่น้องกิ๊ฟ พูดถูกใจหล่อนจริง ๆ

" ไม่ดื้อถึงขนาดจะต้องตีกันหรอกค่ะ
และก็ไม่เคยคิดที่จะตีด้วยค่ะ " หล่อนหัวเราะน้อย ๆ

คุณแม่กับน้องกิ๊ฟกลับไปแล้วแต่คุณแม่น้อง
ออมยังไม่มา

หล่อนรออยู่พักใหญ่คุณแม่น้องออมจึงมา

" เอ่อคุณแม่น้องออมค่ะ ดิฉันขอเวลาสัก
ห้าถึงสิบนาทีได้ไหมค่ะ ไม่นานหรอกค่ะ "

" มีอะไรว่ามาเลยค่ะ " หน้าตาไม่รับแขกเลย
คุณแม่น้องออมนี่นะ

" เอ่อ น้องออมนะค่ะชอบแย่งของเพื่อน
แกล้งเพื่อน แล้วก็พูดจาไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่นะค่ะ "

" แล้วไงค่ะ ดิฉันเสียเงินตั้งมากมายจ้างโรงเรียนคุณ
จ้างครูอย่างพวกคุณเนี่ยมาเพื่ออะไร "
สายตาที่จ้องมาที่หล่อน เหมือนหล่อนเป็นตัว
อะไรสักอย่าง

" เราน่าจะร่วมมือกัน เพื่อทำให้พฤติกรรมของ
น้องออมดีขึ้น ดีไหมค่ะ " หล่อนเสนออย่างนอบน้อม

" นี่คุณฉันเสียเงินจ้างพวกคุณมาเพื่ออะไร หวังว่า
คงไม่ได้ยินอะไรทีมันระคายหูอย่างนี้อีกนะ "

ระคายหูตรงไหนหนอ หล่อนรำพึงกับตัวเอง
น้องออมเป็นการบ้านข้อใหญ่ของหล่อนซะแล้ว

" เฮ้อ! แล้วหนูจะโตขึ้นมาเป็นคนดีได้มากขนาดไหน
หนอ หากคุณแม่ของหนูยังเป็นอยู่แบบนี้ "

หล่อนพูดกับตัวเอง ขณะเดินกลับบ้าน
" สู้เค้า " หล่อนบอกตัวเอง
สายลมพัดผ่านใบหน้า อากาศดีแท้
พรุ่งนี้เจอกันนะน้องออม หล่อนยิ้ม
ใบหน้าเด็กน้อยลอยวนเวียนอยู่ตรงหน้า
พรุ่งนี้และวันต่อ ๆ ไปหล่อนสัญญาว่าจะ
เป็นคุณครูของเด็ก ๆ ให้ดีที่สุด หล่อนสัญญา........
------------------------------------------------------