คืนแสงดาวเอ้อละเหยเชยชมฟ้า
สายลมแผ่วพัดโชยมาราทิวสน
จันทร์เคยนวลผวนคืนไปให้มืดมน
ดินร้าวรนทนรำพึงคิดถึงจันทร์
ดาวดวงน้อยคล้อยลงดินถิ่นเคยซบ
รู้ดินหลบกลบความหน่ายย้ายรักผัน
เคยรักดาวคราวเก่าก่อนนอนเคียงกัน
ดินมาปันปกปิดใจให้จันทร์จวง
ราตรีนี้มีดวงดาวพราวหนึ่งเดียว
ดวงดาวเหลียวมองดูดินถวิลห่วง
แม้ดินเจ้าเฝ้าหลอกรักปักใจลวง
ดาวยังหวงห่วงดินนี้มิเปลี่ยนไป
-------------------------------------
เอามาจากในบล็อก ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เอากลอนลงในถนน
เห็นพี่แจมตามมาถามเลยเอามาทิ้งไว้แล้วก็หนี
ป.ล. หวานเลี่ยนไปไหมนี่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับน้ำตาลไหม้เนอะ
จากคุณ :
sugarhut 
- [
25 ม.ค. 51 17:51:55
]
ห่วงดิน
