ความคิดเห็นที่ 1 ในที่สุดหมู่บ้านเพนกวิน เอ๊ย แฟลตรูหนูของคนยากก็เข้าสู่ความสงบอีกครั้ง ผมค้นพบ ตัวเองอยู่โดดเดี่ยวเอกาเฝ้าแฟลตกับขวดเบียร์เปล่าเป็นลังๆ ที่เพื่อนฝูงทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า ในคราจากกันไปเป็นเวลาสามเดือนก็ให้รู้สึกโหยหายอยู่ไม่น้อย ตรวจสอบหน่วยเสบียง ทั้งข้าวสารอาหารแห้งกะปิน้ำปลาน้ำตาลตลอดจนมาม่าและปลากระป๋องยังมีอยู่พร้อมพรัก พอจะยังชีพได้ตลอดหน้าร้อนสบายๆ ส่วนเมรัยน้ำสีอำพันก็มีอยู่ค่อนโหลลัง หากจิบ บันยะบันยังหลังอาหารพอเป็นกระสายก็อยู่ได้อีกหลายวัน จะอัตคัดหน่อยก็คือบุหรี่ ที่ราคาแพงมหาโหดซองละเกือบสิบเหรียญ ก็ไม่เป็นไร แคะเหรียญในกระปุกไป ซื้อยาเส้นมามวนเอง (มีขายพร้อมกระดาษมวนและฟิลเตอร์พร้อม) พอจะอู้ไปได้สักพัก เล่นกาแฟดำร้อนขมปี๋เสียหนึ่งแก้ว ตามด้วยขนมขบเคี้ยวกรุบกรับกระตุ้นสมองให้ตื่นตัว กางหนังสือพิมพ์ที่ซื้อติดมือมาด้วยดูประกาศรับสมัครงาน ชีวิตซำเหมาพเนจรก็อย่างนี้ เงินที่ทางบ้านส่งมาให้ก็พอแค่กันตาย เจอะเอาค่าลงทะเบียนเข้าแต่ละเทอมก็แทบจะ ขายนามาส่งกระบืออย่างผมเรียน สำหรับค่ากินค่าอยู่ผมต้องดิ้นรนหางานพิเศษทำ เอาเอง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นงานจับกังใช้แรงงานเข้าแลกเงินซึ่งไม่เคยขาดหายไปจาก ตลาดแรงงาน ฝรั่งออสซี่เจ้าของประเทศเขามีประกันสังคมช่วยยังชีพหากไม่มีอะไรทำ ด้วยเหตุนี้งานบางประเภทจึงเป็นที่รังเกียจของเขา เพราะค่าแรงที่ตอบแทนนั้นเทียบกับ เงินชดเชยให้ของรัฐบาลยามตกงานก็แทบจะเท่ากัน แล้วจะไปขวนขวายทำไปทำไม ให้เมื่อยตุ้ม หวยจึงมาออกที่กะเหรี่ยงอย่างผม ก็เจอะมาสารพัดรูปแบบ ขึ้นชื่อว่างาน ที่ใช้แรงงานเข้าแลก ที่จะเบาๆ สบายๆ ได้นั่งห้องแอร์นั้นเป็นไม่มี และที่น่าเจ็บใจ ที่สุดก็คืองานที่ทำกับคนไทยด้วยกันนี่ละ ขึ้นชื่อว่าร้านอาหารไทยแล้วเกือบจะ ร้อยทั้งร้อยเอารัดเอาเปรียบคนไทยด้วยกันยิ่งกว่าฝรั่งมาข่มเหงเสียอีก (ร้านไหนดี ก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วยครับเพราะเท่าที่ผมเจอะเจอมาทั้งประสบการณ์ตรงและ เพื่อนเล่าให้ฟังบ้าง ไม่เคยจะได้รับความทรงจำที่ดีเลยจนแทบจะสาปส่งคนไทย ด้วยกันเอง เอาเถิดครับไว้ว่างๆ จะเล่าให้ฟังสักที เพราะเรื่องมันยาวถึงขนาด พริกขี้หนูกับหมูแฮมอย่างที่เขาทำเป็นภาพยนต์โน่นแหละครับ) กาแฟหมดแก้วและบุหรี่ไหม้ลามถึงข้อนิ้ว ผมก็เจอะโฆษณาน่าสนใจอยู่ชิ้นหนึ่งคือ งานทำความสะอาด รายละเอียดระบุไว้ว่าเป็นบริษัทรับเหมาทำความสะอาดออฟฟิศ มีเครื่องไม้เครื่องมือให้พร้อมและไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์ ทว่าต้องมียานพาหนะ เป็นของตนเอง บ๊ะ อย่างนี้มีลุ้น ยกหูโทรศัพท์ขึ้นโทร.ไปสอบถาม คนรับสายพ่น ภาษาอังกฤษสำเนียงอินตะระเดียมาตามสาย อย่างนี้ก็เข้าทางผมละ เพื่อนอินเดีย ของผมก็มีอยู่หลายคนด้วยกัน พอจะคุ้นๆ กับวิธีการสนทนา พ่นเสียพักเดียว อาบัง ก็ตอบโอเค พรุ่งนี้โมงเช้า ยูมาพบกับไอได้เลย บอกสถานที่มาเสร็จสรรพ เป็นออฟฟิศ ในเมืองไม่ใกล้ไม่ไกลกับแฟลตของผมนักขับรถสิบกว่านาทีก็ถึงแล้ว เสียงตามสาย ยังย้ำว่าจงแต่งตัวชุดลุยเตรียมพร้อม ไม่ต้องสัมภาษณ์อะไรกันให้วุ่นวาย ให้มา ทดลองงานโดยแกจะมีพี่เลี้ยงให้ ทดลองงานเสร็จหากผ่านก็รับเข้าทำทันที หากไม่ผ่านงานแกจะจ่ายให้เฉพาะค่าแรงในวันนั้น ขอแค่หลักฐานตามธรรมเนียม คือหมายเลขประจำตัวผู้เสียภาษี และสำเนาใบขับขี่หรือสำเนาพาสปอร์ตอย่างใด อย่างหนึ่งก็พอ ได้ยินดังนั้นผมก็ตอบตกลงไปในทันที งานที่บอกเรื่องค่าแรงมาก่อน เลยนี่หายากครับ ขนาดถามยังไม่ค่อยจะบอกกัน เจอมาจนระอาไอ้ที่่ว่าให้ทดลอง ฝึกงานก่อนท้ายสุดก็หลอกใช้ฟรีๆ ไอ้ที่จะจ่ายค่าตอบแทนตอนฝึกงานน่ะอย่าไปหวัง การอ่านประกาศรับสมัครงานตามหน้าหนังสือพิมพ์ก็ต้องมีเทคนิคกันบ้าง ทางที่ดี ก็คือโทรไปสอบถามก่อนเป็นดีที่สุด หากเป็นงานที่ต้องการคนงานจริงจ่ายตรง เขาจะไม่ปิดบังรายละเอียด แต่หากถามช้างตอบม้าละก็เอาปูนหมายศีรษะไว้ได้เลย ยิ่งเป็นโฆษณาชิ้นไหนที่ลงติดต่อกันเป็นแรมเดือนในหน้าหนังสือพิมพ์ด้วยแล้ว มันจะต้องมีอะไรสักอย่าง หากไม่ใช่หลอกใช้แรงเปล่าหรือฟันค่าธรรมเนียมสมัครงาน แล้วเปิดก้นหนี ก็คงเป็นงานที่ใครก็ไม่อยากทำ ทางที่ดีอย่าไปแตะดีกว่า คืนนั้นจึงเป็นคืนแรกที่ผมได้นอนหลับเต็มอิ่มพอตื่นขึ้นมาก็แทบเด้งดึ๋งออกจากที่นอน เพราะแสงตะวันส่องจ้าลอดหน้าต่างห้องเข้ามา ใจหายวาบนึกว่าเลยเวลานัดแต่ ที่ไหนได้เหลือบมองนาฬิกาข้างฝาเพิ่งจะหกโมงครึ่ง อาศัยความรวดเร็วปานกามนิต หนุ่มเข้าห้องน้ำจัดแจงซักแห้งน้ำท่าไม่ต้องอาบเพราะเดี๋ยวก็จะไปทำงานคลุกฝุ่น อยู่แล้ว โมงเช้าเป๊ะ ผมไปถึงที่หมายพบกับรถแวนบุโรทั่งติดสติ้กเกอร์ชื่อบริษัท รับทำความสะอาดจอดรออยู่ก่อนแล้ว อาบังเจ้าของบริษัทรับเหมาเป็นแขกซิกข์ โพกหัวไว้หนวดเครารุงรังร่างอ้วนใหญ่ชื่อ มร. ราเกส ได้พูดคุยกันพักหนึ่งก็รู้สึกว่า ตะแกเป็นแขกใจดี เพราะคุยไปหัวเราะไปแทบทุกประโยค ทั้งๆ ที่มีเพื่อนอินตะระเดีย ก็หลายคนแต่พอมาเจอะภาษาอังกฤษสำเนียงแขกรัวลิ้นปรื๋อสลับเสียงหัวเราะ ของมร.ราเกสเข้าเล่นเอาผมปรับทรานสฟอร์มเมอร์ในสมองแทบไม่ทัน แต่นานๆ ไปก็พอจะรู้เรื่องบ้าง อาบังชอบใจใหญ่ เมื่อทราบชื่อเล่นของผม " ให้ไอเรียกยูว่าวินนี่ เดอะพูธ์ เถอะนะ เพราะลูกชายไอเขาชอบการ์ตูนนี้มาก ฮ่าๆ " มร.ราเกสหัวเราะพลางตบหลังตบไหล่ผมดังป้าบๆ แล้วชี้ไม้ชี้มืออธิบายเครื่องมือ แต่ละชิ้น ซึ่งก็มีเครื่องดูดฝุ่นแบบสะพายหลัง ไม้กวาดแบบแปรงแข็งพร้อมที่โกย ขยะ ไม้ปัดฝุ่น ถุงมือยางอย่างหนาและถุงพลาสติกใส่ขยะสีดำ ฯลฯ แกบอกว่า ยังต้องรอคนทำงานอีกคนหนึ่งซึ่งเคยทำงานกับแกมาก่อนและวันนี้จะเป็นพี่เลี้ยงผม แต่เขาไม่มีรถเพราะขับรถไม่เป็นก็ต้องรอรถรางซึ่งเช้าวันหยุดอย่างนี้นานๆจะมีผ่าน มาสักขบวน ระหว่างที่รอนั้น ตะแกก็อธิบายวิธีทำงานให้ผมฟังพอเข้าใจบ้าง หาก ยังไม่ถึงบางอ้อก็แถวตลิ่งชันแถวๆ นั้นละครับ งานทำความสะอาด ของบริษัท มร.ราเกส ซึ่งเป็นทั้งเจ้าของและผู้รับเหมาอีกทั้ง กินค่าหัวคิวแต่เพียงผู้เดียวนี้ เน้นเฉพาะการทำความสะอาดหลังงานเลี้ยง ของบริษัท ห้างร้านและออฟฟิศต่างๆ แรกเริ่มเดิมทีแกตั้งต้นกิจการสองคนกับภรรยาเรียกง่ายๆ ว่าเป็นอุตสาหกรรมในครอบครัว จนกระทั่งพอมีลู่ทางก็ผันตัวเองเป็นผู้รับเหมา ไปรับงานมาเหมาช่วงต่อ ตัวเองเป็นเสือนอนกินสบายไป " แทบทุกคนที่มาสมัครงานกับไอก็เป็นนักศึกษาต่างชาติ หางานทำพิเศษ ตอนปิดภาคเหมือนอย่างยูนี่แหละ งานก็ไม่ยากเย็นหรือหนักหนาอะไรหรอก ทำครั้งเดียวก็เป็นแล้ว หากยูไม่เกี่ยงลักษณะของงานและเวลาทำงานซึ่ง ต่างจากเวลาปกติของคนทั่วไปแล้วละก็ ยูอาจจะยึดเป็นงานประจำทำไปจน กระทั่งเรียนจบก็ได้ " มร.ราเกสหยอดยาหอมเข้าให้เป็นกำลังใจซำเหมาถังแตกอย่างผม แถมยังบอก อย่างรู้ใจว่างานทุกครั้งจะจ่ายสด ขากลับแกจะมารับเครื่องมือแล้วก็รับเงินค่าแรง ไปได้เลย หากเป็นเสาร์- อาทิตย์ สุดสัปดาห์หรือมีวันหยุดแบบ public holiday งานของแกจะมีมาก วิ่งรอกทำกันทั้งวันหลายแห่งตั้งแต่เช้าจรดค่ำหรืออาจจะ ยันดึกดื่นเที่ยงคืน แล้วแต่จะอึดแค่ไหน หากเป็นวันปกติ ก็ทำได้แค่แห่งสองแห่ง เป็นอย่างมาก เพราะกว่าจะได้เข้าไปทำงานก็ต้องรองานเลี้ยงเลิกซึ่งเป็นเวลาดึกดื่น หลังเที่ยงคืนจนถึงรุ่งเช้าแค่นั้น คุยกันไปเรื่อยๆ คู่บัดดี้ของผมก็เดินทางมาถึงพอดี " นี่ซินดี้ เขาเคยทำงานกับภรรยาไอมาก่อน และวันนี้จะเป็นคนเทรนยู นี่มร.วินนี่ จากไทยแลนด์ กำลังทำปริญญาโทวิศวกรรมศาสตร์อยู่ที่ xxx " จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 28 ม.ค. 51 07:24:32 A:58.168.237.171 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มร.ราเกสหยอดยาหอมตามวิสัยแขกทิ้งท้ายอีกครั้งก่อนจะปุเลงจากไป ผมจึงออฟเฟอร์จะไปส่งซินดี้ตามระเบียบ ที่พักของเจ้าหล่อนอยู่เลย Carlton พ้นเขตที่ผมกับพรรคพวกเคยเดินกันขาลากเมื่อตอนก่อนไป ไม่มากไม่น้อย มันเป็นแถบตึก housing commission หรือหากจะเทียบ กับบ้านเราก็พอๆ กับแฟลตการเคหะ แต่ไม่โทรมเท่าไรนักเพราะอยู่ใกล้ ตัวเมืองมาก พอถึงที่หมาย แทนที่จะออกรถโบกมือลา ผมกลับหยอด คำชวนไปเดินเที่ยวในเมืองด้วยกัน หมวยสาวก็ทำตาหวานใส่ " แธ็งคิวเวรี่มัช หากคุณไม่รังเกียจที่จะรอฉันเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวละก็ ฉันเองอยู่ว่างๆ วันนี้ก็ไม่มีอะไรทำ หากมีเพื่อนเดินเที่ยวก็จะดีไม่น้อย " " โอไม่เลย นานเท่าไรผมก็รอได้ขอให้ผมมีโอกาสได้เป็นเพื่อนคลายเหงา ของคุณในวันนี้เถิด เพราะผมเองก็ต้องกลับไปอยู่แฟลตตามลำพังเช่นกัน เพื่อนฝูงที่มีเขาก็กลับไปซัมเมอร์เมืองไทยกันหมดแล้ว " ผมรีบฉวยโอกาสที่หมวยสาวเมืองลอดช่องเปิดมาให้อย่างจะจะ ซินดี้หายขึ้นไป บนแฟลตเกือบครึ่งชั่วโมง ผมอาศัยจังหวะนั้นเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวซึ่งมีสำรอง ไว้เสมอในรถ เปลี่ยนกางเกงยีนส์ใหม่เดาะเสื้อเชิ้ตคอปกสกรีนลายของ billabong สเปรย์ซ้ำด้วยกลิ่น attitude ของ giorgio armani เพราะวันนี้อากาศค่อนข้างร้อน ขณะกำลังนึกเสียใจหน่อยๆ ที่ซักแห้งมาเมื่อเช้า แม่สาวแดนลอดช่องก็เดิน ผมสยายตรงเข้ามา อุแม่เจ้า เห็นร่างบางๆ อย่างนั้นเมื่อสลัดชุดหมีกระดำกระด่างออก หันมาใส่สายเดี่ยว กระโปรงบานโชว์ตู้มอันเต่งตึง ซึ่งสายตาอันชำนาญบอกได้ทันทีว่าเป็นของแท้ ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่พึ่งซิลิโคน ผมก็ต้องแอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อกลงคออันแห้งผาก เพราะอาหมวยซินดี้หาได้จอแบนเหมือนดังใบหน้าไม่ ตรงกันข้ามหุ่นของคุณเธอราวกับ นางแบบหลุดมาจากแคทวอล์ค เอวเป็นเอว ตะโพกเป็นตะโพก แต่ร่างเพรียวไม่มี ไขมันส่วนเกินแม้แต่น้อย โอ มาพบไม้งามในยามขวานกำลังคล่องแคล่วและ คมกริบเช่นนี้คงจะได้ไว้ลายหนุ่มไทยจากแดนด้ามขวานทอง ผมนึกกระหยิ่มอยู่ในใจ รีบกระวีกระวาดลงไปเปิดประตูรถให้หล่อนตามมารยาทสุภาพบุรุษแล้วจึงขึ้น ไปนั่งประจำที่คนขับเคียงคู่ " ไปหากาแฟจิบกันก่อนดีไหม ผมชอบสตาร์บัคที่มิดทาวน์มาก แลตเต้ของเขา ชงได้เข้มข้นถึงใจ หรือหากคุณต้องการอะไรที่แฟนซีหน่อยก็น่าจะลอง คาราเมล แม็คคิอาโต้ โรยหน้าด้วยซินนามอนหรือวนิลาป่น ความขมปนมัน ของฟองกาแฟชวนให้นึกถึงรสชาติของเห็ดทรัฟเฟิลเลยทีเดียว" ผมถามหล่อนเป็นเชิงหารือ หมวยสาวพยักหน้าเป็นเชิงโอเค แล้วยกมือขึ้นรวบผม ด้วยท่วงท่าสุดเซ็กซี่ เล่นเอาผมชะงักลมหายใจขาดห้วง ลำคอดูเหมือนจะ ตีบตันไปชั่วขณะ... ..เปล่าหรอกครับ ไม่ใช่เพราะตู้มของเธอที่ถูกดันเด่นพ้นร่มผ้าทะลักล้นมากว่าครึ่ง แต่เป็นใต้วงแขนของเธอต่างหาก กลุ่มไหมสีดำสนิทใต้วงแขนรกเรื้อดกดำเป็นพุ่มพง ปลิวไสวเริงลมร้อน ดูจะปล่อยให้ขึ้นเป็นธรรมชาติชนิดไม่มีการโกนหรือถอนเลย นับเป็นปีๆ ขึ้นไป กลิ่นฉุนเฉียวกึ่งเหม็นเขียวตุตุระชวยลอยมาตามลมสู่ฆานประสาท นั่นเป็นกลิ่นอุจจาระของสัตว์สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกที่กลายมาเป็นนินจาตัวเขียวในการ์ตูน แน่ๆ เพราะกลิ่นนั้นมันหายไปเมื่อเธอลดวงแขนลงตามเดิม ผมบอกไม่ถูกว่าสีหน้าของ ตนเองในขณะนั้นเป็นอย่างไร บอกได้เพียงว่าผมพยายามฝืนปั้นหน้าทำท่าทางให้เป็น ปกติสุดชีวิต ขณะปลดเบรคมือเข้าเกียร์เคลื่อนรถออกจากที่จอดช้าๆ ........... ........ ..... ... .. . โอ้ว่าอนิจจา เต่าเธอ (จบตอน) จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 28 ม.ค. 51 08:52:56 A:121.220.24.132 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาโพสต์ตอนที่หายไปครับ 3/1 ผมถึงกับอ้าปากค้างด้วยความผิดคาด เมื่อมร.ราเกส ผายมือให้ผมทำความรู้จักกับ สาวหมวยหุ่นบางผู้ซ่อนร่างในชุดหมีผ้ายีนส์สีซีด กำลังใจในการเผชิญงานหนัก ดูจะเพิ่มขึ้นมาเป็นกอง ในคราแรกผมนึกว่าจะต้องเข้าคู่กับสหายแขกพรรคพวก มร.ราเกสเสียอีก ไม่ยักรู้ว่าจะได้คู่กับสาวหมวยหน้าตาพอไปไหว้เจ้าได้ ถึงจะ ไม่เด่นสะดุดตา หน้าไม่ใสเท่าไรนักเพราะมีร่องรอยแผลเป็นจากสิวแต่ก็ไม่น่าเกลียด จมูกที่ศัลยกรรมมาจนโด่งเป็นสันรับกับตาคู่โต(คงจะผ่านมีดหมอมาพร้อมกัน) บน ใบหน้าแบนๆ รวบผมเป็นหางม้าโผล่มาจากท้ายหมวกแก๊ป ก็ดูเข้าท่าดี อายุอานามอยู่ในราวยี่สิบกว่าคงไล่เลี่ยกับผม สังเกตดูเป็นคนช่างพูดช่างคุย อยู่เหมือนกัน แถมหูตาไวแวววาวอยู่ไม่น้อย (มันส์ผมละ) คุยกันพักนึง มร.ราเกส ก็ทิ้งผมไว้กับหมวยสาว ซึ่งชวนผมหอบเครื่องไม้เครื่องมือขึ้นไปบนตึกสำนักงาน วันนี้เป็นวันหยุด ตัวอาคารจึงร้างผู้คนมีเพียงยามแก่ๆ เฝ้าหน้าประตูอยู่คนเดียว เราอาศัยบัตรผ่านซึ่งเป็นบัตรพลาสติกมีแถบแม่เหล็กข้างใน เปิดประตูตึกและ เปิดใช้ลิฟต์ขึ้นไปชั้นสี่ ห้องประชุมอันกว้างใหญ่มีร่องรอยว่าเมื่อคืนที่ผ่านมา คงจะมีการกินเลี้ยงกันอย่างสนุกสนานเพราะเต็มไปด้วยขวดเหล้าเบียร์แก้ว พลาสติกเกะกะ ถ้วยจานกระดาษช้อนส้อมแบบใช้แล้วทิ้ง กระดาษเช็ดปาก และเศษอาหารรวมทั้งลูกโป่งสายรุ้ง ฯลฯ เกลื่อนห้อง ซินดี้คอยแนะนำผมว่า ควรทำอะไรก่อนบ้าง ท่าทางเจ้าหล่อนจะคล่องงานไม่น้อยจนผมต้องนึกชมในใจ เราทำงานไปพลางก็ตะโกนคุยแข่งกับเสียงเครื่องดูดฝุ่นไปพลาง เพราะห้องอัน กว้างใหญ่มีแต่เพียงเราสองกับขยะกองโต ภาษาอังกฤษของเจ้าหล่อนดี กว่าผมมาก ฟังสำเนียงหล่าล้าท้ายประโยคทุกครั้งผมก็เดาได้ก่อนที่เธอจะบอก ด้วยซ้ำว่ามาจากสิงคโปร์ และเคยไปเมืองไทยหลายครั้งแล้ว ครั้นผมถาม ว่าเคยไปหาดใหญ่หรือเปล่า เธอก็กิ๊วก๊าว จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 28 ม.ค. 51 09:05:48 A:121.220.24.132 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 8 3/2 " โอ ไอเลิฟหาดใหญ่เวรี่มัช ล่า ไปเมื่อไรก็ช็อปกระจายเมื่อนั้น ครั้งสุดท้ายที่ไป ก็ราวๆ ห้าหกปีมาแล้ว อาหารไทยไอก็ชอบมากๆ ทอมยามคุง (ต้มยำกุ้ง) คือ อาหารจานโปรด แต่ที่นี่ยูก็รู้ว่าอาหารไทยแพงมาก ไอไม่ใคร่จะมีโอกาส ได้ทานเท่าไรนักหรอก " " งั้นยูควรจะชวนบอยเฟรนด์ของยู ไปเที่ยวแฟลตของไอ เพราะไอเคยเป็น กุ๊กร้านอาหารไทยมาก่อนรับรองว่าเพียงมื้อเดียวยูและยัวบอยเฟรนด์ จะลืมอาหารไทยตามร้านที่นี่ไปโดยสิ้นเชิง " ผมแหย่เข้าไปอย่างมีชั้นเชิงเป็นการแหล สุดๆ อย่างไม่อายปาก โธ่ เมื่อมีโอกาส ก็ต้องไว้ลายกันบ้างสิครับ จะบอกตามตรงว่าเคยแต่ล้างจานร้านอาหารไม่เคยมี โอกาสได้ควงตะหลิวกับเขาบ้างก็เสียเชิงชายชาติอาชานัย เมื่อหมวยสาวซินดี้ ได้ยินผมว่าเช่นนั้นก็รับมุกทันควัน " OMG ฉันยังไม่มีบอยเฟรนด์หรอก แต่ข้อเสนอของคุณน่าสนมาก หากเป็น เช่นนั้นได้ก็ดีน่ะสิ ว่าแต่ฉันทานเผ็ดไม่ค่อยจะได้นะ แม้ว่าจะชอบทานพริก (chili) ก็ตาม เพราะพริกที่นี่แม้จะดอกใหญ่แต่ไม่เผ็ด ต่างกับพริกไทยแลนด์ ถึงดอกเล็กก็จริงแต่ so powerful หล่าาา " จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 28 ม.ค. 51 09:06:37 A:121.220.24.132 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 10 3/3 (หายไป แก้ไขใหม่) ไม่ลากเสียงท้ายประโยคเปล่าๆ หมวยสาวเมืองลอดช่องยังทำท่าสะบัดหางม้า ชะม้ายตาเล่นเอาขั้วบวกของไอ้หนุ่มขั้วทื่อ อย่างผมแทบสปาร์ค บา ..ลง สนทนากันถูกคออย่างนี้ก็เข้าทาง เวลาสามชั่วโมงที่ทำงานผ่านไปราวลัดนิ้วมือ งานแค่นี้ไม่ครณามือผมที่ผ่านงานมหาโหดก้นครัวร้านอาหารไทยมาแล้ว อาศัย พลังหนุ่มและลูกฮึดโชว์ขาดใจต่อหน้าสาว ผมปล่อยพาวน์จนหมดแม็ก ปากก็จ้อเต็มที่ ซินดี้ก็โต้ตอบมาได้คล่องแคล่วไม่ติดขัดเราจึงเหมือน รู้จักกันมานมนาน ห้องโถงใหญ่ถูกเราสองคนช่วยกันเก็บกวาดจนสะอาดสะอ้าน ตรงไหนที่เป็นพื้นลามิเนตก็แวววาวจนแทบจะส่องหน้าได้ ขากลับก็ช่วยกัน ขนเครื่องไม้เครื่องมือลงมารอ มร.ราเกสไม่นานนัก รถตู้โกโรโกโสของอาบัง ก็แล่นปุเลงๆ มาถึง จัดการเก็บเครื่องไม้เครื่องมือเสร็จสรรพก็รับค่าเหนื่อย ครึ่งร้อย ซินดี้ชมผมกับมร.ราเกสซึ่งๆ หน้าว่าทำงานดีมาก เล่นเอาอาบังหัวเราะ ฮ่าๆ ตบไหล่ผมป้าบๆ อีกด้วยความชอบใจ " ไอนึกแล้ว งานแค่นี้กับสมาร์ทกายอย่างยูต้องทำได้อย่างปลอดปัญหา ในเมื่อยูกับซินดี้เข้าคู่กันได้ดีอย่างนี้ ไอก็จะจัดให้ยูสองคนทำคู่กัน ตลอดไปเลย เอาละ มีงานใหม่อีกเมื่อไรไอจะโทร.ไปนัดยูอีก " จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 28 ม.ค. 51 09:11:10 A:121.220.24.132 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ############# หมายเหตุจากใจเจ้าของผลงาน ############ นับเป็นครั้งที่สอง ที่ผมมาโพสต์ในถนนนักเขียน เว็ปพันทิพย์ ซึ่งแต่ละครั้ง ทำความทุลักทุเลให้ผมเหลือประมาณ เพราะข้อความบางย่อหน้าจะหายไป เสียดื้อๆ กว่าจะผ่านด่านอรหันต์มาโพสต์จนครบจบตอนได้ก็เล่นเอาหืดขึ้นคอ และเชื่อไหมครับ ว่าคำที่ผมติดด่านแหง็กอยู่นั้น น่าจะเป็นคำว่า slave's child of Thai Restaurant (กรุณาแปลเป็นไทยกันเอาเอง) ซึ่งไม่น่าจะเป็นคำหยาบคายแต่อย่างใด ซึ่งปัญหาไม่ผ่านการกรองคำนี้ หากจะมีพจนานุกรมฉบับพันทิพย์ ให้ขาจรอย่างผมที่ไม่ได้เข้ามาเป็นประจำ ได้อาศัยเป็นหลักเทียบเคียง ว่าคำใดโพสต์ได้ คำใดโพสต์ไม่ได้ ก็น่าจะดีไม่น้อย เพราะการที่ขาดหายข้อความไปทั้งย่อหน้าดื้อๆ เช่นนี้ ทำให้นักเขียนมือใหม่ เพิ่งหัดเขียนอย่างผมเริ่มจะทดท้อใจ ด้วยไม่ทราบว่าการที่ข้อความของตน หายไปเป็นเพราะแนวการเขียนของตนเองหรือเปล่า หรือเป็นเพราะความ บกพร่องที่ใช้คำต้องห้ามเพียงบางคำ ขณะนี้ก็ยังมึนงงเหมือนถูกยัดไปอยู่ ในหมอกควันอันหนาทึบ หาความกระจ่างใดใดมิได้ทั้งสิ้นเชียวครับ หากงานเขียนชิ้นนี้ บกพร่องประการหนึ่งประการใด หรือเนื้อหาของชิ้นงาน ไม่สมควรที่จะนำเผยแพร่สู่สายตาสาธารณชน ก็ขอเชิญโหวตลบกระทู้ได้ ตามสะดวกครับ จากคุณ : Storm_In_Teacup - [ 28 ม.ค. 51 09:53:46 A:124.180.163.220 X: TicketID:166018 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สำนวนสนุก+ตลกดีค่ะ ^^ หักมุมนะเนี่ย 55 แต่จัดหน้าอ่านยากไปหน่อยอะค่ะ มันติดกันเกินไป ไม่เป็นไร ลองโพสท์หลายๆ ครั้งก็จะชำนาญเองค่ะ เรื่องคำต้องห้าม บางทีก็เซ็งเหมือนกันค่ะ เพราะไม่รู้ว่าห้ามคำไหน โพสท์แล้วหายไปเลย อันนี้ก็ต้องอาศัยประสบการณ์เหมือนกัน อย่าเพิ่งท้อนะคะ เป็นกำลังใจให้ ^^ จากคุณ : โยษิตา - [ 29 ม.ค. 51 20:37:29 ]