พร่างพร่าง พราวกระพริบ
แสงดาววิบ วะวับไหว
ฝากฟ้า ฝากดาวไป
กล่อมดวงใจ ให้ฝันดี
นิทรา นิทราเถิด
ความฝันเพริศ พราวรังสี
ขับเพลง กล่อมราตรี
ให้คืนนี้ เป็นนิรันดร์
ให้ดาว กระซิบรัก
ให้ประจักษ์ ในความฝัน
แม้ห่าง เนิ่นนานวัน
รักของฉัน ยังมั่นคง
จรดภาพ เธอจารลึก
ใช่จะนึก เพียงใหลหลง
ใจมั่น และซื่อตรง
ทระนง ด้วยรักเธอ
จรดภาพ ด้วยประจักษ์
จารคำรัก ไว้เสมอ
จากวัน ที่พบเจอ
ฉันรักเธอ หมดทั้งใจ
--------------------------
เกิดความรู้สึกบางอย่างว่า ทำไมเราแต่งแต่กลอนรันทดหดหู่หนอ
เลยลองเขียนกลอนรัก กะให้น้ำตาลร่วงจนมดอิ่ม
แต่ไฉน...ดูเป็นรักแบบแปลก ๆ ยังไงพิกล
จากคุณ :
Argent 
- [
24 ม.ค. 51 15:03:26
]
ฝากรัก...ผ่านดาว
