ความคิดเห็นที่ 1 ตอนนั้นความรู้สึกของฉันมันสับสนไปหมด ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร แต่เรื่อง นี้ฉันจะให้แม่รู้ไม่ได้เป็นอันขาด เพราะฉันเป็นความหวังของแม่ ฉันบอกน้อง สาวเป็นคนแรก แล้วเราก็กอดคอกันร้องไห้ จากนั้นฉันไปหาหลิวที่ต่าง จังหวัดแล้วบอกให้เค้ารับรู้ เพื่อช่วยกันหาทางแก้ไข บ้านหลิวเป็นคนจีน เค้า เป็นลูกชายคนเล็ก พอบอกไป เค้ากลับดีใจขึ้นมา เพราะเค้าจะมีหลานคน แรกให้พ่อแม่ แต่ชั้นไม่ได้ต้องการเช่นนั้น เค้าจะทำให้พ่อแม่ของตัวเองสมหวัง ในขณะที่ความหวังของแม่ฉันต้องพัง พินาศอย่างนั้นหรือ? ฉันตัดสินใจโทรกลับไปหาน้าที่กรุงเทพ กว่าที่จะเล่าให้ น้าฟังได้ ฉันยืนร้องไห้ให้น้าฟังอยู่เป็นนานสองนาน พอฉันบอกไปน้าถึงกลับ ร้องไห้โฮ แล้วบอกให้ฉันกลับกรุงเทพทันที โชคดีที่แม่ไม่อยู่ ไม่ได้รับรู้ เรื่องนี้ เพราะไปทำงานที่อเมริกาตั้งแต่ฉันขึ้น ม.5 แล้ว น้าบอกให้ฉันอุ้มท้อง แล้วไปคลอดที่ต่างจังหวัด น้าจะเลี้ยงให้เอง...แต่นั่นก็ไม่ใช่ความต้องการ ของฉันอีกเช่นกัน ฉันรู้แต่ว่าตัวเองยังไม่พร้อม ไม่มีวุฒิภาวะที่จะเป็นแม่ของ ใครทั้งสิ้น เมื่อน้าถามว่าฉันจะทำแท้งหรือไม่ นั่นเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยนึกถึงมาก่อนใน ชีวิต แต่ฉันคิดว่ามันคือคำตอบ เมื่อน้าสอบถามที่ทางมาเรียบร้อย ก็เป็นคน จัดแจงพาฉันไปด้วยตัวเอง เราสองคนเข้าไปที่คลินิกแห่งหนึ่ง ที่นั่นมีหญิง สาวรุ่นราวคราวเดียวกับฉันเต็มไปหมด เราไปรับคิวจากนั้นก็ไปตรวจว่าตั้ง ท้องจริงรึเปล่า และท้องได้กี่เดือนแล้ว ตอนนั้นอายุครรภ์ของฉันประมาณ 3 เดือนกว่าๆ เพราะกว่าจะคิด กว่าจะตัดสินใจ ฉันก็ปล่อยให้เวลาผ่านไปเนิ่น นาน ที่คลินิกก็บอกราคามาว่าอายุครรภ์เท่านี้ ต้องมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ จากนั้นเค้าก็พาไปขึ้นรถตู้รวมกับเด็กสาวคนอื่นๆ โดยให้น้ารออยู่บริเวณนั้น พอใกล้ๆ จะถึงที่เค้าให้พวกเราเอาผ้าปิดตาเพื่อจะได้จำที่ไม่ได้ แล้วพาเข้า ไปในตึกแถวแห่งหนึ่ง ความกลัวมันแล่นอยู่ในหัวใจของฉัน ตัวสั่นไปหมด แต่ยังฝืนนั่งตัวตรงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าให้พวกเรากินยาพาราคนละ สองเม็ด ก่อนที่จะโดนเรียกเข้าไปทีละคน ทีละคน ฉันจำไม่ได้แล้วว่าตัวเอง เป็นคนที่เท่าไหร่ พอเข้าไปในห้องที่ฉันเรียกว่าห้องเชือด...ในห้องนั้นมี อุปกรณ์อยู่ไม่กี่ชิ้น แต่ที่จำได้ติดตาคือเตียงนอนที่มีขาหยั่ง ฉันเดินไปนิ่งๆ ขึ้นขาหยั่งตามสั่งอย่างว่าง่าย ความเจ็บมันแล่นเข้าไปถึงขั่วหัวใจเมื่อหมอ เริ่มลงมือ แบบที่เรียกว่าทำสดๆ ไม่ใช้ยาอะไรทั้งสิ้น ชั้นเอามือกุมท้องตัว เอง ร้องครางออกมา ฉันยังจำได้ติดหูที่ผู้ช่วยสาวคนนั้นพูดขึ้นมาว่า ตอนทำ ไม่คิด มันก็ต้องโดนแบบนี้ ฉันไม่โกรธเธอเลยสักนิด เพราะสิ่งที่เธอพูด มัน คือความจริง เมื่อเสร็จแล้ว เค้าให้ยาพาราพวกเราคนละถุง แล้วให้พวกเราเอาผ้าปิดตา ออกมาขึ้นรถตู้ เพื่อพาไปส่งยังจุดเดิม น้าของฉันนั่งรออยู่ที่นั่น ทั้งที่เจ็บ แสนเจ็บ แต่ยังฝืนเดินตัวตรงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันทรุดลงไปนั่งข้างๆ น้า น้ำตาคลอ น้าถามโดยไม่หันมามองว่าเจ็บหรือเปล่า ฉันเอนหัวพิงไหล่น้า แล้วบอกว่า “เจ็บ” เรานั่งอยู่อย่างนั้นกันพักใหญ่ กว่าจะไปเรียกแท็กซี่กลับ บ้าน ฉันโทรบอกหลิวว่าฉันตกบันไดเลยแท้ง น้ำเสียงของเค้าดูผิดหวัง เจ็บ ปวด แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะลงเอยกับเค้าตอนนี้ จากนั้นหลิวก็ไม่ติดต่อกลับ มาหาฉันอีกเลย ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่ตัวฉันเองก็ต้องการด้วยเช่นเดียวกัน ฉัน อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยที่ไม่มีเค้าอีก... จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 01:46:34 A:72.66.107.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปีต่อมาชั้นสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่ง ฉันเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่ กลายเป็นน้องใหม่น่าตาดี สดใส โดดเด่น ใครเลยจะรู้ว่าชีวิตของฉันผ่าน อะไรมาแล้ว อยู่ที่นี่มีคนมารุมจีบฉันมากหน้าหลายตา ทั้งชายแท้ ชายเทียม (ทอม) ฉันมาสะดุดที่ชายหนุ่มต่างคณะ ตัวสูงใหญ่ สไตล์ที่ฉันชอบ คือ ขาว ตี๋ อีกแล้ว เค้าชื่อว่ากัน กันตามจีบ ขึ้นรถเมล์ตามรับตามส่งอยู่พักใหญ่ ก่อน ที่เราจะตัดสินใจเป็นแฟนกัน ความรักครั้งใหม่ อะไรก็สดใสและดีไปหมด โหนรถเมล์ก็ยังสบายใจ กันเป็นคนน่ารัก และเกือบจะหล่อที่สุดในมหาลัย อย่างน้อยก็ในสายตาของ ฉันแหละน่ะ กันเข้ากะเพื่อนๆ ของฉันได้หมดทุกคน ไปไหนไปกัน เราคบกัน ได้ซัก 4-5 เดือนเราก็เป็นของกันและกัน เค้าบอกว่าเราเป็นคนแรกของกัน และกัน แต่ฉันเชื่อ ว่าเราสอง คนต่างก็รู้ ว่าเราโกหกซึ่งกันและกัน เพียงแต่ ไม่อยากพูดความจริงออกมา เพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ กันเป็นเด็กดี แม้จะติด เพื่อนไปบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรเสียหาย น้าของฉันก็ชอบกัน เพราะเค้าเป็นคน ปากหวาน ชอบชมว่าน้าทำกับข้าวอร่อย เราคบกันไปเรื่อยๆ จนฉันจะขึ้นปี 3 ก็มีชายหนุ่มเข้ามาจีบอีกคนหนึ่ง เป็น หนุ่มต่างมหาลัยชื่อว่าต้อ ต้อเป็นเพื่อน ของเพื่อนอีกที เราเจอกันโดย บังเอิญที่ร้านเหล้าหลังมหาลัย ต้อบอกว่าประทับใจในตัวฉันตรงที่ฉันเป็นคน เรียบร้อย เข้าร้านเหล้าแต่ไม่กินเหล้า เพื่อนสูบบุหรี่กันทั้งโต๊ะแต่ฉันไม่สูบ เอาแต่นั่งอ่านการ์ตูนหรือกินไอติม ตอนนั้นฉันลองคบสองคนดู โดยที่ไม่ให้ ทั้งสองคนรับรู้ เมื่อมีข้อเปรียบเทียบ เพียงแค่เดือนเศษความรู้สึกของฉันมัน ก็เอนเอียงมาทางต้อมากกว่า ต้อพูดจาสุภาพไม่ขี้โวยวายเหมือนกัน เป็น ผู้ใหญ่กว่า เป็นสุภาพบุรุษ เทคแคร์ฉันทุกอย่าง ที่สำคัญฐานะดีกว่า และมี รถคอยรับส่งฉันด้วย ฉันเองก็รู้ว่ามันผิด และออกจะเป็นการเห็นแก่ตัวไป หน่อย ถ้าจะเลือกต้อด้วยเหตุผลนี้ แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจ จริงๆ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 01:54:34 A:72.66.107.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 จบแล้วเหรอเนี่ย ผมตามมาอ่าน จากคุณ : golfUIH_166 - [ 24 ม.ค. 51 09:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามมาอ่านอีกคน จากคุณ : baibu (baibu) - [ 24 ม.ค. 51 11:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอโทษด้วยค่ะ ทำธุระนิดหน่อย จะรีบเขียนต่อให้เร็วที่สุดค่ะ ขอบคุณมากที่ตามมาอ่านค่ะ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 12:00:12 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ 4 ฉันตัดสินใจที่จะขอเลิกกับกัน แต่ยังไม่ได้บอกอย่างเป็นทางการ จนกระทั่ง วันหนึ่ง ฉันไปดูหนังกับต้อแล้วบังเอิญเจอกับเพื่อนของกันที่โรงหนังเข้า เย็น วันนั้นกันมารออยู่ที่บ้าน นั่งรอฉันตาแดงกล่ำ ฉันเลยตัดสินใจพูดในสิ่งที่ อยากพูด เค้าร้องไห้ ขอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ฉันก็ปฏิเสธเค้าไป อย่างไม่มีเยื่อใย หลายปีให้หลัง กันยังมีมิตรจิตมิตรใจอยู่เสมอ คอยโทรมา ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของฉันตลอด แต่ฉันไม่เคยได้อยู่รับสายเค้าหรอก แต่เป็นน้าที่ได้พูดคุยกับกัน ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นกับ กันเลย เค้าเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันอยากกลับไปหามากที่สุด ต้อแก่กว่าฉัน 2 ปี พอฉันอยู่ปี 3 ต้อก็ได้ทำงานแล้ว ต้อใจดี รับส่งทุกวัน ถ้าวันไหนฉันเรียนนานๆ ก็จะทำอา หารมารอเสมอ เพราะรู้ว่าฉันไม่ชอบทาน อาหารของที่มหาลัย เวลามาหาที่บ้านก็จะมีขนมติดไม้ติดมือมาฝาก คบกัน ได้ไม่นานเราก็มีอะไรกัน ต้อเสียตรงที่เป็นคนชอบดื่มเหล้า และถ้าเมาเมื่อ ไหร่ ฉันจะได้รู้ซึ้งถึงคำว่าน้ำเปลี่ยนนิสัยในทันที จากคนที่สุภาพเรียบร้อย พูดจาไพเราะ เมื่อเหล้าเข้าปาก จะกลายเป็นคนขี้โมโห มุละทุ ใครมาแหย่ ไม่ได้เลย ตอนแรกๆ ที่คบกัน ฉันก็มองว่ามันน่ารักดี แต่พอนานๆ เข้าฉันเริ่ม รู้สึกเบื่อหน่าย กับการที่ต้องนั่งอยู่ในวงเหล้าทั้งวันทั้งคืน อาทิตย์นึงอย่าง น้อยต้องมี 2 วัน เพราะต้อมีเพื่อนเยอะ ไหนจะเพื่อนตอนเรียนมัธยม มหา ลัย และที่ทำงาน ยิ่งถ้าช่วงเทศกาลแล้วล่ะก็ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ฉันเบื่อ กับการที่ต้องไปถึงวงเหล้าเป็นคนแรก และกลับเป็นคนสุดท้าย แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ยังคบกะต้อจนเรียนจบมหาวิทยาลัย พอเรียนจบปุ๊บ ฉันก็ได้งานทำปั๊บ ตอนนั้นท่าอากาศยานเปิดรับพนักงานต้อน รับผู้โดยสารชั่วคราว สำหรับปีอเมซซิ่งไทยแลนด์ ส่วนใหญ่เป็นเด็กจบใหม่ ทั้งนั้น ฉันทำงานเป็นกะโดยจะหมุนเวียนกันไปในแต่ละเดือน ส่วนใหญ่ฉันจะ จองกะบ่าย เพราะได้เข้างานสาย และกลับบ้านไม่ดึกมาก ต้อยังคงตะลุยดื่ม เหล้ากะเพื่อน และเดินสายไปทำงานต่างจังหวัด ในขณะที่ฉันสนุกกับงาน และเพื่อนใหม่ ไม่ได้ไปนั่งในวงเหล้า หรือไม่ไปต่างจังหวัดด้วยเหมือนเดิม เราเริ่มมีปากเสียงกันบ่อยครั้ง ฉันไม่ได้รู้สึกรักต้อมากเหมือนเคย ทั้งที่ก่อน หน้านี้ฉันเคยรักต้ออย่างบ้าคลั่ง ติดกันเป็นตังเม ไปไหนไปด้วย ถ้าวันไหน ฉันรู้ว่าต้อแอบหนีเที่ยวกลางคืนคนเดียว ฉันจะหงุดหงิดงุ่นง่าน และมีปาก เสียงกันรุนแรงทุกครั้ง แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป อาจเป็นเพราะว่าฉัน กำลังหลงไหลในสังคมใหม่ๆ ไม่นานเราก็เลิกกัน เพราะฉันจับได้ว่าต้อมี ผู้หญิงอีกคนที่เชียงใหม่ ถ้าเป็นแต่ก่อนฉันคงไม่ยอมที่จะเสียเขาไป แต่ตอน นี้ความรักมันคงหมดไปแล้ว จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 12:26:54 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนที่ 5 ณ ที่ทำงานแห่งนั้น ฉันได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งเป็น Manager อยู่ที่ทำงาน ของฉันเอง เค้าชื่อว่าพี่ณพัทธ์ พี่ณพัทธ์แก่กว่าฉัน 15 ปี แต่เค้าก็ดูภูมิฐานดี สมวัย พี่ณภัทธ์มักจะทำงานกะเดียวกันกับฉัน และมักจะออกไปทานอาหาร ตอนเบรกพร้อมกันเสมอๆ ฉันเจอกับพี่ณภัทธ์ตั้งแต่ก่อนจะเลิกกับต้อ แต่ที แรกฉันไม่เคยรู้ว่าพี่ณภัทธ์มีใจ จนกระทั่งตอนปีใหม่ พี่ณภัทธ์ให้คนถือ ดอกไม้มาให้พร้อมขอเบอร์โทรศัพท์ พี่ณภัทธ์มักจะไปรับฉันมาทำงานด้วย เพราะบ้านเราอยู่ซอยใกล้ๆ กัน แล้วเลิกงานก็ไปส่งที่บ้าน เรามักจะหยุดวัน เดียวกัน เพื่อไปทานข้าว ดูหนัง แต่เวลาของฉันกับเขามักจะจบลงที่ 5 โมง เย็น ซึ่งฉันเองไม่เคยเอะใจอะไร พี่ณภัทธ์บอกว่าเราต้องแอบคบกันไม่ให้ใครรู้ เพราะว่าเขาเป็นเมเนเจอร์ เดี๋ยวจะเสียการปกครอง ที่สำคัญนายใหญ่ไม่ชอบให้เมเนเจอร์มาวุ่นวายกับ เด็กในปกครองด้วย วันหนึ่งพี่ณภัทธ์พาฉันขับรถไปเที่ยวบางแสนบอกว่าจะ ไปเช้าเย็นกลับ แต่เราไม่ได้กลับ และฉันก็ตกเป็นของเขาในคืนนั้น หลังจาก ที่เรามีอะไรกันแล้ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิง ฉันพยายามทำตัวป็นเจ้าเข้า เจ้าของพี่ณภัทธ์มากขึ้น เวลาหายไปก็มักจะโทรตาม ในขณะที่เขากลับ พยายามห่างเหิน ฉันไปแอบสืบมารู้ว่าที่จริงพี่ณภัทธ์มีแฟนอยู่แล้ว...ฉัน พลาด...เพราะมั่นใจในตัวเองมากเกินไป ฉันไม่ได้มั่นใจในความสวย แต่มั่น ใจในสิ่งพิเศษที่ฉันมี นั่นคือการเป็นคนสนุกสนาน อารมณ์ดี ตลกโปกฮา เพื่อนบอกว่าใครอยู่ใกล้ๆ ฉันมักจะมีความสุข ฉันมักจะเป็นศูนย์รวมของ เพื่อน และครอบครัวเสมอ...แต่ฉันคิดผิด ฉันเสียใจไม่น้อย แต่ก็รู้ว่าเราทำ ตัวเอง จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 12:45:51 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่ 6 ตอนนั้นฉันคิดอะไรไม่ออก นอกจากคำว่ากรรมตามสนอง แต่หลังจากที่รู้ว่า พี่ณภัทธ์มีแฟนแล้ว แต่เราก็ยังไม่ได้เลิกกัน เขาก็มีวิธีที่จะทำให้ฉันเป็นของ ตายของเขา ด้วยความที่ผ่านโลกมาแล้วอย่างโชกโชน ตอนนั้นฉันรู้สึก สมเพชตัวเองอย่างหนัก มันเหมือนกับว่าฉันต้องรอขอแบ่งเศษเดนเวลาของ พี่ณภัทธ์จากผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ในขณะที่เขาคบกันอย่างเปิดเผย แต่ฉันกลับ ต้องซ่อนตัวอยู่เงียบๆ พี่ณภัทธ์เริ่มเปลี่ยนกะหนีฉัน โดยไปเข้ากะดึกตลอด พอตีสาม ตีสี่ เสร็จงาน ก็จะโทรมาคุยด้วย ฉันเฝ้ารอโทรศัพท์จากพี่ณภัทธ์อย่างใจจดใจจ่อทุกคืน บางคืนเขาหิวๆ ก็โทรมาสั่งให้ฉันซื้ออาหารไปให้ ฉันก็จะทำด้วยความเต็มใจ เหมือนว่าเคยมีอะไรติดค้างกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน เวลาที่เขาโทรมา แค่ พูดคำว่า “คิดถึง” มันเหมือนเป็นน้ำทิพย์ชโลมใจ วันหนึ่งชีวิตของฉันก็เริ่มเปลี่ยนไปอีก อาของฉันซึ่งเป็นนายทหาร พาฉันไป งานเลี้ยงเหล่า ทำให้ฉันได้เจอกับนายทหารหนุ่มคนหนึ่งซึ่งเป็นรุ่นน้องของ อาฉันเอง เขาไม่ใช่คนน่าตาดี ออกจะท้วมๆ แต่เป็นคนที่พูดจามีเสน่ห์ เขา ชื่อ “บอมบ์ “ เขาขอเบอร์โทรศัพท์ของฉันจากอา แล้วโทรมาคุยด้วยทุกวัน เราคุยกันโดยที่ไม่ได้เจอตัวกันนานเป็นเดือน คุยกันวันละหลายๆ ชั่วโมง ทำ งานนก็คุย กลับบ้านก็คุย ไม่เป็นอันหลับอันนอน ครั้งแรกที่เรานัดเจอกัน เรา ไปโยนโบลลิ่ง ไปกันเป็นฝูงเลย เพราะมีเพื่อนของเราทั้งสองคนด้วย เขาขับ รถเบนซ์สปอร์ตมารับ ฉันอดคิดในใจไม่ได้ว่า โอ้โห...ทหารอะไรเนี่ย ทำไม มันถึงได้รวยขนาดนี้ มารู้ทีหลังว่าพ่อเขาเป็นนายทหารชั้นผู้ใหญ่ แถมเป็น นักธุรกิจรวยมหาศาล ถามว่าฉันตื่นเต้นไม๊..มันก็ตื่นนะ...ก็ในชีวิตฉันไม่เคย เจอคนรวยขนาดนี้นี่นา ยิ่งบอมบ์พาฉันไปเที่ยวผับ เที่ยวเธคต่างๆ ในกรุงเทพ ฉันยิ่งตื่นตาตื่นใจ ฉัน อยู่กรุงเทพมาตั้งนาน ไม่เคยเข้าสถานที่แบบนี้เลย อย่างดีก็ตามร้านเหล้า หลังมหาลัย หรือร้านเหล้าข้างทาง บอมบ์ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็น เจ้าหญิง เวลาไปไหนมาไหน เค้าจะให้ลูกน้องเค้าคอยเดินตาม รถก็ไม่ต้อง ขับเอง มีคนขับให้ตลอด ฉันเริ่มสนุกจนลืมพี่ณภัทธ์ แต่เวลาฉันไปเที่ยวกลับ มาตีสามตีสี่ก็ยังโทรหาพี่ณภัทธ์อยู่ แต่คุยไม่นานก็วาง พี่ณภัทธ์เริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของฉัน ฉันไม่ได้ให้ความสำคัญ กับเค้าเหมือนเดิม โทรให้ไปหาก็ไม่ไป พอฉันเริ่มถอยห่าง เขากลับเริ่มเข้า หาฉัน...เขาพูดเองว่า...เขารู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะสูญเสียฉันไป...ฉันแอบ ยิ้มเยาะอยู่ในใจ...วันหนึ่งพี่ณภัทธ์มาบอกฉันว่าตอนนี้เขามีฉันคนเดียวแล้ว แต่มันสายไป เพราะฉันไม่ได้มีเขาคนเดียว จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 13:19:32 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่ 7 ฉันคบกับบอมบ์ในขณะที่ยังตัดพี่ณภัทธ์ไม่ขาด หลังๆ มาฉันเริ่มสงสารเขา เขากลับมาทำดีมากๆ อย่างที่ไม่เคยมีใครดีกับฉันอย่างนี้มาก่อน ฉันถามเขา ว่ามาทำดีตอนนี้ ไม่คิดว่ามันสายไปบ้างเหรอ...เขากลับตอบมาว่า เมื่อก่อน เขาเพียงลองใจฉัน ว่าจะอดทนกับเขาได้มากแค่ไหน...ตอนนี้เขาพร้อมแล้ว ที่จะเป็นของฉันคนเดียว เขาบอกว่าถ้าเราแต่งงานกัน เขาจะหาเลี้ยงฉันโดย ที่ฉันไม่ต้องออกไปทำงานนอกบ้าน เขาจะเป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดี...นั่น แหละคือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝัน...แต่สิ่งที่สำคัญคือฉันไม่ได้รักเขาอีกต่อ ไปแล้ว คบกันได้สักพัก บอมบ์เริ่มพาฉันไปพบกับครอบครัว ไปทานเข้ากับที่บ้านเขา อาทิตย์ละครั้ง พาฉันออกงานต่างๆ ในฐานะแฟน แต่ข้อเสียของบอมบ์ก็ คือ...การที่เป็นลูกชายคนสุดท้อง ทำให้เขาเอาแต่ใจตัวเองมากๆ อยากได้ อะไรต้องได้ ถ้าอยากเจอฉันตอนไหนต้องได้เจอทั้งนั้น ต้องแต่งตัวตาม สไตล์ที่เขาชอบ อย่างเขาชอบให้ใส่ชุดแสค ต้องใช้ของแบรนเนมตามแต่ที่ เขาจะสรรหามาให้ ฉันก็เป็นบ้าทำตามเขาสั่งไปได้ ไม่รู้ตัวเองจริงๆ บางทีเขา ก็สั่งให้ฉันไปเดินตามพี่สาวของเขาเหมือนเป็นผู้ช่วย ฉันก็ยังบ้าไปอีกแน่ะ ฉันเริ่มรู้สึกเก็บกดเวลาที่อยู่กับบอมบ์ แต่ก็มักจะมาระบายที่พี่ณภัทธ์เสมอ ในวันเกิดของพี่ณภัทธ์ เขาขอให้ฉันแต่งตัวสวยๆ เพราะจะพาไปทานเข้า... วันนั้นพี่ณภัทธ์พาไปทานข้าวที่โรงแรมหรูริมแม่น้ำ ก่อนหน้านั้นเขาขอฉัน แต่งงาน แล้วจะมาเอาคำตอบในวันนี้...ฉันอาจจะใจร้ายเกินไป เพราะคำ ตอบที่ให้พี่ณภัทธ์ก็คือ “การบอกเลิก” ตอนนั้นฉันคิดว่า ไม่ว่าฉันจะตัดสินใจ ถูกหรือผิด แต่ขอปล่อยพี่ณภัทธ์ไปก็แล้วกัน ฉันไม่อยากให้เขาอยู่เป็นที่ รองรับอารมณ์ของฉันอีก แล้วฉันก็ตัดสินใจลาออกจากงานหลังจากนั้น เพราะแม่อยากให้ฉันไปเรียนภาษา และคอมพิวเตอร์เพื่อเตรียมตัวไปเรียน ต่อที่ออสเตรเลีย จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 13:43:51 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 มารออ่านต่อครับ เห็นใจเหมือนกันครับ จากคุณ : golfUIH_166 - [ 24 ม.ค. 51 14:07:07 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่ 8 หลังจากที่ฉันมีอะไรกับบอมบ์แล้ว ฉันเริ่มรับรู้ของเสียอีกอย่างหนึ่งของเขา นั่นคือ การเป็นคนเจ้าชู้อย่างหาตัวจับยาก บอมบ์ไปมีเด็กอีกคนที่เชียงใหม่ ฉันก็รู้แต่ทำอะไรเขาไม่ได้ บางทีเสาร์อาทิตย์ยังขอฉันบินไปหาเด็กของ เขา...ฉันก็ยอมอีกแน่ะ...บ้าไปแล้ว...เพราะฉันมัวไปหลงกับคารมของเค้าที่ ว่า ยังไงฉันก็เป็นหนึ่ง เขาไม่ให้ใครมายุ่ง แต่กับคนอื่นก็แค่หาเศษหาเลย ตามประสาผู้ชาย แล้วเขาก็เลิกรากันไปเอง และความเห็นแก่ตัวของบอมบ์ อีกอย่างหนึ่งก็คือ เขาจะไม่ยอมป้องกันเวลาที่มีอะไรกับฉัน คือไม่ป้องกัน อะไรเลย....ปล่อยตามธรรมชาติ.... มาวันหนึ่งฉันรู้สึกผิดปกติ เหมือนที่มันเคยเกิดขึ้นกับฉันมาแล้ว ครั้งหนึ่ง ฉันเข่าอ่อนแบบแทบไม่ต้องไปตรวจให้วุ่นวายเลย ฉันบอกบอมบ์ แต่ดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจฟัง เพราะไม่คิดว่ามันเป็นความจริง พอเห็นฉัน เครียดมากๆ เขาก็ให้ลูกน้องพาไปตรวจ ปรากฏว่าท้องจริงๆ เขาไปปรึกษา กับรุ่นพี่ แล้วไปซื้อยาอะไรกลับมาให้ฉันกินหนึ่งชุด ฉันก็กินอย่างว่าง่าย ผ่านไปสองอาทิตย์ก็ไม่เกิดอะไรขึ้นมา ฉันเลยลองไปตรวจอีกครั้ง ปรากฏ ว่าฉันก็ยังท้องอยู่ คราวนี้เริ่มเครียดและมีปากเสียงกัน พอทะเลาะกันรุนแรง เขาถามฉันว่าต้องการอะไร ฉันก็ตอบไปว่า “ฉันต้องการแค่ความเป็นลูก ผู้ชายของคุณเท่านั้น” เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมากลางศีรษะ คำตอบที่ได้กลับ มาคือ “ถ้าอยากได้ความเป็นลูกผู้ชาย ก็ไปทำแท้งเดี๋ยวนี้เลย” ตอนนั้นเรา คุยโทรศัพท์กัน ฉันวางหูไปเงียบๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไร บอกกับตัวเองว่า กรรมตามทันแล้ว บาปที่ฉันเคยก่อไว้....ถ้าจะให้พูดกันตรงๆ ฉันเองไม่ พร้อมที่จะมีลูก...แต่ไม่อยากได้คำตอบแบบนั้น...อย่างน้อยน่าจะช่วยคิด และช่วยเป็นกำลังใจ หลายชั่วโมงต่อมา บอมบ์โทรกลับมา...เขาร้องไห้ แล้วขอโทษในสิ่งที่เขา พูดออกมา แล้วก็บอกว่าเขายังไม่พร้อมจริงๆ ขอให้เรามาช่วยกันแก้ไข... เขาพาฉันไปทำแท้งที่คลินิกแห่งหนึ่ง...ทีแรกเขาจอดรถแล้วบอกให้ฉันเดิน ไปเอง...เขาจะนอนรออยู่ที่รถ...ฉันจะไปว่าอะไรได้...ก็เดินซึมๆ ไป...สัก พัก...ไม่รู้อะไรดลใจ...เขาก็วิ่งตามมา... จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 14:32:07 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนที่ 9 ณ ที่แห่งนั้น...เขาให้ฉันเปลี่ยนผ้าถุง...ขึ้นขาหยั่ง...ฉันนึกถึงภาพเก่าๆ วน เวียนอยู่ในสมอง แต่วันนี้มียาสลบ...รู้สึกตัวอีกที ฉันนอนอยู่ในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง บอมบ์กำลังพยายามใส่กางเกงให้ แล้วก็จูงฉันไปขึ้นรถ...เขาเล่า ว่า เขาเห็นสภาพฉันตอนที่นอนอยู่ในห้องนั้นแล้วหดหู่ เหมือนถูกข่มขืน ผ้าถุงถลกมาอยู่ตรงหัวเข่า เขาบอกว่าจะไม่มีอะไรกับฉันอีกแล้ว จะได้ ป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก...แต่คุณจะเชื่อหรือคะ? ยังไม่ถึง 1 อาทิตย์เต็มเขาก็ขอมีอะไรด้วยในขณะที่ฉันเองยังไม่ หายสนิท แต่ก็ขัดเขา ไม่ได้เช่นเคย ฉันต้องรักษาตัวเองอยู่พักใหญ่ เพราะเกิดการติดเชื้อ โดยพ่อ ยอดชายบอกกับฉันว่า ถ้าไม่สบายก็อยู่บ้านไปไม่ต้องมาหาเขา เอาไว้หาย แล้วค่อยเจอกัน...ฉันมันน่าสมเพชเหลือเกิน มีหมอดูคนหนึ่งเคยบอกกับฉันว่า เมื่อใดที่ฉันมีความรัก ฉันจะต้องร้องไห้ทั้ง ชีวิต...เห็นจะจริง...!! ทีแรกฉันกะว่าถ้าฉันไปออสเตรเลีย เราคงจบกัน แต่บอมบ์ก็จะไปเรียนที่อังกฤษ เขาขอให้ฉันไปด้วยกัน เขาจะขออนุญาตแม่ ให้...ฉันทึกทักว่า เขาคงสำนึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ฉันก็พลาดอีกตาม เคย.... ฉันตัดสินใจไปเรียนที่อังกฤษกับเขา เราพักอยู่ด้วยกัน ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันคิดผิด มหันต์ที่ตามเขามาที่นี่...ภาระหน้าที่ทุกอย่างของคนใช้ที่บ้าน...ตกอยู่ที่ ฉัน...การบ้าน...รายงาน...ทุกอย่างต้องทำสองชุด แม้แต่เวลาสอบก็ต้อง คอยส่งให้ลอก...ฉันต้องออกไปทำงานร้านอาหารด้วย เพราะว่าแม่ฉันไม่ได้ ร่ำรวยอะไร มาเรียนอังกฤษต้องใช้เงินเยอะ...ฉันเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อย จนล้มป่วย...ตอนที่ป่วย...คุณชายบอมบ์ก็ยังคงเป็นคุณชายบอมบ์ มาม่าซัก ห่อยังไม่เคยต้มให้กิน แม่บอกให้ฉันเลิกทำงาน ให้เรียนอย่างเดียว แม่จะหา เงินส่งเอง...อย่างน้อยก็ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน... จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 14:39:25 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนที่ 10 ตอนที่เรียนใกล้จบ ครอบครัวบอมบ์มาเยี่ยมที่อังกฤษ พาเด็กสาวหน้าตา จิ้มลิ้มที่เป็นลูกของเพื่อนสนิทมาด้วย...บอมบ์ให้ฉันย้ายออกไปอยู่ที่อื่นชั่ว คราว...ฉันก็ไปแต่โดยดี...อีกสองเดือนต่อมาก็มากันอีก...ฉันก็ต้องย้าย ออกไปอีก...แต่คราวนี้เป็นการย้ายแบบถาวร...เพราะฉันรู้มาว่า ที่บ้านบอมบ์ พาเด็กคนนั้นมา เพื่อให้บอมบ์เลิกกับฉัน...แล้วเขาสองคนก็ชอบกันจริงๆ เสียด้วย...บอมบ์เคยพูดขอร้องฉันว่าอย่าเพิ่งเลิกกับเขา เขายังรักฉันอยู่ กับ เด็กคนนั้นก็เป็นแค่การหาเศษหาเลยของผู้ชาย เขาก็แค่อยากลอง เขา บอกว่าจะให้ฉันอยู่ที่อังกฤษ จะเปิดร้านอาหารให้ ส่วนตัวเขาจะกลับเมือง ไทย แล้วจะมาหาเดือนละครั้ง...แล้วจะอยู่ในฐานะอะไรดีคะคุณ..?? คำตอบ ของฉันก็คือไม่ ฉันจะไปตามทางของฉัน...ฉันได้ยินจากเพื่อนสนิมของ บอมบ์ว่า...ถ้าเขาจะเลือกผู้หญิงซักคน พ่อแม่ของเขาก็จะต้องชอบผู้หญิงคน นั้นด้วย..แต่ผู้หญิงอย่างฉัน...พ่อแม่ของเขาคงไม่รับเป็นลูกสะใภ้...ฉันก็ ต้องยอมรับชะตากรรม...ที่ไม่ได้เกิดมาเป็นลูกท่านหลานเธอเหมือนคนอื่น เค้า...แต่ฉันก็ไม่เคยน้อยใจในชะตาของตัวเอง...ตอนนั้น..เพื่อให้แน่ใจว่า เลิกกันจริงๆ แม่ของบอมบ์ลงทุนมาอยู่เฝ้าบอมบ์ที่อังกฤษหลายเดือนเลยที เดียว หลังจากที่เลิกกัน ฉันไปแชร์ห้องอยู่กับเพื่อนที่มหาลัย เป็นบ้านของคนไทย ค่าเช่าถูกแสนถูก แต่อยู่ไกลแสนไกล ลงรถไฟแล้วเดินลึกมาก...ฉันกลับ ไปทำงานร้านอาหารอีกครั้ง เพราะเรียนเทอมสุดท้ายแล้ว ไม่หนักเหมือน เคย เวลาเดินกลับบ้านตอนดึกๆ อากาศหนาวๆ ฉันอดน้ำตาไหลไม่ได้ ว่ามา ทำอะไรอยู่ที่นี่ ฉันคิดถึงแม่ คิดถึงน้อง คิดถึงเพื่อนและทุกๆ คนที่เมืองไทย เหลือเกิน ชะตาชีวิตจะเล่นตลกกับฉันไปถึงไหนกันหนอ...??? จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 14:50:22 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนที่ 11 เลิกกันได้ไม่นาน น้ำหนักลดไปหลายกิโลโดยไม่รู้ตัวเลยเชียว พอเลิกเศร้า แล้ว ฉันกลับคิดว่าชีวิตที่ไม่มีบอมบ์ และไม่มีแฟนนี่มันช่างมีความสุขเสียนี่ กระไร ได้แต่งตัวอย่างที่ชอบ ทำอะไรอย่างที่อยากทำ ไม่ต้องคอยเป็นแม่ บ้านให้ใคร ฉันเริ่มจับกลุ่มทำงานกับเพื่อนต่างชาติ เริ่มได้พูดภาษาอังกฤษ และเพิ่งเริ่มจะมีความรู้สึกว่ามาเมืองนอก ฉันใช้ชีวิตในอังกฤษอย่างคุ้มค่า ได้เที่ยวผับเที่ยวเธคในอังกฤษก็ตอนนี้เอง แต่ฉันก็โสดได้ไม่นาน มีชาย หนุ่มกรีก ซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีมาจีบฉัน...”เพิ่งรู้ว่าคำว่าหล่อเหมือน เทพบุตรกรีกนี่มันมีจริงนะ” ไม่ใช่ว่าฉันบ้าคนหล่อ แต่เขาหล่อจริงๆ เทพบุตร คนนี้มีชื่อว่า จอร์ช เป็นคนกรีกโดยกำเนิดรูปร่างสูงใหญ่ หุ่นดีมั่กๆ กล้ามเป็น มัดๆ เลย แต่เพื่อนๆ ชอบบอกฉันเสมอว่าพ่อยอดชายนายนี้ต้องเป็นเกย์แน่ นอน เพราะว่าสำอางค์สุดๆ ใส่เสื้อรัดรูป ชอบเข้ายิม ...แต่ฉันก็ไม่เคยเชื่อ ใคร จอร์ชเป็นคนช่างเอาอกเอาใจ ชอบพาไปทานอาหารร้านบรรยากาศดีๆ เสมอ เราคบกันได้ไม่นาน ก็ต้องเลิกรากันไป “เพราะฉันถูกผู้ชายของเขา ตามราวี...!!!” ฉันได้ข้อความทางโทรศัพท์มือถือว่า “เธอไม่ใช่เกิร์ลเฟรนด์ เพียงคนเดียวของเขา และตัวฉันเองก็ไม่ใช่บอยเฟรนด์คนเดียวของเขาเช่น กัน” ฉันบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร แต่แน่นอนมันมีความขำเจือปนอยู่ด้วย ชีวิตฉันยังไม่หยุดนิ่งอยู่แค่นั้น เลิกกับเทพบุตรแล้ว ฉันก็ยังคงโกอินเตอร์ มี แฟนเป็นคนอังกฤษเชื้อสายอิหร่านอีก 1 คนชื่อว่าอาลี เราคบกันเรื่อยๆ ไม่มี อะไรหวือหวามาก แต่ในช่วงเวลาประมาณ 6 เดือนที่คบกัน อาลีทำให้ฉัน รู้จักแทบทุกซอก ทุกซอยของลอนดอน เพราะเขารู้ว่าฉันจะกลับเมืองไทย ในไม่ช้า จึงวางแผนพาเที่ยวทุกอาทิตย์ และก็ยังช่วยเป็นครูสอนภาษาให้อีก ด้วย วันที่จะเดินทางกลับเมืองไทย ฉันก็รู้สึกใจหาย เพราะทิ้งความหลังไว้ที่ ลอนดอนหลายอย่างรวมทั้งอาลีด้วย จากนั้นเราสองคนยังติดต่อกันอีกซัก พัก จนเลิกรากันไปเอง เพราะต่างก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร แต่จนถึงทุก วันนี้ทุกครั้งที่เราออนไลน์แล้วเจอกัน ก็ยังทักทายกันได้ตามปกติ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 15:24:06 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนที่ 12 พอกลับมาเมืองไทยได้สักพัก ฉันก็ได้งานทำที่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง และก็ ได้พบผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเพื่อน เขาชื่อว่า “พี่โจ” เจอกัน ครั้งแรก พี่โจก็จีบฉันอย่างจู่โจมเอาเป็นเอาตาย ชนิดที่ฉันไม่เคยพบมาก่อน ขับรถตามไปส่งที่บ้าน ทั้งที่ฉันก็ขับรถอยู่เหมือนกัน ตามไปที่ทำงาน สารพัด วิธีที่จะงัดมาใช้ คบกันได้ 1 เดือนขอแต่งงานเลย ฉันงงกับพี่โจมาก เขา เหมือนพยายามต้องการรวบรัดใครซักคนให้ไปร่วมชีวิตกับเขา ตอนที่เขาขอ มีอะไรกับฉัน เขาหว่านล้อมต่างๆ นานา ชักแม่น้ำมาทั้ง 15 สาย ประมาณว่า มันเกิดจากความรักมิใช่ความใคร่ แรกๆ ที่คบกับเขาฉันก็รู้สึกดีอีกตามเคย แต่ฉันเหมือนถูกพราะเจ้ากลั่นแกล้ง ที่ไม่เคยส่งคนปกติมาให้ฉันซักคน พี่โจ ขี้โมโหมากกกก..ขี้หงุดหงิด ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรม ด่าแม้กระทั่งบุพการี ของตัวเอง แล้วก็มีนิสัยงกมากอย่างหาตัวจับยาก เวลาฉันอยู่กับพี่โจฉันมักจะตัวลีบ ทำอะไรผิดนิดจะโดนเทศยาว เขาเป็นคน ที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ทั้งที่อายุยังน้อย เขาแก่กว่าฉัน 1 ปี ทำงานได้เงินเดือนเกือบแสน ในขณะที่ฉันยังเป็นวุ้น นั่งรถด้วยกันเขาจะฟัง แต่ข่าว ฉันอยู่กับ เขาจะต้องทำตัวคร่ำเคร่งเหมือนนักวิชาการ ละครไม่เคย ดู หนังสือการ์ตูนก็อ่านไม่ได้ เพลงไทยก็ไม่ฟัง คราวนี้เก็บกดเหลือแสน พอ นานวันเข้ามันก็ระเบิด ฉันเคยเผลอระเบิดคำสมัยพ่อขุนรามคำแหงใส่เขาไป เลย เขาชอบคิดว่าตัวเองสูงส่ง และชอบดูถูกคนอื่นโดยเฉพาะฉันอยู่เสมอ คบกันได้ 7-8 เดือน ฉันก็ทนไม่ได้ พยายามจะเลิก แต่เค้าก็พยายามง้องอน สารพัดด้วยวิธีที่คาด ไม่ถึง อย่างเช่นซื้อพวงมาลัยมาขอขมา แต่มันก็ได้ผล นะ ฉันใจอ่อนทุกทีไป บางทียังมีให้แม่โทรมาง้อให้ด้วยซะอีก แม้ว่าพี่โจจะมีข้อเสียมากมายจนหาข้อดีแทบไม่เจอ แต่เขาก็เป็นคนสอนให้ ฉันเข้มแข็ง และสอนประสบการณ์ด้านการทำงานให้ฉันหลายๆ อย่าง ฉัน ต้องตัดสินใจเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่เพราะพี่โจ การที่ฉันจะหนีเขาให้พ้น ก็คือต้องออกจากเมืองไทย ฉันจึงตัดสินใจลาออกจากงาน แล้วบินไปหา แม่ที่อเมริกา.... จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 15:46:19 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณใช้ชีวิตคุ้มค้าจริงๆ มีคนเคยบอกว่า ประสบการ์ณมักให้อะไรกับเราเสมอ ทำให้เราสามารถเรียนรู้จากสิ่งที่เราเคยทำผิดพลาดไป หวังว่าคุณคงได้พบ กับผู้ชายแสนดีที่คุณค้นหา และรอคอย โชคดีนะคะ ป.ล. รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : เด็กเอก Eng - [ 24 ม.ค. 51 15:47:00 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ใกล้จบเต็มที ขอไปนอนก่อน พรุ่งนี้จะมาโพสต์ใหม่ค่ะ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 24 ม.ค. 51 15:48:15 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 มีต่ออีกหรือเปล่าคะ จากคุณ : baibu - [ 24 ม.ค. 51 15:54:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตามอ่านรวดเดียว นั่นสินะครับ บางทีสิ่งที่เราต้องการมันก็ไม่ใช่อะไรซับ ซ้อนเลย ขอแค่ความรักที่เรียบง่าย แต่ทำไมมันช่างผ่านมายากเย็นนักนะ รออ่านต่อนะครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 24 ม.ค. 51 20:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านด้วยความเห็นใจอย่างเดียว จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 24 ม.ค. 51 21:18:06 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เอาใจช่วยอยู่ค่ะ จากคุณ : scottie - [ 24 ม.ค. 51 21:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านรวดเดียวจนถึงตอนนี้ จะรออ่านต่อนะคะ จากคุณ : peiNing - [ 24 ม.ค. 51 22:34:25 ]

ความคิดเห็นที่ 23 -*- ไรงะ ยังมะจบเยย มาต่อไวไวเจะ -..- จากคุณ : นู๋มะรุ้ นู๋มาวแป๊ะชี่ - [ 25 ม.ค. 51 05:38:28 A:58.9.108.20 X: TicketID:166151 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไปปฏิบัติภารกิจมาทั้งวันเลย จะรีบเขียนต่อเดี๋ยวนี้แหละค่า... จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 25 ม.ค. 51 10:19:39 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 สู้ๆ งับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 25 ม.ค. 51 10:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนที่ 13 เมื่อฉันมาถึงอเมริกา แม่ก็พาเที่ยวเล่นอยู่เกือบเดือน จากนั้นก็ฝากให้ทำงาน เป็นสาวเสิร์ฟในร้านอาหารไทย ซึ่งไม่ใช่เรื่องยากเลย เพราะฉันเคยผ่านงาน แบบนี้มาแล้วตอนอยู่ที่อังกฤษ ฉันทำงานเกือบทุกวัน สนุกกับชีวิตใหม่ๆ จน กระทั่งมีสิ่งใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต...ฉันเจอผู้ชายคนหนึ่ง เป็นเด็กนักเรียนไทย ที่มาเรียนต่อปริญญาโทที่นี่ เขาชื่อว่านพ นพเป็นคนขยันขันแข็ง ทำงานหนัก หาเงินส่งตัวเองเรียน นพกับฉันเจอกันหลายครั้งกว่าที่นพจะมาขอเบอร์ โทรศัพท์ นพโทรมาคุยตลอด แล้วคอยมารับส่งเวลาเลิกงาน วันหยุดก็พาไป เที่ยวตามที่ต่างๆ จนเราเริ่มสนิทกัน นพบอกกับฉันว่าเขามีแฟนแล้วอยู่ที่ เมืองไทย เราเลยตกลงกันว่าจะเป็นแค่เพื่อนกินเพื่อนเที่ยวกันแก้เหงา ใน สายตาของฉัน นพเป็นคนจิตใจดี มีมานะ ขยันขันแข็ง และใจเย็นเป็นที่สุด เขามีน้ำอดน้ำทนต่อความเจ้าอารมณ์ของฉันอยู่เสมอ เวลาที่อยู่กับนพ ฉัน มักจะรู้สึกว่าตัวเป็นต่อ และเหนือกว่าเขา ทำให้เอาแต่ใจตัวเองอยู่ตลอด เวลา นพก็ช่างตามใจจนฉันสงสาร ขนาดหิมะตกสูงท่วมเข่า ยังดั้นด้นมาหา เพราะว่านัดกันไว้แล้ว ที่เขาว่ากันว่า “ความสงสารเป็นบ่อเกิดแห่งความรัก” นั้นท่าจะจริง ฉันเริ่มรักนพตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัว เราใกล้ชิดกันมาก เจอกัน ทุกวัน ในที่สุดฉันก็ตกเป็นของเขาอีกตามเคย.... ฉันอยู่อเมริกาได้ 6 เดือนก็ต้องกลับเมืองไทย เพราะวีซ่าหมด แม่บอกว่าให้ กลับไปเมืองไทยสัก 3 เดือน ตอนนั้น เราสองคนเศร้ากันมากมาย เพราะไม่ รู้ว่าในช่วงเวลา 3 เดือนนั้นจะมีความเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นบ้าง นพบอก ไม่อยากให้ฉันกลับ ฉันเองก็ไม่อยากจากเขา แต่ต้องกลับเพราะความจำ แป็น เราพยายามใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้คุ้มค่าที่สุด ฉันรู้สึกได้เลย ว่าช่วงนั้นมีอารมณ์อ่อนไหวมากที่สุด แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 25 ม.ค. 51 10:42:51 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนที่ 14 ก่อนที่ฉันจะกลับเมืองไทย นพบอกว่าเขารักฉันมาก แต่เขาก็ยังห่วงคนที่ เมืองไทย ฉันเลยบอกเขาว่าให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินก็แล้วกัน ช่วงที่ฉันกลับ เมืองไทย เมื่อเขาได้มีเวลาอยู่กับตัวเอง ก็ขอให้ตรองดูให้ดีว่าจะเลือกทาง ไหน...นี่ฉันบ้าไปแล้ว ขนาดยอมเป็นตัวเลือกให้เขาเลยเชียว...ฉันยังบอก เขาอีกว่า ถ้าเลือกที่จะเลิกรักฉัน ให้หายเงียบไปเลย หายไปจากชีวิตฉัน เลย ไม่ต้องมาบอกฉัน เพราะไม่อยากจะเจ็บปวดอีกแล้ว...คุณเชื่อมะ???... พระเจ้าช่างชอบเล่นตลกกับชีวิตฉันจริงๆ ...ฉันกลับมาเมืองไทยได้พักเดียว อยู่ๆ นพก็หายไป ขาดการติดต่อไปเป็นอาทิตย์ซึ่งผิดปกติมาก ฉันลืมคำพูด ของตัวเอง ทำให้ต้องโทรไปถามนพว่ามันเกิดอะไรขึ้น...นพบอกว่า ฉันเป็น คนบอกเขาเองว่าให้หายไป...เปรี้ยงงงงง....!!!!...ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ มึนๆ งงๆ ละล่ำละลักถามเหตุผล เขาบอกว่าเขาไม่มั่นใจในตัวฉัน เขาคิดว่าคน อย่างฉันคงไม่ได้มีเขาคนเดียว...ทั้งเจ็บ ทั้งอาย ทั้งโกรธ แค้น เกลียด ระคนปนกันไปหมด...นพที่เคยบอกว่ารักฉันนักหนา คอยตามตื้อ ตามง้อ งอน นพที่เป็นเหมือนของตายของฉันน่ะหรือ ที่มาบอกเลิกกันง่ายๆ ยิ่งมารู้ ภายหลังจากเพื่อนเขาว่า ที่ต้องบอกเลิกฉัน เพราะแฟนเขากำลังจะตามไป หาที่อเมริกาเร็วๆ นี้ ความแค้นยิ่งมะรุมสุมทรวง อกแทบระเบิด แม้จะรู้ว่าเรา มาทีหลังก็ตาม ฉันโศกเศร้า เหงาเพราะรักอยู่พักใหญ่ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เอาแต่ซึม กระทือ ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด เพื่อนสนิทฉันคนนึงบอกว่า “แกไม่ได้รัก มันหรอก แต่แกไม่อยากแพ้ ฉันรู้” เอ๊ะ...หรือเพื่อนฉันมันจะรู้จริง...แต่ฉันยัง ค้านอยู่ในใจว่าไม่จริงหรอก...ฉันรักเขา...ฉันถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้ วันที่แม่โทรมาเรียกกลับอเมริกา เพราะเอกสารเรื่องการขอ Green Card ของฉันได้รับการอนุมัติแล้ว ฉันดีใจเหมือน ได้เพชร ไม่ใช่เพราะว่าจะได้เป็น คนอเมริกันเสียที แต่เป็นเพราะฉันอยากจะเห็นหน้าไอ้คนที่มันกล้าบอกเลิก ฉันได้ลงคอ ฉันบินกลับอเมริกาพร้อมความรักความแค้นแน่นเต็มกระเป๋า ได้ เวลาเอาคืนแล้ว.... จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 25 ม.ค. 51 11:49:46 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนที่ 15 บางคนอาจจะคิดว่าทำไม่ฉันถึงไม่ปล่อยนพไป ทั้งๆ ที่ฉันมาทีหลัง มันก็ถูก ต้องแล้วที่ฉันจะเป็นฝ่ายเจ็บ ฉันเองก็คิด และอยากจะทำให้ได้อย่างนั้น แต่ มันทำไม่ได้ เวลาฉันอยู่กับนพฉันมีความสุขมาก มันเหมือนความฝัน...ที่ฉัน ไขว่คว้าหามานาน ฉันจึงเจ็บเจียนตายเมื่อรู้ว่าจะต้องสูญเสียความสุขเหล่า นั้นไป เมื่อฉันกลับมาถึงอเมริกา...นพก็คงรู้จากเพื่อนพ้อง...เราต่างยังเงียบ จน กระทั่งวันหนึ่งเราเจอกันออนไลน์ เราก็ทักทายกันตามปกติ บ่อยเข้าเราแช ตกันทุกวัน ในที่สุดก็นักเจอกัน...ที่เขาเรียกกันว่า “ถ่านไฟเก่า” มันก็คงจะ เหมือนฉันกับนพตอนนี้ มันคุโชติช่วง อาจเป็นเพราะฉันคิดถึงเขาเป็นทุนเดิม อยู่แล้ว เราจึงสานต่อความสัมพันธ์กันได้ง่ายดายอย่างไม่ต้องสงสัย คราวนี้ เรากลายเป็นเงาของกันและกัน เติมเต็มส่วนที่มันขาดหายไป นพก็พยายาม ทำดีเพื่อลบล้างสิ่งที่เขาทำให้ฉันเจ็บ ตัวฉันเองเปลี่ยนเป็นคนละคน จากที่ เคยขี้โมโห ฉุนเฉียว เอาแต่ใจ กับนพตลอด กลายเป็นคนดี น่ารัก โกรธยา กกกก...ฉันไม่รู้ว่าตัวเองทำได้ยังไง และทำไปเพื่ออะไร อาจจะเป็นเพราะ ฉันกลัวว่าจะเสียนพไปอีกครั้ง...คำที่ฉันพูดกับนพบ่อยจนติดปากก็คือ ไม่ เป็นไร...ยังไงก็ได้...ตามใจ...ซึ่งไม่ใช่นิสัยของฉันเลย จนมาวันหนึ่ง น้อง สาวฉันถามว่า “ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ เป็นเพราะรัก หรือต้องการเอาชนะกันแน่...” ฉันเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน...แต่ถึงจะคิดหาคำตอบ มันก็คงสาย ไป...ฉันตั้งท้องครั้งที่สาม...!!! จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 25 ม.ค. 51 12:03:53 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตอนที่ 16 นพเองบอกว่าเค้าก็รู้ตัวว่าฉันน่าจะท้อง เราทั้งคู่ตรวจและนั่งลุ้นด้วยกัน ความ รู้สึกของฉันในตอนนั้น ถึงนพไม่ต้องการเด็ก ฉันจะขอร้องแม่ ให้ฉันเอาเด็ก ไว้ นพเคยซื้อยาเบนโลมาให้ฉันหนึ่งขวด ตั้งแต่ก่อนที่จะตรวจ แต่ฉันบอกว่า ฉันไม่กิน ถ้ากินแล้วเด็กไม่ออก แต่พิการมา จะรู้สึกอย่างไร ฉันขอเลี้ยงเขา แบบที่เขาครบ 32 ประการดีกว่า พอรู้ว่าท้องขึ้นมาจริงๆ นพโทรไปบอกแม่ เขาเป็นคนแรก แม่เขาไม่ว่าอะไร บอกว่ายังไงก็ห้ามเอาออกเด็ดขาด ลูก ของเรา เราต้องรัก..แม้เขาจะเกิด มาด้วยความไม่ตั้งใจ ต่อมาเราก็บอกแม่ ของฉัน ฉันรู้ว่าแม่เสียใจ ส่งเสียให้ฉันได้ร่ำเรียนสูงๆ เพื่อให้ฉันมาชิงสุก ก่อนห่ามอย่างนี้หรือ?? แม่บอกว่าแล้วแต่ฉัน ถ้าเราสองคนคิดว่าพร้อมที่จะมี ลูก แม่ก็จะจัดงานแต่งให้ แต่ฉันรู้ความรู้สึกของแม่ แม่มีลูกสาว ก็คงอยาก ให้ได้แต่งงานกับคนดีๆ มีหน้ามีตา ไม่ใช่ท้องก่อนแต่งแบบนี้ แต่เมื่อฉันรัก นพ แม่ก็ต้องรักด้วย พอเราตกลงใจแน่แล้วว่าจะแต่งงานกัน นพก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านฉันเพื่อจะ ได้ดูแลฉันได้สะดวกขึ้น ในช่วงที่เราเตรียมงานแต่งงาน นพเริ่มเปลี่ยนเป็น คนละคน จากที่เคยสนุกสนาน กลายเป็นคนเงียบขรึม หงุดหงิดง่าย ใจร้อน เหมือนว่านพยังไม่พร้อมที่จะรับความเปลี่ยนแปลง วัหนึ่งนพถามฉันว่า ก่อน ที่เราจะแต่งงานกัน เขาอยากรู้ว่าฉันผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน??? ฉันถามว่าเขา อยากรู้ไปทำไม เขาบอกว่าเขาไม่อยากรู้ทีหลังคนอื่น ไม่อยากให้ใครเอามา พูดได้ ว่าเมียเขาเคยนอนกับใครมาบ้าง “แล้วทำไมตอนที่เป็นแฟนกัน นพ ไม่เคยแคร์เรื่องนี้” ฉันถามออกไป เขาบอกว่า เป็นเพราะตอนนี้ฉันกำลังจะ เป็นแม่ของลูกเขา เขาต้องแน่ใจว่า เมียของเขา และแม่ของลูกเขาจะต้อง เป็นคนดี ไม่ใช่เกิดปัญหาตามมาภายหลัง อย่างเช่น “มีชู้” วินาทีนั้นฉันเริ่ม รู้สึกว่าฉันพลาดอีกแล้ว ฉันเลือกคนผิด ฉันเริ่มมองเห็นความเห็นแก่ตัวของ นพ... แค่เพียงก้าวเดียว ถ้าฉันถอยออกไป ทุกอย่างก็จะจบ... แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ถ้ายกเลิกตอนนั้น แม่ฉันจะทำอย่างไร แม่เชิญแขกหมด แล้ว แถมเชิญญาติผู้ใหญ่มาเป็นเจ้าภาพให้ด้วย ฉันคิดว่า ถ้าเลือกคนผิด ก็ ถือซะว่าฉันกำลังตกนรก ชดใช้กรรมที่เคยก่อไว้ก็แล้วกัน หลังงานแต่งงาน ผ่านไป เราปรับตัวเข้ากันได้มากขึ้น นพปรับตัวเข้ากับที่บ้านฉันได้มากขึ้น แต่นพก็ไม่ใช่นพคนเดิมอีกต่อไป ฉันคิดว่าวุฒิภาวะของเขายังไม่ถึงขั้นเป็น พ่อคน เพื่อนๆ ของนพ ล้วนยังโสด ยังเฮฮาปาร์ตี้กันอยู่ เขาคงยังรับไม่ได้ ตรงจุดนี้ ช่วงนั้นเราลำบากกันมาก พอฉันเริ่มมีอายุครรภ์มากขึ้น ก็ไปทำงาน ร้านอาหารไม่ได้ นพต้องทำงานคนเดียวในขณะที่ยังเรียนไม่จบ ค่าคลอดลูก ที่นี่ก็แพงแสนแพง ตัวฉันเองเปลี่ยนเป็นคนละคน กลายเป็นแม่บ้านทำกับ ข้าวรอสามีทุกวัน ฉันสนุกกับการหาเมนูมาใหม่มาทำให้นพทาน ฉันแทบไม่ เคยใช้เงินเลย เพราะอยากเก็บเงินไว้ให้ลูกให้ได้มากที่สุด จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 25 ม.ค. 51 12:35:53 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 สิ่งที่คุณเขียนนี้ดี จะทำให้คนที่กำลังตกหลุมตกร่อง ตกหล่มได้รู้สึกตัว มองเรื่องของคุณเป็นอุทธาหรณ์ ทุกความรู้สึกของคุณ เชื่อว่าผู้หญิงทุกคนที่ได้อ่าน ต้องรู้สึกร่วม และ เข้าใจ และ มีสติ ยั้งคิดในสิ่ง ที่เธอเหล่านั้นกำลังเผชิญอยู่ และสามารถหักห้ามใจตัวเองได้ เพราะภาพ "ไฟ" ของคุณ ที่กำลังเผาผลาญนั้น มันแรงพอจะสะท้อน ชีวิตคนอื่นได้ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 25 ม.ค. 51 12:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนที่ 17 หลังจากที่เราคลอดลูกชายน่าตาน่ารักน่าชัง เรามีความสุขกันมากขึ้น ชีวิต ของฉันกับนพดีขึ้นเรื่อยๆ ฉันออกไปทำงานบ้าง ผลัดกันอยู่เวรเลี้ยงลูก นพ เรียนจบไม่ต้องส่งค่าเรียนอีก เราเริ่มมีเงินเก็บเป็นกอบเป็นกำ พอลูกอายุค รบ 1 ขวบ เราก็เก็บเงินไปดาวน์บ้านของตัวเองได้ เราใช้ชีวิตสามคนพ่อ แม่ ลูก อย่างสงบสุขที่สุด ใครๆ ก็อิจฉาที่ฉันมีลูกชายที่น่ารัก มีสามีที่ขยันขัน แข็งหาเงินเก่ง และรักครอบครัว แม่ฉันก็ยอมรับนพในข้อนี้ ตัวฉันเองรักลูก เท่าที่ชีวิต บอกได้เลยว่าชีวิตฉันตายแทนลูกได้ ฉันนอนกอดลูกไว้ในอ้อม แขนด้วยความทะนุถนอมทุกคืน ถ้าลูกไม่สบายฉันจะเอาลูกมานอนบนอก ทั้งคืนจนจุกไปหมด การเลี้ยงลูกเป็นเรื่องที่เหนื่อยมาก แต่ก็มีความสุขมากที่ สุด ลูกเองก็รักและติดฉันมากที่สุดเหมือนกัน พอลูกชายอายุเกือบสามขวบ นพก็ขอมีลูกคนที่สอง..ฉันก็ตกลง...ฉันรอ คอยลูกคนนี้มาก พอเราต้องการที่จะให้เขามาเกิด..เขาเหมือนจะแกล้ง... ความรู้สึกของฉันตอนนั้น...ฉันทำลายชีวิตไปสองชีวิต ฉันก็อยากให้ชีวิต สองชีวิตเท่าเทียมกัน แม้ว่าบุญบาปจะทดแทนกันไม่ได้ แต่ฉันก็ทึกทักเอา เอง..ว่านี่แหละ...ลูกกลับมาเกิดกับฉันแล้ว...คนที่สองนี้ฉันได้ลูกสาวสมใจ น่าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรามากๆ ลูกของฉันทั้งสองคนน่ารักสุดๆ เป็นแก้วตาดวง ใจของฉันเลยเชียว ทุกคืนฉันจะตะกองกอดลูกไว้คนละแขน ฉันมีความสุขที่ สุด...ชีวิตฉันไม่ต้องการอีกแล้ว... เหมือนจะจบแค่นั้น...แต่บอกแล้ว ว่าพระเจ้าชอบเล่นตลกกับชะตาชีวิตของ ฉัน เมื่อไม่นานมานี้เอง...ฉันเพิ่งจับได้ว่านพแอบติดต่อกับแฟนเก่า ที่สำคัญ ตอนนี้แฟนเก่าของเขาอยู่ใกล้ๆ พวกเรานี่เอง นพปิดฉันได้อย่างแยบยลเป็น เวลาเกือบ 1 ปี พอฉันจับได้ครั้งแรก โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ความจริงทุกอย่าง ทยอยเปิดเผยออกมาหมดด้วยตัวของมันเอง...ช่วงที่ฉันตั้งท้องลูกคนที่สอง ฉันบินไปเที่ยวที่เมืองไทย 1 เดือน และใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่บ้านแม่ ทั้งก่อน คลอดและหลังคลอด เพราะจะได้มีคน ช่วยดูแล ในขณะที่สามีของฉันไป ระเริงอยู่กับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ฉันได้แต่คิดว่าเขาช่างทำได้นะ ทำกับตัวฉัน คนเดียวจะไม่ว่าเลย นี่มาทำกับเด็กตาดำๆ สองคนที่ยังไม่รู้อิโหน่อิเหน่ได้ อย่างไร ฉันเคยโทรไปหาผู้หญิงคนนี้ เธอให้คำตอบกลับมาอย่างแสบสันต์ ว่า เธอก็ทำเหมือนตอนที่ฉันเคยทำมาก่อน ตอนที่เธออยู่เมืองไทยไง....สม น้ำหน้าตัวเองไม๊ล่ะ ไปแย่งของๆ เขามา เขาก็มาทวงคืน ผิดตรงที่ต่างเวลา ต่างสถานะ ตอนนี้ไม่ได้มีแค่ฉัน นพ และก็ผู้หญิงคนนี้เท่านั้น แต่ยังมีลูก เล็กๆ ของฉันด้วย จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 25 ม.ค. 51 13:03:12 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนที่ 18 ฉันเจ็บและแค้นมาก ฉันอยู่กับนพแม้จะรู้ตัวว่าเราไม่ได้รักเค้าเหมือนเดิม เพราะความรักของฉันมันอยู่ที่ลูกทั้งหมด แต่มันก็มีความผูกพัน ที่สำคัญฉัน ไว้ใจนพมาตลอด ฉันเชื่อใจเขามากในเรื่องผู้หญิง ปล่อยให้เขาอยู่บ้านคน เดียวเป็นเดือนๆ ขออกไปดื่มกับเพื่อนฉันก็ให้ไป โดยให้เอาฉันกับลูกไปทิ้ง ไว้ที่บ้านแม่ นพมีคอนดิชั่นมากมายคือ เมื่อเขาทำงานอย่างหนัก เขาก็ต้อง ขอมีอะไรแลกเปลี่ยนบ้าง คือต้องให้ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนบ้าง ไป ออกรอบอาทิตย์ละครั้ง หรือสองครั้ง ในขณะที่ฉันมีแต่นพกับลูก ไม่มี สังคม ไม่มีเพื่อนฝูง ไม่เคยออกไปไหน ไม่เคยเรียกร้อง ที่เดียวที่ฉันต้อง การจะไปมากที่สุดคือ “บ้านแม่” เพราะฉันจะรู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่อยู่ที่นั่น ฉันขอเลิกกับนพ ดดยไม่สนใจคำทัดทานของใคร แต่นพไม่ยอม คุกเข่า ร้องไห้ต่อหน้าฉันกับลูก สาบานว่าจะเลิกอย่างเด็ดขาด จากครั้งแรกมาถึง ครั้งสุดท้ายที่ฉันจับได้ว่าเขายังไปมาหาสู่กัน ใช้เวลา 4 เดือน และจับได้ทั้ง หมด 4 ครั้ง ฉันมันคนเจ็บแล้วไม่จำ เขามาง้อก็ใจอ่อน ฉันสงสารลูก ไม่ อยากให้ลูกขาดพ่อเหมือนฉัน ฉันโหยหาความรักจากพ่อแต่ไม่เคยได้รับมัน เลย ฉันไม่อยากให้ลูกต้องมาซ้ำรอยฉันอีก ครั้งสุดท้ายที่ฉันจับได้ เรามีปาก เสียงกันรุนแรง เพราะเขาเลือกวิธีที่แยบยลที่สุด จนไม่คิดว่าฉันจะจับได้... นพพุ่งเข้ามาบีบคอฉัน...ด้วยความตกใจทำให้ฉันตบหน้าเขาไปสุดแรงเกิด... คุณรู้มั๊ยเกิดอะไรขึ้น???...นพตบฉันคืนจนสุดแรงเกิดของเขาเช่นกัน...!!!... พอตบฉันตัวเขาเองก็ตกใจ...ส่วนฉันนั้นแทบเสียสติ...ครั้งนี้นับว่าเลวร้ายที่ สุดแล้วในชีวิตฉัน ผู้ชายที่ฉันจะฝากชีวิต ผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกฉัน...ฉัน เลือกคนผิดแล้วจริงๆ...ฉันเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ...ฉันจะขนของออกจาก บ้าน แต่เขาก็ไม่ยอมอีก...เพราะกลัวว่าจะไม่ได้เจอลูก เขารู้ว่าฉันไม่มีวันยก ลูกให้เขาแม้แต่คนเดียว...เขาขอร้อง อ้อนวอน คุกเข่า ร้องห่มร้องไห้ ขอให้ ฉับตบเขาคืนเพื่อให้เราหายกัน...ฉันถามออกไปว่า “ถ้าฉันทำเขาเจ็บ แล้วตัว ฉันจะหายเจ็บหรือ” เขาทำกับฉันมากเหลือเกิน... ในที่สุดฉันก็ต้องยอมอีก...แต่จะเป็นการยอมครั้งสุดท้าย...ตอนนี้ฉันอยู่เพื่อ ลูกเท่านั้น...เพื่อลูกให้ฉันทำอะไรก็ได้...ใครๆ ก็บอกให้ฉันทนเพื่อลูก แต่ไม่ มีใครเคยคิดถึงจิตใจของฉันบ้าง...ฉันแค่ต้องการความซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อ ครอบครัวอย่างที่ฉันมีให้...ฉันไม่ได้ต้องการให้เขาร่ำรวยมหาศาล...แค่ต้อง การความรัก ความอบอุ่น ความเข้าใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่เรียบง่าย แค่นี้ให้ฉันไม่ได้ เลยหรือ?? ต่อไปถ้าเกิดอะไรขึ้นอีกแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ก็ตาม ฉันก็จะขอทำเพื่อตัวเองบ้าง ฉันเชื่อว่า ฉันสามารถเลี้ยงลูกให้ดีได้ ด้วยตัวฉันเอง ดีกว่าให้ลูกเห็นพ่แม่ทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงตั้งแต่ลูกยังตัวเล็ก นิดเดียว... จากคุณ : จ - [ 25 ม.ค. 51 13:27:38 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 อืม......no comment ง่ะ จากคุณ : เด็กเอก Eng - [ 25 ม.ค. 51 13:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ส่งท้าย มาถึงตรงนี้ฉันยังไม่รู้ว่าชีวิตของฉันจะมีจุดจบที่ตรงไหน ฉันเพิ่งเริ่มบทใหม่ คือบทของความเป็นแม่ ฉันอยากจะฝากถึงผู้ชายบางคนที่ตีค่าผู้หญิงที่ความ บริสุทธิ์ “พรมจารีย์ไม่ใช่เครื่องการันตีว่าเธอจะรัก และอยู่กับคุณตลอดไป” ผู้หญิงอย่างฉันที่คุณมองว่าเลว แต่ฉันก็พร้อมที่จะเป็นแม่ที่ดี เป็นเมียที่ดี ซื่อสัตย์จงรักภักดี และทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว แม้ว่าฉันจะรู้แต่แรกว่าฉัน ก้าวผิดที่เลือกผู้ชายคนนี้ แต่ฉันก็ยังยืนหยัด และยืนยันที่จะอยู่เคียงข้าง ผู้ชายคนนี้ เพราะเขาเป็นพ่อของลูก...ผู้หญิงคนนี้แหละ...ที่ผ่านมือชายมา มากมาย เกินกว่าที่ผู้หญิงธรรมดาๆ ควรจะเป็น และฉันก็จะไม่แก้ตัวว่าทำลง ไปเพราะอะไร...แต่ฉันก็ต้องการที่จะเป็นคนสุดท้ายของใครซักคน และก็ ต้องการใครซักคน ที่จะมาเป็นคนสุดท้ายของฉันด้วย...จนรวยก็ไม่สำคัญ... ที่ฉันต้องการมากที่สุดคือความรัก และชีวิตที่เรียบง่ายเท่านั้นเอง... ขอบคุณที่ตามอ่านจนจบ และของคุณสำหรับกำลังใจค่ะ... จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 25 ม.ค. 51 13:39:43 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 ถ้าเลือกที่จะยืนเคียงข้าง เพื่อ "สังคมและวงศ์ตระกูล เพื่อหน้าตาของลูก " ก็ต้องยอมทน ชีวิตเช่นนี้ คือมีปากมีเสียงไม่ได้ และ "ไม่มีสิทธิ์ประท้วง" แต่หาก "พร้อมจะเดินออกจากชีวิตบัดซบเลวร้ายนี้" คุณก็คงจะเร่ร่อนต่อไป   เป็นไม้เลื้อยต่อไป ใคร เข้ามาในชีวิต ก็ ซบบ่า คนนั้น ...เพราะที่ลึกสุด ของหัวใจ คือ เพียงคุณต้องการใครเคียงข้าง ปกปัก พิทักษ์ รายการนี้ ขอให้สิ่งที่คุณเลือกอันดับแรก จงเป็นจริงไปจนกว่าลูกจะโต แต่...อืมม์ ไม่อยากจะพูดเลย..ยังมีวิถีชีวิตดีๆ กว่านี้ เพียงคุณรู้จัก "ประพฤติตัวใหม่" ซึ่งต้องใช้เวลา และ ต้องมี เวลา "ถอยห่างจากภาพที่เห็น และภาพที่เป็น "  เ พราะ ความหวงแหนอันยึดชีวิตมนุษย์ไว้นี้มันมี พลังมหาศาล ทำให้ ทุกบ้าน สามารถเข่นฆ่าอีกฝ่ายลงได้ง่าย ๆ และมันก็เป็นเช่นนี้ มาแต่ก่อนยุคสมัยหินแล้วด้วย          สุดที่จะบอกว่า "อิงธรรมะ"     อยากให้คุณไปดี จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 25 ม.ค. 51 13:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นกำลังใจให้ครับ.. จากคุณ : สองมือ..สองขา - [ 25 ม.ค. 51 14:15:09 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณได้เลือกผู้ชายแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้วนี่ครับ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ... จากคุณ : THE_AR - [ 25 ม.ค. 51 17:46:05 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โห ชีวิต สู้ๆนะครับ อ่านแล้วเครียดแทนมากเลย จากคุณ : rebornz132 - [ 25 ม.ค. 51 20:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 39 Please go to http://larndham.net/index.php?showtopic=25617&st=488.  You will find people who are in similar situations.  Also you will find กัลยามิตร who try to help each other.   เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : กระรอกเมือง - [ 25 ม.ค. 51 21:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 40 วิถีชีวิตของคนเราต่างกัน การเจ็บช้ำ ..วิธีถูกทุบให้เจ็บก็ต่างกันไป ข้อสำคัญคือ..เรากลับต้องมีชีวตเพื่อ หายใจต่อไป.. มันก็ค่อนข้างเศร้า.. สำหรับเรื่องที่คุณผจญ แต่อาจจะมีคนที่เจ็บร้าวมากกว่า.. สีน้ำฟ้า..ขณะนี้ก็พยายามเหลือเกินที่จะผ่าน จุดที่เจ็บร้าวของชีวิต.. ซึ่งสิ่งที่เป็นเสมือนค้อน ทุบลงมากลางหัวใจ .. ก็คือหนี้สินมากมาย นับตั้งแต่หลังสึนามิเป็นต้นมา สีน้ำฟ้าขอเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ.. คุณมีสองชีวิต เป็นกำลังใจ... คุณโชคดีนัก.. คุณโชคดีแล้วค่ะ .. อย่างน้อยอีกสองชีวิต ก็รักคุณอย่างแท้จริง... สู้ๆ นะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 25 ม.ค. 51 21:20:32 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกๆ กำลังใจ ที่มอบให้ค่ะ ชีวิตของฉันนับจากนี้ ตั้งใจว่าจะมีไว้เพื่อลูกเท่านั้น เพราะลูกทั้งสองคนเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต และสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันไม่เคยเสียใจเลยที่เลือกทางนี้ ก็คือการที่ได้มีลูกสองคนนี้แหละค่ะ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันก็ยังเลือกที่จะมีลูกทั้งสองคนอยู่ดี จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 25 ม.ค. 51 21:34:32 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 อย่างน้อย ข้อคิดจากชีวิตของคุณนี้ ก็น่าจะสะกิดใจผู้หญิง ผู้ชายหลายคนที่กำลังหลงทางกับความรัก และกลับตัวกลับใจทันก่อนที่จะเจอเหตุการณ์เลวร้ายแบบคุณ หวังว่าสิ่งเหล่านี้ จงส่งผลกลับไปยังตัวคุณและลูกๆ ได้พบเจอแต่สิ่งที่ดีกว่านี้นะคะ จากคุณ : gigybox - [ 26 ม.ค. 51 00:37:31 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณเรื่องราวจากประสบการณ์ในชีวิตจริงค่ะ ลองเข้าไปที่นี่ดูนะคะ http://www.star4life.com/forum/index.php เมื่อพบความทุกข์ ทำให้คนเราพบกับธรรมะค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 51 03:05:56 จากคุณ : Ja-Ae_cute - [ 26 ม.ค. 51 03:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านตอนแรกๆ เรื่อยๆ แต่พอตอนท้ายๆ เริ่มเศร้าเล็กๆค่ะ เพราะมีลูกเหมือนกันไงคะ เข้าใจค่ะ เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : เพลิดเพลิน - [ 26 ม.ค. 51 14:02:02 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณอีกที สำหรับเวบไซต์ที่แนะนำมาด้วยนะคะ ลองเปิดเข้าไปอ่านดูแล้วค่ะ ดิฉันเองก็หวังเช่นเดียวกันกับท่านอื่นๆ ว่าเรื่องของดิฉัน น่าจะเป็นอุทธาหรณ์สอนหญิงได้ ขอให้คนที่กำลังจะเดินทางผิดกลับตัวเสียใหม่ หรือใครที่จะตัดสินใจอะไรก็ขอให้ไตร่ตรองให้ดี อย่าให้มันสายเกินแก้อย่างที่ดิฉันเป็นอยู่เลยค่ะ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 26 ม.ค. 51 15:39:24 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 คุณชูธง ชีวิตแบบเรียบง่าย ในขณะที่คุณผ่าน สิ่งที่ไม่ใช่ความเรียบง่าย อยากโชกโชน เพราะ บางที กว่าคนเราจะพบธงแห่งความมุ่งหวัง ก็อาจจำต้องแลกด้วยความซับซ้อน ซึ่งคงรวมถึงความเจ็บ ความยุ่งยาก และอาจกลายเป็นรอยเปื้อนที่จำเป็น  เพื่อ ความมั่นคงของความเรียบง่าย...ในวันนี้พรุ่งนี้ ก็ไม่ใช่ทุกคนจะเหมือนกัน  เพราะ ชีวิตคงไม่มีสูตรสำเร็จ อย่างไรเสีย  นั่นเพราะ คุณเป็นผู้มีพลังชีวิตเหลือล้น ในขณะที่ใจต้องการเสถียรภาพแห่งความเรียบง่าย ของชีวิตที่งดงาม ที่คุณเองมาตระหนักว่า ลูกคือ สารัตถะของความเป็นหญิงหรือแม่  และสามีหรือพ่อก็สะท้อนสมดุลของความเป็นครอบครัวที่มีสุข  ในพัฒนาการที่กำลังเติบโตของลูก......ชีวิตที่อบอุ่นของคนๆๆๆ อันเป็นข่ายใยรัก พรหมจรรย์อาจไม่สำคัญต่อหน้ารักที่แท้ แต่การตอกย้ำช่องทางนั้น  โดยไม่จำเป็นเพราะความอยากรู้อยากลอง   ก็อาจสร้างพันธนาการแห่งรอยแผลชีวิต ที่พลิกผัน ต่อ ค่าความเรียบง่ายอันมุ่งหวัง ไม่ผิด ถ้าทุกปริบทใจ ต่างเปิดออก เข้าใจและยอมรับมันได้ เพราะ มิฉะนั้น   การเหยียดหยามดูแคลนอาจหวนโชย เมื่อ  ความอดทนสูญสลาย หรือ การป่วยไข้  ไม่อาจกลายเป็นอารมณ์สงสารเยี่ยงมิตรภาพอันยั่งยืนอีก จากคุณ : dicky5 - [ 27 ม.ค. 51 15:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สู้ๆนะคะ ไม่ว่า ที่ผ่านมาตัวคุณก็เดินผิดๆถูกๆมาแล้วสิ่งที่ได้วันนี้เป็นผลจากการกระทำที่ผ่านมาคงโทษใครไม่ได้ อย่าทุกข์กับมันนานไม่มีอะไรที่อยู่กับเรานานทั้งทุกข์หรือสุข ดูแลตัวเอง/ลูกๆให้ดีใช้ประสบการณ์สอนลูกหลานและตัวเองต่อไปนะคะ จากคุณ : คงเดิม (kwan_j) - [ 28 ม.ค. 51 14:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 48 กำลังเสียใจมากๆค่ะ เรื่องความรัก บางครั้งการฟังเรืองทุกข์ของคนอื่นบ้าง ทำให้เรื่องของเราเป็นเรื่องขี้ประติ๋วไปในพริบตา จงเชื่อนะคะ ว่ามีคนที่ต้องผจญเรื่องที่เลวร้ายกว่าคุณมากมายนัก ขอให้คุณผ่านพ้นมันไปด้วยดีค่ะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ จากคุณ : แซลมอนเทอริยากิ - [ 28 ม.ค. 51 15:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 49 คุณเป็นคนที่เข้มแข็งมากค่ะ ลูกคือคำตอบสุดท้ายที่จะให้คุณดำเนินชีวิตต่อไปได้   ขอให้ได้เจอใครสักคน  ที่คุณรัก  และเขาก็รักคุณโดยไม่มีเงื่อนไขอะไรนะค่ะ    เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : saengja (saengja) - [ 28 ม.ค. 51 16:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ที่ผ่านมาคืออดีต อดีตคือบทเรียนที่ดีที่สุดที่จะสอนเรา ให้ข้อคิดกับเรา แต่เราก็ไม่ควรให้อดีตมาทำลายปัจจุบัน คนที่จะเป็นแม่ที่ดี ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตที่ผ่านมาดีเลิศเสมอไป ตอนนี้คุณคิดได้แล้ว ขอยินดีด้วยนะค่ะ คงไม่ขอให้คุณเจอใครสักคน แต่คงขอให้พ่อของลูกคุณในปัจจุบันรักคุณและลูก ๆ มากจนยอมที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมมากกว่า ขอบคุณแทนอีกหลายๆ คนที่คุณนำเรื่องราวมาแบ่งบันให้ได้แง่คิดในการใช้ชีวิต และความรักที่แม่มีให้ลูก คงจะเป็นอย่างที่เค้าว่า ... พอมีลูกลูกจะเป็นคนที่ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเหมือนโซ่ทองคล้องใจ หวังว่าคุณและลูกคงผ่านเวลาอันเลวร้ายไปได้ด้วยดีนะค่ะ ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 51 23:57:07 จากคุณ : narotty - [ 28 ม.ค. 51 23:55:29 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ อ่านจบแล้วพูดไม่ออก ได้แต่เป็นกำลังใจให้ค่ะ ฟ้าไม่มืดตลอดไปหรอกนะคะ วันหนึ่งมันต้องสว่างขึ้นมาบ้าง คุณสู้มาถึงขนาดนี้แล้ว เอาลูกเป็นกำลังใจเพื่อสู้ต่อไปนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 29 ม.ค. 51 06:44:36 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจค่ะ อยากจะขอเป็นกำลังใจให้กับอีกหลายๆ คนที่กำลังมีความทุกข์กับความรัก ตัวดิฉันเองแม้จะมีความทุกข์เวลาที่มีความรัก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ท่ามกลางความทุกข์นั้นก็ยังมีความสุขเจือปนอยู่ มาถึงวันนี้บอกได้เลยว่าความรักแบบหนุ่มสาวดูเหมือนจะเหือดแห้งไป แต่มีความรักอันแสนยิ่งใหญ่และล้ำค่าเกิดขึ้นมาทดแทน นั่นคือความรักที่ดิฉันมีต่อลูก ลูกเปรียบเสมือนน้ำทิพย์หล่อเลี้ยง และยังเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ พอมีลูก ถึงได้ประจักษ์ว่าความรักของแม่นั้นยิ่งใหญ่เหลือเกิน และทำให้รู้ได้เลยว่า ในโลกนี้ไม่มีใครอีกแล้ว ที่จะรักเราเท่ากับแม่ สำหรับชีวิตครอบครัวในตอนนี้ดีขึ้นเป็นลำดับค่ะ แม้จะไม่ทราบว่ามันเป็นความสุขจอมปลอมหรือเปล่า แต่ดิฉันก็พยายามทำใจมีความสุขกับลูกๆ ดิฉันระลึกได้แล้วว่า ผู้หญิงอย่างดิฉันแม้จะไม่ได้มีความดี หรือเลิศเลออะไรมากมาย แต่จะไม่ยอมดิ้นรน ยื้อแย่งผู้ชายอย่างเด็ดขาด แม้ว่าคนๆ นั้นจะเป็นพ่อของลูกก็ตาม ความพยายามต่างๆ ของดิฉันจะเก็บไว้ใช้ในการเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่และเป็นคนดีเพียงเท่านั้น เมื่อดิฉันได้เข้ามาโพสต์เรื่องเพื่อระบายความอัดอั้นตันใจ ที่คิดวนเวียนไปมาในหัวสมองอยู่ทุกคืน ตอนนี้ดิฉันรู้สึกดีขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อได้เห็นกำลังใจที่ส่งมา ยิ่งรู้สึกมึความสุข และมีกำลังใจที่จะต่อสู้เหลือเกิน ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 29 ม.ค. 51 13:20:14 A:72.66.107.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 : ) จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 30 ม.ค. 51 08:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เป็นกำลังใจให้ละกันค่ะ ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 30 ม.ค. 51 14:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 55 นับถือๆค่ะ..โชกโชนมากค่ะ...พี่อายุ41ผ่านผู้ชายมาแค่ 1 คนซึ่งก็คือสามีตัวเอง อยู่กันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยระดับท็อปของประเทศ ตอนปี 2 ตอนอายุ 19 ชื่อเรื่องของพี่จึงควรเป็นรักเรียบง่ายของแท้...แล้วตอนนี้สามีเป็นแบบสามีน้องมา 3 ปีแล้ว..แต่เลวร้ายกว่าตรงที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ม่ายอายุ 39 จบป 6ประมาณเคยเป็นแค้ดดี้สนามกอล์ฟ...พี่มีลูกสาวน่ารักมาก 1 คน อายุ 13 เรื่องจริงคือลูกไม่สามรถช่วยดึงรั้งพ่อไว้ได้ค่ะ...รักลูกกับรักผู้หญิงไม่เหมือนกัน...พลังดึงดูดให้กลับมาอยู่เป็นครอบครัวลูกช่วยต้านทานพลังผู้หญิงที่เขารักไมได้...ข้อคิดที่พี่ได้จากน้อง"ผู้หญิงอย่างดิฉันแม้จะไม่ได้มีความดี หรือเลิศเลออะไรมากมาย แต่จะไม่ยอมดิ้นรน ยื้อแย่งผู้ชายอย่างเด็ดขาด แม้ว่าคนๆ นั้นจะเป็นพ่อของลูกก็ตาม ความพยายามต่างๆ ของดิฉันจะเก็บไว้ใช้ในการเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่และเป็นคนดีเพียงเท่านั้น" เป็นกำลังใจให้พี่...พี่ว่าจะเลิกนั่งรอสามีกลับบ้านแล้วล่ะค่ะ(อาทิตย์ละ 2-3 วัน)...ควรออกไปหาผู้ชายคนที่ 2 บ้าง?..ไม่ใช่ทำเพื่อประชดนะคะ...แต่เพื่อเปิดโอกาสให้ตัวเองบ้าง..พี่ควรจะเริ่มต้นยังไงดี ช่วยแนะนำหน่อยสิ..ปล.อายุ41 แต่หน้าตารูปร่างทุกคนที่เจอเดาว่า 30 จัดว่าสวย..ไม่ได้ชมตัวเองคนอื่นชอบชมน่ะ จากคุณ : หญิงเล็ก - [ 30 ม.ค. 51 15:50:00 A:203.155.220.235 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56 ถึงพี่หญิงเล็ก จันทร์อายุ 33 ปี แต่ดูจากประสบการณ์แล้วเหมือนสัก 50 เลยนะคะ เมื่อก่อนนี้ยอมรับเลยว่าโหยหาความรัก ความอบอุ่น อยู่ว่างเว้นไม่ได้นาน ก็ต้องมีแฟนใหม่ทุกทีไป แต่ตอนนี้ความรักที่มีให้ลูกมันล้นอก จันทร์ขอหย่าสามีมาประมาณ 4 ครั้งได้ละ แต่เค้าไม่ยอม พอเขาง้อ เราก็นึกถึงแต่ว่าใครจะมารักลูกเราเท่าพ่อของเขา ตอนนี้ลูกๆ ยังเล็ก ลูกชายก็กำลังเริ่มรู้เรื่อง จากที่เคยมองแม่เป็นฮีโร่ ตอนนี้ก็มองพ่อเป็นฮีโร่บ้างแล้ว เวลาไปอยู่บ้านยายหลายๆ วัน เค้าเริ่มบอกว่าคิดถึงพ่อ เราก็น้ำตาจะไหลเลยค่ะ สงสารลูก ไม่อยากให้เขาขาดพ่อเหมือนที่เราเคยเป็น ถึงได้ยังทนอยู่ ตัวจันทร์เองเฉยๆ นะ ความรักมันยกให้ลูกไปหมดแล้ว จันทร์แยกห้องนอนกับสามีมาตั้งแต่ท้องลูกคนที่สอง ตอนนี้ลูกคนที่สองก็แปดเดือนแล้ว เรานอนกันสามคนแม่ลูก มีความสุขที่สุด ตอนที่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามา เรารู้สึกพ่ายแพ้ และผิดหวัง พ่ายแพ้เพราะผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนเก่า ผิดหวังเพราะเราไว้ใจสามีมากกกกก ขอไปไหนก็ให้ไปตลอด คือพอเรามาประมวลเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เลยรู้ว่าถูกโกหกมาตลอด เข้าใจแจ่มแจ้งถึงคำว่าสวมเขาเลยค่ะ ที่ผิดหวังมากที่สุดก็คือ ลูกสองคนน่ารักที่สุดในโลก เป็นเหมือนโซ่ทอง คือบางครั้งเราก็รู้สึกว่าเราหมดรักสามี แต่ลูกๆ ทำให้เราเกิดสายสัมพันธ์ที่มันตัดขาดไม่ได้ ในขณะที่สามีภาพพจน์คนมองว่ารักครอบครัวสุดๆ เป็นแฟมิลี่ แมน แต่เขาทำร้ายลูกเมียขนาดนี้ ทำได้ไง พี่คิดดูนะ เรานอนคนละห้อง พอเค้าส่งลูกเมียเข้าห้องนอนเสร็จ เขาไปนอนคุยโทรศัพท์กับชู้อีกห้องหนึ่ง ที่ทราบเพราะว่าบิลโทรศัพท์ที่นี่จะบอกรายละเอียดเบอร์โทรเข้าโทรออกทั้งหมด วันๆ นึงคุยกันไม่ต่ำกว่าสิบครั้ง เห็นแล้วอึ้งมากค่ะ สำหรับเรื่องของพี่หญิงเล็ก จันทร์ขอให้พี่ยึดเอาลูกเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ถ้าผู้ชายคนนี้เขาไม่เห็นค่าของเราและลูก ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องทน ถ้าสามีจันทร์เค้าบอกมาคำเดียวว่าเขารักชู้ของเขา เราก็พร้อมจะไปนะ เราพร้อมอยู่ตลอดเวลา แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไรท่าเดียว กรณีของพี่ ถ้าเขาเปิดเผย พี่ก้ออย่าไปรอเค้าเลย เราไม่ควรยอมเป็นตัวเลือกให้เขานะ ขอให้พี่เชื่อคุณค่าในตัวเอง ว่ามีมากกว่าผู้หญิงคนนั้นร้อยเท่าพันเท่า แต่ไม่แนะนำให้พี่หาผู้ชายคนที่สองหรอกนะคะ จันทร์เองเคยพลาดมาหลายครั้ง ทำให้ได้เรัียนรู้ว่าชีวิตนี้อยู่ได้แน่นอน ถ้าไม่มีผู้ชาย ขอให้มีแม่ น้อง และลูกๆ ก้อพอ การวิ่งตามหาความรักไม่่สนุกหรอกค่ะ สักวันนึงความรักจะเข้ามาหาพี่เอง ขอให้พี่ภูมิใจในคุณงามความดีของตัวเอง อย่าให้ใครมาเหยียบย่ำ เชื่อว่าพี่จะผ่านมรสุมไปได้ในเร็ววัน เป็นกำลังใจให้เช่นเดียวกันค่ะ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 31 ม.ค. 51 12:25:32 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 ได้อ่านเรื่องราวชีวิตของคนอื่น แล้วทำให้รู้สึกว่ามีคนที่เจอเรื่องร้าย ๆ มากกว่าเรา ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ถึงแม้ว่า bebek ยังเด็กกว่าคุณจันทร์เจ้าขา เรื่องราวชีวิตของ bebek ก็น่าช้ำใจเช่นกัน เรื่องราวของความรักในความคิดของ bebek ในตอนนี้มันเหมือนเป็นดาบ 2 คม ทำให้ bebek เองกลัวที่จะมีรักใหม่ มันทั้งเจ็บและแค้น น่าเศร้าใจยิ่งนัก แต่ก็ทำอะไรเค้าไม่ได้ เพราะเรามันโง่เอง T_T จากคุณ : bebek - [ 31 ม.ค. 51 17:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ถึงคุณ bebek อยากให้คิดว่าเรื่องร้ายๆ เหล่านั้นมันเป็นวัคซีน หรือภูมิคุ้มกันสำหรับเราดีกว่านะคะ วันนึงในอนาคต คุณอาจมองย้อนกลับมาเเล้วเห็นว่าเรื่องเหล่านี้ มันช่างเล็กน้อยเหลือเกิน อย่าไปกลัวที่จะมีความรักครั้งใหม่เลยนะคะ เหรียญยังมีสองด้าน มีคนไม่ดี ก็ต้องมีคนดี จันทร์เจ้าหาเชื่อว่าวันนึงคุณจะตามหัวใจของตัวเองส่วนที่หายไปจนเจอ ขอให้คุณมีความรักที่ดี และเป็นรักแท้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 1 ก.พ. 51 07:40:36 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านรวดเดียวจบเลย ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ  คอยทำบุญไปให้ลูกๆที่ทำแท้งไปด้วยนะคะ และขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแบ่งปัน จากคุณ : cardiogenic - [ 1 ก.พ. 51 16:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ผมขออวยพรให้ชีวิตครอบครัวคุณกลับมามีความสุขอย่างที่คุณคาดหวังนะครับ อดีตผ่านแล้วก็ปล่อยมันไปสิ่งที่ผิดพลาดก็ให้เป็นบทเรียนนะครับ ป.ล. ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องราวของคุณให้คนอื่นได้ใช้เป็นประสบการณ์ในการดำเนินชีวิตต่อไปครับ จากคุณ : เตียวกงจื้อ - [ 5 ก.พ. 51 14:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอให้มีความสุขนะครับ จากคุณ : ฮักอ้ายเตอะ - [ 5 ก.พ. 51 15:33:15 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ค่ะ คุณจันทร์ฯ ต้องผ่านพ้นมันไปได้แน่ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : bm-story - [ 5 ก.พ. 51 17:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เป็นกำลังใจให้ต่ะ และขอบคุณที่นำเรื่องราวมาให้ได้อ่านค่ะ และขอชมในความเป็นนักสู้ค่ะ จากคุณ : wanwenwan - [ 5 ก.พ. 51 20:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 64 อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ เขียนได้ดีน่าติดตามมากๆ และสะท้อนอะไรหลายๆ อย่างให้ไปคิด เรื่องเลือกผู้ชายถูกผิดนี่ยากจังนะคะ เพราะหัวใจมักจะชนะสมอง แต่ที่แน่ๆ เราไม่ควรเลือกผู้ชายเจ้าชู้ใช่มั๊ยคะพี่ เฮ้อ จากคุณ : Cat Slave - [ 5 ก.พ. 51 22:39:54 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณที่มาแชร์ให้ฟังค่ะ จากคุณ : Still Alive - [ 6 ก.พ. 51 08:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบคุณที่มาเล่าประสบการณ์ให้ได้รับรู้ เอาใจช่วยนะ  อยากให้สามีพี่จันทร์เจ้า เลิกติดต่อกับชู้ซะที หันมามองลูกที่น่ารักและก็พี่จันทร์เจ้า เป็นพ่อเป็นสามีที่ดี เค้าน่าจะอยู่กับความเป็นจริงนะว่าคือพี่กับลูก จากคุณ : พระจันทร์เพลิง - [ 6 ก.พ. 51 11:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอเป็นกำลังใจ และเอาใจช่วยทุกท่านที่มีปัญหาค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 6 ก.พ. 51 14:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 68 โอย...ตาลาย... จากคุณ : เด็กแก่เกินวัย - [ 6 ก.พ. 51 16:37:09 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : Natty-The-Vampire - [ 7 ก.พ. 51 04:00:39 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านจบรวดเดียวเช่นกันค่ะ เข้ามาให้กำลังใจนะคะ  เรื่องที่ผ่านมาขอให้ผ่านไป แต่เรื่องต่อไปข้างหน้า ขอให้คุณ'เข้มแข็ง'กว่านี้นะคะ คุณอายุยังน้อย ต้องมีคนเข้ามาในชีวิตอีกเรื่อยๆ อย่า'ใจอ่อน'ให้เหตุการณ์แบบเดิมเกิดขึ้นอีก .....ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆทั้งสิ้น (ดิฉันว่าคุณมองคนไม่ค่อยออก....ถลำตัวเร็วเกินไป) เลี้ยงลูกให้ดี  อีกไม่กี่ปี ลูกทั้งสองจะเข้าสู่วัยรุ่น คุณต้องเป็นหลักที่ดีแก่ลูก เข้าใจลูกให้มาก..และซื่อสัตย์กับลูก ดิฉันคิดว่า แม้พ่อเขาจะเป็นอย่างไร ..ก็คือพ่อ เด็กผู้ชายก็ต้องการผู้ชายเป็นแบบอย่างนะคะ อย่าให้ลูกยึดแม่อยู่คนเดียว เกรงจะมีปัญหาทางจิตใจต่อไป ดิฉันอาจพูดตรงหรือพูดคาดเดามากเกินไป แต่ที่พูดมาด้วยความปรารถนาดีค่ะ ขอให้โชคดีในปีใหม่จีนนี้และตลอดไปค่ะ จากคุณ : จุดตานิด - [ 7 ก.พ. 51 07:32:58 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ ได้อ่านชีวิตคุณจันทร์แล้ว ทำให้คิดได้ว่าชีวิตเรามันอีกยาวไกล ตอนนี้ที่เราเจออยู่มันก้อเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยมั่กๆ ยังงัยจะเอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : nu_tar (nu_tar) - [ 7 ก.พ. 51 09:40:05 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณสำหรับทุกๆ กำลังใจ และสำหรับคำแนะนำจากทุกๆ คนเลยนะคะ ชื่นใจมากๆ ทุกครั้งที่เข้ามาอ่านค่ะ อ่านซ้ำไปซ้ำมาก็ไม่เคยเบื่อเลย รู้สึกดีจริงๆ ค่ะ จากคุณ : จันทร์เจ้าขา - [ 7 ก.พ. 51 13:07:20 A:72.83.108.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 73 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆๆ จากคุณ : aong_ha - [ 7 ก.พ. 51 13:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ขอบคุณเรื่องราวที่มาแบ่งปันกันนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณจันทร์ด้วยนะคะ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 7 ก.พ. 51 15:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขอให้คุณดูแลเด็กตัวน้อยๆๆ เป็นอยากดี และก็ขอให้ได้กับความสุขที่คุณไคว้คว้านะค่ะ ปล.เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : lure away - [ 7 ก.พ. 51 15:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 76 มองอีกมุม..... นี่คือกรรมของคนหน้าตาดี  ที่มีคนเข้ามาให้เลือกมากมาย ขณะที่ กรรมของคนหน้าตาธรรมดา ๆ ถึงไม่ดีเนี่ย ก็จะไม่มีคนให้เลือก  จนแทบต้องประกาศหาคู่ทาง นสพ. กันเลยทีเดียว จากคุณ : Fuyuko - [ 8 ก.พ. 51 11:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ช่างเป็นความรักที่เรียบง่ายที่โชกโชนจริงๆคับ เวลาจะตัดสินใจอะไรอย่าใจร้อนนะคับ จากคุณ : พี่ม้าใหญ่ - [ 10 ก.พ. 51 03:39:09 A:202.44.4.43 X: TicketID:160018 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ตามมาอ่าน  ไม่รู้จะพูดไรดี เอาเป็นว่าให้กำลังใจนะครับ สู้ๆต่อไป จากคุณ : Odengya - [ 27 ก.พ. 51 09:23:26 ]