PANTIP.COM : W6268440 กระจกล่าวิญญาณ ภาคสัญญาเลือดแห่งมนต์ดำ : องก์ที่ 1 กระจกมายา : บทที่ 4 [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 2

...
...

ธารนทีออกจากบ้านโดยเผื่อเวลาไว้พอควร อันที่จริงเช้าวันเสาร์ของเมืองเชียงใหม่นั้นรถก็ไม่ติดเท่าใดหรอก แต่เด็กสาวต้องการที่จะมีเวลาเดินทางสบายๆโดยไม่เร่งรีบ สาวน้ำเดินลัดเลาะไปตามบาทวิถีโดยมีจุดหมายที่จะไปขึ้นรถโดยสาร

“ หนู ... หนู ... ” เสียงใครสักคนแว่วกระทบโสตสัมผัส
เด็กสาวหันซ้ายขวาเพื่อมองหาเจ้าของเสียง ทว่ารอบๆตัวก็หาได้มีใครแม้สักคน จะมีก็แต่เพียงรถราบนท้องถนนที่วิ่งผ่านไปอย่างไม่มีใครสนใจ

ธารนทีเกาหัวแกรกๆด้วยนึกประหลาดใจในโสตประสาทที่ผิดพลาดจนแว่วไปเอง เด็กสาวพยายามที่จะมองหาเจ้าของเสียงลึกลับนั้นอีกครั้งแต่ก็ยังไม่พบ

สาวน้อยคิดจะเดินต่อแต่แล้วสายตาก็กลับสะดุดอยู่ที่ร้านค้าแห่งหนึ่ง ลักษณะของร้านนั้นแสดงให้เห็นว่าเป็นร้านขายเฟอร์นิเจอร์
“ เอ ... ร้านนี้เปิดใหม่รึไงนะ ไม่เคยเห็นเลย ” ธารนทีหยุดที่หน้าร้านด้วยความสนใจ

ในร้านมีสินค้าวางอยู่หลายชนิด ทั้งโต๊ะ เก้าอี้และเฟอร์นิเจอร์สำหรับใช้ในบ้านมีมากมายและหลากหลาย เรียกว่าถ้าจะซื้อล่ะก็คงต้องเสียเวลาในการเลือกนานแน่ๆ

เด็กสาวกวาดตามองเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ด้านในอย่างไม่สนใจนัก แต่แล้วสายตาก็ไปพบกับอะไรอย่างหนึ่งซึ่งวางเด่นอยู่กลางร้าน

กระจกเงาบานใหญ่ สูงเทียมเท่าตัวคน

มันเป็นกระจกที่ดูสวยงามและมีเสน่ห์ นอกเหนือจากความใหญ่และความเงางามที่ผิวเนื้อกระจกแล้ว ขอบด้านนอกยังเป็นไม้เนื้อแข็งสีดำสนิทที่สลักเสลาอย่างงดงามด้วยรูปลักษณ์ที่วิจิตรบรรจง

เพียงแต่ความงดงามนั้นแฝงไว้ด้วยความน่าสะพรึง รูปที่สลักเอาไว้ทั้งสองข้างเป็นรูปภูตผีหรือปิศาจซาตานยังไงยังงั้น โดยลักษณะของกรอบด้านข้างเป็นรูปปิศาจที่มีเขาโง้งแหลมสองข้าง ส่วนบั้นท้ายมีหางยาวปลายแหลมคล้ายกับฉมวก ในมือข้างหนึ่งของรูปสลักนั้นถือสามง่ามส่วนมืออีกข้างถือศีรษะของมนุษย์ รูปสลักทั้งสองด้าน ซ้ายและขวาเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้วเพียงแต่ว่าอยู่ในลักษณะตรงกันข้าม สลับซ้ายเป็นขวาราวกับว่าต่างก็เป็นเงากระจกสะท้อนซึ่งกันและกัน

ช่างเป็นศิลปะที่งดงามและน่าสะพรึงขวัญควบคู่ในเวลาเดียวกัน
ธารนทีตะลึงในความงดงามที่แปลกประหลาดของกระจกใหญ่บานนั้น เด็กสาวถึงกับละสายตาไปจากมันไม่ได้

“ หนูชอบกระจกบานนี้หรือจ๊ะ ” เสียงทุ้มต่ำเย็นๆดังขึ้นทางเบื้องหลัง

เด็กสาวถึงกับสะดุ้ง ตอนนี้เธอเดินเข้ามาอยู่ในร้านและยืนอยู่ในระยะประชิดกับกระจกเลยทีเดียว สาวน้อยถึงกับแปลกใจที่ตนเองหลงใหลกระจกประหลาดบานนี้ถึงขนาดเดินเข้ามาโดยที่ไม่รู้ตัว

และเมื่อหันไปทางต้นเสียงก็พบกับชายวัยกลางคนผมสีดอกเลาคนหนึ่ง ท่าทางดูเหมือนจะเป็นเจ้าของร้าน ลักษณะภายนอกดูค่อนข้างผอม แก้มตอบ ผิวหนังมีรอยตกกระตามวัยที่ร่วงโรย และหากสังเกตดีๆก็จะพบแววตาที่มีประกายเร้นลับซ่อนอยู่ภายใต้เบ้าตาที่ผอมลึก

“ ค่ะ คุณลุง มันดูสวยอย่างประหลาด ” เธอตอบทั้งที่ตายังจับจ้องอยู่ที่รูปสลักข้างกระจก

“ มันเป็นกระจกที่สร้างจากมนต์ดำ ” ชายเจ้าของร้านพูดเบาๆ น้ำเสียงซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้ภายใน
“ อะไรนะคะ ? ” คราวนี้ธารนทีถึงกับหันมาถามผู้เป็นเจ้าของร้านด้วยน้ำเสียงงงๆ

“ กระจกนี้สร้างขึ้นโดยศาสตร์แห่งมายาดำอันลึกลับ ... ว่ากันว่ากระจกบานนี้สามารถบันดาลให้คำอธิษฐานเป็นจริงได้เพียงหนึ่งอย่าง ” คุณลุงผู้ลึกลับพูดต่อ นัยน์ตาฉายแววประหลาดวูบวาบ

“ จริงหรือคะ ” เด็กสาวถามยิ้มๆ เธอรู้ดีว่าไม่ควรหัวเราะออกไปเพราะเกรงว่าจะไปลบหลู่ความเชื่อของผู้อื่น

“ เพียงแต่ ... ” ผู้เป็นเจ้าของร้านพูดแล้วก็นิ่งไป
“ เพียงแต่อะไรคะ ” ธารนทีถามต่อโดยมารยาท สายตาเหลือบดูนาฬิกาข้อมือเพราะนี่ก็ใกล้เวลาที่นัดไว้กับเพื่อนๆทุกที

“ ไม่มีอะไรหรอก หนูจะซื้อมันไหมล่ะ ” ชายผู้มีผมสีดอกเลาตัดบท
“ ยังไม่เอาหรอกจ้ะ ” สาวน้อยปฏิเสธ นั่นไงล่ะ ทำเป็นมนต์ดง มนต์ดำ ที่แท้แต่งเรื่องหลอกให้ซื้อของล่ะไม่ว่า เฮ้อ ... นี่แหละหนา เมืองท่องเที่ยว สงสัยลุงแกคงใช้มุกนี้หลอกพวกฝรั่งที่ชอบสะสมของแปลกไปหลายรายแล้ว

จากนั้นธารนทีจึงรีบขอตัวออกมาจากร้านเพื่อที่จะขึ้นรถโดยสารเพื่อเดินทางไปที่บ้านของเกศนีย์ทันที แม้เชียงใหม่ในวันหยุดรถจะไม่ติดนักแต่นี่ก็จวนเจียนจะถึงเวลานัดเต็มทีแล้ว

จากคุณ : Luckard - [ 25 ม.ค. 51 08:58:37 ]